«Η Ουγγαρία είναι απομονωμένη», δήλωσε ο Αντόνιο Κόστα, κατά την Σύνοδο των 27 στις Βρυξέλλες. Ο Όρμπαν ήταν ο μόνος που αρνήθηκε να συνυπογράψει το κείμενο των συμπερασμάτων σχετικά με την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ομοφωνία και, όπως αναφέρει το Politico, το κείμενο να υπογράψουν οι 26 από τους 27 ηγέτες της Ένωσης”.
****
Ουγγαρία. Η σύμμαχος του ΄Αξονα στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο συνεχίζει να δίνει αποτυχημένες πολιτικές εξετάσεις και στις ημέρες μας. Ο ακροδεξιός (μόνο;) πρωθυπουργός της ΄Ορμπαν χρόνια τώρα συμμερίζεται το αντιευρωπαϊκό μένος του δικτάτορα Πούτιν, αλλά και του Αμερικανού ομολόγου Τράμπ.
Το σφιχταγκάλιασμα του ουγγρικού καθεστώτος αυτή την ώρα με τη ρώσικη δικτατορία έχει ιστορική βάση. Τον ουγγρικό αλυτρωτισμό και εθνικισμό. Οι ρίζες τους πάνε πολύ βαθιά στο χρόνο και αναζοπυρώθηκαν το 1920 , όταν με τη συνθήκη του Τριανόν (σηματοδότησε το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου), η Ρουμανία κέρδισε το «μήλον της έριδος» μεταξύ των δύο χωρών, την ιστορική Τρανσυλβανία, αλλά και τμήμα του Μπανάτ , της Κριάνα και του Μαραμούρε.
Από την άλλη, η επίσης ιστορική αντιπαλότητα Ρουμανίας και Ρωσίας ,ακόμα και στα χρόνια της Σοβιετικής ΄Ενωσης, όταν ο Τσαουσέσκου αυτονομήθηκε από τη γραμμή του Στάλιν, χάραξε και ακολούθησε το δικό του κομμουνιστικό δρόμο, κάνει πιο εύκολη την προσέγγιση του Νέου Χίτλερ της Ρωσίας και του ακροδεξιού ΄Ορμπαν. Ο κοινός τους εχθρός , η Ρουμανία, διεκδικεί και την ιστορική Βεσσαραβία ( Basarabia), το μεγαλύτερο μέρος της οποίας αποτέλεσε τη Μολδαβία. Ο δικτάτορας της Ρωσίας ,όπως από το 2014 επαναλαμβάνουμε συνεχώς εδώ, έχει βλέψεις μετά την Ουκρανία να προσαρτήσει και το πλασματικό κρατίδιο της Υπερδνειστερίας και στη συνέχεια τη Μολδαβία. Τα εθνικιστικά αυτά οράματα είναι εκείνα που κατ΄εξοχήν σφυρηλατούν τη δυνατή σχέση ανάμεσα στους δύο αντιευρωπαϊστές ηγέτες της Ρωσίας και της Ουγγαρίας με έντονα πλην των άλλων και τα ρατσιστική τους χαρακτηριστικά.
Μια αναγκαία εδώ παρατήρηση. Πολύ θόρυβος έγινε στις τελευταίες εκλογές της Ρουμανίας με την επικράτηση του Καλίν Γκεοργκέσκου, ενός άγνωστου, ακροδεξιού λαϊκιστή ,επίσης σφόδρα εθνικιστή, που στον πρώτο γύρο των εκλογών τερμάτισε πρώτος. Ο Γκεοργκέσκου υπήρξε το “χαρτί” του Ρώσου δικτάτορα της Ρωσίας, ο οποίος, ως ανιστόρητος, βέβαια (πρόσφατα νεκρανάστησε ακόμα και το …Ναπολέοντα ως Μακρόν και τον έβαλε να εκστρατεύει στη Ρωσία με …λουμπάρδες και καριοφίλια), δεν μπορεί να αντιληφθεί πως το περίφημο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (ένα σκέλος του είναι και άσκηση επιρροής της Ρωσίας στα Βαλκάνια) δεν είχε ,ούτε θα έχει τύχη με τη Ρουμανία.
Είναι αυτός ο λόγος που στις επόμενες ρουμάνικες εκλογές του Μαϊου, ο «τρόφιμος» του Ρώσου δικτάτορα, ο ακροδεξιός υποψήφιος, δεν υπάρχει περίπτωση να επαναλάβει εκείνη την πρωτιά στον πρώτο γύρο των εκλογών. Οι λόγοι πολλοί. Κορυφαίος, γιατί δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να συγκεράσει τις εθνικιστικές και επεκτατικές προσδοκίες των δύο συμμάχων Πούτιν και ΄Ορμπαν, που ορέγονται Μολδαβία και Τρασνυσλβανία αντίστοιχα, όταν για τους Ρουμάνους και μόνο η σκέψη να χαθούν τα δύο αναπόσπαστα για τους ίδιους κομμάτια του εθνικού τους κορμού, αποτελεί… casus belli.
Γράφαμε στις 31/10/2016 (Indymedia):
ΣΗΜΑΝΕ Ο ΚΟΚΙΝΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΕΝΟΣ 3ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Της…Γεωργίας και της Ουκρανίας φαίνεται πως πάει να γίνει και στη Μολδαβία. Μια νέα Οσετία, Αμπχαζία, Κριμαία επί θύραις. Αλλά τώρα στο «μαλακό υπογάστριο» της Ευρώπης.
Τα φιλορωσικά αποτελέσματα στις χτεσινές εκλογές στη Μολδαβία είναι το προμήνυμα, ο προάγγελος. Και ας προέκυψαν, βέβαια, μετά από τον πακτωλό ρουβλίων που έρευσε στη φτωχή και μικρή αυτή χώρα για την εξαγορά φιλορωσικών ψήφων.
Αν επικρατήσει, πάντως, και στο δεύτερο γύρο ο Ντόντον, το ισχυρό χαρτί του δικτάτορα Πούτιν στην περιοχή, είναι πλέον σίγουρο πως θα προχωρήσει σε φιλορωσικό δημοψήφισμα, που θα λύνει τα χέρια στο Νέο Χίτλερ της Μόσχας να ξεκινήσει κι εδώ εισβολή με το γνωστό εθνοτικό πρόσχημα για ένταξη και της Μολδαβίας στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Στη Γεωργία ήδη ο ψευτοηγέτης-αχυράνθρωπος της Οσετίας έχει διακηρύξει πως θα προχωρήσει σε ανάλογο δημοψήφισμα τύπου Κριμαίας στην περιοχή για την ένταξή της στη ρωσική ομοσπονδία. Παράλληλα, εδώ κι ενάμιση χρόνο, έχει υπογράψει συνθήκες συνεργασίας και κοινής άμυνας με το «μέντορά» του στη Μόσχα και σε αντάλλαγμα, δισεκατομμύρια ρούβλια εισέρευσαν κι εκεί, σε μια… ηγεμονία 3.000 τετρ.χιλομέτρων , με 50.000 κατοίκους!
Μόνο που ο εγκληματίας Πούτιν στη Μολδαβία μάλλον πρόκειται να διαπράξει το μοιραίο του λάθος. Θα όφειλε να γνωρίζει, αλλά το αγνοεί, πως η Μολαδαβία δεν είναι ούτε Γεωργία ούτε Ουκρανία (κι ας απέχει η Οδησσός (Odessa) «ένα τσιγάρο δρόμο» από τα σύνορα της μικρής αυτής χώρας).
Εδώ είναι η ρουμανική Besarab .Ο εθνικισμός των Ρουμάνων είναι ίδιος και καμιά φορά χειρότερος από το ρώσικο. Δυο εβδομάδες νωρίτερα, όπως ξαναγράψαμε ,πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι μια τεράστια εθνικιστική διαδήλωση με πλήθος αφιονισμένου κόσμου που διετράνωνε πως η Μολδαβία είναι ρουμανική.΄Ηταν ένα μήνυμα πριν τις χτεσινές εκλογές, τόσο στους Ρώσους εκτός χώρας, όσους και στους φιλορώσους εντός Μολδαβίας.
Αν κουνηθεί ο Ρώσος δικτάτορας στη Μολδαβία ή στη λεγόμενη Υπερδνειστερία ,τούτη τη φορά θα χυθεί πολύ αίμα. Οι 10.000 νεκροί της τελευταίας επέμβασης του παρανοϊκού Ρώσου στην Ουκρανία, θα φαντάζουν …αστείο νούμερο. Και η Μολδαβία ή θα γίνει ο τάφος του «Τσάρου» ή θα βρεθούμε πολύ κοντά σε έναν 3ο Παγκόσμιο πόλεμο.
΄Ερχονται ημέρες πολύ σκληρές. Ουδείς περίμενε στην εποχή μας μια αναβίωση ενός τόσο άκρατου εθνικισμού, όμοιου με εκείνον των προηγούμενων αιώνων. Τα έθνη-κράτη δεν πνέουν τα λοίσθια, τελικά, όπως νομίζαμε. Είναι όρθια κα δυνατά να απειλούν τον άνθρωπο με νέες αιματοχυσίες, με καινούριους παγκόσμιους πολέμους.
Οι πολιτικοί της Δύσης αποδείχτηκαν κατώτεροι των κρίσιμων περιστάσεων και στις ημέρες μας (όπως πάντα άλλωστε). Ειδικά στο ευαίσθητο θέμα της παγκόσμιας ειρήνης. Πρόσφατα ακόμα, δεν μπόρεσαν να προβλέψουν και να διαχειριστούν σωστά την κρίση που δημιούργησε ο δικτάτορας Πούτιν τόσο στη Γεωργία του 2008, όσο και στην Ουκρανία το 2014. ΄Αφησαν την πυρκαγιά να εξαπλωθεί, χωρίς ελπίδα να μπορεί κανείς να ανακόψει την πορεία της προς την ίδια την καρδιά της Ευρώπης τώρα πια.
Αλλά και με την προηγούμενη, εντελώς λαθεμένη στρατηγική του ΝΑΤΟ, τη συμπόρευση-συμπαράταξη με τη λεγόμενη «αραβική άνοιξη» και την ανατροπή των παλιών καθεστώτων στη Μ. Ανατολή και τη Β.Αφρική (παράγοντες καλής σταθερότητας την περιοχή), «άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου» σε ολο τον κόσμο. Μέτωπα παντού. Επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα. Τώρα, τρέχουν και δε φτάνουν!
Είναι παντελώς αναξιόπιστες ΟΛΕΣ οι εξουσίες. Βασικός λόγος, γιατί την ασκούν οι χειρότεροι. Οι φορείς της είναι ό,τι πιο ανήθικο κυκλοφορεί ανάμεσα στις κοινότητες των ανθρώπων (με την έννοια που η ίδια η Φύση ορίζει την ανηθικότητα). Και όσο για τους συνειδητοποιημένους πολίτες, δεν έχουν απλά καταστεί όμηροι της πολιτικής του οπαδού-πελάτη, αλλά τους λείπει παντελώς και ένα βήμα , αξιόπιστης εμβέλειας, για να ακουστεί και η δική τους, η διαφορετική φωνή, που θα ήταν ικανή τούτες τις δύσκολες στιγμές να «κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου».
Είναι ώρα ο ακηδευμόνευτος, πολιτικός ακτιβισμός στην Ευρώπη και στον κόσμο, να αναλάβει δράση. Στη Ρωσία ο δικτάτορας έχει καταπνίξει κάθε φωνή αντίστασης με φυλακίσεις αγωνιστών και άλλων προοδευτικών μονάδων και ομάδων, με δολοφονίες και πρωτοφανή εθνικιστική προπαγάνδα. Η φωνή των γενναίων γυναικών της ρώσικης αντίστασης Pussy Riot, δε φτάνει πια τόσο μακριά, όσο άλλοτε. Και πολλοί φοβούνται πως θα σιγήσει γρήγορα. Τα ανεξήγητα «ατυχήματα» είναι συνήθη στη Ρωσία του δικτάτορα Πούτιν.
Από την άλλη, όμως, το ίδιο θα συμβεί και στην Αμερική, στην περίπτωση που ο… έτερος Καπαδόκης, ο ακροδεξιός και παρανοϊκός υποψήφιος πρόεδρος Ντόναντλ Τραμπ, αναρριχηθεί στην εξουσία. Βέβαια, σε ό,τι αφορά την αμερικάνικη, εξωτερική πολιτική, τίποτα δεν αλλάζει και με Τραμπ και με Κλίντον. Η διαφορά θα φανεί στο εσωτερικό της Αμερικής. Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος έχει ορκιστεί να ξεκινήσει…κυνήγι μαγισσών. Και όποιον πάρει ο χάρος!
Ο κόσμος ολόκληρος πάλι σήμερα κάθεται πάνω σε μια απασφαλισμένη βόμβα. Κι αυτή δυστυχώς δεν είναι «συμβατική». Αν εκραγεί, ο πλανήτης ολόκληρος θα γίνει ένα απέραντο νεκροταφείο. Μια έρημη, παγωμένη στέπα.
Ας τους προλάβουμε. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!
