ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. ΤΣΙΤΣΙΔΗ…ΑΝΤΙ ΜΕ ΜΑΝΤΗΛΙ!

Υπόθεση Novartis.

 

 “Η κατάθεση του αντιεισαγγελέα  Ιωάννη Αγγελή. ΟΣΑ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ:

Ο κ.Αγγελής χαρακτήρισε την έρευνα της υπόθεσης Novartis ως μια τρύπα στο νερό ενώ στην αρχική του τοποθέτηση επιτέθηκε με σφοδρότητα στην κυρία Τουλουπάκη για το πως έχει χειριστεί την υπόθεση”.

****

Ο θεσμός της δικαιοσύνης είναι ο σημαντικότερος στις οργανωμένες κοινωνίες και τις συντεταγμένες πολιτείες.  Fiat iustitia, et pereat mundus ( = ας υπάρξει  δικαιοσύνη, ακόμα κι αν  χαθεί ο κόσμος) είναι η περίφημη λατινική φράση που αποδίδεται στον αυτοκράτορα της Αγ. Ρωμ. Αυτοκρατορίας Φερδινάνδο. 

Δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός χωρίς δίκαιο (γραπτό ή άγραφο). Γνωστές αυτές οι διακηρύξεις και αποδεκτές απ΄όλους, αλλά στην πράξη συμβαίνει το αντίθετο.

Η απονομή  ΣΩΣΤΗΣ  δικαιοσύνης είναι από τα δυσκολότερα εγχειρήματα  σε αυτό τον κόσμο. Ακριβώς, επειδή η απονομή της έχει ανατεθεί σε ανθρώπους. Και ο άνθρωπος είναι  δέσμιος   ιδιοτήτων,που καθιστού ανέφικτη αυτή την ικανοποίηση της απόδοσης εν παντί και πάντα   δίκαιης “δικαιοσύνης”.

Πέρα από την “επαγγελματική” κατάρτιση και  τη νομική γνώση,  εφόδια “εκ των ων ουκ άνευ  για το δικαστή”, υπάρχουν αναρίθμητοι άλλοι λόγοι που επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την κρίση του και την σωστή  ή μη απόδοση δικαιοσύνης. Επισημαίνουμε  τα σπουδαιότερα.

Ο συναισθηματισμός,  η ιδεολογική υποδομή του κρίνοντος, το “μορφωτικό” του επίπεδο (με την έννοια της (δια) μόρφωσης προσωπικότητας και όχι της εκπαίδευσης), τα προσωπικά συμφέροντα, οι    εξαρτήσεις και οι επιρροές, οι οικογενειακές  και  τοπικές παραδόσεις  το καθεστώς , οι άλλες  “προσλαμβάνουσες”, οι ιδιαιτερότητες και οι ιδιομορφίες της προσωπικότητας ενός εκάστου, αλλά και η σωματική και ψυχική υγεία .Ακόμα και η σύμπτωση-συγκυρία,η στιγμιαία αντίδραση, η φόρτιση,η περιρρέουσα ατμόσφαιρα,οι “αναμνήσεις”,οι συσχετισμοί- συνειρμοί στη διάρκεια τη διαμόρφωσης της δικονομικής κρίσης επηρεάζουν καταλυτικά τον κρίνοντα.

Υπ΄αυτές τις “δεσμεύσεις”  είναι αδύνατον από άνθρωπο να απαιτείς ιδιότητες “θεού” στη διαδικασία και την ολοκλήρωση απονομής δικαιοσύνης.  Γι αυτό ακριβώς ανέκαθεν υπήρξε προβληματική η λειτουργία της ως θεσμού στις  οργανωμένες κοινότητες και τις συντεταγμένες πολιτείες. Ακόμα και οι καλύτερες πολιτειακές ή οι άλλες αυτονόητες συνθήκες και να υπήρχαν ,η δικαιοσύνη ήταν  σχεδόν ο μόνος από τους θεσμούς που δε λειτουργούσε ικανοποιητικά. Να επικαλεστούμε κάποια παραδείγματα από τα άπειρα που διασώζει η Ιστορία,αλλά και η σύγχρονη με μας παρατήρηση και εμπειρία.

α. Σε μια αρχαία Αθήνα,με ένα από τα καλύτερα πολιτεύματα της εποχής, με την “παιδεία” και την εκπαίδευση να λειτουργούν αρκούντως ικανοποιητικά, με τις επιστήμες και την Τέχνη να διαπρέπουν στις συγκεκριμένες αυτές χρονικές αναφορές, βλέπουμε πως ο θεσμός της δικαιοσύνης,αν και  λειτουργούσε και  σε σπουδαίο θεωρητικό, νομικό επίπεδο, στην απόδοσή της αδυνατούσε ή να προσαρμοστεί ή να συμπορευτεί με τον υπόλοιπο πολιτισμό της “ένδοξης πόλης” .Και δε θα απαιτούσαμε (αν, και γιατί όχι;) να παραδώσει κι εκείνη στο δικό της επιστητό και το χώρο δράσης  ,έναν αντίστοιχο “Παρθενώνα” ή ένα Θουκυδίδειο πόνημα,  οποία  (αμφότερα) είναι! Αντ΄ αυτού, η Ιστορία κατέγραψε στις μαύρες δέλτους της πλήθος άδικων, αδόκιμων και  άκαιρων δικαστικών αποφάσεων της αρχαίας αθηναϊκής δικαιοσύνης. Κάποιες μάλιστα και φρικιαστικές, όπως εκείνη της καταδίκης σε θάνατο ενός  φιλόσοφου του αναστήματος του Σωκράτη.

β. Η Δίκη του Ιησού Χριστού. Δεν έχουμε καμιά ιστορική πληροφορία,αν πραγματοποιήθηκε ποτέ τέτοια δίκη την εποχή που τα ευαγγέλια αναφέρονται.Αλλά και στον τρόπο που διεξήχθη. Πάντως, αν η κατηγορία ήταν αυτή που αναφέρουν οι ευαγγελιστές και ο δικαστής Πιλάτος* δίκασε με τον τρόπο που το έκανε,τότε έχουμε κι εδώ μια δίκη παρωδία. Εκτός,αν όντως ο Ρωμαίος έπαρχος δίκασε ένα στασιαστή Εβραίο,ο οποίος υποστήριζε πως ήταν “βασιλεύς των Ιουδαίων”. Αυτή ήταν  και η επιγραφή που διέταξε,ως δικαστής,  να βάλουν στον σταυρό, ως αιτία της εκτέλεσής του.  Σε τέτοια περίπτωση,αν ο Ιησούς δεν ήταν απλώς  ένας ζηλωτής Μεσσίας ,αλλά στασιαστής, η καταδίκη του  σε αυτή τη περίπτωση ήταν αναμενόμενη.

____________________________________

*Η μόνη αρχαιολογική απόδειξη που επιβεβαιώνει την ύπαρξη του Πιλάτου είναι η λατινική επιγραφή που βρέθηκε σε έναν ασβεστόλιθο και αφορούσε τα λόγια του Πιλάτου προς τον Τιβέριο. Το τεχνητούργημα, γνωστό και ως Πέτρα του Πιλάτου, ανακαλύφθηκε το 1961.

Η επιγραφή που διασώζεται αναφέρει (τα γράμματα που υπολείπονται είναι σε παρένθεση) :

[DIS AUGUSTI]S TIBERIÉUM

[…PO]NTIUS PILATUS

[…PRAEF]ECTUS IUDA[EA]E

[…FECIT D]E[DICAVIT]

 

 

γ.Σταλινικές δίκες. Γνωστές  ως Δίκες της Μόσχας στη Σοβιετική  ΄Ενωση.  Από το 1936 μέχρι το 1938 (διάρκεια Μεγάλης Εκκαθάρισης)  εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι οδηγήθηκαν  στην καταδίκη και την εκτέλεση ,ως εχθροί του καθεστώτος. Ανάμεσά τους  ήταν και πολλοί  ακραιφνείς κομμουνιστές, παλιοί μπολσεβίκοι ήρωες της Επανάστασης αλλά  και άλλα  κορυφαία στελέχη του Κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και ανώτεροι αξιωματικοί του σοβιετικού στρατού.

 

δ.Δίκη της Νυρεμβέργης .Είναι η δίκη από στρατιωτικό δικαστήριο  για ελάχιστους    Ναζιστές.  Πρωτεργάτες των μεγάλων εγκλημάτων του Ναζισμού. ΄Εγινε στη Νυρεμβέργη και διήρκεσε  από το Νοέμβρη του  1945 μέχρι τον Οκτώβρη του 1946.

Γράφαμε στις 30/12/2015

 

Η ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑΝΤΙΝ.

Όταν κοιτάζεις στη φωτογραφία να στέκονται δίπλα-δίπλα η Νάντια και η Ναντίν, νομίζεις πως έχεις να κάνεις με τη μάνα και την κόρη. Όμως η πρώτη είναι άνθρωπος και η δεύτερη ρομπότ. Απλούστατα, η Νάντια δημιούργησε τη Ναντίν κατ΄εικόνα και ομοίωσή της.

Οι ερευνητές του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Ναγιάνγκ (NTU) της Σιγκαπούρης, με επικεφαλής την καθηγήτρια Νάντια Θάλμαν της Σχολής Μηχανικών Υπολογιστών, δημιούργησαν ένα ανθρωποειδές κοινωνικό ρομπότ, τη Ναντίν, που εκτελεί χρέη ρεσεψιονίστριας στο πανεπιστήμιο. Είναι άκρως φιλική, αντιγυρίζει τις χειραψίες και τους χαιρετισμούς και έχει θαυμάσια μνήμη, καθώς όταν τη συναντά κάποιος ξανά, εκείνη θυμάται το όνομά του και τι είχε κουβεντιάσει μαζί του την πρώτη φορά.

Η Ναντίν έχει μαλακό δέρμα, ωραία καστανά μαλλιά και τη δική της συναισθηματική προσωπικότητα, δείχνοντας χαρούμενη ή λυπημένη ανάλογα με το θέμα της συζήτησης. Κοιτάζει στα μάτια τον συνομιλητή της και δείχνει να τον συμμερίζεται.

Η Ναντίν διαθέτει λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης παρόμοιο με αυτό που διαθέτει η φωνητική βοηθός Siri της Apple και η Cortana της Microsoft. Μπορεί άνετα να εργασθεί ως προσωπικός βοηθός σε γραφεία και σε σπίτια, καθώς επίσης να κρατά παρέα σε ηλικιωμένους ή σε παιδάκια. Αν θέλει, μπορεί επίσης να πάρει εικονική μορφή (virtual) και να εμφανισθεί σε μια οθόνη υπολογιστή ή τηλεόρασης.

***

Εδώ,  σ΄αυτή τη τη “Μηχανή” χτυπάει η καρδιά του ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ (και μάλιστα του κοντινού) του ανθρώπου. Πολιτική, δικαιοσύνη, παιδεία, οικονομία. Τις αποφάσεις σ΄αυτούς (και όχι μόνο) τους θεσμούς, φυσικές και δίκαιες,  θα λαμβάνει πλέον  η προγραμματισμένη γι΄αυτό ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Τέλος η διαφθορά, η διαπλοκή, η απάτη, η ανικανότητα.

Κάποτε πίστευαν πως η Αριστερά, ο κομμουνισμός, η δημοκρατία με τις ανθρωποκεντρικές πολιτικές τους, θα δώσουν λύσεις στα χρονίζοντα προβλήματα των κοινωνιών. “΄Ανθρακες ο θησαυρός”!  Η απόλυτη αποτυχία των πολιτικών αυτών συστημάτων, έθαψε τα όνειρά μας και σηματοδότησε το τέλος των προσδοκιών μας. Μοναδική, σταθερή αναντικατάστατη Αξία του Μέλλοντος   είναι πια τα ρομπότ, η τεχνητή νοημοσύνη.

΄Οσο και να εμποδίζουν οι εχθροί του φυσικού Ανθρώπου την πορεία του σ΄ αυτούς  τους δρόμους, που θα οδηγήσει στην  ολοκλήρωση και τελείωση των ανθρώπινων κοινωνιών, δεν πρόκειται να “γυρίσουν το ποτάμι πίσω”. Θα τους παρασύρουν τα ορμητικά του ρεύματα.

Αύριο, θα γεμίσει ο κόσμος με  Ναντίν. Καλώς όρισες στο ζωντανό κόσμο…  ζωντανή μου κυρία!

Γράφαμε για το ίδιο θέμα παλιότερα:

ΗΓΓΙΚΕΝ Η (ΑΓΙΑ) ΩΡΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΟΤ (25-2-2014) «Εξυπνότερα τα ρομπότ από τον άνθρωπο το 2029» Νέα “προφητεία” του διάσημου επιστήμονα και μελλοντολόγου Ρέι Κουρτσβάιλ.O διάσημος επιστήμονας, εφευρέτης και μελλοντολόγος Ρέι Κουρτσβάιλ συγκεντρώνει ξανά την προσοχή των ΜΜΕ με μια νέα… προφητεία του. Όπως υποστηρίζει σε 15 χρόνια από σήμερα τα ρομπότ θα έχουν ξεπεράσει σε νοημοσύνη τον δημιουργό τους, τον άνθρωπο! Θα είναι σε θέση να μαθαίνουν, να κάνουν αστεία και να… φλερτάρουν…”  (http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=570853)          ***                                                                           ***  ΄Οσο πιο γρήγορα αναλάβουν τα ρομπότ να ασκήσουν “ευαίσθητες ” λειτουργίες” (ειδικά τις λεγόμενες θεσμικές) στα ανθρώπινα κράτη αρχικά και στις “αντιεξουσιαστικές” κοινωνίες με το χρόνο, λειτουργίες στις οποίες σήμερα μόνο ο άνθρωπος έχει πρόσβαση και δυνατότητα και θεωρούνται πως δεν υποκαθίστανται από “πράγματα”, τόσο το καλύτερο για τη ζωή, το άτομο, τις κοινωνίες.  Η πολιτική, η δικαιοσύνη και η εκπαίδευση είναι οι πρώτοι και θεμελιακοί τομείς που θα κατακτήσουν  τα ρομπότ   και δεν είναι λίγοι oi συνειδητοποιημένοι πολίτες που περιμένουμε πώς και πώς να ζυγώσει αυτή η ώρα. Οι άνθρωποι ,δυστυχώς, μέσα στους αιώνες δεν κατάφεραν ποτέ ούτε την πολιτική ( επιστήμη της διακυβέρνησης) να ασκήσουν σωστά ,ούτε να αποδώσουν φυσική-έλλογη δικαιοσύνη ή δικαιοσύνη του αγαθού συνειδότος). Διαπλοκές, εξαρτήσεις, συμφέροντα, εγωισμοί, ιδεολογίες-ιδεοληψίες, στενότητα πνεύματος, εν ολίγοις αδυναμία κατάκτησης της περίφημης υπέρβασης από τη ζωώδη στην ανθρώπινη κατάσταση (ανικανότητα του ατόμου να αρθεί σε υψηλά επίπεδα “ενανθρώπισης”), εμπόδισαν  την παγίωση στην ατομική και συλλογική συνείδηση εννοιών φυσικών και αυτονόητων, όπως είναι η ενάσκηση καθηκόντων έντιμης πολιτικής, η απονομή “δίκαιης” δικαιοσύνης, το θησαύρισμα της απαραίτητης γνώσης. Απέτυχε παταγωδώς ο άνθρωπος στους αιώνες να ανταποκριθεί επιτυχώς στους ρόλους που του ανέθεσαν να ενσαρκώνει στις κοινωνίες των ανθρώπων. Για αυτό το λόγο, φαίνεται πως καθίσταται  επιτακτική πλέον η ανάγκη να τον υποκαταστήσουν τα ρομπότ σ΄αυτό το έργο. Καλούνται οι μηχανές να επιτύχουν εκεί που απέτυχαν οι άνθρωποι. Και είναι σίγουρο πως θα πετύχουν, γιατί η τεχνολογία, όταν θέλει (όταν μένει ανεξάρτητη) ,μπορεί να παρακάμψει ή  να εκμηδενίσει όλα τα ελαττώματα του ανθρώπου και να προμηθεύσει την  κοινωνική “αγορά” με είδη-προϊόντα βασικής ανάγκης στα οποία παρατηρείται σοβαρή έλλειψη (διάβαζε π.χ, έργο από καλό δάσκαλο, δικαστή, πολιτικό κ.α). Αρκεί,βέβαια, να διέπεται ο προγραμματισμός και η χρήση των μηχανών από  τις αρχές που,όπως είπαμε, δεν αξιώθηκε ο άνθρωπος να βιώσει και να υπηρετήσει, όπως εκείνες που εμπερικλείουν οι βασικές έννοιες  της ισοτιμίας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας. Και φυσικά στη διάρκεια της λειτουργίας τους να μην έχει δυνατότητα αυθαίρετης-ανθρώπινης παρέμβασης ο “χειριστής” των μηχανών-ρομπότ  για “σκοπούμενη” (με τη νομική έννοια του “δόλου”) αλλαγή ή τροποποίηση του προγραμματισμού για τον οποίον κατασκευάστηκε και “εξανθρωπίστηκε” με τις κυρίαρχες αρχές που μνημονεύσαμε. Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι μηχανές δε θα μπορέσουν ποτέ να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο, ειδικά σ΄αυτές τις κοινωνικές διακονίες που προτάξαμε (παιδεία, πολιτική, δικαιοσύνη) για πολλούς λόγους. Ιδιαίτερα, γιατί θα τους λείπει ο συναισθηματισμός. Τα μηχανήματα, λένε, δε διακατέχονται από αισθήματα. Δεν κλαίνε,ούτε γελάνε. Είμαστε σε θέση να διαβεβαιώσουμε, όμως, ιστορικά πως περισσότερο κακό παρά καλό έκανε στον άνθρωπο ο ανεξέλεγκτος, ο υπερτροφικός ή ο ατροφικός συναισθηματισμός του, καθώς και η εκτός του ελέγχου της λογικής λειτουργίας του, απότοκα είτε της κακής  συμπεριφοράς των ορμονών του είτε της αφύσικης ,κοινωνικής διαχείρισής του ή και των δύο μαζί. Αλλά, και πάλι, όσον αφορά το συναίσθημα, οι τεχνικοί επιστήμονες δεν αποκλείουν καθόλου να εμπλουτίσουν τα ρομπότ με τα βασικά συναισθήματα, τα οποία θα προσομοιάζουν στα ανθρώπινα και θα προκαλούνται μόνο από ερεθίσματα απαραίτητα για την εξυπηρέτηση του κεντρικού προορισμού- στόχου της μηχανής. Η φύση, όπως έχουμε αναπτύξει εδώ, έχει αρχέγονους και απαρασάλευτους νόμους. Παράλληλα, η ίδια δώρισε στον άνθρωπο το κορυφαίο δώρο του ΝΟΥ. Το φυσικό, το λογικό, το αυτονόητο είναι απολύτως ορατά στους ανθρώπους και …”δια γυμνού οφθαλμού”, όταν δεν εγκαταλείπεται η συνείδησή του να στρεβλωθεί. Είναι πασιφανή, προφανή και απολύτως ευκρινή. Αυτά ακριβώς τα δώρα της φύσης θα είναι εκείνα που θα διαφεντεύουν τις αποφάσεις των ρομπότ την ώρα της λειτουργίας τους , ενισχυμένα φυσικά και από τις αρετές του νόμου, τους κανόνες δικαίου και τις άλλες κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος (πολιτισμού). Πορευόμαστε ολοταχώς στον “αστερισμό” της κυριαρχίας του έλλογου ρομπότ, υψηλών προδιαγραφών για προσφορά ανώτερου, ποιοτικού έργου στο ανθρώπινο είδος. Είναι αυτό, ακριβώς,  που εκτός των άλλων, θα συντομεύσει το δρόμο προς την κατάκτηση της αταξικής, ακηδεμόνευτης, αντιεξουσιαστικής ανθρώπινης “κοινότητας”, στην οποία κυρίαρχο-θεμελιακό γνώρισμα του ατόμου θα είναι η ατομικότητα, ως το αντώνυμο της μαζικότητας, όπως τη γνωρίζουμε στους ιστορικούς αιώνες.