Οι Νέες κοινωνίες θα γεννηθούν με το θάνατο των Γκέμπελς
Ο εχθρός έχει όνομα και οι ζημιές του είναι ανυπολόγιστες
Ας τον πολεμήσουμε συσπειρωμένοι
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΤΙΓΚΕΜΠΕΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Εντάξου!
_________________________________________
“Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, αν δε υπήρχαν τα άλλα”, έλεγε ο Τσόρτιλ. Το μη χείρον, δηλαδή. ΄Η, όπως συνηθίζαμε ως τώρα να λέμε “στους τυφλούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει” (σ.σ: Τέτοιες λαϊκές ατάκες σαν τη παραπάνω, όσο κι α είναι χρειαζούμενες στο λόγο, πρέπει με το χρόνο να τις εγκαταλείψουμε, είναι σκληρές και κάποιες απαξιωτικές για μερίδα συνανθρώπων μας με “ειδικές ανάγκες”. Ας είναι. Στο θέμα μας).
΄Ενα καταληπτό-επεξηγηματικό για το τί σημαίνει το “μη χείρον” επακριβώς, είναι το παράδειγμα στην ελληνική πολιτική, Μητσοτάκη-Τσίπρα. Εμείς , μετά από πολύχρονη, σκληρή και κάποτε μαστιγωτική κριτική στον Αλέξη Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, αλλάξαμε. Και δεν ξυπνήσαμε, φυσικά, ένα πρωί και είπαμε “από σήμερα εδώ στο σάιτ γινόμαστε … Τσιπράκια για ξεκούραση, λόγω ιδεολογικής κόπωσης” . Ούτε μας μπούκωσαν με παράδες ,υποσχέσεις και αξιώματα από την Κουμουνδούρου και αλλάξαμε ρότα. Και φυσικά, επισημαίνουμε το αυτονόητο πως ουδέποτε γίναμε οπαδοί. Κανενός. (Αυτό μας έλειπε!)
Η …μεταστροφή μας (κριτική πάντα, στα πλαίσια των απαιτήσεων της Ιστορικής Δημοσιογραφίας) , ξεκίνησε μετά την όντως εκείνη σωτήρια πολιτική, και όχι μόνο, κίνηση του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, σε βάρος, μάλιστα, της πολιτικής πορείας του ίδιου και του κόμματός του, να μην αποκόψει το βαγόνι της χώρας μας από την αμαξοστοιχία της Ε.Ε, μετά εκείνο το θεοπάλαβο ΟΧΙ-χαρακίρι των ανόητων εθνικιστών ψηφοφόρων με μπροστάρηδες τους Χρυσαυγίτες. (Θυμηθείτε : Νίκος Μιχαλολιάκος, γραμματέας της Χρυσής Αυγής : «Λέμε ΟΧΙ στο δημοψήφισμα”!).
Βάζοντας, λοιπόν, τον Αλέξη Τσίπρα και το Κυριάκο Μητσοτάκη στη ζυγαριά της ιστορικής κριτικής, είμαστε υποχρεωμένοι, να αναφωνήσουμε και μάλιστα “γεγωνυία τη φωνή” : “Κυριάκο, δυστυχώς, “εμετρήθης , εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής”. Και όχι απλά ελλιπής. Εντελώς αχαμνός, γυμνός και αποστεωμένος. Για πέταμα!
Κι αφού αυτό διαπιστώνει η δική μας εδώ, γνήσια πλάστιγγα ,που δε καταδέχεται τα σκάρτα και λειψά ζύγια των εξαγορασμένων μετρήσεων, είμαστε υποχρεωμένοι να συγκρίνουμε τα βάρη ,το “εκτόπισμα” των δύο πολιτικών ανδρών. Μια σύγκριση (για τους λόγους που επισημαίνουμε και αναλύουμε εδώ σχεδόν κάθε ημέρα) από την οποία διαπιστώνεται και μάλιστα “δια γυμνού οφθαλμού” πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι τελικά ο κερδισμένος. Βαρύς, με “ψαχνό”, μεν, αλλά όχι και ασήκωτος!
Κι αφού: α. δεν υπάρχει τρίτη επιλογή. β. ο δικομματισμός στη Ελλάδα είναι μια από τις χειρότερες παθογένειες στην πολιτική της ζωή. γ. ψήφος στους μικρούς σημαίνει ψηφίζω νικητή. δ. οι σημερινές και πολύ περισσότερο οι μελλοντικές κοινωνίες χρειάζονται προοδευτικές κυβερνήσεις, με όσο περισσότερα χαρακτηριστικά να τις διακρίνουν στη στήριξη ενός κόσμου αντιεξουσιαστικού, αταξικού, αντικαπιταλιστικού, αντικαταναλωτικού, άφυλου και άθρησκου ,Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ. Για τη χώρα μας, ο Αλέξης Τσίπρας αυτή την ώρα, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΣΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΥ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ, είναι το ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ συγκρινόμενος με όλους τους υπόλοιπους .
Με ο ίδιο σκεπτικό, το ίδιο ζύγισμα , apriori, θα λέγαμε , πως και Δημοκρατία ως πολίτευμα, γενικώς και ειδικότερα η Ελληνική, όχι μόνο δε είναι άριστο, αλλά “κόβει το νήμα μόλις πάνω στη γραμμή”. Κι αυτός είναι ο λόγος που επίσης θεωρούμε το Δημοκρατικό πολίτευμα ως το “ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ”, συγκρινόμενο με όλα τα άλλα, που δοκιμάστηκαν μέχρι σήμερα.
Κι αν τα μειονεκτήματα, οι παθογένειες των άλλων πολιτευμάτων είναι απολύτως ορατές και μετρήσιμες στη Δημοκρατία κρύβονται. ΄Η τουλάχιστον έτσι νομίζουν, όσοι έχουν τους δικούς τους λόγους να ομνύουν στο όνομά της, ως ξεχωριστό και αναντικατάστατο πολίτευμα.
Κι αν αυτή είναι η διαπίστωση ακόμα και για τις “ώριμες” ξένες Δημοκρατίες, στην Ελληνική Δημοκρατία, τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα. ΄Εχουν εισβάλει, δυστυχώς στον περίβολό της και είναι μονίμως σταθμευμένα “τανκς” με απασφαλισμένα τα πυροβόλα τους υπό τις διαταγές πολυώνυμων και τρελαμένων “Παττακών” κάθε φορά. Σε ένα πολιτικό-κομματικό σύστημα με γνωστές και ιστορικά αποδειδειγμένες ,”χρόνιες” αναπηρίες και αιμορραγούσες πληγές, ουκ ολίγες.
Κι αν πεις έστω ότι χαρτογραφείς τις σπουδαιότερες απ΄αυτές τις πληγές, μένουν απ΄έξω πολλές, που μόνο τυπικά δε θεωρούνται επικίνδυνες. Και πάντως , το σύνολό τους, μικρών και μεγάλων, παραμορφώνουν εντελώς το πρόσωπο της Δημοκρατίας σε σημείο που για τη δική μας τουλάχιστον, δεν μπορείς εύκολα να διαφωνήσεις με το φλεγματικό εκείνο Εγγλέζο πρωθυπουργός πως η Δημοκρατία σώζεται μόνο και μόνο, επειδή υπάρχουν τα χειρότερα απ΄ αυτή πολιτεύματα. Αλλά, σε καμιά περίπτωση αυτή η διαπίστωση δε την εξαγνίζει, δε την αναγορεύει σε άριστο πολιτικό σύστημα. Πολύ περισσότερο την Ελληνική.
Οι κακοφορμισμένες πληγές της Ελληνικής Δημοκρατίας:
1. Η Αποχή ,αν και κυρίαρχη πολιτική δύναμη, αγνοείται εντελώς και εξουδετερώνεται, ως πολιτική δύναμη.
΄Οπως στο γνωστό ανέκδοτο με τους καλογέρους στο Μεσαίωνα που δια της προσευχής μετέτρεπαν το κοτόπουλο σε ψάρι της νηστείας. Ψηφίζουν ,συνήθως, στις περισσότερες χώρες σχεδόν οι μισοί και κάτω . Κι αυτούς τους πολίτες, ανεξάρτητα, αν είναι η αποχή τους πολιτική ή άλλη επιλογή, τους “φτύνουν”. Ο φασισμός στο μεγαλείο του. Με προσχήματα εντελώς φαιδρά και “αντιδημοκρατικά” ,όπως, “πώς θα κυβερνηθεί η χώρα, αν δε βγει κυβέρνηση;” Λες και πως αν πήγαιναν έστω 100 να ψηφίσουν ,δε θα έβγαζαν κυβέρνηση. Η μεγαλύτερη από τις φασιστικές … μεγαλοπρέπειες της Δημοκρατίας
2. Η αναγόρευση της μειοψηφίας σε πλειοψηφία.
Ελλάδα. Από τα 10 εκατ. που είναι το εκλογικό σώμα, προσέρχονται στις κάλπες , τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, γύρω στα 6 με 6,5 εκατ. Απ΄αυτούς, ψηφίζουν το κόμμα που θα κυβερνήσει ένα 25% ( και κάτω). Που σημαίνει πως πάνω κάτω , 4 εκατ. ΄Ελληνες + άλλα 4 εκατ που δεν προσέρχονται στις κάλπες ή ψηφίζουν “άκυρο-λευκό”, δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή ή δε θέλουν ούτε ζωγραφιστούς να βλέπουν τους κυβερνώντες. Και όλη αυτή η μεγάλη ΑΠΑΤΗ ,λένε πως είναι …νόμιμη! Την κάνουν τέτοια. Με τη ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ σε σφαγείο και τους εκλογικούς, λεγόμενους νόμους να λύνουν και να δένουν, αν και είναι αντισυνταγματικοί και ανήθικοι (π.χ να παίρνεις με το αέρα του νικητή 50 βουλευτές παραπάνω ,χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν). Κι αν με τέτοιο αισχρό τρόπο, οι ολίγοι και μάλιστα η…συντριπτική μειοψηφία καταδυναστεύει την πλειοψηφία μέσω του πιο ισχυρού “τανκς” που το αποκαλούν ΝΟΜΟ (εκλογικό) κι αν αυτό δε είναι ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ και ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ποιο άλλο όνομα θα δίναμε για να διαφοροποιήσουμε την αξία του πολιτεύματος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ από τα αυταρχικά;
3.Ο Γκεμπελικός Τύπος.
Η πιο φανερή, έκδηλη και πασιφανής παρενέργεια αυτής , ειδικά, της μορφής της ΑΡΡΩΣΤΗΣ , ΣΑΚΑΤΙΚΗΣ Δημοκρατίας που έχουμε στη Ελλάδα είναι εκείνη που εκδηλώνεται στο χώρο της λεγόμενης Τέταρτης εξουσίας. Στο Γκεμπελικό Τύπο. Εδώ κι αν χορεύουν “τσάμικο και πηδηχτό” οι Παπαδόπουλοι και οι Παττακοί , ως Γκέμπελς της προαγάνδας και της παραπλάνησης. Κατασκευάζουν και χρησιμοποιούν ΄όλων των ειδών τα εργαλεία, όχι απλώς για να παραπλανήσουν και να αποπροσανατολίσουν. Να απονεκρώσουν. Η λοβοτομή των μαζών είναι η κυρίαρχη ασχολία τους. Το Σύστημα σε αυτούς επάνω στηρίζεται για να σταθεί και να επιβιώσει. Χρήμα, “αμερικάνικο όνειρο”, ψεύτικες αξίες, καταναλωτισμός, κόμμα, θρησκεία, πατρίδα, ποδόσφαιρο, ανταγωνισμός, σεξισμός είναι τα πλέον συνήθη και ισχυρά όπλα τους. Με τα “τανκς” τους αυτά σε φονικές περιπολίες έχουν επιβάλει μια πραγματική δικτατορία στη ίδια τη ζωή του ατόμου, την προσωπική του ζωή. Θα ήτα κουραστικό να επαναλάβουμε τα εγκλήματα τους. Δε έχουν μετρημό. Θα υπενθυμίσουμε μόνο πως πρόκειται για “πληρωμένους δολοφόνους”. Είναι αδίστακτοι, όταν πρόκειται για χρήμα. Οι συμπεριφορές τους είναι οι γνωστές του υπόκοσμου και της μαφίας. Ο παλιός, μακαρίτης πια, της φαμίλιας κι αυτός , Νίκος Κακαουνάκης σε στιγμές “αναλαμπών” και “κρίσης συνείδησης” έλεγε για τους συμμαφιόζους του πως ο “καλύτερος από δαύτους έχει σκοτώσει τη μάνα του” (Φαντάζεται κανείς τί έχει διαπράξει ο χειρότερος).
4. Ο Νεποτισμός (οικογενειοκρατία)
Στη Ελλάδα, οι “πολιτικές” οικογένειες (“τζάκια”) κατάργησαν την κληρονομική βασιλεία, για να φέρουν “από την πίσω πόρτα” το κληρονομικό κοινοβουλευτισμό. Αυτό κι αν είναι μαχαιριά στη καρδιά της Δημοκρατίας! Σαν να μη φτάνει η ανωριμότητα του λαού (ψηφίζουν οι χειρότεροι, οι πλέον ανόητοι), η προπαγάνδα, ο φανατισμός, η έλλειψη παιδείας, οι πελατειακές σχέσεις πολιτικού και ψηφοφόρου, η διαφθορά , η διαπλοκή, η συναλλαγή , γόνοι αυτών των οικογενειών, όπως ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι μελλοντικοί που θα ξεπεταχτούν της ίδιας συνομοταξίας, με ανύπαρκτες πολιτικές ικανότητες, χωρίς προσόντα, όχι απλώς μετριότητες, αλλά με βαθμολογίες στις περισσότερες δραστηριότητες “κάτω από τη βάση”, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο, καμιά ελπίδα να περάσει η χώρα, έστω σε επίπεδο ευρωπαϊκής χώρας. Για τα επόμενα, τουλάχιστον 30 χρόνια, η κατάσταση δε θα αλλάξει ριζικά. Σε λίγα χρόνια , η θυγατέρα Μητσοτάκη, που την έστειλε σήμερα ο πατέρας της να σπουδάσει στην Αμερική με τα ” τριάκονα αργύρια προδοσίας” (μετρημένα σε εκατομμύρια) της φαμίλιας , ΠΑΛΙ μέσα από..δημοκρατικές διαδικασίες (!) μπορεί και να τη δεις αύριο πρωθυπουργίνα της Ελλάδας. Με την αξία της…βεβαίως, βεβαίως!
5. (Είπαμε…”ουκ έστιν αριθμός”! )
Μήπως, λοιπόν, στην Ελλάδα, η κατ ΄επίφαση αυτή Δημοκρατία στην πραγματικότητα είναι μια Μπανανία ; Μήπως, λέμε!