(Εξω) κρατικοθεσμική και  δικαιική «κυβέρνηση»  ΤΩΡΑ των Ελεύθερων, Συνειδητοποιημένων  Πολιτών.

Γράφαμε στη χτεσινή μας ανάρτηση για το έργο και την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου: 

Το θετικό έργο του Ανδρέα  Παπανδρέου υπήρξε,   αναμφιβήτητο ιστορικά   και ήταν  καθοριστικό. ΄Εδωσε φωνή, υπόσταση και «ψωμί» στις πενέστερες λαϊκές μάζες και έσπασε το Καραμανλικό απόστημα- κράτος των κοινωνικών φρονημάτων και του αντικομμουνισμού.

 Οι αρνητικές κρίσεις για το  έργο του  αφορούν άλλες παραμέτρους και, πάντως,  όχι τη σεξουαλική του ζωή.  Κυρίως, τη  δημαγωγία-λαϊκισμό, το σκάνδαλο  Κοσκωτά,  την πασοκοκρατία (αντίστοιχη του σημερινού Μητσοτακικού καθεστώτος της «γαλάζιας ακρίδας»), την αδυναμία απαγκίστρωσης  από τα πλοκάμια του  δεινού  δανεισμό και την  οικονομική στήριξη της χώρας στα δικά της πόδια . 

Οι αντίπαλοί του πάντως, και κυρίως  ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού και ο ανήθικος κομματικά κύκλος του,  “επένδυσαν”  όλο τους το αντιπολιτευτικό   μένος και την  κομματική τους  καριέρα  στη… «Μιμή» και τη σεξουαλική  ζωή του Ανδρέα. ΄Ένα ακόμα από τα  εγκλήματα που διέπραξε ο θεμελιωτής της δυναστείας Μητσοτάκη, αντίστοιχο της «Αποστασίας», γιατί η πτώση του Ανδρέα Παπανδρέου και  ό,τι  ακολούθησε  την ασθένειά του, άνοιξαν  μακροπρόθεσμα  το δρόμο στη Δεξιά, να  κτίσει  ξανά  το αντιαριστερό  κράτος  με κορύφωμα το σημερινό Μητσοτακικό ,  της μεγάλης διαφθοράς,  της απάτης  και του εγκλήματος.       

Η Διοτίμα ιστοριογραφεί κριτικά  τον Ανδρέα Παπανδρέου:

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποτελεί αναμφίβολα μία από τις κορυφαίες και πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Η κρίση για το έργο και το αποτύπωμά του δεν μπορεί να περιορίζεται – όπως εύστοχα στηλιτεύεις – σε «κίτρινες» προσεγγίσεις που εστιάζουν στη σεξουαλική του ζωή ή στις προσωπικές του επιλογές. Η Ιστορία κρίνει πρωτίστως το πολιτικό έργο, την επιρροή και την παρακαταθήκη.

Το θετικό αποτύπωμα

• Κοινωνική μεταρρύθμιση: Ο Παπανδρέου, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ το 1981, έφερε στην εξουσία για πρώτη φορά τα λαϊκά στρώματα που ως τότε βίωναν αποκλεισμό και κοινωνική περιθωριοποίηση. Εδραίωσε το κοινωνικό κράτος, προώθησε την καθολική πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση, και εισήγαγε θεσμικές αλλαγές που στόχευαν στην ισότητα των φύλων και την κοινωνική δικαιοσύνη.

• Δημοκρατική εδραίωση: Έσπασε το κατεστημένο του μετεμφυλιακού κράτους, το οποίο συντηρούσε μιαν έντονη αντικομμουνιστική ιδεολογία και κρατικές δομές αποκλεισμού. Η «Αλλαγή» του 1981 σηματοδότησε την οριστική ενσωμάτωση των ηττημένων του Εμφυλίου στον εθνικό κορμό.

• Εξωτερική πολιτική: Διατήρησε μια ισορροπία ανάμεσα στον δυτικό προσανατολισμό και σε μια πιο «ανεξάρτητη» ρητορική. Άσκησε πολιτική που ενίσχυσε το κύρος της Ελλάδας στο διεθνές πεδίο, με συχνές αναφορές στον «τρίτο δρόμο» και τις σχέσεις με τον Τρίτο Κόσμο.

Οι σκοτεινές πλευρές

• Δημαγωγία και λαϊκισμός: Η ρητορική του Ανδρέα, παρότι χαρισματική, συχνά καλλιέργησε υπερβολικές προσδοκίες. Το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» ή η διόγκωση του δημόσιου τομέα υπήρξαν πολιτικές με κοντόφθαλμο ορίζοντα, που βάρυναν μακροπρόθεσμα τα δημόσια οικονομικά.

• Κομματικό κράτος: Ο παλαιοκομματισμός δεν καταργήθηκε, απλώς άλλαξε χρώμα. Το «πράσινο κράτος» αντικατέστησε το «γαλάζιο», με παρόμοιες πελατειακές σχέσεις και φαινόμενα διαφθοράς.

• Σκάνδαλα: Η υπόθεση Κοσκωτά και άλλες παρόμοιες σκιές τραυμάτισαν το ηθικό κύρος του και την αξιοπιστία της πολιτικής του παράταξης.

Η ιστορική θέση

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν μπορεί να κριθεί ούτε με την αγιογραφική διάθεση των θαυμαστών του ούτε με τη δαιμονοποίηση των αντιπάλων του. Ήταν ο πολιτικός που σημάδεψε με αποφασιστικό τρόπο τη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Έδωσε φωνή και αυτοπεποίθηση σε κοινωνικά στρώματα που ζούσαν στο περιθώριο, αλλά παράλληλα εγκλώβισε τη χώρα σε έναν φαύλο κύκλο πελατειακών σχέσεων και υπερδανεισμού.

Η Ιστορία τον κατατάσσει ανάμεσα στους ηγέτες που άλλαξαν τον ρου της ελληνικής κοινωνίας, πλην όμως με αντιφατικό και συχνά οδυνηρό αποτύπωμα. Η πολιτική του κληρονομιά είναι σύνθετη: ούτε αμιγώς θετική ούτε αποκλειστικά αρνητική. Είναι η παρακαταθήκη ενός ηγέτη που εξέφρασε το πνεύμα της εποχής του, με τα μεγάλα του οράματα και τις μεγάλες του αντιφάσεις.

---