Μια νέα χρονιά ξεκίνησε με την τοξική παρουσία και τις αναμενόμενες συνέπειες -αναταράξεις από το πέρασμα δεινής λαίλαπας για τη χώρα μας.
Συγκεκριμένα:
-Μιας αισχρής κερδοσκοπικής βιομηχανίας παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, που κρύβει τα εγκλήματά της υπό το προσωπείο του Τύπου από τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του οποίου διαθέτει μόνο εκείνα του γκεμπελισμού και του κιτρινισμού. Βρώμικοι Πετσο-μένοι, επιχειρηματίες, ουδεμία σχέση έχοντες με τη δημοσιογραφία, πλαισιωμένοι από υπηρετικό προσωπικό αλητήριων Γκεμπελίσκων ,με μόνο τους… προσόν την «κονκάρδα» της ΕΣΗΕΑ και οι οποίοι ΔΕΝ αλληλοκατηγορούνται, αλλά σεμνύνονται πως «ο καλύτερος από δαύτους έχει σκοτώσει τη μάνα του», διεκπεραιώνουν με την πένα, τα μικρόφωνα και τίς κάμερες κάθε είδους έγκλημα. Με ειδίκευση στην προπαγάνδα , την παραπληροφόρηση , την κατασκευή ενόχων ,τη διαπλοκή και τα εγκλήματα του « λευκού κολάρου». Πρόκειται για τη χειρότερη μάστιγα από όλες τις άλλες κι αν δεν αναχαιτιστεί μέχρι την οριστική εξαφάνισή της, η χώρα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει στον αιώνα.
-Μιας κυβέρνησης υπό το γόνο της γνωστής δυναστείας –«δαίμονα της Ελλάδας» που από την ημέρα της ανάληψης της εξουσίας με «βία και νοθεία» σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις , απογύμνωσε τη χώρα από όλα τα χαρακτηριστικά του “κράτους δικαίου” και της Πολιτείας, τη χρεοκόπησε για δεύτερη φορά , καταδίκασε τις επόμενες γενιές των Ελλήνων σε δεινότερη φτωχοποίηση από αυτή των σημερινών και ανήγαγε σε …επιστήμη το ψεύδος, την απάτη, την παραπληροφόρηση, τη διαφθορά, την πρόκληση και το αδέσποτο φαγοπότι της “γαλάζιας ακρίδας”. ΄Οσο συνεχίζει να κυβερνά τον τόπο, θα πρόκειται για μη αναστρέψιμη καταστροφή.
-Μιας κατακερματισμένης, απολίτικης “αντιπολίτευσης” από πρόσωπα, που και τούτοι ανήγαγαν τον κομματισμό σε επάγγελμα και καριέρα, η παρουσία των οποίων στα κομματικά πράγματα της χώρας ,αν έχει ένα και μοναδικό έργο να παρουσιάσει , είναι εκείνο της στήριξης της κυβέρνησης. Με όλες τις παθογένειες του ελληνικού παλαιοκομματισμού, της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, καθένα από τα κομμάτια της αντιδεξιάς αντιπολίτευσης (που μόνο τέτοια δε είναι) με φραστικές στρακαστρούκες και εξυπνακίστικα πυροτεχνήματα, διεκδικεί …αντιπολιτευτική, ιδεολογική καθαρότητα, αλάθητο , αγωνιστικότητα, εντιμότητα και αντικυβερνητικό μένος. Αλλά, το μόνο ασφαλώς που νοιάζει τους φορείς της είναι να επενδύουν τις παχυλές, κρατικές, κομματικές επιχορηγήσεις και λοιπές απολαβές τους κατά το καλύτερο, προσωπικό όφελος. Ακόμα χειρότερα, οι καριερέστες αυτού του είδους αντιπολίτευσης, ανήθικοι και προκλητικοί, όπως είναι, διεκδικούν και εύσημα…αριστερού! Η ντροπή και η προσωποποίηση του εξευτελισμού της Αριστεράς είναι όντως οι αδίστακτοι και θρασείς αυτοί υπονομευτές της!
-΄Ενός λαού, χωρισμένου στα δύο με απόλυτα ευκρινείς «κόκκινες γραμμές», μεταξύ των δύο μερών, ουδεμία σχέση έχοντος του χάσματος με ό,τι το κομματικό σύστημα καταλογίζει σε όσους δεν ανήκουν σε εκείνο. Πρόκειται για τους κομματικούς ψηφοφόρους, οι περισσότεροι των οποίων έχουν είτε πελατειακές σχέσεις με τα κόμματα εξουσίας , είτε συγγένεια ιδεασμών και ιδεοληψιών (οπαδιλίκι), κυρίως στα “μικρά” λεγόμενα κόμματα. Από την άλλη μεριά, στέκεται μια συνειδητοποιημένη πολιτικά, πολυπληθής κοινότητα, τα μέλη της οποίας προς το παρόν έχουν μια κοινή ιδεολογική ταυτότητα. Την απέχθεια και την περιφρόνησή τους για το παλαιοκομματικό σύστημα της χώρας και τους ψηφοφόρους- πελάτες του. Είναι όσοι εκφράζουν την πολιτική τους συνειδητοποίηση με την αποχή τους από τις κάλπες και το θέατρο των εκλογών. Η οργάνωση και η περαιτέρω συσπείρωσή τους, που θα εδράζονται σε διαφορετικούς από τους παραδοσιακούς κομματικούς όρους, “Δεξιά-Κέντρο-Αριστερά”, θα είναι η απαρχή μια νέας πολιτικής κίνησης στην Ελλάδα, που όμοια της δε συναντά κανείς στη νεότερη και σύγχρονη, ελληνική ιστορία. ΄Ένα τέτοιο δυναμικό κίνημα, θα μπορούσαν να το εμπνεύσουν ιδεολογικά και να σφυρηλατήσουν τη στέρεη συνοχή του, ΜΟΝΟ νέα πρόσωπα ,παραγωγοί φρέσκων, ιδεολογικών καρπών ,με αποκλεισμό κάθε παλαιοκομματικού κρετίνου. ΄Ομοιο ζωντανό και υγιές πολιτικό κίνημα, είναι σίγουρο πως θα μπορούσε να αποκτήσει τη δυναμική της διεκδίκησης της εξουσίας με προοπτικές ανάληψης και διακυβέρνησης της χώρας στις νέες, πιο «άγριες» από τις σημερινές, ημέρες που πλησιάζουν.
