Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην επιθυμία της οικογένειας να αναλάβει την επιμέλεια των ανήλικων παιδιών του θύματος, τα οποία ζούσαν μαζί με τη μητέρα στην Ελλάδα
2. Ο… (πλην των άλλων) και πατεροφάγος Τσίπρας ( *)
Τσίπρας: Επικίνδυνο για την οικογένεια το νομοσχέδιο για την συνεπιμέλεια – Αντιμετωπίζει το παιδί σαν βαλίτσα (20 Μάη 2021)
_________________
Παλιότερα δημοσιεύματα στη συνέχεια από το Homo–Naturalis.gr για το έγκλημα της «πέτσινης» Αριστεράς να απορρίπτει τη φυσική, παιδαγωγική και δικαιική ορθή συνεπιμέλεια και την υιοθέτηση από τη συριζιανή προοδευτικούρα της άρνησης της πατρότητας και της συν-ανατροφής του παιδιού (1 Σαββατοκύριακο και κάποιες διακοπές δίνουν … άδεια στον πατέρα να δει και να αναθρέψει το παιδί του!). ΄Ένα ακόμα έγκλημα του Αλέξη Τσίπρα, που γύρισε μπούμερανγκ στην Αριστερά.
ΓΟΝΙΚΕΣ ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ….ΛΥΤΡΑ Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ !
Πατέρας της μικρής Αθηνάς: «Δεν υπάρχει αρπαγή, γνώριζε η μητέρα της πού είναι»
Επειδή κάποιος δικαστής, που δε θα κάτσει να σκάσει για το συμφέρον του παιδιού και ποιο δεν είναι, βγάζει μια απόφαση και το παραδίδει όμηρο ,κατά κανόνα…φυσικό , αποφαίνεται, στη μάνα, τί έγινε; Ο άλλος γονιός δε θα σκιστεί να δει το παιδί του, να το πάρει να το χαρεί κι αυτός ; Δεν είμαστε καλά. Να γιατί γράφαμε τις προάλλες πως συνετός άνθρωπος δε θα γινόταν δικαστής. Αλλιώς, αν ήθελε να είναι σωστός, θα έπρεπε καθημερινά να …παίζει μπουνιές με τη συνείδησή του.
Είναι και το άλλο αισχρό. Πολλές γυναίκες έχουν κάνει μπίζνα τη γονική υποχρέωση για διατροφή. Χρυσοφόρο επάγγελμα της…τεμπέλας. Κερδίζουν συνήθως με ανήθικα μέσα και ασύστολα ψεύδη μια δικαστική απόφαση, αναλαμβάνουν την επιμέλεια του παιδιού και ο καταδικασμένος πατέρας οφείλει να καταβάλει παχυλή διατροφή, αλλιώς τον πάνε φυλακή. Στις μέρες μας έχουν γίνει κανονική επιχείρηση τέτοιες περιπτώσεις. Ρίξτε μια ματιά δίπλα σας.
Βλέπω εδώ που βρίσκομαι με τί σοφία μεγαλώνουν τα παιδιά και παθαίνω με το πόσο ηλίθιος είναι ο “πολιτισμός” που στην ουσία το ηθικό του και θεσμικό του κομμάτι το έχτισαν οι θρησκείες,το ιερατείο. Η κοινότητα εδώ έχει αναλάβει τη φυσική ανατροφή του παιδιού ,το οποίο ,ως εκ τούτου, συνδέεται με στενές σχέσεις όχι μόνο με τους γεννήτορες και τη λοιπό οικογένεια,αλλά με όλα τα μέλη της κοινότητας. Σπαρτιάτικη μεν αγωγή,αλλά χωρίς να είναι “σπαρτιάτικη” ( “…καὶἐν ταῖς παιδείαις οἱ μν ἐπιπόνῳ ἀσκήσει εὐθυς νέοι ὄντες τὸἀνδρεῖον μετέρχονται, ἡμεῖς δὲἀνειμένως διαιτώμενοι οὐδεν ἧσσον ἐπὶτους ἰσοπαλεῖς κινδύνους χωροῦμεν”. Επιτάφιος Περικλέους).
Και το σημαντικότερο. Εδώ σχολεία-φυλακές δεν υπάρχουν.Τα παιδιά μαθαίνουν…παίζοντας! Και το ακόμα πιο συγκλονιστικό. Δε μαθαίνουν ρόλους φύλου, άντρας-γυναίκα. Δεν υπάρχουν “κούκλες” για τα κορίτσια και “σφεντόνες” για τα αγόρια . Ποιος μεγάλος παιδαγωγός,αν όχι η αμόλυντη παράδοση , τους δίδαξε τέτοια σοφή συμπεριφορά στην εκπαίδευση; Και στο πολιτισμένο κόσμο σφάζονται οι γονείς ποιος θα μονοπωλήσει την αγάπη του παιδιού, ποιος θα βγάλει τα απωθημένα του πάνω σε αυτό για τον άλλο και πώς θα τα κονομήσει με τις διατροφές και τα λοιπά επιδόματα.
Σιχαμερός πολιτισμός. Τί κρίμα που δε γινόταν να επιλέγουμε. Αν γύριζα πίσω και με άφηναν μικρό να αποφασίσω, θα ψήφιζα με χέρια και με πόδια να έχω …πρωτόγονους γονιούς. Κι ας είχα ο ίδιος, οφείλω να ομολογήσω γα να μη γίνω ασεβής, γονιούς …”ψυχούλες”.
Γράφαμε για το ίδιο ζήτημα παλιότερα:
Κως:Κατηγορείται για αρπαγή της κόρης του – ”Μου προκαλούν αηδία οι δημοσιογράφοι” (7/11/2012)
Πικρή, πικρότατη είναι αυτή η “ιστορία” στην Ελλάδα με τις δικαστικές αποφάσεις,που αναθέτουν σε ένα διαζύγιο την επιμέλεια του παιδιού κατά κανόνα στη μητέρα. Δικαστίνες κυρίως , καλούνται να αποφασίσουν μέσα σε λίγα λεπτά για μια τόσο σοβαρή υπόθεση,όπως είναι η ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού σε ένα γονέα . Με ελαφρά τη καρδία και επειδή αντιλαμβάνονται το όλον θέμα περισσότερο, ως μια παράμετρο (κι αυτό) της υποβόσκουσας αρχέγονης αντιπαλότητας των δύο φύλων , κρίνουν πως, ως…γυναίκες, πρέπει να υπερασπιστούν το φύλο τους και να δείξουν αλληλεγγύη,οπότε αναθέτουν την επιμέλεια του παιδιού στη μαμά-γυναίκα. Υποσυνείδητα,δηλαδή,αυτές οι δικαστίνες μεταφέρουν εαυτές στη θέση της μητέρας και λειτουργούν όπως θα ήθελαν κι αυτές να έκανε ο δικαστής για το δικό τους παιδί.
Στις 100 τέτοιες αποφάσεις στην Ελλάδα, μας διαβεβαιώνει δικηγόρος που ασχολήθηκε με εκατοντάδες τέτοιες υποθέσεις, τουλάχιστον οι μισές είναι άδικες, παράλογες-αντιφατικές και σε πολλές περιπτώσεις εγκληματικές για το ίδιο το παιδί. Aν και οι δυο γονείς διαθέτουν τα εχέγγυα εκείνα που απαιτούνται για την ανατροφή ενός παιδιού, γατί το δικαστήριο στερεί την επιμέλεια από τον έναν και συνήθως αυτός είναι ο πατέρας, επειδή η παρωχημένη κοινωνική αντίληψη ήθελε,τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, τον πατέρα θεατή στα δρώμενα της ανατροφής του παιδού; Μόνο σε περιπτώσεις φανερής ανικανότητας ενός εκ των γονέων να επωμιστεί το βάρος της επιμέλειας του παιδιού ,πρέπει η δικαστική απόφαση να την αναθέτει στον ικανό. Αλλιώς,όπως συνέβαινε και μέχρι την έκδοση του διαζυγίου, η άσκηση της επιμέλειας να ανήκει εξ ολοκλήρου και στους δύο,όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
“Βογκούν” πατεράδες που με μια δίκη στο “πόδι” και επειδή έτσι αποφάσισε μια δικαστίνα, του αποσπούν το παιδί από την αγκαλιά και κάνουν τη ζωή του ,αλλά και τη ζωή του παιδιού πολλές φορές, συντρίμμια και κόλαση. Το ψυχολογικό κόστος (ένταση,αγωνία, πόνος σε καθημερινή βάση) είναι απερίγραπτα σ΄αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά και το οικονομικό βάρος αποβαίνει δυσβάστακτο, όταν ξαφνικά κάποιος θα πρέπει να επωμιστεί και ένα επιπλέον μηνιαίο έξοδο,όπως είναι (πάλι από το δικαστήριο καθορισμένο) το ύψος μιας διατροφής.Πολλοί στερούνται ακόμα και τα βασικά, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν σ΄αυτό το επιπρόσθετο οικονομικό βάρος, αλλιώς κινδυνεύουν να μη βλέπουν το παιδί τους ούτε και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο,όπως ορίζουν συνήθως στις αποφάσεις τους τα δικαστήρια του… Ελλαδιστάν.
Ιδιαίτερο σοβαρό είναι το πρόβλημα σε αποφάσεις ανάθεσης επιμέλειας σε αλλοδαπές μητέρες (κυρίως από τις πρώην “ανατολικές” χώρες), οι οποίες και χωρίς δικαστικές αποφάσεις απαγάγουν στην κυριολεξία τα παιδιά τους (παρατηρείται “βιομηχανία” τέτοιων απαγωγών παιδιών από μητέρες τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας), εγκαθίστανται στην πατρίδα τους ,αναγκάζοντας το παιδί να ζει ακόμα και σε άθλιες συνθήκες περιβάλλοντος και το πετάνε σε ένα σχολειό της “γειτονιάς” να τα βγάλει πέρα μόνο του ,όταν το άμοιρο ούτε τη γλώσσα δε γνωρίζει καλά-καλά. Στη συνέχεια, κερδίζουν εύκολα στα δικαστήρια των χωρών τους αποφάσεις ανάθεσης της επιμέλειας σε εκείνες , βγάζουν και μια γερή διατροφή από τον “Ελληνα” και άσε τον “αγαθιάρη” να προσπαθεί να ξυπνήσει από τον εφιάλτη,να μαζέψει τα συντρίμμια του και να καταλάβει πώς ήρθαν τα πάνω κάτω σε μια στιγμή. Οπότε πλέον αντιλαμβάνεται πως ,αν θέλει να βλέπει το παιδί του, έστω και μια φορά το εξάμηνο, θα πρέπει πρώτα απ΄όλα να καταβάλει την διατροφή για τα επόμενα δέκα-δεκαπέντε χρόνια στην “απαγωγέα”, η οποία δε χρειάζεται πλέον να εργάζεται στη χώρα της, αφού κάθε μήνα φτάνει εκεί το έμβασμα από την Ελλάδα ανελλιπώς και παχυλό.
Μιλάμε για ένα δράμα, δηλαδή, που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες γονείς-πατέρες στην Ελλάδα,αλλά και τα παιδιά τους που βρίσκονται πεταμένα μακριά, σχεδόν φυλακισμένα από τέτοιες αισχρές δικαστικές αποφάσεις. Οι ελληνικές αρχές και οι πρεσβείες-προξενεία μας στις χώρες αυτές, αδιαφορούν παντελώς για τέτοια ζητήματα και στέλνουν κατ’ευθείαν στο καλάθι των αχρήστων αιτήσεις,αναφορές και υπομνήματα των ανθρώπων που ζητούν απεγνωσμένα συμπαράσταση στην τραγωδία τους.(Παλιότερα είχαμε δημοσιεύσει εδώ τέτοιες καταγγελίες-φωνές απόγνωσης) .
Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανό στο μέλλον να δούμε και τα ” χειρότερα” να συμβαίνουν , αφού, όσοι αντιμετωπίζουν τέτοιες παρανοϊκές καταστάσεις, νιώθουν να πνίγονται, ζουν έναν πραγματικό εφιάλτη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις τους.
(*) Η ΑΝΔΡΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΚΟΤΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΟ ΑΠΟ 13/12/2022