1. Επίσκεψη της Ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου στη Δ/νση Α/θμιας Εκπαίδευσης Λάρισας – Τί συζητήθηκε
Η Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας, κ. Αικατερίνη Καραγιώργου, επισκέφθηκε κατόπιν ειδικής πρόσκλησης, την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου, η διακεκριμένη και ιδιαίτερα δημοφιλής ανά το πανελλήνιο, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μαρία Ευθυμίου, συνοδευόμενη από τον Διευθυντή του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, κ. Νικόλαο Πετρωτό.
Η κ. Καραγιώργου, επιφύλαξε θερμή υποδοχή στην εκλεκτή προσκεκλημένη, την οποία ευχαρίστησε για την ανταπόκρισή της στο αίτημα συνεργασίας και για την τιμητική επίσκεψη, εξαίροντας την επιστημονική της πορεία και την προσφορά της στην επιστήμη της Ιστορίας και στη Διδακτική της Ιστορίας στην Εκπαίδευση. Ανταποδίδοντας, στο κλίμα αβρότητας, η κ. Ευθυμίου, δήλωσε ενθουσιασμένη για την έκταση του επιτελούμενου έργου της Διεύθυνσης, συγχαίροντας τη Διευθύντρια και το προσωπικό της για τη συνέπεια με την οποία επιτελούν το ρόλο τους, προς όφελος της τοπικής Εκπαίδευσης.
Κατά την ιδιαίτερη συζήτησή τους, ανταλλάχθηκαν απόψεις σε θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπως επίσης και για την πρόθεση της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας, να υλοποιήσει δράσεις στην κατεύθυνση της κατάρτισης και υποστήριξης των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων αρμοδιότητάς της. Συζητήθηκε, μάλιστα, το πλαίσιο διοργάνωσης, κατά το προσεχές διάστημα, ιδιαίτερης εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής δράσης, σε συνεργασία με τη Καθηγήτρια κ. Ευθυμίου, με στόχο την ενίσχυση του παρεχόμενου παιδαγωγικού έργου.
Η συνάντηση, η οποία διεξήχθη σε ιδιαίτερα ευχάριστη ατμόσφαιρα, ολοκληρώθηκε με αμοιβαία διάθεση συνέχισης και υλοποίησης της ανωτέρω συνεργασίας.
2. Τα κεντρικά σημεία της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στη Φλώρινα
Τα κεντρικά σημεία της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού ήταν το θέμα που ανέπτυξε η καταξιωμένη καθηγήτρια Πανεπιστημίου και ιστορικός, Μαρία Ευθυμίου, το περασμένο Σάββατο στη Φλώρινα.
Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Φλώρινας, η κα Ευθυμίου καθήλωσε το κοινό με την ομιλία της για τέσσερις ολόκληρες ώρες.
Την εκδήλωση διοργάνωσε η Εταιρεία Μελετών Ανθρωπιστικών Επιστημών Φλώρινας με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και τον Δήμο Φλώρινας.
***
Πολύ καιρό πριν, είχαμε στο πρόγραμμα να ασχοληθούμε με αυτή την κυρία. Υπολογίζαμε πως ή από κεκτημένη αφέλεια ή από αλαζονεία, κάποια στιγμή θα ξεφούσκωνε, θα έβαζε γλώσσα μέσα και θα σταματούσε τη σκληρή εθνικιστική προπαγάνδα που έχει εργολαβικά αναλάβει τα τελευταία χρόνια, ανά το πανελλήνιο.
Το κακό, όμως παράγινε. Η κυρία Ευθυμίου όχι μόνο δε σταμάτησε να αλωνίζει σαλόνια και παράθυρα σε γκεμπελικά Μέσα παραπληροφόρησης, συλλόγους εθνικιστικούς και στέκια πατριδοκαπηλίας, αλλά έβαλε πόδι και στα σχολεία. Η παραπάνω Δ/ντρια Α/θμιας Εκπ/σης Λάρισας (σ.σ με την ευκαιρία, την εικονίτσα σας, κυρία μου, στο σπίτι σας, όχι στη δημόσια και μάλιστα εκπαιδευτική, υπηρεσία ) , την κάλεσε, λέει, στο … τσιφλίκι του πατέρα της να συζητήσουν άνετα πώς θα διεξάγεται το εκπαιδευτικό έργο και προφανώς τι θα λένε οι δάσκαλοι στο μάθημα της Ιστορίας στις τάξεις τους στα δημόσια σχολεία!
Το ερώτημα είναι τούτο. Ρητορικό περισσότερο. Δεν απευθύνεται ούτε στο Υπουργείο Παιδείας (η Ευθυμίου άνθρωπος του συστήματος είναι και φαν του Μητσοτακικού καθεστώτος), ούτε σε ΄Ελληνα εισαγγελέα . Ασφαλώς, θα ήταν περίπτωση για εγγραφή σε …βιβλίο Γκίνες, αν είχε τολμήσει η “αόματη” δικαιοσύνη της Ελλάδας να τραβήξει το αυτί αυτής της κυρίας, για την ασύστολη προπαγάνδα που της επιτρέπουν να εξαπολύει σε δημόσια σχολεία και υπεροψία της οποίας μαζί με το εθνικιστικό της ντελίριο, μετριούνται πια σε διαστάσεις αβύσσου.
Το ερώτημα, λοιπόν: Με ποια αρμοδιότητα η διευθύντρια στη Λάρισα που μισθοδοτείται από το ελληνικό δημόσιο και οφείλει να σέβεται το Σύνταγμα και τους Νόμους, κάλεσε την κυρία Ευθυμίου να συζητήσουν πώς θα εισαχθεί και στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας η αισχρή , σοβινιστική της προπαγάνδα και μάλιστα σε μαθητές Δημοτικού; ΄Εχει τέτοια αρμοδιότητα και ποιος της την εκ(παρα)χώρησε;
Αν, έχει, τότε, οφείλει (και διατυπώνουμε εδώ αίτημα) να μας προσκαλέσει κι εμάς, που έχουμε την ίδια ακαδημαϊκή ιδιότητα με την κυρία Ευθυμίου ,να ακούσει και τις δικές μας απόψεις πάνω στο μέγα ζήτημα της διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας στα σχολεία. Κι αν όχι το γράφοντα, ας καλέσει κάποιον άλλο ιστορικό να ακούσει και τη δική του άποψη πάνω στο κρίσιμο αυτό ζήτημα της (επιτέλους) απαλλαγής των σχολικών εγχειριδίων από την εθνικιστική τύφλα που τα δέρνει. Θύματα, ως γνωστό, όλες οι γενιές των Ελλήνων από συστάσεως (και πριν) ελληνικού κράτους.
Αν δεν το κάνει, αν περιορίσει την πρόσκληση μόνο στη συγκεκριμένη κυρία, οι απόψεις της οποίας απέχουν παρασάγγες από την μεθοδολογία, τους στόχους και τις μεθόδους συγγραφής και διδασκαλίας της Ιστορίας, τότε συμμετέχει και ή ίδια στο μέγα αυτό έγκλημα της διαιώνισης ενός ασύστολου παροξυσμού πατριδοκαπηλίας , τροφή κα λίπασμα στην ανάδειξη και διάδοση ιδεασμών, όπως της ακροδεξιάς και του ναζισμού. Αυτό είναι το έργο στην ουσία της κυρίας Μαρίας Ευθυμίου, η οποία θυσίασε την επιστήμη του Θουκυδίδη στους βωμούς των δικών της αναίσχυντων θεών.
Το αυτό ισχύει και για τους, επίσης , ως φαίνεται, ρέκτες την εθνικοφροσύνης στο Δήμο Φλώρινας, που κάλεσαν την Ευθυμίου για να τους διδάξει …πραγματική Ιστορία. «Το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» στη σοφή λαϊκή ατάκα.
Άλλο τσιφλίκι μάλλον και ο Δήμος. 4 ολόκληρες ώρες δεν έβαλε γλώσσα η κυρία από οίστρο σοβινιστικού παροξυσμού. Και αν, ο Δήμαρχος της ακριτικής πόλης (όπως δε θα το κάνει) μας καταλογίζει άδικο σε όσα λέμε, ισχύει και για τον ίδιο η παραπάνω πρόταση. Να δούμε ποιος πράγματι βρίσκεται εν αδίκω. Ας καλέσει κάποιον ειδικό στη Ιστορία να πει κι αυτός τις δικές του απόψεις και να τεκμηριώσει με επιχειρήματα γιατί , όσα λέει η κυρία Ευθυμίου είναι ιστορικά σκύβαλα και η ίδια κύμβαλον αλαλάζον.
Εκτός αν δεν περισσεύει δημοκρατική ευαισθησία στους εμπνευστές της εθνικιστικής σύναξης στη Φλώρινα και δεν πράξουν το αυτονόητο .Να ακούσει το ακροατήριο της κυρίας Ευθυμίου και την άλλη άποψη. ΄Ετσι , ξέρουμε εμείς πως γίνεται στον πολιτισμό σε χώρες με ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την επιστήμη. ΄Η είναι ψιλά γράμματα τούτα και δε διαβάζονται στην Εταιρεία Μελετών Ανθρωπιστικών Επιστημών Φλώρινας, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και το Δήμο Φλώρινας; “Ιδού , η Ρόδος, λοιπόν. Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε την πρόκληση και με τα έξοδα…δικά μας.
Πάντως, το πλέον αποθαρρυντικό και ολέθριο είναι πως η κυρία Ευθυμίου επί συναπτά έτη ως παχυλώς αμειβόμενη επαγγελματίας ιστορικός του Συστήματος στο αμαρτωλό, ελληνικό, πανεπιστημιακό δοβλέτι, σακάτεψε χιλιάδες συνειδήσεις παιδιών, πτυχιούχων πια της Φιλοσοφικής σχολής που διδάσκουν τώρα σε σχολεία. Τέτοια αναβίωση προπαγάνδας ,ούτε οι χουντικοί καθηγητές στα δικά μας χρόνια, δεν τολμούσαν. Γνώριζαν πως τα αμφιθέατρα μπορεί να μην ήταν ένα καζάνι που έβραζε, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας, αλλά ήταν μια εν δυνάμει απειλή, έτοιμο με απλές αφορμές να εκραγεί.
Σήμερα η Ευθυμίου σε ένα καθεστώς κατ΄ επίφαση δημοκρατικό ( όπως εννοεί και αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία η κυρία Διευθύντρια της Α/θμιας στη Λάρισα), έχει αποθρασυνθεί. Επειδή ,ακριβώς, όπως τονίζαμε στη χτεσινή μας ανάλυση, ο φοιτητικός πληθυσμός στην πλειοψηφία του σήμερα , δεν εφησυχάζει απλά, δεν ανέχεται μόνο να τον διδάσκουν αμειβόμενοι επαγγελματίες της μυθιστορίας, αλλά θαυμάζει και φιλοδοξεί να υπηρετήσει αυτό το καθεστώς που επέβαλε και συντηρεί ο… απόφοιτος του Χάρβαρντ, ο οποίος κατέστη τέτοιος με τα «αργύρια προδοσίας» του πατέρα του. Να μη λέμε τα ίδια.
Και το χτύπημα- ανάρτηση, πριν από κάποια χρόνια, μιας ομάδας φοιτητών της Φιλοσοφικής (*) για την εν λόγω κυρία, ήταν στην ουσία άσφαιρο .Η μεγάλη ζημιά , το αναίσχυντο έγκλημα ,έγινε . Και συνεχίζει η ίδια δράστις, ακάθεκτη , με θράσος και υπεροψία να δηλητηριάζει μετά το πανεπιστήμιο και τις ψυχές μαθητών εξ απαλών ονύχων και στα σχολεία.
Φρίκη!
___________________________
(*)Ευθυμίου πες αλεύρι
Για τον τηλεμαϊντανό Μαρία Ευθυμίου δεν χρειάζονται ιδιαίτεροι πρόλογοι και συστάσεις.
Γελειοποιούμενη με πλείστα παρωνύμια και ευφάνταστους προσδιορισμούς από χιλιάδες φοιτητές/τριες, το εν λόγω καθεστωτικό παπαγαλάκι παρέμενε επί χρόνια στην αφάνεια. Το όνομα Ευθυμίου ήταν συνώνυμο των αυταρχικών συμπεριφορών και της φασιστοειδούς γραφικότητας εντός της φοιτητικής κοινότητας, συνυφασμένο με ένα ανθρωπόμορφο βδέλυγμα που περιέφερε την σάρκα του διεκδικώντας λεπτά δημοσιότητας. Άλλοτε με γελοία προπαγανδιστικά πλακάτ, ενίοτε με ακροδεξιάς κοπής μομφές προς τους αναρχικούς, πότε-πότε με μικρής αναγνωσιμότητας “συνεντεύξεις”.
Η όποια αναγνωρισιμότητα της, είτε συνδέονταν με τον αδερφό της, το γνωστό λαομίσητο κάθαρμα του πασοκ Πέτρο, είτε εκπορεύονταν από την ακαδημαϊκή της ιδιότητα. Ακόμη όμως και στους κύκλους των ακαδημαϊκών, η φήμη της ήταν περιορισμένη. Κανείς δεν την έπαιρνε στα σοβαρά, κανείς δεν την θεωρούσε “άξια”. Αν υπήρχε λοιπόν κάποια πτυχή της καριέρας της ικανή να κερδίσει τις συμπάθειες του πολιτικού κόσμου και των media αυτή ήταν μία και αποδείχθηκε περίτρανα το προηγούμενο διάστημα: η ταύτιση της με το ανθρωποφάγο σύστημα του καπιταλισμού, η δεξιά προπαγάνδα, η υπεράσπιση των κοινωνικών ανισοτήτων, η εκδούλεψη της στο σύστημα.
Η Μαρία Ευθυμίου ασκεί το επάγγελμα της πουλώντας υπηρεσίες στο κεφάλαιο και το κράτος. Διδάσκει με ταξική μεροληψία, κάνοντας αδιάλειπτα χυδαία ιδεολογική προπαγάνδα που γίνεται εύκολα αντιληπτή και από τον πλέον πολιτικά ανίδεο φοιτητή. Ταυτόχρονα, η εξουσιαστική αμετροέπεια και η κομπλεξική αλαζονεία συνιστούν τα βασικότερα γνωρίσματα των “παιδαγωγικών” μεθόδων της. Ξεκάθαρα, η Ευθυμίου “εργάζεται” ως εντεταλμένη εκπρόσωπος των διάφορων επιχειρηματικών συμφερόντων που φιλοδοξούν να εισχωρήσουν εντός του πανεπιστημίου, υποστηρίζοντας τις κατά καιρούς κρατικές μεταρρυθμίσεις για αιματοκύλισμα των αγωνιζόμενων φοιτητών/τριων, στην προοπτική ενός “καθαρού” από αντιστάσεις πανεπιστημίου, κλειστό στις διεκδικήσεις και την ριζοσπαστική πολιτικοποίηση, αλλά ανοιχτό στα ιδιωτικά συμφέροντα, την πλύση εγκεφάλου και την διαμόρφωση υποτακτικών συνειδήσεων χωρίς κριτική σκέψη. Ήταν, είναι και θα είναι ένα καθεστωτικό φερέφωνο.
Έναν χρόνο πριν, η Ευθυμίου έγινε ευρύτερα γνωστή. Με παρέμβαση μας ως Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής κατά την διάρκεια εξέτασης μαθημάτων της, διατρανώσαμε σε όλους τους τόνους ότι “θα μας βρει απέναντι της”, φροντίζοντας το μήνυμα να διαδοθεί παντού: στα κείμενα που μοιράσαμε, στους τοίχους της σχολής, στο διαδίκτυο και τα social media. Η δράση επί δύο ημέρες είχε χιλιάδες υποστηρικτές/τριες, τα μηνύματα που λάβαμε ήταν αναρίθμητα, οι κοινοποιήσεις του κειμένου μας πήραν τέτοια έκταση που και εμείς απορήσαμε.
Λένε λοιπόν ότι η αρνητική διαφήμιση παραμένει διαφήμιση. Η έκταση της δράσης οφειλόταν αποκλειστικά σε εμάς και τους κινηματικούς μηχανισμούς μας. Η προβολή της παρέμβασης στα media ήρθε πολύ αργοπορημένα και ήρθε για να εξυπηρετήσει έναν σκοπό: να αντιστρέψει το επικοινωνιακό κλίμα που ήταν συντριπτικά υπέρ μας, προμοτάροντας την Ευθυμίου σαν “βαλλόμενη από τους αναρχικούς ηρωίδα” (sic). Οι κλάψες της στον σκάι, τα θλιβερά πλακάτ της, τα παραληρήματα δημοσιογράφων και μικρής μερίδας ακαδημαϊκών, το μόνο που κατάφεραν ήταν να την γελοιοποιήσουν πολύ περισσότερο και από την ίδια την δράση.
Λίγο αργότερα, η Ευθυμίου πήρε τα εύσημα της νέας κυβέρνησης για τον συστημικό της ρόλο. Καλέσματα στο Μαξίμου υπό τον Κούλη (του οποίου είναι μεγάλη θαυμάστρια), κέρδισε με το “σπαθί” της την συμμετοχή στην εθνικιστική επιτροπή για το 1821, το όνομα της ακούστηκε μέχρι και για υποψήφια πρόεδρος της δημοκρατίας! Ακόμη και στην βικιπαίδεια φιγουράρει το όνομα της πλέον, φυσικά μετά την παρέμβαση μας, σε ένα ακατάσχετο λήμμα που το Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής λοιδορείται μέσα από τα λόγια ενός… “συνδέσμου φιλολόγων Αργολίδας”.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις, σκεφτήκαμε κάποια στιγμή να δρομολογήσουμε μια νέα δράση, να της κόψουμε τον αλαζονικό αέρα, να μην νομίζει η γυναίκα ότι την ξεχάσαμε. Όμως η δήλωση της “είναι καιρός να υπάρξει γυναίκα πρόεδρος της δημοκρατίας” (εννοώντας τον εαυτό της!!) μας έβαλε σε δεύτερες σκέψεις. Θα μιλήσουμε ειλικρινά: οριακά την λυπηθήκαμε. Αποφασίσαμε να περιμένουμε, να δούμε πως θα συνεχίσει την γραφική διαδρομή της. Αν θα ξεκαλαμωθεί και επιμείνει στον προπαγανδιστικό της ρόλο εντός της φιλοσοφικής ή θα επιμείνει στην αυτογελοιοποίηση, θαμπωμένη από την δημοσιότητα…
Η Ευθυμίου εν τέλει, δεν έγινε πρόεδρος της δημοκρατίας!! Αυτό έλειπε, δεν είναι και τόσο χαζός ο Κούλης, ξέρει ότι θα γελούσαν και οι πέτρες. Και για το χιούμορ του, ως γνωστόν δεν διακρίνεται. Πριν λίγες μέρες, πληροφορηθήκαμε με λύπη ότι αποχώρησε και από την επιτροπή για το 1821. Αφορμή για την αποχώρηση της, αν ισχύουν τα δημοσιεύματα, μια διαφωνία με το νεοφιλελεύθερο σίχαμα του μ.ι.θ.ε. Αριστείδη Χατζή. Έναν από τους πολλούς τιμητές του καπιταλιστικού συστήματος που την είχαν “στηρίξει” μετά την παρέμβαση μας, χεσμένος ίσως ότι θα έρθει η σειρά του (που αναμφίβολα θα έρθει).
Σκεπτόμενοι/ες λοιπόν ότι η Ευθυμίου έχασε τα πιθανά αξιώματα και τις φετινές τις ασχολίες, γι’ αυτό και μόνο αποφασίσαμε να ξανασχοληθούμε προκαταβολικά μαζί της γράφοντας αυτές τις αράδες και για να υπενθυμίσουμε την υπόσχεση μας, πως αν συνεχίσει την προπαγάνδα και την προώθηση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων εντός της σχολής ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ.
Με αγάπη, μνήμη και επαναστατική ευθύνη,
Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής