“Χόλι Μάντισον: Πρώην του Χιου Χέφνερ αποκαλύπτει πώς ήταν το σεξ μαζί του -«Αηδιαστικό» και «αγγαρεία»
“Πώς είναι να κοιμάσαι με τον Χιου Χέφνερ
Οι δυο γυναίκες, περιέγραψαν επίσης λεπτομερώς πώς ήταν να κοιμάσαι με τον Χιου Χέφνερ μπροστά σε άλλες γυναίκες, οι οποίες μιλούσαν άσχημα για αυτές και παραδέχτηκαν ότι ήθελαν «να τελειώνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα».
«Καμία από τις γυναίκες δεν το ήθελε», αποκάλυψε η Χόλι, η οποία ήταν με τον Χιου από το 2001 έως το 2008. Πρόσθεσε ότι όλες οι γυναίκες θεωρούσαν το να ξαπλώσουν με τον Χιου Χέφνερ ως «αγγαρεία», αλλά έπρεπε να το κάνουν από φόβο μήπως «τις διώξουν από το σπίτι».
****
Σοφία Μπεκατώρου, Ιστιοπλόος: Δε μίλησα τότε, γιατί δεν ήθελα να χαλάσω την αθλητική μου καριέρα!…”
Χόλι Μάντισον, κουνελάκι τoυ playboy: “έπρεπε να το κάνουμε από φόβο μήπως μας διώξουν από το σπίτι».
Ο ιδρυτής του πορνοπεριοδικού Playboy υπήρξε η προσωποποίηση της φαλλοκρατίας ,όπως ακριβώς και το “χαρέμι” του, η άλλη ενσάρκωση , της αιδοιοκρατίας τώρα. Ο ένας πληρώνει, οι άλλες εισπράττουν. Χώρος και αντικείμενο “εργασίας” ,οι περιοχές κάτω από τη μέση. Κι ανάλογα την προσφορά και η ζήτηση.
Οι ρόλοι των δύο φύλων μέχρι σήμερα (και αύριο) στις περισσότερες ανθρώπινες κοινωνίες και σε βάθος χρόνου ,ήταν καθορισμένοι. Και κυρίαρχος δεν ήταν εκείνος της τεκνογονίας, αλλά ο σεξουαλικός. Αρσενικό και θηλυκό. Φαλλός και αιδοίο. Εκεί στα δύο όργανα πάνω παίζονταν οι πεσσοί στην κυβεία της ζωής και συνήθως ήταν και τα δύο φύλα «κερδισμένα». Οι υπόλοιποι ρόλοι ήταν η συνέπεια, το απότοκο του βασικού και καταλυτικού. Ο Φρόιντ ανέλυσε περίφημα και μοναδικά τη σημασία της σεξουαλικότητας και της λίμπιντο, που καθορίζουν το μεγαλύτερο από τα λοιπά κεφάλαια της ζωής του ατόμου.
Παράδειγμα από τη Μυθολογία ( ψήγματα και κάποτε φλέβα χρυσού για την Ιστορία) η Ομηρική “Ωραία Ελένη”. Υπήρξε ως βασικός πρωταγωνιστής , χρήσιμη στο έργο του ποιητή , όχι ως μητέρα και μάλιστα πολλών παιδιών, σύμβολο τεκνογονίας, αλλά αποκλειστικά με το διαχρονικό ρόλο του αιδοίου στη λαϊκή ατάκα “το μουνί σέρνει καράβι”. Και όχι μόνο καράβι. Ολόκληρο πολεμικό στόλο έσπρωξε η ίδια καταλυτική δύναμη στην άκρη του τότε γνωστού κόσμου. Αλλά και σε όλη τη διάρκεια της μεγάλης εκείνης εξιστόρησης της περιπέτειας της εκστρατείας και της επιστροφής των “ηρώων” , ο ποιητής αφιέρωσε πολλούς στίχους και κάποτε περισσότερους κι από την ισχύ του μυαλού, και του σώματος στην απεριόριστη δύναμη του αιδοίου.
Αυτόν, λοιπόν τον κυρίαρχο ρόλο παρέδιδε η μάνα στη κόρη στην αλυσίδα των αιώνων “από καταβολής κόσμου”. Και δεν άλλαξε η παράδοση, ακόμα τουλάχιστον. Και δε θα αλλάξει σύντομα, γιατί απόκτησε πια γονιδιακή ιδιότητα, τόσο δυνατή, όσο είναι και τα φυσικά ένστικτα. Παρ΄όλα αυτά , όμως, παραμένει ρόλος . Επίκτητος και όχι αταβιστική δύναμη,
Οι κοινωνίες έτσι μοιράζουν τους ρόλους στο “θέατρο” της ζωής. Σε σημείο που η επανάληψη στο διάβα αιώνων, κατέστησε αδύνατη ποια τη διάκριση του ρόλου (μίμηση, άρα ψεύτικη συμπεριφορά) από ό,τι καθόρισε ως νόμους της, η ίδια η Φύση. Π.χ ,ο “κυνηγός” άντρας και το “θήραμα” γυναίκα. Ο μέγας μύθος. Δεν είναι φυσικά και μόνιμα χαρακτηριστικά των δύο φύλων. Και ως τέτοια, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Η ιδιότητα του ανθρώπου, κοινή και στα δύο φύλα, επισκιάζει τους ρόλους ,έστω κι αν τούτοι πολλές φορές φτάνουν και να υποκαθιστούν την ανθρώπινη.
Και είναι αυτό το χαρακτηριστικό , το γνώρισμα “κυνηγός και θήραμα” εν προκειμένω, που καθορίζουν εν τέλει και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Ο “κυνηγός” κατέχει δύναμη, ο όρος υπονοεί κατάκτηση, επιβολή, κυριαρχία. Το” θήραμα” εμπερικλείει τις έννοειες της παράδοσης, της υποταγής, της ανασφάλειας, της αδυναμίας. Με αυτές “ανδρώθηκαν” οι κοινωνίες σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητας (εργασία, πόλεμος, γάμος, ανατροφή παιδιών) σε απέραντη έκταση χρόνου. Κι αυτές κουβαλάνε, ως φορτίο πλέον οι άνθρωποι.
Το χειρότερο όλων είναι πως αυτές ο οι ρόλοι, αρσενικού και θηλυκού, είναι απολύτως αποδεκτοί από τα μέλη των κοινωνιών. Σπάνια και μόνο για σεξιστικούς λόγους «οι άνδρες γεγόνασιν γυναίκες και αι γυναίκες άνδρες”. Είναι συμπαγείς και ως εκ τούτου ανυποχώρητοι οι φορείς τους. Μπορεί και οι μεν και οι δε να διαμαρτύρονται για τις διακρίσεις, στην ουσία, όμως, δε επιθυμούν να τους απαρνηθούν. Μάλιστα, θα σε αποστομώσουν με αγανάκτηση , αν του πεις πως η θηλυκή ανατομία δεν καθορίζει και τη συμπεριφορά “εξ απαλών ονύχων” του ανθρώπου και πως τη «ροζ και τη “μπλε” εκδοχή τη μοιράζουν και την εμπεδώνουν (επιβάλουν) οι γονείς στα παιδιά τους.
Στις άφυλες κοινωνίες που αργά, μεν, αλλά σταθερά κτίζονται, θα χτυπηθούν αμείλικτα οι ρόλοι. ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΣ ΑΡΡΕΝΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑΣ. Κι ας ειρωνεύονται οι θερμοκέφαλοι «μωρέ, τι μας λες; Θα χειρουργούν και τα γεννητικά τους όργανα αύριο;»
Κανείς δε θα σου πειράξει το «πουλί». Αυτό θα παραμείνει για τις λειτουργίες που το προόρισε η Φύση. ΄Οπως δε θα αλλάξει το χρώμα στο δέρμα του μαύρου να γένει άσπρο κι αντίστροφα. Αυτά είναι ανατομικά χαρακτηριστικά που ούτε καταργούν ούτε υποκαθιστούν την έννοια άνθρωπος. ΄Αντρας- γυναίκα είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Οπως ο Κινέζος και ο Ευρωπαίος, ο κοντός και ο ψηλός, ο χοντρός και λιγνός.
Οι ρόλοι , όμως, που υποβιβάζουν τον άνθρωπο , θα καταργηθούν. Δε θα γεννά ο άντρας, αλλά ούτε αυτός θα είναι λόγος να ορίζουμε και να απονέμουμε ρόλους άνισους και διαφορετικούς πατέρα και μητέρας. Οι αφύσικες και τεχνητές επινοήσεις, όπως είναι η μονογαμία, ο σεξισμός, ο έρωτας-καψούρα, ο γάμος, η οικογένεια, οι διακρίσεις σε εργασία και αξιοκρατία, θα κατεδαφιστούν , ως απάδουσες προς την έννοια ΄Ανθρωπος και προσβάλλουσες τη Φύση (΄Υβρις).
Ως τότε, ο 20χρονος Ουκρανός, δυνατός και άρα υποχρεωμένος ως άντρας , θα σκοτώνεται ή θα ακρωτηριάζεται στο Χάρκοβο και η 20χρονη Ουκρανή ως αδύναμο φύλο και πρόσφυγας, θα λιάζει την κορμάρα της στο Καβούρι. Ο σύζυγος θα σφάζει στο κότσι τη σύζυγο, γιατί ως κτήμα του, δεν έχει άλλες επιλογές στη ζωή της. Βιαστής δε θα θωρείται όποιος καταβάλει το αντίτιμο των 20 ευρώ για να ανοίξει τα πόδια ή και να χαστουκίζει την ασκούσα το αρχαιότερο των επαγγελμάτων. Ο φαλλοκράτης ιδρυτής του playboy θα προσπορίζεται κουνελάκια και φρέσκια σάρκα με την απειλή της εκδίωξης από το «χρυσό κλουβί» της οδαλίσκης.
Για τους σκεπτικιστές ή τους αρνητές της άφυλης κοινωνίας, δύο θα παραθέσουμε δυνατές αποδείξεις:
α. Σήμερα, και πάντα, υπήρχαν μέσα στις κοινωνίες γυναίκες και άντρες που ζούσαν χωρίς τους καταπιεστικούς ρόλους της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας. Και σήμερα, αυξάνονται ραγδαία. ΄Αρα, δεν είναι ανέφικτη η προσέγγιση και η κατάκτηση μιας τέτοιας κοινωνίας.
β. Η φαντασία είναι δώρο στον άνθρωπο από τη Φύση. Με αυτή μπορεί να αντιληφθεί την αλήθεια πως μια μέρα, ό,τι φαντάζεται θα μπορεί να γίνει και πραγματικότητα. Ο Νεάντερταλ στην παγωμένη του σπηλιά, είχε «δει¨ το καλοριφέρ. Στην ανείπωτη ταλαιπωρία της πεζοπορίας, έφτιαξε στο μυαλό του το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο. Και στο δυνατό πονοκέφαλο, προέβλεψε την αξία της ασπιρίνης. Απλώς, δεν είχε έρθει ακόμα το “πλήρωμα του χρόνου” για να τα κατακτησει και να απολαύσει ΄Αργησε αυτός ο χρόνος, Αλλά, τελικά , ήρθε!