Εμφυλιοπολεμικά παραληρήματα
“Οσοι έχετε την άποψη ότι ο εμφύλιος τελείωσε το 1949 -οι συνέπειές του πολύ αργότερα-, μάλλον έχετε κάνει λάθος. …Τις περισσότερες φορές όμως δεν έχουμε μια αντιπαράθεση μεταξύ ιστορικών, κάτι που θα ήταν απολύτως φυσιολογικό αφού το θέμα είναι ακόμη υπό διερεύνηση, αλλά μια κομματική σύγκρουση με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
…Αρα εκτός συνταγματικού τόξου η Αριστερά; Αρα αντεθνικά τα κόμματά της; Τέτοια δεν έλεγαν τη δεκαετία του ’50 η Δεξιά και τα έντυπά της για το παράνομο ΚΚΕ; Με τέτοιες αηδίες δεν στόλιζαν και τους μη κομμουνιστές επειδή αυτοί ζητούσαν συμφιλίωση και εξέφραζαν τη διαφωνία τους με τις φυλακές, τις εξορίες, τις εκτελέσεις; Συνοδοιπόρους τούς αποκαλούσαν και τους αντιμετώπιζαν ως μιάσματα που έπρεπε να εξοβελιστούν από τον εθνικό κορμό. Μερικοί τα λένε και σήμερα”.
***
Τάσο Παππά και λοιποί συντάκτες στην Εφημερίδα σας,
“Οσοι έχετε την άποψη ότι ο εμφύλιος τελείωσε το 1949…”, διαβάζω.
΄Ωστε, επιμένετε πολλοί δημοσιογράφοι της Αριστεράς με την έλλειψη ιστορικής γνώσης που σας διακρίνει, ως μη ιστορικά ειδήμονες, αλλά και από την πρεμούρα της συντεχνίας της εμπορικής δημοσιογραφίας, να μη διστάζει να φορά και τη “μουτσούνα” του ιστορικού, να αναπαράγετε παντός είδους ανιστόρητα στερεότυπα. Εν προκειμένω ,σε αυτά που γράφεις παραπάνω, πέρα, βεβαίως, από τα ορθά, που έθιξες, όμως, διαπράττεις, κι εσύ, το μέγα ολίσθημα να αποκαλείς την Επανάσταση των Μαρξιστών και λοιπών εξεγερμένων Ελλήνων στη χώρα μας , ως “Εμφύλιο πόλεμο”!
Οι Δεξιοί , βέβαια, έχουν τους λόγους τους , αυτή τη μεγαλειώδη επαναστατική σύγκρουση ,να την αποκαλούν κι εκείνοι έτσι. Κυρίως, οι πιο συναινετικοί απ΄αυτούς . Συμμοριτοπόλεμος είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι Δεξιοί. Και παλιότερα ακουγόταν περισσότερο. Σήμερα τον προτιμούν οι σύγχρονοι ακροδεξιοί μυθ-ιστοριογράφοι, πέρα από βιαστές τη Ιστορίας και σφετεριστές της ιδιότητας του ιστορικού, σαν τον Ευστάθιο Καλύβα. Και φυσικά οι … αντεροβγάλτες Ακροδεξιοί-ΝεοΝαζί, σαν τον Βορίδη κι εκείνον τον ανεκδιήγητο χασάπη πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Παύλο Μαρινάκη (“θα έτρωγα τον Τσίπρα στον εμφύλιο”!).
Λοιπόν, για να τελειώνουμε και να σε ανακαλέσω στην ιστορική τάξη. Το έχουμε θίξει άπειρες φορές εδώ μέσα το ίδιο ζήτημα, αλλά ,δυστυχώς, μια μεγάλη μερίδα, “αδιάβαστη” ιστορικά ή παρασυρμένη από πένες βυθισμένες σε “μελάνι” που μόνο ιστορικό δεν είναι, συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Την εξέγερση των Κομμουνιστών-Μαρξιστών και των λοιπών Ελλήνων επαναστατών με αποκορύφωμα τη δράση τους από το 1946 ως το 1949,να την αποκαλούν ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ.
Εξηγούσαμε , λοιπόν, εδώ και χρόνια πως δεν μπορεί να χαρακτηρίζει κανείς μια μεγαλειώδη, λαϊκή επανάσταση που ουσιαστικά είχε ξεκινήσει πριν το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο στην Ελλάδα, συνεχίστηκε με την Αντίσταση ενάντια στο Γερμανό κατακτητή και κορυφώθηκε τα χρόνια 1946-1949, ως ΕΜΦΥΛΙΑ ΣΥΡΡΑΞΗ. Τί πάει να πει εμφύλια σύρραξη;
Η φυλή, η ράτσα είναι και εθνικιστική και κυρίως ναζιστική επινόηση. Στην Ελλάδα με τις παλιές μεταναστεύσεις και μετακινήσεις -μετοικήσεις βόρειων πληθυσμών ,αλλά και τη μεγάλη γενοκτονία στο Μωριά του 1770 και μετά στα Ορλωφικά, πληθυσμός ομοιογενής, μια ράτσα, μια φυλή, δεν υπάρχει. Με γονιδιακή συνοχή και προέλευση, δηλαδή, και μάλιστα από εποχή… Περικλέους και Αλκιβιάδου!
Κι αυτό, φυσικά, συμβαίνει σε όλους τος λαούς και τις “φυλές”. Ακόμα και στους Εβραίους .Την έννοια του “΄Εθνους”, άλλα στοιχεία τη συνθέτουν. Και πάντως όχι το αίμα, η ράτσα. Πρωτίστως, η γλώσσα είναι δυνατός κρίκος, η κοινή συνείδηση καταγωγής που καλλιεργείται και οι παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα. Κι αυτά είναι περισσότερο επινοήσεις της Εθνολογίας ,του Διεθνούς δικαίου και των συναφών επιστημών, κυρίως για να λύσουν άλλα πρακτικά προβλήματα. Τέτοιες, όμως, “απλοποιήσεις” και αποδοχές είναι πέραν και αντίθετες της μελέτης, των παρατηρήσεως και των πορισμάτων τις Ιστορίας.
…Τούτων ούτως εχόντων, επομένως, στην πορεία της Ιστορίας, όταν σε ένα τόπο, μια χώρα, μια φυλή , ένα ΄Εθνος, όπως για παράδειγμα ήταν-είναι των Γάλλων, των Ρώσσων σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και υπό συνθήκες, συνήθως καταπίεσης πληθυσμιακών μαζών, δεινής πενίας και αναζήτησης καλύτερων συνθηκών ζωής, μια μεγάλη (ή και μικρή μερίδα) ξεσηκώνεται , που σημαίνει παίρνει τα όπλα με φανερό στόχο την κατάργηση δια της βίας του υφιστάμενου συστημικού -“πολιτικού” συστήματος και την εγκαθίδρυση νέου, τότε αυτό λέγεται ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του Κράτους,΄Εθνους και δεν έχει καμιά σχέση με πόλεμο- σύγκρουση, “εθνικού χαρακτήρα και συνοριακής αναχαίτισης μια εξωτερικής απειλής .
Τέτοιες επαναστάσεις σε κοινότητες, κοινωνίες, αυτοκρατορίες, χώρες, κράτη υπήρχαν άπειρες. Στην Ευρώπη, ενδεικτικές στα νεότερα χρόνια είναι η Γαλλική (1789) και η Ρωσική (1917). Η “Τρίτη τάξη” στη Γαλλία (πολίτες της χώρας) ξεσηκώθηκαν ενάντια στη χώρα τους , τη ΝΟΜΙΜΗ εξουσία την οποία ασκούσε τότε ο βασιλιάς, ο οποίος μαζί με την υπόλοιπη Αριστοκρατία και τους λοιπούς πολίτες με προνόμια , ήταν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από τους ξεσηκωμένους “ξεβράκωτους”. Γάλλοι πολίτες πολεμούσαν Γάλλους πολίτες, ίδιας πίστης περί φυλετικής, γλωσσικής, θρησκευτικής και άλλης συνοχής. Στην ευρύτερη έννοια ήταν “αδέρφια”. Και μάλιστα στις τάξεις των επαναστατημένων τάχτηκαν και πολλοί αριστοκράτες και ιερωμένοι.
Το ίδιο, χρόνια αργότερα, συνέβη και στην επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία. Οι νέοι εδώ “ξεβράκωτοι”, αποκαλούμενοι Μπολσεβίκοι, επαναστάτησαν και τούτοι κατά του συστήματος , της νόμιμης εξουσία, που την εξέφραζε ο Τσάρος. Και πάλι σε αυτή την επανάσταση οι έχοντες προνόμια Ρώσσοι πολίτες και μη αποδεχόμενοι το μαρξιστικό, κυρίως, κίνημα και που το θεωρούσαν της μειοψηφίας και ενάντια στο ΄Εθνος και την πατρίδα, ήταν οι περισσότεροι!
Αλλά, ουδείς εκείνο τον ξεσηκωμό, τη λαϊκή ,έστω και της μειοψηφίας εξέγερση την αποκάλεσαν … Γαλλικό ή Ρώσικο εμφύλιο πόλεμο! Αντίθετα, μιλάμε στην Ιστορία για τη μεγάλη Γαλλική και Ρωσική Επανάσταση. Και φυσικά ή αυτονόητα ,έστω κι αν η έκβασή τους δεν ήταν η αναμενόμενη από τους επαναστάτες, δηλαδή η επιτυχής κατάληψη της εξουσίας, αν δεν είχαν ανατραπεί τα παλιά συστήματα και επικρατήσει τα νέα και πάλι επαναστάσεις θα τις αποκαλούσε η Ιστορία .
Στην Ελλάδα, όπως γράφουμε χρόνια και για να μην επαναλαμβάνουμε κάθε φορά τα ίδια στο συγκεκριμένο ζήτημα, συνοπτικά σημειώνουμε πως μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες, λαός πάμπτωχος, καταπιεσμένος, κοινωνικά απαξιωμένος, ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα
α. Με χαλαρή ,ιδεολογική- πολιτική στη αρχή συνοχή
β. Με θεωρητική, αργότερα, ιδεολογική-μαρξιστική συνοχή
ξεσηκώθηκαν με συλλαλητήρια, απεργίες, αιματηρές διαδηλώσεις , αργότερα με ένοπλες επιθέσεις ενάντια στο Γερμανό εισβολέα και με τη λήξη της Κατοχής και ενάντια στο κράτος, το σύστημα που δεν ήταν απλώς Δεξιό , καπιταλιστικό, αλλά πια και δωσίλογο. Με φανερό στόχο ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΙΑ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩ ΔΙΚΑΙΩ. (Δεν το πέτυχαν, λόγω Γιάλτας και Στάλιν. Δες και “ΓΡΑΜΜΟΣ-ΒΙΤΣΙ. ΜΙΑ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ “ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ”, ).
Δεν “ανέβηκαν στο βουνό” , γιατί είχαν τα ….αμπελοχώραφά τους μπερδεμένα με κακούς γείτονες και όποιος δεν έβρισκε το δίκιο του στα δικαστήρια, σαν τον Γιαγκούλα παλιότερα, έπαιρνε τη μαχαίρα (παρδάλα) και έβγαινε ληστής των Ορέων με τα αποσπάσματα από πίσω να τον κυνηγάνε να του βάλουν “το κεφάλι στο ντορβά”.
΄Ηταν οργανωμένο, λαϊκό, κοινωνικό, μαρξιστικό ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΚΙΝΗΜΑ. Και ως τέτοιο ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, όχι ΕΜΦΥΛΙΟΣ. Υποβιβάζεται η σημασία του “Αντάρτικου” και υποτιμάται ο στόχος και τα κίνητρά του, όταν αποκαλείται “Εμφύλιος” .Πέρα απ΄΄ αυτό , είναι και ανιστόρητο και αυθαίρετο και αντιεπιστημονικό, έωλο, χωρίς ιστορική υποστήριξη. Είναι από αφελής, έως και κατευθυνόμενη η επικρατούσα άποψη πως μια τέτοιου είδους, με αυτούς τους σκοπούς και τα ιδεολογικά κίνητρα ,ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, τη λες έτσι , μόνο, αν επικρατήσει. Αλλιώς, είναι… ο τιδήποτε άλλο!
Να επισημάνουμε δε με την ευκαιρία πως στη “μικρή”, ως κράτος , Ιστορία της Ελλάδας, η επανάσταση των Ελλήνων Μαρξιστών και λοιπών Ανταρτών ,με αποκορύφωμα την περίοδο 1946-1949 , ήταν το πιο ηρωικό κα μεγαλειώδες κεφάλαιό της. ΄Ομοιο, δεν έχει να επιδείξει άλλο. Σε καθαρή, λαϊκή, κοινωνική, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ βάση.
ΕΦΣΥΝ, Τάσο Παππά,
Κι αν δε σας πείθουν οι απόψεις της επιστημονικής Ιστορίας στον κλάδο της Ιστορικής μας Δημοσιογραφίας, βάλτε στο χέρι στην καρδιά και απαντήστε στο εξής (ρητορικό) ερώτημα . Αν ζητούσατε να σας απαντήσει ένας παλιός Αντάρτης , συνειδητοποιημένος ιδεολόγος ,έστω κα με στοιχειώδη, θεωρητική Μαρξιστική υποδομή, αν συμμετείχε σε επανάσταση ή σε εμφύλιο, ποια απάντηση θα σας έδινε; Εμείς λέμε , το λιγότερο που θα έλεγε ήταν “τράβα παρέκει, ρε φασίστα και πλύνε το στόμα σου, όταν μιλάς για εκείνο τον Αγώνα”.
Και αν συνεχίζεις, Τάσσο Παππά μετά απ΄όσα τεκμηριώσαμε (αλλά και οι Αριστεροί πολιτικοί ,με ή χωρίς εισαγωγικά) να μιλάς για…αδελφοκτόνο εμφύλιο, τότε σε τί διαφέρεις από τα ανιστόρητα φληναφήματα του Ευστάθιου Καλύβα που μόνο…ευσταθή ιστορικά δεν είναι; Το γεγονός πως αμφότεροι δεν είστε ιστορικοί, δεν είναι άλλοθι και ελαφρυντικό να κακοποιείτε την Ιστορία.
Και, βεβαίως, το γεγονός πως παλιότερα, ακόμα και σήμερα οπαδοί του ΚΚΕ συνεχίζουν να μιλούν για “Εμφύλιο” και πως συστημικοί ιστορικοί , κυρίως με Δεξιά οπτικοί, ξεδιακρίνουν με έωλα και αντιεπιστημονικά επιχειρήματα έναν “εμφύλιο πόλεμο” από μια “επανάσταση” και με τον τρόπο που το κάνουν, δε σημαίνει πως και η επίσημη, η αστράτευτη Ιστορία, αποδέχεται τέτοιες αφέλειες και σκόπιμες παρερμηνείες και επινοήσεις. Κυρίως ,το σπουδαιότερο, με παντελή απουσία μαρξιστικής οπτικής και σκέψης.