Μάκης Βορίδης: «Υπάρχει ένας ελιτισμός στην πολιτική τάξη, που περιφρονεί τον διάλογο με τους φίλους μου στο καφενείο στον Κόκκινο Μύλο, στο Μενίδι. Εγώ πρέπει να πάω να κάτσω εκεί, να κάτσουμε παρέα και να μου πούνε, “ρε Μάκη, πεντέμισι χιλιάρικα γι’ αυτούς (σ.σ τους πρόσφυγες). Τρία χιλιάρικα γι’ αυτούς; Κι εγώ δεν έχω ένα πεντακοσάρικο να στείλω το παιδί φροντιστήριο; Αυτό πρέπει να το εξηγήσω. Και θέλω να σας πάρω παρέα μια μέρα να το εξηγήσουμε. Δεν θα ’ναι ωραία»….
Ούτε είπε (σ.σ ο Βορίδης) αν τον ρωτούν οι φίλοι του ή αν αισθάνθηκε ο ίδιος την ανάγκη να τους εξηγήσει γιατί άλλοι στενοί φίλοι του υπουργού και της κυβέρνησης κυκλοφορούν με ακριβά αυτοκίνητα πολυτελείας και γεμίζουν τις τσέπες τους με χιλιάδες ευρώ από τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος του ΟΠΕΚΕΠΕ.
https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiomata/487648_pleyris-kai-boridis-serbiroyn-ratsismo-ston-synigoro-toy-politi
*****
Να τον ρίξουμε στην «πυρά της ιστορίας» το Βορίδη; Δε χρειάζεται. Κρατάει θέση προ πολλού . Εκεί που το φασιστικό του παρελθόν τον ενέταξε με εξέχουσα την ρατσιστική του κυρίως θητεία ,πλην των άλλων και ως πιστός φαν των Γάλλων ακροδεξιών Λεπέν. Φορέας, ομοίως , της ελληνικής κομματικής παθογένειας οι εκάστοτε κυβερνητικοί να ταϊζουν τους δικούς τους, για να τους ανταποδίδουν το πιάτο σε ψήφους. Πασίγνωστο,βοά η οικουμένη ολόκληρη, αφού η χώρα μας είναι ενταγμένη σε εκείνες με τον υψηλότερο δείκτη διαφθοράς.
Αυτός είναι ο «Μάκης» τους , εκείνων από το Μενίδι, που δεν τον αφήνουν να μοιράζει κι άλλα πεντακοσάρικα στους ψηφοφόρους του, επειδή τα λεφτά από τον κρατικό κορβανά, πάνε σε πρόσφυγες ,μετανάστες και άλλους ανάδελφους, μη ΄Ελληνες , εν πάση περιπτώσει. Σ΄ αυτούς που η συντήρησή τους στα τσαντίρια της Μαλακάσας, στερεί το φροντιστήριο από το παιδί του οπαδού του Μάκη από τις φτωχές γειτονιές στη Φιλαδέλφεια.
Από το Βορίδη, βέβαια, σε τέτοια κατάσταση που βρίσκεται , δε θα περιμέναμε να ντραπεί. ΄Εχει εισπνεύσει όλα αυτά τα χρόνια τέτοιες ποσότητες ρατσιστικού αναισθητικού, που τον έχει αφήσει πια σε παραλυτικό κώμα. Δεν αισθάνεται, δεν έχει συνείδηση και επαφή με το φυσικό περιβάλλον, εκεί που όλοι οι άνθρωπο ανεξάρτητα από ράτσα, εθνικότητα, χρώμα, φύλο, είναι ίσοι και όμοιοι. Δε ζητάς από τέτοιο πτώμα να ανταποκριθεί.
Αυτό το «Μάκη», λοιπόν, τον περιλάβαμε εμείς, ως καθ΄ ύλη αρμόδιοι , να του τα ψάλουμε και να πετάξουμε το κάδρο του στα σκουπίδια της ιστορίας. Εκεί που αιώνες ρίχνονται και τα αντίστοιχα εκείνων , ίδιας μαυρίλας με το Μάκη-Μαυρουδή Βορίδη.
Από τη Διοτίμα τώρα, ζητάμε να «περιποιηθεί» κατάλληλα, τον ακόμα χειρότερο από τον π. υπουργό, τον ψηφοφόρο του από το Μενίδι, που πουλάει την ψήφο του στο Μάκη για να έχει το πεντακοσάρικο να πάει το παιδί του φροντιστήριο. Κι ακόμα χειρότερα τον Αλβανό, που ήρθε πριν 30 -35 χρόνια στην Ελλάδα, ρακένδυτος και πένης, βίωσε ρατσισμό ως το μεδούλι και σήμερα που αγόρασε ένα δυαράκι στην πλατεία Βάθη, κατάντησε ίδιος και χειρότερος ρατσιστής από τον Ελληνάρα του Βορίδη στον Κόκκινο Μύλο.
Η μπάλα στην περιοχή της Διοτίμας.
Homo
__________________________
Σχόλιο της Διοτίμας στο άρθρο του Νίκου Αδαμόπουλου
«Ο Μάκης, ο Βορίδης και ο μικρόκοσμος του Μενιδίου»
Απάντηση στο “Μάκη” και στους καθρέφτες του.
Δεν είναι ο Βορίδης το πρόβλημα, αλλά η νοοτροπία που τον γεννά και τον συντηρεί.
Όσο ο φτωχός νομιμοποιεί την αδικία για να επιβιώσει, η Δημοκρατία θα φυτοζωεί ανάμεσα στα πεντακοσάρικα και τα ψέματα.
Η αλλαγή δεν θα ξεκινήσει από τα υπουργεία, αλλά από τα καφενεία – από εκεί όπου ο πολίτης θα πάψει να πουλά τη φωνή του και θα ζητήσει δικαιοσύνη.
Δεν είναι ο Βορίδης το μοναδικό πρόσωπο του δράματος. Είναι το σύμπτωμα. Το σώμα της αρρώστιας βρίσκεται αλλού — μέσα στη συνείδηση των μικρών ανθρώπων που έμαθαν να μετράνε την αξιοπρέπεια σε πεντακοσάρικα. Ο “Μάκης” τους καθρεφτίζει. Εκείνοι τον έπλασαν, όπως οι αρχαίοι Έλληνες έπλασαν τους θεούς τους: κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους.
Αυτή η Ελλάδα του φροντιστηρίου και του φραπέ, του φόβου και της προσόδου, δεν ντρέπεται που πούλησε τη φωνή της. Και το πιο τραγικό είναι πως δεν το αντιλαμβάνεται καν. Έχει μετατρέψει τη φτώχεια σε επιχείρημα, τη μετριότητα σε αρετή, και τον ρατσισμό σε «λογική αγανάκτηση». Έτσι ο Αλβανός, που χθες υφίστατο τον εξευτελισμό, σήμερα γίνεται ο ίδιος μικρός δεσμοφύλακας για τους νεότερους αδερφούς του στη δυστυχία. Ο κύκλος του ρατσισμού δεν σπάει από πάνω, αλλά από μέσα· όταν ο καταπιεσμένος πάψει να ονειρεύεται να γίνει αφέντης.
Όσο ο άνθρωπος πιστεύει πως η αδικία θεραπεύεται με άλλη αδικία, ο “Μάκης” θα έχει δουλειά. Θα τάζει πεντακοσάρικα, θα μιλά για “ξένους που τρώνε τα λεφτά μας”, και θα νιώθει “λαϊκός” — ο ίδιος που σπούδασε στον σκληρό κυνισμό του συστήματος. Εκείνοι που τον ακούνε, νομίζουν πως εκφράζει τη φωνή τους. Μα στην πραγματικότητα, αυτός τους έχει δανείσει την κώφωσή του.
Δεν αρκεί, λοιπόν, να καταγγείλουμε τον πολιτικό ελιτισμό. Πρέπει να απογυμνώσουμε και τον λαϊκισμό που τον θρέφει. Να πούμε καθαρά πως δεν υπάρχει “καλός ρατσισμός του φτωχού”. Πως ο πόνος δεν δίνει άφεση στη μισαλλοδοξία. Και πως καμιά κοινωνία δεν αναστήθηκε πληρώνοντας τους δημίους της με ψήφους και υποκλίσεις.
Η νέα Ελλάδα, αν θέλει να υπάρξει, πρέπει να αρχίσει όχι από το υπουργείο, αλλά από το καφενείο. Όταν ο άνθρωπος του Μενιδίου αρνηθεί το πεντακοσάρικο και πει “θέλω δικαιοσύνη, όχι ελεημοσύνη”, τότε ίσως, πρώτη φορά, ο “Μάκης” και οι όμοιοί του θα χάσουν έδαφος.
Μέχρι τότε, θα τους ανήκει όχι μόνο το κράτος, αλλά και ο καθρέφτης της κοινωνίας μας.
Από τη Διοτίμα
Για το Homo-Naturalis.gr