“Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Ανδρέας Εμπειρίκος και ο «Μέγας Ανατολικός»
“Όσοι έχουν κρατήσει στα χέρια τους τον «Διάφανο» τον πρώτο δίσκο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, σε δική του παραγωγή, θα έχουν διαβάσει ένα μικρό σημείωμα ένεκεν παρουσίασης στο οπισθόφυλλο του δίσκου. Όσοι δεν το έχετε κάνει σπεύστε.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, εκτός των μουσικών και άλλων συνεργατών του ευχαριστεί ιδιαίτερα «…την ορχήστρα του υπερωκεάνιου Μέγας Ανατολικός…». Μια ορχήστρα που ο μόνος τρόπος να την συναντήσει κάποιος είναι να αφεθεί στον υπερρεαλιστικό κόσμο του «Μέγα» Ανδρέα Εμπειρίκου”. (Documento).
***
Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Εντελώς ασόβαρος τύπος, το άτομο. «΄Ινα μη τί χείρον είπωμεν….”
Και στην αρχή ,να δεις που τον είχαμε πάρει στα σοβαρά. ΄Ενα φεγγάρι, βέβαια. Μετά, καταλάβαμε την άβυσσο του μυαλού που χάσκει εμπρός του. Αλλά και ως καλλιτέχνης… αρβαλάει περισσότερο με τα κουφά που λέει, παρά εκφράζεται μουσικά.
Φυσικά, αλλοίμονο αν δεν τον ενθουσίαζε ο Μέγας Ανατολικός του Εμπειρίκου (*) Η δυσωδία έχει τους δικούς της φαν. Ηδύνονται στην αποφορά.
΄Ενα να καταθέσουμε ενδεικτικό του μεγέθους της υποκρισίας του τραγουδιάρη. Από τη μια εξαπολύει μύδρους στις συναυλίες του για τον… παιδοβιαστή Λιγνάδη κι από την άλλη , ανακατεύει ως ακραίος ζηλωτής τα λύματα του σεξισμού,της παράνοιας και της νοσηρότητας του Μεγάλου Ανατολικού.
Ω, της διαστροφικής διπροσωπίας και του διπολικής διαταραχής που δέρνει τον…καλλιτέχνη!
_________________
(*) “…Σύντομα ο Εμπειρίκος αποκήρυξε τον κομμουνισμό και η διάστασή του έγινε ακόμα μεγαλύτερη μετά από ένα αναπάντεχο γι’ αυτόν γεγονός, τη σύλληψή του από τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, κατά τα Δεκεμβριανά, στις 31 Δεκεμβρίου. Εκείνη την περίοδο άρχισε να γράφει και τον «Μέγα Ανατολικό». Ο Ανδρέας Σπέρχης – λογοτεχνικό πρόσωπο του έργου- είναι κατά πάσα πιθανότητα ο ίδιος ο συγγραφέας.
Σύµφωνα µε τον Οδυσσέα Ελύτη, το ταξίδι που περιγράφει ο Εμπειρίκος στο «Μέγα Ανατολικό», αποτελεί στην πραγματικότητα µια «αφορµή για να δημιουργήσει µια κοινότητα όπου, χωρίς τους περιορισμούς του καθωσπρεπισμού, θα συσσωρεύσει όλες τις παραλλαγές και τις εκφάνσεις της σαρκικής ηδονής από την ονείρωξη και τον αυνανισµό ως την επιδειξιοµανία, τον ηδονοβλεπτισµό, τον λεσβιασµό, την αιµοµιξία, τον φετιχισµό, τον σαδισµό, τον µαζοχισµό, την κοπροφαγία και οτιδήποτε άλλο µπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου αποβλέποντας στην ικανοποίηση του ερωτικού ενστίκτου».