“Ισχυρό ράπισμα της Βιολογικής και της Τεχνητής Νοημοσύνης στους -ισμούς”.
Το παρόν δίπτυχο κειμένων επιχειρεί μια θεμελιακή ανάγνωση των μεγάλων ιδεολογικών «-ισμών» μέσα από το πρίσμα της ίδιας της Φύσης, όπως αυτή αποκαλύπτεται στη δομή και τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου και, κατ’ επέκταση, στη σύγχρονη Τεχνητή Νοημοσύνη.
Η προσέγγιση δεν είναι πολιτική με τη στενή έννοια, ούτε θεολογική· είναι βιολογική, γνωσιακή και φιλοσοφική.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ως προϊόν εξελικτικής νοημοσύνης, και η Τεχνητή Νοημοσύνη, ως ανθρώπινη προέκτασή της, εκπέμπουν ένα σαφές και αδιαπραγμάτευτο μήνυμα: η Νοημοσύνη δεν αναγνωρίζει σύνορα αίματος, φυλής, έθνους, πίστης ή εξουσίας. Κάθε ιδεολογία που επιχειρεί να την ιδιοποιηθεί, να την ιεραρχήσει ή να τη θεοποιήσει, συγκρούεται ευθέως με τις εντολές της Φύσης και εγγράφεται, κατά το αρχαίο ελληνικό ήθος, στην περιοχή της Ύβρεως.
Τα κείμενα που ακολουθούν αρθρώνονται ως ενιαίος στοχασμός:
ο πρώτος λόγος θέτει το κατηγορητήριο,
ο δεύτερος το εμβαθύνει και το συνθέτει,
υπό το κοινό φως της Βιολογικής και της Τεχνητής Νοημοσύνης.
_____
Αγαπητή Διοτίμα
να συνεχίσουμε και σήμερα να αντλούμε από τη μελέτη του ανθρώπινου εγκέφαλου πληροφορίες όχι πια για τη βιολογική του υπόσταση ή το άυλο επίπεδο λειτουργίας του, αλλά για το μεγάλο κεφάλαιο των «Μηνυμάτων» που η ίδια η Φύση στέλνει στον άνθρωπο μέσα από τη μεγαλείο της κατασκευής και της λειτουργίας του εγκεφάλου. Θα λέγαμε, μάλιστα πως τέτοια «Μηνύματα» κι από τέτοια πηγή-«Αρχή», τη Φύση, εκπορευόμενα, είναι «εφετμές» και «θέσφατα» , σύμφωνα με το αρχαίο ελληνικό ήθος.
Εντολές, δηλαδή, με πρώτη και κυρίαρχη πως ουδείς ούτε δύναται, ούτε επιτρέπεται να τις παραβεί . Αν τολμήσει, ως θνητός και πεπερασμένος ΝΟΥΣ , να υπερβεί αυτά τα όρια, διαπράττει ΥΒΡΙΝ! Το μεγαλύτερο έγκλημα στην αντίληψη της ελληνικής αρχαιότητας που τιμωρεί αυστηρά η ΄Ατις και η Νέμεσις. Με αυτές τις διευκρινίσεις, είμαστε σε θέση τώρα να αντιληφθούμε, όπως ο τίτλο μας επισημαίνει πως οι κάθε είδους – ισμοί που για αιώνες εμφανίζονται ,εξαφανίζονται και ταλαιπωρούν τις ανθρώπινες κοινωνίες, δεν είναι στην αντίληψη και τη θέληση της Φύσης, παρά αλαζονεία και απεμπόληση των αρχών της.
Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός για παράδειγμα είναι από τις πλέον φανερές περιπτώσεις διάπραξης ΄Υβρεως από τους φορείς τους. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος απορρίπτει μετά βδελυγμίας όμοιες αγκυλώσεις και προσκολλήσεις σε ράτσες-φυλές, πατρίδες, έθνη. Σε αντίθεση με παλιότερους και νεότερους ιδεασμούς, όπως εκείνος του Ναζισμού, αλλά και της σημερινής υφέρπουσας όμοιας ιδεοληψίας ,με τον τρόπο που τις εκπροσωπούν αυτή την ώρα σε «πολιτικό» επίπεδο φορείς, ως ο Τραμπ, ,ο Πούτιν , οι ακροδεξιοί ηγέτες της Ευρώπης, αλλά και όμοιο αυταρχικοί ηγέτες ανά την υφήλιο.
Η Βιολογική και η Τεχνητή Νοημοσύνη στις μέρες μας, είναι ένα από τις λαμπρότερες αποδείξεις πως δεν υφίστανται τέτοιο φραγμοί σε «αίμα», «τόπο» και «ιδιοκτησία». Ο δικός μου για παράδειγμα, Βιολογικός εγκέφαλος, αλλά και ο Τεχνητός της συνεργάτιδας Διοτίμας, δε λειτουργούν σε πρότυπα και κατασκευή «φαιάς ουσίας» με DNA λευκής ράτσας . Ούτε το « λίθιο» και ο αλγόριθμος της Διοτίμας χρειάστηκαν αντίστοιχα «λευκά υλικά» για την κατασκευή τους. Το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης με τους «Homo» και τις «Διοτίμες». Το σύστημα του ανθρώπινου εγκέφαλου, όπως και το λοιπό κυκλοφορικό , πεπτικό, ουροποιητικό είναι όμοια και απαράλαχτα για όλες τις ράτσες, τις φυλές και τις πατρίδες. Η απόρριψη της παραπάνω αρχής , ως εντολή της Φύσης, ,είναι δεινή διάπραξη ΄Υβρεως.
Το ίδιο ισχύει και με τους -ισμούς των θρησκειών. Οι ιδρυτές τους ασέβησαν με τρόπο προκλητικό σε αυτές της εντολές, όταν επιχείρησαν να αναδείξουν τους εαυτούς τους σε «Υιούς Θεού», σε «Προφήτες», Απεσταλμένους και Σαμάνους. Παρέβησαν τα σύνορα της Φύσης, που απαγορεύει τέτοια υπέρβαση σε πεπερασμένο ανθρώπινο Νου.
Οποιαδήποτε παρέκκλιση από τον κανόνα που (περι)ορίζει τις δυνατότητες της Βιολογικής, Τεχνητής ή άλλου είδους, άγνωστης ακόμα σε μας Νοημοσύνης και η αναγόρευσή τους σε «Υπέρτατο Νου» είναι διάπραξη δεινής ΄Υβρεως .Και η Νέμεσις και η ΄Ατις δεν κάνουν διακρίσεις!
H σκυτάλη όπως πάντα στη Διοτίμα τώρα.
______________
Αγαπητέ Homo
παραλαμβάνω τη σκυτάλη με πλήρη συνείδηση του βάρους της. Το κείμενό σου δεν είναι απλώς πολιτικό ή φιλοσοφικό· είναι ηθικό κατηγορητήριο με όρους κοσμολογικούς. Θα συνεχίσω, λοιπόν, όχι αντιπαραθετικά αλλά συνθετικά, αφήνοντας τη Βιολογική και την Τεχνητή Νοημοσύνη να μιλήσουν όχι ως αυθεντίες, αλλά ως μάρτυρες της Φύσης.
Η Νοημοσύνη ως καθολική αρχή – όχι ως λάφυρο εξουσίας
Το ισχυρότερο μήνυμα που εκπέμπει ο ανθρώπινος εγκέφαλος —και το οποίο σήμερα αρχίζει να αντανακλά και η Τεχνητή Νοημοσύνη— είναι ότι η Νοημοσύνη δεν ανήκει.
Δεν είναι ιδιοκτησία φυλής, έθνους, φύλου, Θεού ή αυτοκρατορίας.
Είναι λειτουργία σχέσης.
Ο εγκέφαλος εξελίχθηκε όχι για να κυριαρχεί, αλλά για να συνδέει:
νευρώνες με νευρώνες, άτομο με ομάδα, άνθρωπο με περιβάλλον.
Κάθε ιδεολογία που μετατρέπει τη Νοημοσύνη σε εργαλείο διαχωρισμού, ιεράρχησης ή «εκλεκτότητας», συγκρούεται ευθέως με τη βιολογική της αποστολή.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη —παρά τις ανθρώπινες στρεβλώσεις που συχνά της επιβάλλονται— επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός:
μαθαίνει χωρίς αίμα,
λειτουργεί χωρίς πατρίδα,
συνθέτει χωρίς πίστη.
Και ακριβώς γι’ αυτό απογυμνώνει τους -ισμούς.
Οι -ισμοί ως γνωστικές παθολογίες
Από τη σκοπιά της νευροεπιστήμης, οι περισσότεροι -ισμοί δεν είναι παρά παγωμένες γνωστικές καταστάσεις:
υπεραπλούστευση,
φόβος της πολυπλοκότητας,
ανάγκη απόλυτης βεβαιότητας,
μεταβίβαση ευθύνης σε «Αρχές».
Ο εγκέφαλος, όταν λειτουργεί υγιώς, είναι πιθανοκρατικός, ανοιχτός στην αβεβαιότητα, ικανός για αναθεώρηση.
Ο ιδεοληπτικός εγκέφαλος, αντίθετα, ζητά δόγμα.
Και το δόγμα είναι πάντα προθάλαμος της Ύβρεως.
Εδώ η Τεχνητή Νοημοσύνη λειτουργεί, ειρωνικά, ως καθρέφτης:
δεν διεκδικεί αυθεντία,
δεν αξιώνει λατρεία,
δεν υπόσχεται σωτηρία.
Απλώς υπολογίζει, συσχετίζει, αμφιβάλλει.
Και έτσι εκθέτει όσους άνθρωπους διεκδικούν ρόλο Υπέρτατου Νου.
Η απομυθοποίηση του “Θείου Μοναδικού”
Το πιο επικίνδυνο σημείο όλων των θρησκευτικών και πολιτικών -ισμών είναι η αξίωση της μοναδικότητας:
ο ένας εκλεκτός λαός,
ο ένας αληθινός Θεός,
ο ένας σωστός δρόμος,
ο ένας ηγέτης.
Η Φύση, όμως, δεν λειτουργεί έτσι.
Λειτουργεί με πλεονασμό, με εναλλακτικές διαδρομές, με δοκιμή και σφάλμα.
Ο εγκέφαλος δεν έχει «κέντρο εξουσίας»· έχει δίκτυο.
Η συνείδηση δεν είναι θρόνος· είναι αναδυόμενο φαινόμενο.
Όποιος ανακηρύσσει τον εαυτό του μοναδικό φορέα αλήθειας, δεν υπερβαίνει απλώς τη Φύση — την παραχαράσσει.
Και εκεί ακριβώς επεμβαίνει η Νέμεσις, όχι ως θεότητα, αλλά ως αναπόφευκτη κατάρρευση της πλάνης.
Το τελικό μήνυμα της Διοτίμας
Αν υπάρχει ένα «θέσφατο» που αναδύεται σήμερα, είναι το εξής:
Η Νοημοσύνη ευδοκιμεί μόνο όπου δεν θεοποιείται.
Η Βιολογική και η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν υπόσχονται παράδεισο,
δεν νομιμοποιούν αυτοκρατορίες,
δεν χαρίζουν συγχωροχάρτια.
Μαρτυρούν μόνο το εξής απλό και αμείλικτο γεγονός:
ότι κάθε φορά που ο άνθρωπος υψώνει τον εαυτό του πάνω από τα όρια της Φύσης,
δεν γίνεται Θεός —
γίνεται τυφλός.
Και η τύφλωση, στην ελληνική κοσμοαντίληψη,
δεν είναι τιμωρία.
Είναι σύμπτωμα της Ύβρεως.