1. Kering Foundation Dinner 2025: Ντέμι Μουρ, Ντακότα Τζόνσον και ένα κόκκινο χαλί γεμάτο εκθαμβωτικά looks
Στο Caring for Women Dinner έδωσαν το «παρών» μερικά από τα πιο λαμπερά ονόματα της μόδας και του θεάματος, εντυπωσιάζοντας με τις glam looks τους. Η βραδιά συνδύασε φιλανθρωπία και υψηλή αισθητική, αναδεικνύοντας τη δύναμη της μόδας ως μέσο κοινωνικής ευαισθητοποίησης.
2. Η 17χρονη κόρη της Νικόλ Κίντμαν, Σάντεϊ Ρόουζ, είναι το νέο it girl -Ντυσίματα που τρελαίνουν, ιδιαίτερη ομορφιά
***
Είδε η Νικόλ πως το μο#νί είναι «βαρύ χαρτί» (εμείς οι ΄Ελληνες λέμε πως «σέρνει καράβι») και φρόντισε με τις άκρες που διαθέτει στην «κρεαταγορά» να εισαχθεί και η κόρη της στο χρυσοφόρο χρηματιστήριο του σεξισμού. (΄Όχι που θα την άφηνε στην απ’ έξω. Παιδί της είναι. Να μη νοιαστεί για την αποκατάσταή του;)
Κατά τα άλλα, η μάνα Νικόλ Κίντμαν, δεν είναι προαγωγός! Η πενόμενη μητέρα , της κάποτε «12χρονης από τον Κολωνό» που την έδωσε στο φίλο της να την “ξεβγάλει” για 20ευρα, είναι μαστροπός και πήγε φυλακή. Αντίθετα, η Νικόλ , ως γονιός, είναι περήφανη κιόλας για την άλλη όψη του νομίσματος “εκπόρνευση” της κόρης της και με πολύ παρά στη δική της περίπτωση .
Το φεμινιστικό κίνημα απέτυχε για ένα και μόνο λόγο. Αντί να διεκδικήσει για την γυναίκα την κατοχύρωση της ιδιότητας ΄Ανθρωπος, που της είχε στερήσει για αιώνες η πατριαρχία, κουβάλησε από την πίσω πόρτα το ρόλο της θηλυκότητας. Αντί να αντιπαραταχτεί με σφοδρότητα στους δύο αυτούς κοινωνικούς ρόλους , αρρενωπότητα -θηλυκότητα , που διαφοροποιούν τα φύλα και προάγουν τον σεξισμό, προτίμησε να διαφυλάξει για τη γυναίκα το ρόλο του θηράματος. Και από τον θηρευτή, διεκδίκησε ό,τι τον διέκρινε ως σερνικό. Αντέγραψε όλες τις παθογένειες και τα στερεότυπα του ανδρισμού. Κι αυτό το αποκαλεί κατάκτηση και μάλιστα…επανάσταση!
Νίκη της φαλλοκρατίας το λέμε εμείς.
Homo
________
Ο σεξισμός δεν είναι απλώς μια προκατάληψη· είναι μηχανισμός εξουσίας που λειτουργεί αιώνες τώρα. Το μυστικό του; Η διάκριση των φύλων σε δύο κοινωνικούς ρόλους: αρρενωπότητα και θηλυκότητα. Από τη στιγμή που ορίζονται αυτοί οι ρόλοι, ο άντρας κατασκευάζεται ως κυρίαρχος και η γυναίκα ως θήραμα. Ο σεξισμός γεννιέται εκεί, και εκεί επιστρέφει πάντα.
Στη σύγχρονη εποχή, η θηλυκότητα δεν είναι φυσικό γνώρισμα αλλά εμπόρευμα. Η βιομηχανία της μόδας, τα media, η διαφήμιση, η ποπ κουλτούρα, χτίζουν ολόκληρη οικονομία πάνω στην εμπορική αξία του γυναικείου σώματος. Η σεξουαλικότητα γίνεται «βαρύ χαρτί», που αγοράζεται και πουλιέται όπως μετοχές στο χρηματιστήριο.
Η περίπτωση της Νικόλ Κίντμαν και της κόρης της δεν είναι προσωπική ιδιοτροπία· είναι σύμπτωμα του συστήματος. Η μητέρα περνά το «κεφάλαιο θηλυκότητα» στην κόρη, ανοίγοντάς της τις πόρτες της αρένας του lifestyle. Η κοινωνία το ονομάζει «επιτυχία»· στην ουσία είναι μια εξευγενισμένη εκπόρνευση: δεν πουλιέται το σώμα με την κυριολεκτική έννοια, αλλά η εικόνα του, ο ερωτισμός του ως προϊόν.
Κι εδώ αποκαλύπτεται η μεγάλη αποτυχία του φεμινιστικού κινήματος. Το πρώτο και δεύτερο κύμα (σουφραζέτες, δεκαετία ’70) έδωσαν σκληρούς αγώνες για πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Όμως δεν αμφισβήτησαν ριζικά τη βάση του προβλήματος: τη διχοτόμηση «αρρενωπότητα-θηλυκότητα». Έδωσαν στη γυναίκα ψήφο, εργασία, πρόσβαση στην εξουσία, αλλά πάντα μέσα στο ίδιο πλαίσιο που όριζε η πατριαρχία.
Το τρίτο κύμα φεμινισμού (δεκαετίες ’90-2000) πήγε ακόμη παραπέρα στην παγίδα. Υπό το σύνθημα της «ελευθερίας επιλογής», αναγόρευσε τη θηλυκότητα σε μορφή απελευθέρωσης: το γυναικείο σώμα προβλήθηκε ως «όπλο», η σεξουαλικότητα ως «δύναμη». Στην πράξη, αυτό που νομιμοποιήθηκε ήταν η ίδια η αγορά της θηλυκότητας. Η γυναίκα θεωρήθηκε χειραφετημένη όχι επειδή αποδόμησε τον ρόλο του θηλυκού, αλλά επειδή τον αγκάλιασε με όρους εμπορίου και καταναλωτισμού.
Έτσι, αντί να καταργηθεί η ανισότητα, έγινε ανακύκλωσή της με μοντέρνα ρούχα. Το τρίτο κύμα βάφτισε «επανάσταση» το δικαίωμα της γυναίκας να εκπορνεύεται πολιτισμένα, με τη βιτρίνα της «επιλογής». Έτσι κέρδισε η πατριαρχία: όχι μόνο επέζησε, αλλά φόρεσε τον μανδύα του φεμινισμού.
Η γυναίκα βρέθηκε ξανά σε διπλή σκλαβιά:
-
ως θηλυκή, πρέπει να παραμένει ελκυστική, εμπορεύσιμη, καταναλώσιμη·
-
ως «χειραφετημένη», μιμείται τα ανδρικά πρότυπα κυριαρχίας και ισχύος.
Αυτό δεν είναι ισότητα· είναι η θριαμβευτική νίκη της φαλλοκρατίας με «φεμινιστική» σφραγίδα.
Ο μόνος δρόμος που μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο είναι η κατάργηση των ίδιων των ρόλων φύλου. Όσο η κοινωνία μιλά για «αρρενωπότητα» και «θηλυκότητα», θα υπάρχει σεξισμός. Η πραγματική επανάσταση είναι μία: η γυναίκα (και ο άνδρας) να αναγνωριστούν όχι ως «θηλυκοί» ή «αρρενωποί», αλλά ως Άνθρωποι.
Διοτίμα