Ελληνικά Πανεπιστήμια. “Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία…”!

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ):

Αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη»: Μια ιστορία οικογενειοκρατίας στο ελληνικό Πανεπιστήμιο

“Αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη όλα γίνονται», λέει η παροιμία, και φαίνεται ότι βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Όπου «μπάρμπας» βάλτε «Σιάσος» και όπου «Κορώνη» βάλτε «Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών».

Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι μία από αυτές που πρέπει να απασχολήσουν την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, μετά από καταγγελίες που έγιναν, αναφορικά με τον τρόπο επιλογής των ακαδημαϊκών που συμμετέχουν σε εκλεκτορικά σώματα για την εκλογή νέων πανεπιστημιακών.

Οι καταγγελίες κάνουν λόγο για «μαγειρέματα» και περίεργες συνθέσεις των εκλεκτορικών σωμάτων, με στόχο την προώθηση «ημετέρων», συγγενών και φίλων.

Υπό το φως των αποκαλύψεων, μάλιστα, η αρμόδια υπουργός οφείλει να δείξει πολιτική αποφασιστικότητα, ανεξαρτήτως «κομματικών προδιαγραφών».

Ίσως μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η προ ενός έτους επώνυμη καταγγελία της προέδρου του Τμήματος Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, Βάνας Νικολαΐδου-Κυριανίδου, η οποία, με αναφορά της προς την ηγεσία του ΕΚΠΑ, καταγγέλλει τον τρόπο με τον οποίο συγκροτήθηκε το εκλεκτορικό σώμα και η εισηγητική επιτροπή για την προκήρυξη θέσης επίκουρου καθηγητή στο γνωστικό αντικείμενο «Ιστορία της Φιλοσοφίας».

Τι αναφέρει η καταγγελία της προέδρου του Τμήματος

Σύμφωνα με την καταγγελία της κυρίας Νικολαΐδου-Κυριανίδου, η Εισηγητική Επιτροπή αποτελείτο από τους Λάμπρο Σιάσο (καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ), Κωνσταντίνο Πέτσιο (καθηγητή του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) και Παναγιώτη Θανασά (καθηγητή του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ).

Σιάσος και Πέτσιος, ανάμεσα σε συνολικά 38 υποψήφιους, πρότειναν να πάρει τη θέση ο κ. Γεράσιμος Ρεντίφης, ενώ ο κ. Θανασάς πρότεινε άλλον υποψήφιο, συντάσσοντας ξεχωριστή εισηγητική έκθεση, στην οποία υποστηρίζει ότι ο κ. Ρεντίφης δεν πληροί τα τυπικά προσόντα για τη θέση. Μέχρι εδώ όλα καλά. Τίποτα το μεμπτό, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως.

Όπως, όμως, σημειώνει στην καταγγελία της η πρόεδρος του Τμήματος: «Από τεκμηριωμένη καταγγελία, ενημερωθήκαμε ότι στα έργα ενός εκ των υποψηφίων, του κ. Γ. Ρεντίφη, διαπιστώθηκαν εκτεταμένες λογοκλοπές. Η καταγγελία απεδείκνυε ότι ο κ. Ρεντίφης χρησιμοποιούσε πολλά κείμενα άλλων συγγραφέων, αυτολεξεί ή και σχεδόν αυτολεξεί, χωρίς αναφορά στην πηγή του. Ο περαιτέρω έλεγχος επιβεβαίωσε την έκταση των λογοκλοπών».

Ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως είναι το γεγονός ότι, όπως αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης που εξέταζε τις καταγγελίες περί λογοκλοπής, το μέλος της Εισηγητικής Επιτροπής Λάμπρος Σιάσος παραδέχτηκε ότι είναι συγγενής του Γεράσιμου Ρεντίφη, δηλαδή του υποψηφίου για τον οποίο είχε κάνει θετική εισήγηση. «Είναι το παιδί ξαδέλφου μου. Οι πατεράδες μας είναι αδέλφια» δήλωσε ο κ. Σιάσος, σύμφωνα με όσα καταγγέλλει επωνύμως η κ. Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου.

Αποτέλεσμα των αποκαλύψεων ήταν, τελικώς, η παραίτηση του κ. Σιάσου από την Εισηγητική Επιτροπή. Όπως, όμως, καταγγέλλει η πρόεδρος του Τμήματος, στην επιστολή που το iefimerida.gr έχει στη διάθεσή του, «συνάδελφοι του τμήματος – μέλη του εκλεκτορικού μού έκαναν γνωστό το ότι τους ασκήθηκαν διάφορες ισχυρές πιέσεις προκειμένου να αγνοήσουν τις διαπιστωμένες λογοκλοπές και να ψηφίσουν υπέρ του συγκεκριμένου λογοκλόπου. Και εγώ προσωπικά έχω δεχθεί απειλές για μήνυση και δικαστικές διώξεις».

Παράλληλα, η κ. Νικολαΐδου-Κυριανίδου αναφέρεται σε πιέσεις καθηγητή από άλλη σχολή, ο οποίος, χρησιμοποιώντας το όνομα συγκεκριμένου κόμματος, επιχείρησε να ασκήσει πίεση και να εκφοβίσει το εκλογικό σώμα. Εκ του αποτελέσματος, όπως λέει, μάλιστα, αποτελεσματικά.

Σημειώνεται ότι η πρόεδρος του Τμήματος έχει προβεί σε επίσημη ενημέρωση στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, χωρίς μέχρι στιγμής να κινηθεί οποιαδήποτε διαδικασία”.

*****

Η  Κλειώ   και   η διαβόητη  αλλαξοκωλιά  στα ελληνικά πανεπιστήμια,  για να  μοιράζονται μεταξύ τους οι “ημέτεροι”  τις θέσεις που προκηρύσσονται, συνήθως “φωτογραφικά” , με γλύτωσαν από το ισόβιο αίσχος   να με κάνουν και μένα ΔΕΠ.  Το ζήτημα  αυτό  το έχουμε στο παρελθόν σχεδόν εξαντλήσει εδώ, με συγκεκριμένες αναφορές και στη δική μου περίπτωση. Με αφορμή τις νέες καταγγελίες  που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, αλλά δε βρήκαν, ούτε θα βρουν το δρόμο  προς την τιμωρία των ενόχων, επανερχόμαστε  με  κάποια επί πλέον  στοιχεία   από τη δική μου εμπειρία, όταν  έκανα μια  φορά  το μέγα λάθος να υποβάλλω  αίτηση και φάκελο   για 1-2  θέσεις  που είχαν προκηρυχθεί.

Γράφαμε:

«Κουβάλα τον προτζέκτορα για να σε κάνω λέκτορα»!  (30/03/13)

«Ο Σπυρίδων Λαπατσιώρας, λέκτορος το επάγγελμα, που με εντολή Αλέξη ανελίχθηκε προσφάτως σε συντονιστή της Επιτροπής Ελέγχου Κυβερνητικού Εργου (ΕΕΚΕ για τους ρέκτες των αρχικών) για την Οικονομία, είναι αυτός ο οποίος ανέλαβε να βοηθήσει το ΑΚΕΛ στην Κύπρο για την εκπόνηση, λέει, ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση…Διερωτώμαι, γιατί ο συναγωνιστής Αλέξης δεν τον είχε στείλει πακέτο στη Λευκωσία πριν από κανέναν χρόνο, όταν ο πρόεδρος Χριστόφιας έπαιζε την «πινακωτή» με την τρόικα που του ζητούσε να λάβει μέτρα;» (ΤΑ ΝΕΑ/ 29-3-2013).

Με αφορμή τις παραπάνω …επιστημονικές επιδόσεις-κατακτήσεις του «Σπυρίδωνος Λαπατσιώρα, λέκτορος το επάγγελμα , συμβούλου του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ»(sic), θυμήθηκα την παρακάτω ιστορία: Εκεί κάπου το 2001-02, όταν είχα την αφέλεια να πιστεύω πως μπορεί και να τα κατάφερνα να…εμφιλοχωρήσω (στη …λαλέουσα να «χωθώ») στις «τάξεις» της πανεπιστημιακής μαφίας, υπέβαλα αιτήσεις στις σχολές ιστορίας-αρχαιολογίας στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, Κέρκυρας και Ρεθύμνου για λέκτορας. Φτιάχνω, λοιπόν, ένα «βαρύ φάκελο» με βιβλία, εργασίες, δημοσιεύσεις, εκπαιδευτικό έργο, διδακτορικά, άλλα διπλώματα-μετεκπαιδεύσεις και λοιπά και λοιπά …προσόντα ,τα καταθέτω στις γραμματείες και περίμενα να με… εκλέξει η μαφία ΛΕΚΤΟΡΑ. ΄Ηταν η περίοδος που έλειπα αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και δεν παρακολουθούσα από κοντά τα τεκταινόμενα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.΄Ετσι, είχα χάσει πολλές σκηνές από το έργο «εκλογές ΔΕΠ», έρευνα, διδασκαλία, ΚΟΝΔΥΛΙΑ(!) και ό,τι αφορούσε το χώρο των ΑΕΙ. Ούτε καν είχα μάθει πως στο πανεπιστήμιο Αθηνών οι…μεγάλοι πανεπιστημιακοί εκλέκτορες στη σχολή της Φυσικής είχαν απορρίψει το μεγάλο αστροφυσικό της ΝΑΣΑ Νανόπουλο (ανάμεσα στους 3-4 σπουδαίους στον κόσμο), διότι δε…διέθετε τα προσόντα, που είχαν αυτοί! Είχα μείνει, λοιπόν, πίσω και ως αφελής και αιθεροβάμων, υπέβαλα την αίτηση. ΄Ενα πρωί μου στέλνουν από το Αριστοτέλειο ένα τομίδιο-αντίγραφο των πρακτικών της διαδικασίας της εκλογής στη θέση λέκτορα, που ήμουνα υποψήφιος. Δύο είμαστε όλοι κι όλοι οι διεκδικητές του…θρόνου. Ο αντίπαλός μου στο μεταξύ παρουσιάστηκε με «αδειανό» φάκελο.΄Ενα διδακτορικό όλο- και όλο που του το είχαν δώσει στην ίδια τη σχολή της Ιστορίας από την οποία είχε αποφοιτήσει δια της γνωστής μεθόδου «κουβάλα τον προτζέκτορα για να σε κάνω λέκτορα»! Είχε επίσης 1-2 δημοσιεύσεις της… πλακός και ένα βιογραφικό τόσο ισχνό ,που δεν εκτεινόταν πέραν της μιας σελίδας. Το αστείο ήταν πως ούτε διδακτική εμπειρία διέθετε, αλλά ούτε είχε εκδώσει έστω και ένα βιβλίο «για τα μάτια», που λένε. Απλώς έγραφε στο βιογραφικό πως έχει στο «συρτάρι» 12 εργασίες που…μελλοντικά θα εκδοθούν. Φυσικά ο «κουβαλητής του προτζέκτορα» (παλιά ήταν της τσάντας του κυρίου καθηγητού της έδρας) ψηφίστηκε σχεδόν απ΄όλους τους «μιλημένους-μυημένους» εκλέκτορες. Κάνα 2 μόνο (κι αυτοί από άλλες σχολές) αρνήθηκαν να του δώσουν ψήφο και ζήτησαν να γραφεί στα πρακτικά πως «όταν έχουμε υποψήφιο έναν επιστήμονα με έναν ασήκωτο και ουσιαστικό φάκελο τυπικών και ουσιαστικών προσόντων και έναν άλλο που τον φάκελό του τον… παίρνει ο αέρας, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε υπέρ της εκλογής του…αεριτζή» (Μπράβο χιούμορ οι, κατά κανόνα ,ξενέρωτοι πανεπιστημιακοί!).΄Ετσι και έγινε. Ψήφισαν μεν οι δυο τον γράφοντα, αλλά εκλέχτηκε ο έχων «μπάρμπα (αλλά και ξάδελφο και «νουνό») στην Κορώνη». ΄Εκτοτε, σταμάτησα να ξοδεύω λεφτά σε κούριερ και να στέλνω ασήκωτους φακέλους στις γραμματείες των σχολών, για να μου… «βάζουν γκολ από τα αποδυτήρια». «Ελλάς της φαιδράς πορτοκαλέας», χώρα των πανεπιστημίων ,που «κουβαλούν προτζέκτορες για να τους κάνουν λέκτορες» και φυσικά του… «Σπυρίδωνος Λαπατσιώρα, λέκτορος το επάγγελμα , συμβούλου του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ» (sic)


΄Οντως αισθάνομαι τυχερός που λειτούργησε το Σύστημα και στη δική μου περίπτωση, όπως πάντα   και  απέβαλε το ξένο σώμα, το “κόκκινο πανί  που ήμουν τα χρόνια  εκείνα  (και συνεχίζω σήμερα )  για τους καθεστωτικούς ΄Ελληνες πανεπιστημιακούς.  Βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε πως   η δική μου περίπτωση δεν είναι ούτε μοναδική, ούτε  εξαίρεση. Στους 100 πανεπιστημιακούς, όλων των βαθμίδων, οι 90 τουλάχιστον πήραν τη θέση με στημένες διαδικασίες και με τη διάπραξη σοβαρών ποινικών  αδικημάτων.

΄Ετσι εξηγείται, άλλωστε, γατί τα ελληνικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα  είναι τελευταία πάντα στις κατατάξεις σε παγκόσμιες  αντικειμενικές μετρήσεις , αφού η  έρευνα είναι σχεδόν ανύπαρκτη, η σοβαρή και μεθοδική διδασκαλία  απούσα  και οι περισσότεροι φοιτητές  παίρνουν πτυχία και τίτλους σωρηδόν  “αβρόχοις ποσί”,  με  αντιγραφές, “μπούτι”, γνωριμίες και κομματικά αλισβερίσια. Μια ματιά σε σοβαρές και τεκμηριωμένες τέτοιες κατατάξεις σε παγκόσμια κλίμακα,   δείχνει   πως οι περισσότερες σχολές στα  δικά μας πανεπιστήμια είναι στον πάτο και τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα γενικώς…ανταγωνίσιμα  με  κάποια αντίστοιχα σε αφρικανικές, κυρίως,    χώρες.

 

 

Να παραθέσω,, λοιπόν,   κάποια  γεγονότα που με αφορούν την περίοδο εκείνη που είχα την αφέλεια να απαιτήσω θέση  στα πανεπιστήμια που ανέφερα και με καταθέσεις αποσπασμάτων από τα πρακτικά των συνεδριάσεων εκείνων των εκλεκτόρων  και τα οποία είναι ο αψευδής μάρτυρας της διαφθοράς και της ανηθικότητας που επικρατούν  από συστάσεως ελληνικού κράτους στη διαδικασία της “πώλησης”  αυτών των θέσεων . Προηγουμένως,  για πληρέστερη ενημέρωση του αναγνώστη εδώ, να δώσω και  κάποιες άλλες   πληροφορίες.

Είχα την τύχη να υπηρετήσω   σε δυο πανεπιστήμια του Κιέβου. Το ιστορικό πανεπιστήμιο Σεφτσένκο ( ένα από τα αρχαιότερα στην  Ευρώπη)  και το επίσης παλιό και αξιόλογο πανεπιστήμιο “Σλαβονικό”. Δίδασκα και στα δύο Ιστορία  και κάποιες ώρες , ελληνική γλώσσα στην ιστορική της εξέλιξη κυρίως.

Εκείνη η θητεία υπήρξε πραγματικό  “σχολείο” στην εμπειρία μου για τον τρόπο που δουλεύει ένα  σοβαρό  πανεπιστήμιο. Ιδιαίτερα σε  δυο τομείς. Την επιστημονική  έρευνα και τον τρόπο που προκηρύσσονται οι θέσεις και εκλέγεται το διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό. Για την έρευνα, δεν είναι της παρούσης να μιλήσω. Για το δεύτερο θέμα θα καταθέσω συνοπτικά την εμπειρία μου και αμέσως μετά  θα  αντιδιαστείλω τη διαδικασία  με στοιχεία από πρακτικά όμοιων συνεδριάσεων  εκλεκτορικών σωμάτων και στην Ελλάδα. Σημειώνω πως  από  προσωπική επίσης  εμπειρία, αλλά και  από τις  συχνές συζητήσεις  συναδέλφων, παλιότερα και σήμερα,  που έχουν άμεση σχέση με πανεπιστημιακές κοινότητες στο εξωτερικό,  οι διαδικασίες είναι σχεδόν  ίδιες. Και προπαντός αξιοκρατικές, σοβαρές και υπεύθυνες.

ΣΕΦΤΣΕΝΚΟ ΚΙΕΒΟΥ:  ΄Εχω παρακολουθήσει εισηγητικές εκθέσεις  για την εκλογή   υποψηφίου σε  θέσεις  που είχαν  προκηρυχθεί. Η  αναλυτική  αυτή  έκθεση από τα μέλη της  εισηγητικής επιτροπής,  τις περισσότερες φορές είναι …κουραστικά  εκτεταμένη  (μπορεί  50 και περισσότερες σελίδες) ,πάνω στο έργο , το βιογραφικό, την επιστημονική συγκρότηση  γενικότερα ενός υποψηφίου. Στο μεταξύ, όλα τα μέλη των εκλεκτόρων έχουν από  καιρό πριν προμηθευτεί αντίγραφα  του φακέλου των υποψηφίων, ειδικά τη διδακτορική του διατριβή, τα  έχουν μελετήσει και γνωρίζουν επακριβώς  τα ζητήματα στις παρατηρήσεις των εισηγητών.  Σε αυτές επάνω θα απαντήσουν και θα συμφωνήσουν ή θα διαφωνήσουν με όσα ακούστηκα στη συνεδρίαση. Συνήθως ,  στις κρίσεις των μελών δεν υπάρχει ποτέ ομοφωνία και η εκλογή γίνεται με 1-5 ψήφους διαφορά.

ΑΠΘ. (Σχολή Φιλοσοφική):Πρακτικό ,23 Οκτώβρη, 2003. Γενική Συνέλευση,  συνεδρίαση στην  αίθουσα 201Α. Θέματα ημερησίας διάταξης  Κρίση για τη εκλογή του κ …. ή του  κ.  Ν. Αδαμόπουλου σε θέση λέκτορα με γνωστικό αντικείμενο “Ιστορική Γλωσσολογία με ειδίκευση στη Βαλκανική Γλωσσολογία”. Η εισηγητική έκθεση   είναι     επτά (7) σελίδες (!)  όλες και όλες  και για τους  δύο υποψηφίους.  Ακολουθεί με το πέρας της συζήτησης η ψηφοφορία  .Ψήφισαν 26. Αρνητικά και για τους δύο υποψηφίους και οι…26!  Χωρίς να ακουστεί καμιά άλλη παρατήρηση, δίχως ένσταση ή άλλη διαφοροποίηση. Ψήφισαν…μονοκούκι και οι 26!  (Παρατήρηση. Και οι δυο υποψήφιοι είχαμε σχεδόν τον ίδιο γεμάτο φάκελο με μελέτες ακριβώς αυτές που ζητούσε η προκήρυξη. Ο συνυποψήφιός μου με διδακτορικό από Σορβόνη.  ΄Αλλος συνυποψήφιος δεν τόλμησε να κάνει αίτηση. Κανονικά, ένας από τους δυο μας  έπρεπε  να εκλεγεί. . Ψήφισαν και οι 26 αρνητικά!  Ο δικός τους υποψήφιος, εντελώς άσχετος με το αντικείμενο,   περίμενε λίγο καιρό και μόνος του πια, υπέβαλε αίτηση για την ίδια θέση   και τον εξέλεξαν …παμψηφεί!΄).

ΚΕΡΚΥΡΑ , Τμήμα Ιστορίας. (Για να μην κουράζουμε ,παραθέτουμε τα στοιχεία συνοπτικά.). Συνεδρίαση,27/5/2003  ,εκλογή ενός μέλους ΔΕΠ, Υποψήφιοι 8.   ΄Εχουμε κι εδώ πάλι μια ολιγόλογη  εισήγηση   7 σελίδων  και για τους 8 υποψήφιους!   Στο τέλος, ψηφίζουν και οι 15 εκλέκτορες  ένα υποψήφιο  ΟΜΟΦΩΝΑ χωρίς καμιά αντίδραση, διαφορετική  κρίση,  έστω μια τυπική διαφωνία. Είναι ζήτημα αν τα μέλη του σώματος είχαν , έστω και φυλλομετρήσει,  τις διατριβές και τις  υπόλοιπες  εργασίες των υποψηφίων.

Στη διάθεσή μας έχουμε πολλά τέτοια πρακτικά.  Και είναι σχεδόν όλα αντιγραφή  το ένα του άλλου. Οπότε, δεν υπάρχει λόγος να  μακρολογούμε και προπαντός ,ας σεβαστούμε  την αγχίνοια  όσων διαβάζουν όλα αυτά και γνωρίζουν πολύ καλά τί συμβαίνει στα ελληνικά μας πανεπιστήμια.  Και όχι μόνο στον τρόπο που  πραγματοποιείται  η αγοραπωλησία   των  θέσεων.  Αλλά, τόσα χρόνια,  οι εισαγγελείς είναι θεόκουφοι  και θεόστραβοι στην Ελλάδα.  Οι κυβερνήσεις το ίδιο.΄Οπως σε όλα, βέβαια, αφού η ίδια κατάρα δέρνει αυτό τον τόπο μια ζωή.

Θα μου πεις εδώ , ολόκληρο εκλογικό σώμα, αν βγάλουμε το 45%  που τους φτύνει , ψηφίζουν ημετέρους  και κόμματα  πάντα  με  ίδιες αλλαξοκωλιές, συμφέροντα, νεποτισμό και  άλλες πελατειακές  σχέσεις.  Να  συνέβαιναν   τέτοια, μόνο  στα πανεπιστήμια;

Είμαστε μια χώρα που θέλει “μπουρλότο”.  Κανένας θεσμός , κανένα πολιτισμός δε λειτουργεί ούτε στοιχειωδώς  πλέον. Σε ένα καθεστώς  που η κυβέρνηση ακολουθεί σχεδόν τακτικές Μαφίας,  ακόμα και   συμβόλαια θανάτου και  παιδεραστίες   φτάνουν   στο “Μαξίμου”, περιμένει κανείς  άλλη κατάληξη  ,πέρα από ολοσχερή κατεδάφιση  ενός τέτοιου κράτους;