Τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τη διαφθορά, απόλυτα ταυτισμένο μαζί της, ως alter ego του, τον διακρίνει, και ένα άλλο, επίσης, κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Δεν είναι έξυπνος, ευφυής. Και δε μιλάμε για εξαιρετική ευφυία, για…διάνοια, αλλά για τη μέση. Το κανονικό μυαλού του κοινού ανθρώπου. Αλλιώς, δεν παίρνεις δίπλωμα αγορασμένο και με…DHL παραδομένο, σαν εκείνα τα πλαστά διαβατήρια στην πιάτσα .
Πονηρός είναι. Παμπόνηρος, μάλιστα ΄Εξυπνος, όχι. Είναι τάλε κουάλε ( γιος-πατέρας,) με τον αλήστου μνήμης Κων. Μητσοστάκη. Κι εκείνος ανύπαρκτος μπροστά στο μέγεθος της συγκρότησης και όχι μόνο της πολιτικής και της διανοητικής , ενός Ανδρέα Παπανδρέου. Αλλά , τεράστιος, ακτύπητος στην μπαμπεσιά, την απάτη, την ανηθικότητα και τη συνωμοσία.΄Ενας “Εφιάλτης”,όπως εύστοχα τον αποκαλούσε ο κόσμος.
Κάναμε αυτή την εισαγωγή, για να ενισχυθεί η άποψή μας πως , αν και ο Κυριάκος, δεν έχει προσωπικές πολιτικές αντοχές, παρ΄όλα αυτά, διαθέτει, ένα ΔΥΝΑΤΟ ΑΤΟΥ. Οι διανοητικές του δυνάμεις ,βέβαια, δεν τον βοηθούν και δεν του επιτρέπουν να αυτονομηθεί σε πολιτική δραστηριότητα . Κι είναι αυτός ο λόγος που τον προσέχουν πώς και πώς από μέσα ,πλην των άλλων και ως αδιόρθωτο γκαφατζή , με ουκ ολίγα “μαργαριτάρια” στο λογο του (πχ. είναι ικανός να σου κάνει τη Μασσαλιώτιδα εγγλέζικη, το Ρουσσώ ,Μοντεσκιέ κι ακόμα χειρότερα, να βάζει αυτογκόλ στην ιστορία της φαμίλιας με την αναφορά στον ξάδερφο και συνεργάτη του πατέρα του, το βασιλοχουντικό αρχικά , στρατηγό Σπαντιδάκη ).
Κι αυτό το δυνατό του ατού, δεν είναι άλλο από το εξαιρετικό επιτελείο συμβούλων, που του έχουν ορίσει. Φυσικά, δεν εννοούμε τους αστείους “Οικονόμου” . Τούτοι είναι ένα μάτσο χάλια και το παίρνει είδηση από την πρώτη στιγμή ακόμα και ο αφελής. Μιλάμε για έναν όμιλο στο παρασκήνιο επαγγελματιών , πωρωμένων ατόμων και αδίστακτων σε ό,τι κάνουν.
Σε αντίθεση, εδώ, με τον ερασιτεχνισμό και τη προχειρότητα της δουλειάς που φαίνεται να διακρίνουν την ομάδα των συμβούλων του Αλέξη Τσίπρα . Είναι πασιφανής αλήθεια και χωρίς ιδιαίτερη απαίτηση στήριξης, αφού σε σχεδόν τέσσερα χρόνια μέσα που κυβερνά τη χώρα η Ακροδεξιά, είδαμε ένα ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική Αντιπολίτευση, εντελώς άνευρο, ζαλισμένο, σχεδόν λυγισμένο κάτω από το δυσανάλογο με τις δυνάμεις τους βάρος των προβλημάτων που ανέκυψαν στη χώρα. Δεν εκμεταλλεύτηκε την παντελή αδυναμία να δώσουν, ως κυβέρνηση, στοιχειώδεις λύσεις. ΄Αφησαν για παράδειγμα , να πεθάνουν πάνω απο 15.000 άνθρωποι στην πανδημία με ευθύνη της εγκληματικής κυβερνητικής ομάδας και δεν κάηκε ο κόσμος. Δεν γκρεμίστηκε το σύμπαν. Δεν είχαν οι Συριζαίοι τον ακμαίο και σταθερό βηματισμό, που όφειλαν να του υποδεικνύουν και να τον (εξ)ασκούν οι “γυμαναστές” του.
Καμιά αντιπολίτευση δεν θα μπορούσε να μην αλωνίζει ,να κάνει ό,τι γουστάρει στο γήπεδο, όλα αυτά τα χρόνια, με τόσες ευκαιρίες …τεφαρίκι που της προσφέρθηκαν. Με μια κυβέρνηση παραπαίουσα , ζαλισμένη και η ίδια από τα κρίσιμα λάθη, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα, την απίστευτη σε κοινοβουλευτισμό διαφθορά, την ανεξέλεγκτη διαπλοκή, την ανηθικότητα και τη δυσωδία. Και μάλιστα με ένα πρωθυπουργό με βεβαρημενο οικογενειακό μητρώο, με τέτοια αμαρτήματα γονέα με τόσες απεχθείς μνήμες που δε γινόταν να μην παιδεύουν και τα παιδιά του. Μια τέτοια κυβέρνηση, με άλλη ικανή Αντιπολίτευση, δε θα είχε ζωή παραπάνω από δυο χρόνια. Και κοντεύει τέσσερα!
Τί να λέμε. Κακά τα ψέματα. Ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Παίζει μπάλα σε όλες τις μεριές του γηπέδου, χωρίς υπολογίσιμη βοήθεια από τους συμπαίκτες του. Σηκώνει αποκλειστικά το βάρος και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση. Αλλά, τί να σου κάνει ένας άνθρωπος μόνος του;
Και να σκεφτεί κανείς εδώ πως δε του φαινόταν από τη αρχή του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά, όπως, ακριβώς , το είπε ο Σοφοκλής “Αρχή άνδα δείκκνυσι”. ΄Επρεπε να βρεθεί ,ως πρωθυπουργός, μπροστά σε εκείνο το τεράστιο, καταλυτικό για τη χώρα δίλημμα “Με την Ευρώπη ή εκτός,” για να λέμε σήμερα με ιστορική βεβαιότητα πως ο κύβος ερρίφθη. Ο Αλέξης Τσίπρας, ως πολιτικός, έδωσε τις πιο σοβαρές εξετάσεις απ΄όλους τους ομόλογους στην περίοδο της Μεταπολίτευσης κα πέρασε με ΄Αριστα.
Να μείνουμε, λοιπόν και να επικεντρωθούμε στην εμπλοκή των «σκοτεινών» συμβούλων του Κυριάκου στα πρόσφατα προεκλογικά δρώμενα με δύο αναφορές, αρκούντως ικανές να δείξουν τα μεγέθη της ευρηματικότητας, αλλά και της αριστοτεχνικής ικανότητας προσέγγισης του ψυχισμού του οπαδού, όχι τόσο της Ν. Δημοκρατίας, αλλά της Μητσοτακικής ΑκροΔεξιάς. Ειρήσθω εν παρόδω ,πως η αποχώρηση Καραμανλή, εκτός από τις άλλες σκοπιμότητες, εμπεριέχει και αυτή τη συμβολική διάσταση. Αποστασιοποίηση της Δεξιάς από τη Μητσοτακική Ακροδεξιά.
Ξαφνικά, λοιπόν, και πραγματικά ως κεραυνός εν αιθρία, για όσους δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τον τρόπο σκέψης και δράσης των συμβούλων Μητσοτάκη, πετάγονται στην ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ σκηνή δύο βόμβες. 1. Η απόφαση της πλειοψηφίας των μελών των δικαστών του Αρείου Πάγου για τα κόκκινα δάνεια. και 2. Η απόφαση του ειδικού δικαστηρίου για την ενοχή του Νίκου Παπά.
Και οι δυο αυτές ενέργειες της ελληνικής δικαιοσύνης σε ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, αν μη τι άλλο, δείχνουν σε πρώτη προσέγγιση να αποτελούν πραγματικές βόμβες απασφαλισμένες για την πορεία της Δεξιάς στις κάλπες. Καταστροφή για τον Κυριάκο. Κελεπούρι για τον Αλέξη.
΄Ενα εκατομμύριο δανειολήπτες κατευθείαν στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί, ποιος από τα θύματα της ευπαθούς αυτής ομάδας, θα έκανε χαρακίρι και θα έδινε ψήφο στον Κυριάκο Μητσοτάκη που απειλεί να του πάρει (και το παίρνει) το σπίτι; Λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, για παράδειγμα, να αφήνει τους Ράμπο να τραβολογούν και να ξυλοκοπούν στην Καστοριά τραγικό πατέρα με τέσσερα παιδιά από το κατασχεμένο ξενοδοχειάκι του ; Στην Αχαρνών ανάπηρη γυναίκα να την πετούν από το μικρό πλειστηριασμένο διαμέρισμά της για χρέος 25 χιλιάδων ευρύ; Θεαματικά, μάλιστα και να επιδεικνύουν, ως κατορθώματα οι καναλάρχες του, τέτοιους αποτρόπαιους τραμπουκισμούς.
Από την άλλη, πώς με την καταδίκη Παππά, πάλι, επέτρεψαν να τιναχτεί στον αέρα το κλίμα της ηρεμίας , της συναίνεσης και της περίφημης εθνικής ενότητας που διατυμπανίζει η κυβέρνηση πως υποσκάπτεται από την Αριστερά, αλλά τη γεφυρώνει η Δεξιά;
Και οι δυο αυτές αποφάσεις , είναι κόλαφος για την κυβέρνηση, μόνο για τους αφελείς και μη έχοντας ιδέα, γιατί το αποφάσισαν και το επέβαλαν αυτή την ώρα τα τσακάλια -σύμβουλοι του Κυριάκου. Αλλιώς, σε καμιά περίπτωση δε θα επέτρεπαν στους αχυρανθρώπους τους και στα δυο ανώτατα αυτά δικαστήρια τέτοια περίοδο, να παίρνουν αποφάσεις που φαινομενικά, δυναμιτίζουν την πορεία της Δεξιάς στις κάλπες και δίνουν πόντους και ισχυρό,εκλογικό προβάδιασμα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι, όμως, έτσι. Συμβαίνει, ακριβώς, το αντίθετο. Και είναι ένας,βασικός λόγος που τράβηξε ο Κυριάκος τόσο μακριά την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών. Δε θα εισέπραττε, αν τις διεξήγαγε, τουλάχιστον , ένα χρόνο πριν, τόση μεγάλη ζημιά, όπως τώρα, αφού ακόμα και οι ίδιες οι πέτσινες, δικές του δημοσκοπήσεις , δίνανε στον εαυτό του (“Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει”) 10 και 15 % μονάδες διαφορά με το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τις έκανε , όμως, τότε, αλλά θα τις κάνει τώρα, που οι ίδιοι οι ΠαναγοπουλοΦαναράδες τον δείχνουν να βρίσκεται στο 5% διαφορά! Γιατί;
Συνεχίζεται