“Βγαίνει σήμερα η Κύπρος από το Μνημόνιο
Σήμερα στις 16:00 στις Βρυξέλλες, σηματοδοτείται το τέλος του Μνημονίου για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Κύπρος γίνεται η τέταρτη χώρα που βγαίνει από το μνημόνιο, ύστερα από την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, αφήνοντας έτσι την Ελλάδα ως την μόνη χώρα υπό τον μνημονιακό ζυγό.
Το πακέτο διάσωσης ξεκίνησε πριν απο τρία χρόνια και το τριετές πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής λήγει επίσημα στις 23 Μαρτίου.”
Πέταξε , λοιπόν και η “θυγατέρα” Κύπρος το ζυγό του μνημονίου. Η…μάνα της ,όμως, παραμένει εισέτι υπό ζυγόν και “ουδείς οίδεν” ακόμα για πόσα χρόνια. Πάντως για πολλά, αν δε συμψηφίσουν το προσφυγικό με τη…ελάφρυνση του χρέους. (Τί φρίκη, τί τραγική ειρωνεία!)
Θα αναρωτηθεί , όμως, κανείς. Γιατί κόπτεται ένας κατά βίωση και δήλωσή του αντικρατιστής , δεθνιστής, ακτιβιστής φυσιοκράτης (και ου μόνον), ως ο γράφων για το αν επιβιώσουν με η χωρίς το δυσβάστακτο βάρος του χρέους (και πώς) τα κράτη και εν προκειμένω η …πατρίδα μας; “Γαία πυρί μ(ε)ιχθήτω” είναι η τρέχουσα (και η παλιότερη) αντίληψη των αντιπάλων του κράτους, αφού η ταχύτερη κατάρρευσή του θα επιφέρει το επιποθούμενο χάος από το οποίο με τη σειρά του θα προκύψει η “αναρχία”, η κατάργηση της εξουσίας, η αταξική κοινωνία. Κάτι δηλαδή σαν τη μυθολογία στη Θεογονία του Ησίοδου, σύμφωνα με την οποία από το σκοτεινό Χάος μετά από αλλεπάλληλες συνουσίες “τεράτων” και γεννήσεις, εν τέλει προέκυψε … “Κόσμος” (κόσμημα-κοσμώ).
Ας αναλύσουμε (συνοπτικά) και ας επιχειρηματολογήσουμε επί της εκφρασμένης (scripta menent) πεποίθησής μας πως η επιβίωση του οργανωμένου “Κράτους” είναι ιστορικά απαραίτητη, αλλά όχι χρονικά απεριόριστη. Και μόνο, φυσικά, αν δεν έχει τη μορφή του σύγχρονου κράτους. Πρωτίστως, επίσης, και απαραιτήτως αυτό το “Κράτος” θα έχει θεραπευτεί-απεξαρτηθεί από τις λίαν επικίνδυνες, ως θανατηφόρες “ουσίες” της έννοιας του ΄Εθνους, οι οποίες σήμερα έχουν εντελώς δηλητηριάσει τον οργανισμό του.
Ως “Κράτος” (στη φιλοσοφική του διάσταση περισσότερο, παρά στην πρακτική του εφαρμογή, τουλάχιστον αυτή την ώρα), νοούμε μια παγκόσμια οργανωμένη κοινωνία, ,χωρίς, δηλαδή, σύνορα χωρών και διακρίσεις (πάσης φύσεως) των ανθρώπων μεταξύ τους Αυτό σημαίνει πως η άσκηση “εξουσίας” από τους μηχανισμούς ενός τέτοιου παγκόσμιου κράτους γίνεται επ΄ ωφελεία και μόνο του πολίτη και όχι του πολιτικού (του ασκούντος την εξουσία), του συστήματος,του ισχυρού.
Η ύπαρξη μιας τέτοιας οργανωμένης παγκόσμιας κοινότητας, που για λόγους ευκολίας (κατ΄οικονομία) την ονομάσαμε “Κράτος” (και πάντως καταχρηστικά, διότι το έτυμο της λέξης παραπέμπει κατ ευθείαν σε εξουσία, υποταγή), θεωρείται απαραίτητη, τουλάχιστον για κάποιους ακόμα αιώνες, επειδή ο άνθρωπος στην πορεία προς τη σημερινή εξέλιξη και τον πολιτισμό, δε φαίνεται να “εξανθρωπίστηκε”. Δεν απέβαλε, δηλαδή, το βαρβαρισμό, την τιθάσευση των άγριων ενστίκτων που δια-κατέχουν τη βούλησή του και τα οποία δεν του επιτρέπουν να ταξιδέψει σε ανώτερες σφαίρες του επιστητού , του συναισθηματικού και του διανοητικού, σε επίπεδα πραγματικού Ανθρώπου .
Ακόμα βρίσκεται στο στάδιο, τη φάση, του Υπανθρώπου, αφού η βαρβαρότητα, η παράνοια, η απανθρωπιά, ο εγωισμός, η μισαλλοδοξία, το αίμα,η φρίκη,οι διακρίσεις, όλη εκείνη η βαριάς μορφής παθογένεια που κρατούσαν αιχμάλωτο στη ζωώδη του υπόσταση το “ανθρώπινο” ον (άνθρωπος=ο έχων όψιν “ανδρός”, ανήρ (γενική, ἀνδρός) + ωπ- (< ωψ), στην προηγούμενη ιστορική του πορεία, συνεχίζουν να τον κατατρύχουν και να τον ταλαιπωρούν και στη σημερινή διαδρομή του σε ένα αδιόρατο μέλλον. Σαν να μην πέρασε μια μέρα και να μην άλλαξε στο ελάχιστο από τη χαραυγή της ζωής του και την εγκατοίκησή του στα σπήλαια, μέχρι σήμερα που δια-βιώνει σε πολυτελή ενδιαιτήματα.
Κι εμείς βέβαια οι αντικρατιστές-αντιεξουσιαστές, αρνούμαστε την οποιαδήποτε υποταγή και την έκθεσή μας σε εκμετάλλευση από παντός είδους υπανθρώπους, οι οποίοι, οικοδομώντας ένα σύστημα απάνθρωπης και αφύσικης διακυβέρνησης με τη χρήση “όπλων” (ποικίλα μέσα επιβολής της βούλησης του ισχυρού), ασκούν σε βάρος μας επιβολή και πίεση. Αυτό το σύστημα, που επέλεξαν οι κρατιστές, για να επιβάλουν τη θέληση και το δίκαιο του ισχυρότερου στους υπόλοιπους “αδύνατους”, προτάσσοντας την ανάγκη ύπαρξης αυτής της κρατικής, κατασταλτικής μηχανής ,γιατί αλλιώς θα… φαγωθούμε μεταξύ μας ,αλλά και για την κατίσχυση των δικαιωμάτων του ατόμου-πολίτη και τη …δίκαιη μοιρασιά των κοινωνικών αγαθών, είναι και απάτη και ειρωνεία και ντροπή να το ισχυρίζονται.
Το θεωρητικώς εδώ περιγραφόμενο παγκόσμιο “Κράτος” ουδεμία σχέση έχει με το… συνόνόματό του σημερινό . Και πρώτα απ΄όλα γιατί την διοίκηση της πανανθρώπινης κοινωνίας που δεν έχει κανένα εξουσιαστικό γνώρισμα, την ασκεί η “Μηχανή”. Είναι η εξέλιξης της Τεχνητής Νοημοσύνης, που έχει απεριόριστες δυνατότητες και φυσικά την πλέον κυρίαρχη (“εκ των ων ουκ άνευ”), τη “στελέχωση”,δηλαδή, όλων εκείνων των νευραλγικών, κρατικών μηχανισμών δια των οποίων πραγματοποιείται η “χρηστή διοίκηση” (πχ. μέσω της Smart City) και η σωστή κατόπτευση όλων των υπόλοιπων μηχανισμών διασφάλισης των ατομικών δικαιωμάτων και της δίκαιης, ίσης παροχής όλων των κοινωνικών αγαθών.
Γάφαμε στις 25 Μάη 2014 στο θέμα μας “SMART CITY-OPERATION CENTER-DATA : ΚΑΤΑΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;”:
“Αν σας λέγαμε πως σε λίγα χρόνια τα σπίτια μας θα είναι περιβαλλοντικά, πως τα σκουπίδια μας θα τα ανακυκλώνουμε επί τόπου στο χώρο μας και την ίδια ώρα αυτά τα… σιχαμερά “διαμάντια” θα μεταμορφώνονται σε ένα λίαν απαραίτητο σπιτικό προϊόν για άμεση χρήση; Κι ακόμα. Αν σας υποσχόμαστε πως τα λύματα στους βόθρους, που σήμερα ανεξέλεγκτα χύνονται στις θάλασσες και μολύνουν ανεπανόρθωτα την τροφική αλυσίδα, θα μπορέσουμε να τα μετατρέψουμε σύντομα σε νεράκι γάργαρο και λαχταριστό, όχι μόνο για να το πίνουμε,αλλά και να το χύνουμε ασυλλόγιστα, όπως και όταν μας γουστάρει, χωρίς το φόβο του “ προσέχουμε για να έχουμε”;
Κι αυτά είναι μόνο η αρχή. Την “ημέρα” εκείνη, τα παιδιά μας θα πηγαίνουν μόνα τους στο νηπιαγωγείο και με απόλυτη ασφάλεια, αφού ένα αόρατο τεράστιο “μάτι και ένα “αυτί” θα παρακολουθούν την πορεία τους ανά πάσα στιγμή και θα εξουδετερώνουν άμεσα και αποτελεσματικά οποιονδήποτε κίνδυνο ήθελε παρουσιαστεί στο διάβα τους. Παράλληλα, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ειδικά οι τυφλοί, θα περπατούν άνετα στους δρόμους της πόλης,χωρίς μπαστούνια και σκύλους οδηγούς, αφού τα δικά τους «βασιλεμένα” μάτια θα “βλέπουν” μέσα από το μεγάλο “μάτι”, που θα κατευθύνει τα βάδισμά τους στο σωστό δρόμο.
Τα νοσοκομεία ,όπως τα ξέρουμε σήμερα, μάλλον θα γίνουν μουσεία, αφού μια ολόκληρη κλινική θα πηγαίνει στο σπίτι του ασθενή. Αυτό σημαίνει πως πριν ακόμα εκδηλωθεί το θανάσιμο έμφραγμα στο γεροντάκι της μοναχικής κατοικίας στο δρόμο με τις … ακακίες, το ίδιο “μάτι και το “αυτί” -“τέρατα” θα δίνουν εντολή σε μια υπερσύγχρονη κινητή, ιατρική μονάδα να σπεύσει αστραπιαία εκεί και να αναλάβει επί τόπου την επαναλειτουργία της καρδιάς και την επαναφορά του ασθενή στην προτέρα… 100ετή μεν, αλλά ικανοποιητική λειτουργία όλων των “ευαίσθητων” οργάνων του αιωνόβιου οργανισμού.
Γα να μη μιλάμε για τον οριστικό θάνατο του αχόρταγου θηρίου της γραφειοκρατίας. Τα πιστοποιητικά γέννησης, τις ληξιαρχικές πράξεις και τα έτοιμα διαβατήρια που θα παραδίδονται αστραπιαία στον πολίτη με μια φαρδιά -πλατιά…ηλεκτρονική υπογραφή και μόνο του κατόχου μέσα από το μικροσκοπικό PC του, βάρους 3 γραμμαρίων!
Τέλος, για να κλείσουμε εδώ την περιγραφή των αγαθών του “παραδείσου” που μας περιμένει όχι πολύ μακριά από σήμερα, να αναφέρουμε μόνο πως οι περισσότερες μάστιγες στη γη μας θα εξαφανιστούν μια και καλή . Οι ξηρασίες , οι καταστροφικές χαλαζοπτώσεις, οι ατέρμονες χιονοπτώσεις, οι ανεμοστρόβιλοι, τα τσουνάμια, οι Ελ Νίνο και τα άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα θα πατάσσονται στο λεπτό, αφού ο φύλακας άγγελός μας θα σπεύδει με ταχύτητα αστραπής να κυνηγήσει με τη μαγική ρομφαία του τα ανεπιθύμητα άγρια σύννεφα από τον ουρανό ή να γυρίζει πίσω στη Σαμοθράκη, το νησί του Αιόλου, τους θυμωμένους αέρηδες, για να φυλακιστούν στον ασκό του αψίθυμου θεού.
Πολίτη του Μέλλοντος, καλώς ήρθες στην Smart City, την έξυπνη πόλη!
…………………………………………………………………………………………………………….
Ας δημιουργηθεί μια ευρεία ομάδα από ιστορικούς, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, νομικούς, πολιτικούς και τεχνοκράτες-τεχνολόγους, αποδεδειγμένου και μη αμφισβητούμενου κύρους από την ίδια την πορεία της ζωής τους, με ανθρωποκεντρικό,ιδεολογικό εξοπλισμό και απόλυτο σεβασμό στη Φύση, τη ζωή και τα αναφαίρετα δικαιώματα του ατόμου. Αυτοί να καθίσουν στο τραπέζι, να βάλουν πάνω όλα τα θέματα που θίξαμε και άλλα περισσότερο και εξειδικευμένα. Να ορίσουν αρχές, όρους, δικλείδες για την ασφαλή λειτουργία του Operation City. Και πάνω σ΄αυτό το νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» να χτιστεί η νέα έξυπνη πόλη. Ναι,αυτούς τους εμπιστεύομαι και τους εξουσιοδοτώ ως πολίτης να προχωρήσουν στο κτίσιμο της Smart City.
Αλλά, πέρα απ΄αυτή του εγνωσμένου κύρους ομάδα, κρίσιμη, κρισιμότερη ίσως είναι η ποιότητα του ανθρώπου που θα χειρίζεται τα δεδομένα για τους λόγους που αναλύσαμε παραπάνω. Σε έναν άνθρωπο χειριστή, όσο και τέλειο να είναι το «μηχάνημα” που του κατασκευάσανε ,υπάρχει πάντα ο κίνδυνος του «ανθρώπινου λάθους» ή του εξαναγκασμού του να πράξει αντίθετα από το καθήκον του. Και τότε,τί γίνεται τότε;
Εμείς πιστεύουμε πως ο χειριστής δεν πρέπει να είναι άνθρωπος, αλλά κάποιος που να έχει όλα τα χαρακτηριστικά του Ανθρώπου . ΄Αρα, αφού δε θα είναι αυθεντικό, ανθρώπινο ον, θα μπορούσε να είναι αναλώσιμο κάθε στιγμή υπέρτατης ανάγκης και προορισμένο να θυσιάζεται, αν χρειαστεί.”
Γράφαμε στις 25/2/2014 στις ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ:
«ΗΓΓΙΚΕΝ Η (ΑΓΙΑ) ΩΡΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΟΤ
Εξυπνότερα τα ρομπότ από τον άνθρωπο το 2029»
Νέα «προφητεία» του διάσημου επιστήμονα και μελλοντολόγου Ρέι Κουρτσβάιλ.O διάσημος επιστήμονας, εφευρέτης και μελλοντολόγος Ρέι Κουρτσβάιλ συγκεντρώνει ξανά την προσοχή των ΜΜΕ με μια νέα… προφητεία του. Όπως υποστηρίζει σε 15 χρόνια από σήμερα τα ρομπότ θα έχουν ξεπεράσει σε νοημοσύνη τον δημιουργό τους, τον άνθρωπο! Θα είναι σε θέση να μαθαίνουν, να κάνουν αστεία και να… φλερτάρουν…»
(http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=570853)
΄Οσο πιο γρήγορα αναλάβουν τα ρομπότ να ασκήσουν “ευαίσθητες » λειτουργίες» (ειδικά τις λεγόμενες θεσμικές) στα ανθρώπινα κράτη αρχικά και στις “αντιεξουσιαστικές” κοινωνίες με το χρόνο, λειτουργίες στις οποίες σήμερα μόνο ο άνθρωπος έχει πρόσβαση και δυνατότητα και θεωρούνται πως δεν υποκαθίστανται από «πράγματα», τόσο το καλύτερο για τη ζωή, το άτομο, τις κοινωνίες.
Η πολιτική, η δικαιοσύνη και η εκπαίδευση είναι οι πρώτοι και θεμελιακοί τομείς που θα κατακτήσουν τα ρομπότ και δεν είναι λίγοι oi συνειδητοποιημένοι πολίτες που περιμένουμε πώς και πώς να ζυγώσει αυτή η ώρα. Οι άνθρωποι ,δυστυχώς, μέσα στους αιώνες δεν κατάφεραν ποτέ ούτε την πολιτική ( επιστήμη της διακυβέρνησης) να ασκήσουν σωστά ,ούτε να αποδώσουν φυσική-έλλογη δικαιοσύνη ή δικαιοσύνη του αγαθού συνειδότος). Διαπλοκές, εξαρτήσεις, συμφέροντα, εγωισμοί, ιδεολογίες-ιδεοληψίες, στενότητα πνεύματος, εν ολίγοις αδυναμία κατάκτησης της περίφημης υπέρβασης από τη ζωώδη στην ανθρώπινη κατάσταση (ανικανότητα του ατόμου να αρθεί σε υψηλά επίπεδα “ενανθρώπισης”), εμπόδισαν την παγίωση στην ατομική και συλλογική συνείδηση εννοιών φυσικών και αυτονόητων, όπως είναι η ενάσκηση καθηκόντων έντιμης πολιτικής, η απονομή «δίκαιης” δικαιοσύνης, το θησαύρισμα της απαραίτητης γνώσης.
Απέτυχε παταγωδώς ο άνθρωπος στους αιώνες να ανταποκριθεί επιτυχώς στους ρόλους που του ανέθεσαν να ενσαρκώνει στις κοινωνίες των ανθρώπων. Για αυτό το λόγο, φαίνεται πως καθίσταται επιτακτική πλέον η ανάγκη να τον υποκαταστήσουν τα ρομπότ σ΄αυτό το έργο. Καλούνται οι μηχανές να επιτύχουν εκεί που απέτυχαν οι άνθρωποι. Και είναι σίγουρο πως θα πετύχουν, γιατί η τεχνολογία, όταν θέλει (όταν μένει ανεξάρτητη) ,μπορεί να παρακάμψει ή να εκμηδενίσει όλα τα ελαττώματα του ανθρώπου και να προμηθεύσει την κοινωνική “αγορά” με είδη-προϊόντα βασικής ανάγκης στα οποία παρατηρείται σοβαρή έλλειψη (διάβαζε π.χ, έργο από καλό δάσκαλο, δικαστή, πολιτικό κ.α).
Αρκεί, βέβαια, να διέπεται ο προγραμματισμός και η χρήση των μηχανών από τις αρχές που ,όπως είπαμε, δεν αξιώθηκε ο άνθρωπος να βιώσει και να υπηρετήσει, όπως εκείνες που εμπερικλείουν οι βασικές έννοιες της ισοτιμίας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας. Και φυσικά στη διάρκεια της λειτουργίας τους να μην έχει δυνατότητα αυθαίρετης-ανθρώπινης παρέμβασης ο «χειριστής» των μηχανών-ρομπότ για “σκοπούμενη” (με τη νομική έννοια του «δόλου») αλλαγή ή τροποποίηση του προγραμματισμού για τον οποίον κατασκευάστηκε και «εξανθρωπίστηκε» με τις κυρίαρχες αρχές που μνημονεύσαμε.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι μηχανές δε θα μπορέσουν ποτέ να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο, ειδικά σ΄αυτές τις κοινωνικές διακονίες που προτάξαμε (παιδεία, πολιτική, δικαιοσύνη) για πολλούς λόγους. Ιδιαίτερα, γιατί θα τους λείπει ο συναισθηματισμός. Τα μηχανήματα, λένε, δε διακατέχονται από αισθήματα. Δεν κλαίνε,ούτε γελάνε. Είμαστε σε θέση να διαβεβαιώσουμε, όμως, ιστορικά πως περισσότερο κακό παρά καλό έκανε στον άνθρωπο ο ανεξέλεγκτος, ο υπερτροφικός ή ο ατροφικός συναισθηματισμός του, καθώς και η εκτός του ελέγχου της λογικής λειτουργίας του, απότοκα είτε της κακής συμπεριφοράς των ορμονών του είτε της αφύσικης ,κοινωνικής διαχείρισής του ή και των δύο μαζί. Αλλά, και πάλι, όσον αφορά το συναίσθημα, οι τεχνικοί επιστήμονες δεν αποκλείουν καθόλου να εμπλουτίσουν τα ρομπότ με τα βασικά συναισθήματα, τα οποία θα προσομοιάζουν στα ανθρώπινα και θα προκαλούνται μόνο από ερεθίσματα, απαραίτητα για την εξυπηρέτηση του κεντρικού προορισμού- στόχου της μηχανής.
Η φύση,όπως έχουμε αναπτύξει εδώ, έχει αρχέγονους και απαρασάλευτους νόμους. Παράλληλα, η ίδια δώρισε στον άνθρωπο το κορυφαίο δώρο του ΝΟΥ. Το φυσικό, το λογικό, το αυτονόητο είναι απολύτως ορατά στους ανθρώπους και …»δια γυμνού οφθαλμού», όταν δεν εγκαταλείπεται η συνείδησή του να στρεβλωθεί. Είναι πασιφανή, προφανή και απολύτως ευκρινή. Αυτά ακριβώς τα δώρα της φύσης θα είναι εκείνα που θα διαφεντεύουν τις αποφάσεις των ρομπότ την ώρα της λειτουργίας τους , ενισχυμένα φυσικά και από τις αρετές του νόμου, τους κανόνες δικαίου και τις άλλες κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος (πολιτισμού).
Πορευόμαστε ολοταχώς στον “αστερισμό” της κυριαρχίας του έλλογου ρομπότ, υψηλών προδιαγραφών για προσφορά ανώτερου, ποιοτικού έργου στο ανθρώπινο είδος. Είναι αυτό, ακριβώς, που εκτός των άλλων, θα συντομεύσει το δρόμο προς την κατάκτηση της αταξικής, ακηδεμόνευτης, αντιεξουσασιτικής ανθρώπινης “κοινότητας”, στην οποία κυρίαρχο-θεμελιακό γνώρισμα του ατόμου θα είναι η ατομικότητα, ως το αντώνυμο της μαζικότητας, όπως τη γνωρίζουμε στους ιστορικούς αιώνες.»
Κανένας άλλος δεν μπορεί να έχει την αποκλειστικότητα στη διαχείριση της λειτουργίας του Operation Center. Μόνο αυτό το ρομπότ, που έχει προικιστεί από τους φυσικούς -ηθικούς-λογικούς κατασκευαστές του με τις προδιαγραφές και τις ιδιότητες, που περιγράψαμε στο κείμενό μας παραπάνω. Εκείνο δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς, δεν έχει εξαρτήσεις από πρόσωπα, δεν αισθάνεται φόβο, συναισθηματικό δέσιμο, δεν έχει φιλοδοξίες. Δεν κατατρύχεται ΚΥΡΙΩΣ από το την επιθυμία για βρώμικο κέρδος. Δεν είναι επίσης εκτεθειμένο σε απρόοπτους-αστάθμητους κινδύνους, όπως ο άνθρωπος.
Παράλληλα, διαθέτει “εγκέφαλο”, που λειτουργεί με αλγάριθμους ,εκατομμύρια φορές ικανότερο από τον ανθρώπινο. .Κανένας χάκερ, κανένας τρομοκράτης δεν τον ξεπερνάει και δεν τον ξεγελάει. Είναι ένας ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ , χωρίς να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Κι αυτόν δεν έχω ειλικρινά κανένα λόγο να μην του εμπιστεύομαι τη ζωή των παιδιών μου, εκτός αν είμαι υποχόνδριος και μονίμως αντιρρησίας.
Και κάτι τελευταίο. Ακόμα κι αν κάπου στο δρόμο αυτός ο ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ “ σκοντάψει και πέσει”, διαπράξει,δηλαδή, ένα αστάθμητο ,απρόβλεπτο από τον προγραμματιστή του λάθος και αναδύεται έστω και ο ελάχιστος κίνδυνος μεγάλης καταστροφής, ο Υπεράνθρωπος χειριστής ρομπότ, ξέρει τί θα κάνει. Αφού νιώσει πως χάνει τον έλεγχο της εξουσίας του Operation Center και γίνεται επικίνδυνος για την πόλη, ενεργοποιεί άμεσα το μηχανισμό αυτοκαταστροφής του. Πεθαίνει, για να σώσει τον άνθρωπο, αφού αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο προγραμματίστηκε. Τέτοιον χειριστή τον εμπιστεύομαι, τον ψηφίζω”…
Οι ανθρώπινες κοινωνίες, συσπειρωμένες σε ένα απέραντο, παγκόσμιο “Κράτος” εκεί τείνουν, σε τέτοια πλέον μορφή διοίκησής τους. Η αναπαραγωγή και η συνέχιση του σημερινού μοντέλου εξουσίας,πέρα από το γεγονός πως είναι λίαν επικίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη και την επιβίωση του ανθρώπου, “εξεμέτρησε το ζην,” ξεψυχάει αργά μεν, αλλά… ξεψυχάει και πολύ σύντομα θα φύγει η άγρια ,η τερατώδης ψυχή του.
Αυτό το νέο “Κράτος” με τους καινούριους θεσμούς και τα νέα μέσα που θα διαθέτει θα διαπαιδαγωγήσει πλέον τον άνθρωπο Πολίτη και θα τον οδηγήσει βήμα-βήμα στον εξανθρωπισμό του. Κι εξανθρωπισμός σημαίνει έξοδος από τη βαρβαρότητα, εξυγίανση του κυρίαρχου ΝΟΥ και εγχάραξη στη συνείδηση του ατόμου των Νόμων της Φύσης που παράγουν την ύψιστη ηθική. Αυτή η ηθική συνίσταται στη αποδοχή της αρχής πως “ό τι είναι φυσικό είναι και ηθικό”.
Τα στάδια, όμως, που θα περάσει το ανθρώπινο ον για να καταλήξει στον πλήρη εξανθρωπισμό του, θα είναι χρονοβόρα και κάποτε επώδυνα.Η πορεία προς τον “Παράδεισο” θα τελειώσει, όμως, μια μέρα των ημερών.Είναι νομοτελειακή εξέλιξη, προκαθορισμένη πορεία από την ίδια τη φύση που έχει κυρίαρχο μέλημά της την Εξέλιξη των Ειδών και πρωτίστως του Ανθρώπου.
Εκείνη την εποχή της “αθωότητας” (πιθανότατα όμοια με εκείνη που βίωνε ο άνθρωπος στη χαυραγή της ζωής του) κύρια γνώρισματά του θα είναι η ατομικότητα, η ιδιωτικότητα, η μοναχικότητα, έτσι όπως την περιγράψαμε στο κείμενό μας με τίτλο:
Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ “ATOMIKOTHTAΣ” |
02.03.12 |
|
ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗ-ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ-ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ-ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ “ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ” ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
……………………………………………………………………..Με το χρόνο, το μόνο σίγουρο ιστορικά (και απαραίτητο) είναι η κατάργηση αυτής της μορφής του κράτους-έθνους (και συνακόλουθα και της “κρατικοποιημένης” κοινωνίας), όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Αυτός ο “εκρηκτικός” συνδυασμός λειτουργίας σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο “΄έθνους-κράτους-ανθρώπινης κοινωνίας”, είναι ο ισχυρότερος παράγοντας καταδυνάστευσης του ατόμου (με ποικίλους μηχανισμούς) κατά τους τελευταίους αιώνες .Η γέννηση- “δια-μόρφωση” του κράτους-έθνους πρέπει να αναζητηθεί στη Γαλλική επανάσταση. Οι περίφημοι Γάλλοι”διαφωτιστές” (Βολταίρος, Μοντεσκιέ,Ρουσσώ και οι λοιποί), που το έργο τους ουσιαστικά αφορούσε τη συμμετοχή και της αστικής τάξης στη νομή της εξουσίας, την οποία μέχρι τότε ασκούσε αποκλειστικά η “απολυταρχία”, είναι οι “οικοδόμοι” του σύγχρονου έθνους-κράτους. Οι αλλαγές στην οικονομία, παιδεία και στους άλλους τομείς που πρότειναν, ήταν για να στηρίξουν ακριβώς το νέο θεσμό που έχτιζαν και αφορούσαν λιγότερο, ως ελάχιστα το άτομο. Βεβαίως, ενταγμένο το έργο τους σε μια εποχή “μεσαιωνικής” συμπεριφοράς της απολυταρχίας στον υπήκοο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει και τη θετική του πλευρά, ούτε να υποτιμήσει την αναμφισβήτητη προσφορά τους στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων.Ιδωμένα, όμως, τα πράγματα σε κατοπινές από το “Διαφωτισμό” εποχές, η ιστορία διαπίστωσε πως οι σκαπανείς του υπέπεσαν σε σοβαρότατα λάθη και υπέσκαψαν την ελευθερία του ατόμου και την ανεμπόδιστη άσκηση της ατομικότητάς του. Ιδιαίτερα, σε ό,τι αφορά την έννοια, την ανάγκη-σημασία-σκοπό ύπαρξης του κράτους και των σχέσεών του με το άτομο , το πρώτο φαίνεται πως υπήρξε η αποκλειστική προτεραιότητα και το κυρίαρχο ενδιαφέρον των διαφωτιστών και μάλιστα σε βάρος του δεύτερου. Το “κοινωνικό συμβόλαιο” του Ρουσσώ , που η κρατική εξουσία όλων των εποχών αγωνίστηκε να προπαγανδίσει τη σημασία του (με το κύρος της αποκλειστικής νόμιμης-δίκαιης “φωνής”) και στη συνέχεια να το επιβάλει ,σχεδόν θεοποιώντας το , σήμερα τουλάχιστον, πέρα από μεγάλη “απάτη” θεωρείτα (και είναι)εντελώς επικίνδυνο.Ειδικά για τους Πολίτες, εκείνα, δηλαδή,τα άτομα που απέρριψαν σε θεωρητική και σε πρακτική βάση τη θρηλούμενη “αξία” του κράτους και αποσπάστηκαν από την ανθρωπόμαζα, δηλώνουν πλέον “ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ” της εξουσίας, των ανθρώπων που την ασκούν σε όλες της τις μορφές. Γι΄αυτό και αρνούνται να δεχθούν και να προσφέρουν -ασκήσουν “κρατική” υπηρεσία-εξουσία . Αποφεύγουν ομοίως και σε πρακτικό και σε θεωρητικό επίπεδο την ισοπεδωτική αντίληψη “όλοι είμαστε ίδιοι” (με την έννοια των συστατικών μιας ανθρωπόμαζας) και δε “στοιχίζονται” σε οποιαδήποτε μορφή οχλοποίησης-ομαδοποίησης. Δε δέχονται, πολύ περισσότερο, να ενταχθούν σε ομάδες, υποσύνολα, σύνολα , να καταστούν οπαδοί ή αρχηγοί και να αφομοιώσουν -εκδηλώσουν συμπεριφορές και χαρακτηριστικά δικά τους.………………………………………………………………………………….Να επισημάνουμε τώρα μερικές από τις προτεραιότητες των υπο “ αιχμαλωσία”,όπως είπαμε, διατελούντων Πολιτών. Βασικό (χαρακτηριστικό) μέλημά τους είναι η (πάση θυσία) προάσπιση της αξιοπρέπειας και της “υπερηφάνειάς” τους. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που φροντίζουν να απέχουν από τα “κοινά” και να αποστασιοποιούνται γενικώς από τις μορφές “αγώνων” που επιλέγει η μάζα για την εξυπηρέτηση των μικρο-συμφερόντων των συστατικών-μερών της. Στο μέτρο που οι συνθήκες επιτρέπουν και οι επιλογές τους ευνοούνται, οι Πολίτες παίρνουν οι ίδιοι τη ζωή στα “χέρια” τους και δεν επιτρέπουν να διαφεντεύει την “τύχη” τους η “εξουσία-κοινωνία” με τα κοινοβούλια, τους θεσμούς, τους νόμους, τις παραδόσεις και τους υπόλοιπους φορείς της. Ολοκληρωμένη,όμως, τη συμπεριφορά και τη δράση του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, θα την αναλύσουμε-περιγράψουμε σε άλλο κείμενο, όταν μιλήσουμε για τις αρχές και τις επιδιώξεις του Homo-Naturalis. Βέβαια,η ολοκληρωτική αυτονόμηση του Πολίτη είναι ανέφικτη με τις σημερινές δυνατότητες που του επιτρέπουν να διαθέτει, αφού οι ασφυκτικές περισφίξεις και το αγκάλιασμα της εξουσίας (κρατικής και κοινωνικής), περιορίζουν σε μεγάλη έκταση την ελευθερία και την ανεξαρτησία του και επομένως την πλήρη άνθηση και ευδοκίμηση και της ατομικότητας.Οι άνθρωποι,όμως, του μέλλοντος ,όσο θα προκόβουν σε εξέλιξη-πολιτισμό, όσο θα κερδίζουν ουσιαστική και όχι κατάκτηση “λούστρο” ανθρώπινων δικαιωμάτων, που θα διασφαλίζουν την ατομικότητά τους ,είναι σίγουρο πως θα καταργήσουν το κράτος.΄Η μάλλον θα καταργηθεί από μόνο του ,θα αυτοδιαλυθεί. Μαζί του, θα συμπαρασυρθεί και η εξουσία της “κοινωνίας”, που συντηρείται από το κράτος και αποτελεί ισχυρό βραχίονά του. Η επιδίωξη και τω δύο σημερινών “δυναστών”, κράτους και κοινωνίας ,είναι να προωθούν με τους μηχανισμούς και τα εργαλεία τους τη διατήρηση- συντήρηση της ομαδοποίησης- συλλογικότητας, που είναι ο βασικός εχθρός της ισοπέδωσης της προσωπικότητας και της απώλειας της ατομικότητας. Με το χρόνο,όμως,αυτή η ικανότητα θα αμβλυνθεί και θα εκλείψει μαζί με την αποδόμηση του ίδιου του κράτους -έθνους-κοινωνίας.Στη θέση τους, όπως είπαμε, θα κυριαρχήσουν και θα διασφαλιστούν οι έννοιες της “ατομικότητας” με την αυτονόμηση του ατόμου και τον απεγκλωβισμό του από το θανάσιμο αυτό “αγκάλιασμα” της ομάδας , της μάζας, του κράτους-έθνους-κοινωνίας. Ο υπό ολοκλήρωση άνθρωπος του μέλλοντος, θα αντιληφθεί στην πορεία του πως δεν μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει,να ζει,να δραστηριοποιείται με φυσικό τρόπο μέσα σε καμιά μορφή κράτους-έθνους -κοινωνίας (με τη σημερινή υπόσταση) σε σχέσεις (στην ουσία) αφέντη-δούλου. Πολύ γρήγορα θα ζητήσει να απελευθερωθεί απ΄αυτούς τους δυνάστες μια για πάντα.Επομένως, η ιστορική διαπίστωση είναι πως τα κράτη-έθνη -κοινωνίες (κοινωνικό σύστημα) ζουν τις τελευταίες τους ημέρες. Η ακμή τους, οσονούπω τελειώνει. Κι αν σήμερα συνεχίζουν ακόμα να υπάρχουν, είναι γιατί καταπολεμούν με λύσσα την ανάπτυξη της ατομικότητας, φροντίζουν με κάθε τρόπο να τη στραγγαλίζουν και με περισσό ζήλο καλλιεργούν τη μαζικοποίηση (ωραιοποιούν τον όρο με τη χρήση άλλων εύηχων λέξεων, όπως συλλογικότητα, μαζικότητα, κοινωνικοποίηση,κοινωνικότητα) και την ανάδειξη-επικράτηση της έννοιας και των χαρακτηριστικών του μοντέλου της ανθρωπόμαζας (εξωραϊζουν κι αυτή τη λέξη με όρους, όπως λαός (σε αντιδιαστολή με τον όχλο), πολίτες, μέλη της κοινωνίας).Επί πλέον, οι κυβερνήσεις-κράτη φροντίζουν να λειτουργούν στο πρότυπο της συμπεριφοράς του παλαιού “πατερούλη” (του κακού “πατριού” θα λέγαμε μάλλον). Η ανθρωπόμαζα, όσο συμπεριφέρεται ως “καλό παιδί”, ο “γονιός-αφέντης- πατέρας-πατριός” της παρέχει (φαινομενική) προστασία και έχει αναλάβει μάλιστα…ισοβίως τη συντήρηση και τη διατροφή της με την (αμφίβολη) καταβολή-εξασφάλιση μισθού και σύνταξης ( για “άρτον και θεάματα”). Από την άλλη, αν η ανθρωπόμαζα ως σύνολο, μέρος ή “συστατικό”, υποπέσει σε ανυπακοή, τιμωρείται γιατί, ως γνωστό… “το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο” για το άτακτο παιδί. Μάλιστα, για να είναι η υπακοή εξασφαλισμένη και “εξαιρετική” χορηγούν, μέσω των ΜΜΕ, της “βιομηχανίας παραπληροφόρησης” (ένας από τους ισχυρότερους βραχίονες στήριξης του κράτους), μεγάλες δόσεις αποχαύνωσης-αποβλάκωσης (“αίμα, σπέρμα, θέ(α)μα”). Η έλλειψή τους ή η χορήγηση ανίσχυρων δόσεων προκαλούν στερητικά σύνδρομα, όπως ανασφάλεια, άγχος, απογοήτευση, μοναξιά, κατάθλιψη, μίσος για τη ζωή και αυτοκτονική συμπεριφορά. Πέρα από αυτό το στόχο, μια άλλη βασική επιδίωξη της “εμπορικής δημοσιογραφίας ” είναι να μην ακουστεί η “άλλη φωνή”, να μη βρει ποτέ “βήμα” να εκφραστεί ο Πολίτης. Αν κάποτε συμβεί αυτό, το οικοδόμημα-τέρας της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας, της χάλκευσης-παραποίησης της αλήθειας, η μολυσματική εστία της κοινωνικής σήψης και κάθε μορφής παθογένειας, θα καταρρεύσει με πάταγο και αποπνικτικό κορνιαχτό.Αλλά, θα είμαστε άδικοι, αν μέναμε μόνο στη ‘βιομηχανία παραπληροφόρησης”. Το κράτος ,εκτός των άλλων, μικρών ή μεγάλων εγκλημάτων του, βαρύνεται με το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων . ΄Εχει φροντίσει, μέσω της “εκ-παίδευσης) που επιβάλει, να επιτυγχάνει τον ολοκληρωτικό ευνουχισμό της προσωπικότητας του ατόμου, την τρομακτική ισοπέδωση της ατομικότητας, ήδη “εξ απαλών ονύχων”, απομακρύνοντας έτσι κάθε δυνατότητα-ενδεχόμενο “μόρφωσης” (σωστή διαμόρφωση-διάπλαση) της προσωπικότητας του υπηκόου του. Παράλληλα, όλοι οι θεσμοί, οι φορείς,οι μηχανισμοί, που διατηρεί το κράτος-κοινωνία, σε έναν καταπληκτικό συντονισμό και συνδυασμό μέσων-τρόπων-εργαλείων, έχουν εξειδικευτεί στην επιτυχή “λοβοτόμηση” της ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ με την καλλιέργεια και ανάδειξη σε ύψιστο αγαθό, αντί εκείνης, της ΕθΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ( συλλογικό ασυνείδητο!). Μιας τεχνητής, δηλαδή, φυλετικής, θρησκευτικής, γλωσσικής, συντεχνιακής, συνοχής-συσπείρωσης- συνομοταξιοποίησης-ομαδοποίησης των ατόμων ,που εξαφανίζουν την ατομικότητα και επιβάλουν την αναγκαιότητα και μοναδικότητα των τεχνητών αυτών στοιχείων. Με το τρόπο αυτό, παύει η ταυτότητα του ατόμου να έχει φυσική ισχύ και είναι υποχρεωμένο να (αυτο) προσδιορίζεται με βάση την τεχνητή ,πλαστογραφημένη ταυτότητα, που του χορηγούν η κρατική -κοινωνική εξουσία.(π.χ ΄Ελληνας, Γερμανός, Τσιγγάνος, θρησκευόμενος, άθρησκος κ.λπ).Μόνο που το κράτος, δηλαδή, τα ανήθικα-αφύσικα μέλη της ομάδας που το στηρίζουν-απαρτίζουν, οι θεωρητικοί θιασώτες του και οι πρακτικοί διαχειριστές της λειτουργίας του (με την κυρίαρχη συνεισφορά-συμβολή-αποδοχή, φυσικά, και των μελών των άλλων κομμάτων, όλων των “αποχρώσεων” και των…κατευθύνσεων ),στη φούρια τους να επιτύχουν την ισοπέδωση της ατομικότητας και να αναδείξουν τη μαζικότητα-συλλογικότητα,ως ύψιστο… δημοκρατικό αγαθό, λησμόνησαν να σκεφτούν (ή φρόντισαν να το καταχωνιάσουν), εκείνο ακριβώς που υπογράφει την καταδίκη τους: ΤΗ ΦΥΣΗ. Αγνόησαν την αρχέγονη και απαρασάλευτη αρχή πως δεν μπορείς ποτέ να τα βάλεις με τη Φύση και να βγεις νικητής.΄Οσο για το άτομο, σε όλες τις κορυφαίες φάσεις της ζωής του έχει προγραμματιστεί από τη Μάνα Φύση να “πορεύεται” με μοναδική συνοδεία την ιδιότητα της ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ και ας λένε οι αξιολύπητοι κρατικιστές και λοιποί …εραστές της μαζικότητας, μαζικοποίησης, μαζοποίησης ό,τι θέλουν. Για παράδειγμα: Ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει ως “άτομο-πρόσωπο”, μόνος, “ατομικά”, όχι συλλογικά, ως ομάδα-σύνολο. Το μεγαλείο της μοναδικότητας στις πιο κορυφαίες στιγμές του! Απολαμβάνει μια μουσική, ένα ηλιοβασίλεμα, μια συναισθηματική φόρτιση, μια ερωτική στιγμή, ένα απολαυστικό γεύμα ,πάντα ως άτομο με τα δικά του ερεθίσματα, τις δικές του προσλαμβάνουσες, τα ταλέντα του,τις ιδιαιτερότητες-δεξιότητές του που είναι μοναδικές και μπορεί μεν να προσομοιάζουν, αλλά δε μοιάζουν-ταυτίζονται (όπως, ακριβώς, και τα αποτύπώματά του) με των άλλων.Στο “κρατικό” ,όμως, στρατόπεδο ( και στο “κοινωνικό” με τον διαρκή και έντονο κι εδώ κρατικό παρεμβατισμό) που ενέταξαν-εγκλώβισαν το άτομο-πρόσωπο, χωρίς τη συγκατάθεσή του , τού απαγορεύουν να δρα, να λειτουργεί με τα γνωρίσματα και τις ιδιότητες της ατομικότητάς του, της μοναδικότητας του και μέσω αυτών να βιώνει τον “κόσμο” σύμφωνα με το φυσικό του προγραμματισμό. Του επιβάλλουν να διαστρεβλώνει τη φύση του, να εθίζεται στον αφύσικο τρόπο ζωής με τη ένταξη και λειτουργία του ως συστατικό μιας “μάζας”, με στερεότυπες, μονότονα επαναλαμβανόμενες , προγραμματισμένες συμπεριφορές επί γενεές γενεών σε όλα τα πεδία που του επιτρέπουν να δρα .Και μόνο, όπως είπαμε, στη γέννηση ,το θάνατο και τις άλλες “καταδικές” τους στιγμές έχει διατηρήσει το αναφαίρετο δικαίωμα το άτομο να βιώνει τις εμπειρίες αυτές ΜΟΝΟΣ του.Επομένως, κι αν παραβλέψουμε όλες τις υπόλοιπες καταπιεστικές ιδιότητες του κράτους-κοινωνίας στο άτομο, το γεγονός πως του στερούν το δικαίωμα στην ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ δείχνει καθαρά ότι τον έχουν καταστήσει εξ αρχής ΑΧΜΑΛΩΤΟ. Μάλιστα, χωρίς το ίδιο το άτομο να έχει εκφράσει καμιά διάθεση για “πόλεμο” ή να παρουσιάζει οποιαδήποτε άλλη μορφή επιθετικότητας.Βεβαίως ,θα πρέπει να διευκρινιστεί εδώ πως η ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ, η ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ του ατόμου σε καμά περίπτωση δεν αναιρεί ή απαγορεύει την ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ του, τη συνύπαρξη (“συζήν”) με τους υπόλοιπους συνανθρώπους. Αντίθετα, συμπληρώνει, ποικίλλει, ομορφαίνει τη συνύπαρξη, επειδή, κατά τον “λογικό-φυσικό” Αριστοτέλη, “κοινωνικόν όν ο άνθρωπος και συζήν πεφυκώς”. Αλλά, αυτό το “συζήν” δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να σημαίνει “εξουσιάζειν, επιβάλλειν, ταλαιπωρείν, καταπιέζειν, εγκλωβίζειν”.Η φύση δεν ανέχεται αναγκαστική “σιαμαιοποίηση” των ατόμων. Τέτοια μορφή “ζωής” είναι υποκατάσταση της πραγματικής και προέρχεται από “μεταμόσχευση” α-φύσικων ιδιοτήτων και υπαγόρευση α-φύσικων συμπεριφορών, που καθιστούν το σύνολο των εκφάνσεων της ζωής αφύσικο.Περαίνοντας, ας κρατήσουμε δύο από τις κορυφαίες αλήθειες. 1. Βαίνουμε αργά, αλλά σταθερά στην κατάργηση του κράτους αφέντη-πατερούλη-πατριού. 2.΄Ηδη ξεκίνησε η διαδικασία γέννησης του φυσικού ανθρώπου, του οποίου (όταν “ανδρωθεί” ) τα κύρια χαρακτηριστικά θα είναι: Η κατάργηση της ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ με τη μορφή της μαζοποίησης-μαζικοποίησης και η κατάκτηση της ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ-ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ-ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ- ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑΣ,που ταυτόχρονα διασφαλίζουν , προάγουν και καθιστούν απαραίτητο συμπλήρωμά τους την υγιή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ. |