Από σήμερα στην κατηγορία αυτή θα ανεβάζουμε κατά διαστήματα κρίσεις για την προσωπικότητα και το έργο δημοσίων προσώπων που απασχόλησαν ή απασχολούν το “ιστορικό γίγνεσθαι” με οποιοδήποτε τρόπο. ΄Οποια νέα στοιχεία προκύπτουν στη συνέχεια, θα συμπληρώνονται στο εκάστοτε λήμμα. Μια μικρή όμοια απόπειρα είχε γίνει και στο παλιό σάιτ, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ , εξαιτίας της μεγάλης έκτασης των θεμάτων στις άλλες κατηγορίες.
| ΕΠΙΣΤΟΛΗ |
| 07.01.12 | |
…Ο ιστορικός θεωρεί πως έχει επιστημονική- “ηθική” υποχρέωση, στην έκδοση του παραπάνω πονήματος, να παραθέσει και τη δική σας άποψη-αντίκρουση στην ιστορική κριτική που σας ασκεί.Να σημειώσουμε πως αυτή η ιστορική κριτική σε πρόσωπα που “χτες ή σήμερα” διαμόρφωσαν-διαμορφώνουν το ιστορικό “γίγνεσθαι” είναι επιστημονικά επιβεβλημένη και αναπόφευκτη στον ιστορικό. Για το λόγο αυτό, ακόμα και η “σκληρότερη” κριτική που ασκείται, έστω και σε “υψηλούς τόνους”, δεν αφορά την προσωπική ζωή του κρινόμενου, αλλά το μέρος της προσωπικότητάς του που άπτεται του πρωταγωνιστικού του ρόλο στη διαμόρφωση του σύγχρονου ιστορικού μας “γίγνεσθαι”.Σας παρακαλεί, λοιπόν,να μελετήσετε από τις σελίδες του εν λόγω ιστότοπου τα κείμενα που σας αφορούν και να αποστείλετε την ανταπάντησή σαςΗ άρνηση απάντησης εκ μέρους σας, θα εκληφθεί ως συνομολογία ότι, όσα αναφέρονται στο βιβλίο και αφορούν το πρόσωπό σας ως “δημόσιο” πρόσωπο και “πρωταγωνιστή” του ιστορικού γίγνεσθαι, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.Περιμένουμε την απάντησή σας και σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη διάθεση συνεργασίας σε ένα επιστημονικό εγχείρημα που αφορά την αντικειμενική ιστορική ενημέρωση των Ελλήνων. |
_________________________________________________________
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ.
Υπόθεση Novartis: Η Ράικου «καίει» τον Ρασπούτιν
“Με ύφος νταβατζή υποδείκνυε πως πρέπει να διεκπεραιωθούν υποθέσεις
«Εκμεταλλευόμενος την πολιτική του ισχύ, με. ύφος νταβατζή, υποδείκνυε πως πρέπει να διεκπεραιωθούν συγκεκριμένες κρίσιμες υποθέσεις απαιτώντας άλλες φορές να υπάρξει άμεσα άσκηση ποινικής δίωξης και όταν η ίδια αντέτεινε ότι δεν υπήρχαν προϋποθέσεις νόμιμης άσκησης της, αυτός επιτακτικά και με αφόρητη πίεση έλεγε “άσκησε την και ας πάνε παρακάτω να απαλλαγούν”. Και σε άλλες περιπτώσεις προσώπων που ήθελε να εξυπηρετήσει απαιτούσε και πάλι επιτακτικά την εδώ και τώρα αρχειοθέτηση των εν λόγω δικογραφιών», ανέφερε χαρακτηριστική η κυρία Ράικου.
Η εισαγγελική λειτουργός σύμφωνα με πληροφορίες αναφέρθηκε στους δικούς της χειρισμούς για την υπόθεση της Novartis που είχαν αποδώσει σε ό,τι αφορά τον εντοπισμό κεντρικού λογαριασμού της φαρμακοβιομηχανίας απ΄όπου είχαν βρεθεί λογαριασμοί με δωροδοκίες γιατρών και άλλων, όχι όμως πολιτικών”.
Δημήτριος Παπαγγελόπουλος.
” Έλληνας πολιτικός, πρώην δικαστικός, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, μετά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα, που ανακοινώθηκε την 4η Νοεμβρίου 2016. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Σεπτεμβρίου 1951 και σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Είναι νυμφευμένος και έχει αποκτήσει δύο παιδιά
Ως εισαγγελέας είχε αναλάβει[2] σημαντικές υποθέσεις όπως τη διερεύνηση των φερόμενων ως παράνομων χρηματοδοτήσεων προς τη Νέα Δημοκρατία (υπόθεση MAYO, μπήκε στο αρχείο το 2002), τη διερεύνηση του τροχαίου ατυχήματος των Κεντέρη – Θάνου, την υπόθεση των υποκλοπών, την υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών και άλλες” (wiki).
*****
Ο παραδοσιακός ΄Ελληνας εισαγγελέας και δικαστής, όπως τον γνωρίζουμε δεκαετίες τώρα, είναι: Κατά πάντα συστημικός και κατά κανόνα δεξιός. Ορκισμένος, αλλά κατ΄επιλογήν, διώκτης του εγκλήματος. Δικαιοφανής , με περισσή σοβαροφάνεια, κατ΄επίφαση νομοταγής και ανεξάρτητος. Ο ίδιος τυπικά παραδέχεται πως την εξουσία του την οφείλει, μεν,συνταγματικά στη λαϊκή βούληση, αλλά επαίρεται πως λογοδοτεί στη συνείδησή του και το… Θεό! Ο Δ. Παπαγγελόπουλος είναι ένας απ΄αυτούς.
Στις δύο σημαντικότερες υποθέσεις (ΜΑΥΟ1 και NOVARTIS2) που σχετίζονται με την εισαγγελική και υπουργική του ιδιότητα, ο Δ. Παπαγελόπουλος απέτυχε, τουλάχιστον ως προς την ύπαρξη ουσιαστικού αποτελέσματος. Ως γνωστό, από την υπόθεση Μayo, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ένας ασήμαντος επαρχιώτης βουλευτής και χωρίς σημαντική περιουσία, όσο κι από την σπουδαιότερη, εκείνη της Αποστασίας του 1965, μη επίσης εξαιρουμένων και των δραστηριοτήτων του σε υποθέσεις αρχαιοκαπηλίας, εξελίχθηκε σε έναν από τους πλουσιότερους ΄Ελληνες πολιτικούς με την πολυμελή οικογένειά του σήμερα να θεωρείται από τις πλουσιότερες ελληνικές.
Η δικαιοσύνη ,βέβαια, σε καμία απ΄αυτές τις υποθέσεις διαφθοράς και παρανομίας δεν έδειξε ενδιαφέρον να τις διερευνήσει. Κι όσο για τον π. εισαγγελέα Δ. Παπαγγελόπουλο που είχε αναλάβει την υπόθεση της λιβεριανής εταιρίας Μayo, συνέχισε κι αυτός την ίδια τακτική αδιαφορίας και στην ουσία έβαλε στο αρχείο το μέγα για την εποχή εκείνο σκάνδαλο διαφθοράς, ενώ τα στοιχεία ήταν συντριπτικά. Δεν κατάφερε (δε θέλησε) ούτε καν τους λογαριασμούς της συγκεκριμένης off shore εταιρίας να ανοίξει, πανεύκολο τότε δια της δικαστικής οδού, αν υπήρχε σοβαρή εισαγγελική πίεση, με αποτέλεσμα ποτέ να μη τιμωρηθεί ο ιθύνων νους της απάτης και της υπεξαίρεσης τεράστιων ποσών από τα ταμεία της Ν.Δ, αρχηγός της Κων. Μητστάκης. Η αποτυχία του τ.εισαγγελικού λειτουργού Δ. Παπαγγελόπουλου υπήρξε παταγώδης γι΄αυτό και κατηγορήθηκε από τότε και για χρόνια μετά , ως άνθρωπος της Ν.Δ. Κατά την άποψή μας μια υπόθεση που ήταν δεμένη ,τα στοιχεία πολλά και εύκολη η διαλεύκανσή της, θα μπορούσε να οδηγηθεί στο δικαστήριο, αν ο ερευνών την υπόθεση π.εισαγγελέας ,είχε επιδείξει ενδιαφέρον και ζέση . Δεν επέδειξε και έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο. Προφανώς μετά από ισχυρές πιέσεις ανθρώπων και ειδικά δικαστικών της Ν.Δ.
Καλύτερη και …ενθουσιοδέστερη, υπήρξε η ενασχόλησή του Δ. Παπαγγελόπουλου στην υπόθεση Novartis με τη ιδιότητα του υπουργού. Οι παρεμβάσεις του στους εισαγγελικούς λειτουργούς ,που όντως υπήρξαν, έστω και αν ξεπέρασαν κάποιες φορές τα όρια, ήταν στα πλαίσια των καθηκόντων-αρμοδιοτήτων του ,αλλά και συνήθης πρακτική όλων των συναδέλφων του σε τέτοιου είδους σημαντικές υποθέσεις. Ο ζήλος αυτός του τ.υπουργού Δικαιοσύνης θα λέγαμε πως ήταν απότοκο, όχι τόσο του περί δικαίου αισθήματός του, όσο της υποχρέωσης στην τότε κυβέρνηση, η οποία του εμπιστεύτηκε το σπουδαίο θώκο του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Βεβαίως, ο ίδιος,όπως και άλλοι εισαγγελείς και δικαστικοί,αλλά και πρόσωπα πολιτικά, είχαν (και έχουν) στα χέρια τους πολλά από τα τεκμήρια της ενοχής των κατηγορουμένων πολιτικών για χρηματισμό από τη φαρμακοβιομηχανία. ΄Ετσι εξηγείται η βεβαιότητα στο ΣΥΡΙΖΑ πως η διερεύνηση του σκανδάλου ήταν από τις πιο εύκολες υποθέσεις και πως οι ένοχοι θα έφταναν στο “εδώλιο”. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Η πεποίθησή τους αυτή στην τ. κυβέρνηση , αντί να οδηγήσει ιδιαίτερα τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, σε ουσιαστικές πολιτικές και δικονομικές ενέργειες, τους εξώθησαν να περιοριστούν σε θεαματικές καταγγελίες, ανακοινώσεις και συνεντεύξεις για την αποκόμιση κομματικού κέρδους περισσότερο, παρά σε προγραμματισμένες και σύννομες ενέργειες για την τιμωρία των ενόχων. ΄Ετσι, η προσφορά του Δ. Παπαγγελόπουλου, ως υπουργού και αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης στο δέσιμο της υπόθεσης, την προσκόμιση των τεκμηρίων και την πορεία των ενόχων στο δικαστήριο, υπήρξε από αμελητέα ως ανύπαρκτη. Και η ατροπός που ακολούθησε ,επικίνδυνη και για την αλήθεια της υπόθεσης Novartis,αλλά και για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που από κατήγορος, σήμερα βρέθηκε κατηγορούμενος!
΄Ετσι, η υπερφίαλη και “κακομαθημένη”, παλαιοκομματική τακτική του Δ. Παπαγγελόπουλου, έδωσε την ευκαιρία σε μερίδα δικαστών και εισαγγελέων, κυρίως στον τ. εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αγγελή, που υπήρξε ο αχυράνθρωπος της Δεξιάς στο χώρο της δικαιοσύνης, να αναλάβουν… εργολαβικά την απόκρυψη των τεκμηρίων ενοχής των πολιτικών προσώπων, τη δημιουργία εντυπώσεων στην κοινή γνώμη και τον προπαγανδισμό της άποψης των ενόχων πως χρηματισμός δεν υπήρξε και πως η υπόθεση Novartis είναι σκευωρία και όχι πραγματικό σκάνδαλο. Προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και ο δεξιοκρατούμενος, σχεδόν στην ολότητά του, ελληνικός “Τύπος”,ο οποίος μέχρι αυτή τη στιγμή συνεχίζει την παραπληροφόρηση και την προσπάθεια υπαγωγής ενός από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στη νεότερη και σύγχρονη πολική ιστορίας της χώρας, σε σκευωρία που στήθηκε για εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων από τον τ. Αλέξη Τσίπρα και τον υπόδικο πια π.υπουργό δικαιοσύνης Δημ. Παπαγγελόπουλο.
- ΜΑΥΟ: (Periodista):”Μια παλιά υπόθεση που σχετίζεται με τη δραστηριότητα της οικογένειας Μητσοτάκη …Η υπόθεση «Mayo» στους νεότερους μπορεί να μη λέει κάτι. Στους παλαιότερους όμως θυμίζει πάμπολλα. Παρά το μελάνι που χύθηκε σε δύο διαφορετικές περιόδους (2001 – 2002 και 2010 – 2011), για την εν λόγω off shore και την πολιτική αναστάτωση από τις διενέξεις που προκλήθηκαν (ακόμη και σε δικαστικό επίπεδο), ουδέποτε έως και σήμερα δεν άνοιξαν οι λογαριασμοί της. Στην πολιτική σκηνή μόνο ο Κώστας Λαλιώτης επέμενε για χρόνια να καταγγέλλει τη Mayo, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και το «ταμείο» της ΝΔ κατά τη διάρκεια που στην ηγεσία του κόμματος ήταν ο επίτιμος πρόεδρος. Κι όμως στην πραγματικότητα η υπόθεση δεν συγκινούσε ιδιαίτερα τη Δικαιοσύνη”.
- “Η υπόθεση Novartis (wiki). Aναφερόμενη σε μερίδα των ελληνικών Μέσων και ως σκάνδαλο Novartis, αναφέρεται στην φημολογούμενη χρηματοδότηση υψηλά ιστάμενων πολιτικών από την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία Novartis, η οποία έχει έδρα στην Βασιλεία της Ελβετίας. Η δικογραφία αφορά δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Παναγιώτη Πικραμμένο, καθώς και τους πρώην υπουργούς Γιάννη Στουρνάρα, Δημήτρη Αβραμόπουλο, Άδωνι Γεωργιάδη, Ευάγγελο Βενιζελο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Μάριο Σαλμά, Ανδρέα Λοβέρδο και Γιώργο Κουτρουμάνη.[1][2] Οι πράξεις που αναφέρονται στη δικογραφία είναι η δωροληψία, παθητική δωροδοκία και η απιστία σχετικά με την υπηρεσία.[3]Η δικογραφία στις 6 Φεβρουαρίου 2018 έφτασε στη Βουλή. Η ζημιά του δημοσίου υπολογίζεται σε 3 δισ. ευρώ.[4″