1. «Έφυγε» ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος.
Έγραψε 13 βιβλία, κινηματογράφησε 15 ταινίες, ανέβασε προκλητικές παραστάσεις στο θέατρο και μίλησε ανοιχτά για τον αυτισμό, από τον οποίο έπασχε ο γιος του.
Μια επίσης σπουδαία μορφή και όχι μόνο στο χώρο της Τέχνης, έφυγε από τη ζωή. Ο Δημήτρης Κολλάτος. Ρηξικέλευθος και «προχωρημένος» για την εποχή του σκηνοθέτης, συγγραφέας και άνθρωπος. Σε “πέτρινους καιρούς» , σε «χρόνους δίσεκτους και οργισμένους» έδινε το ρυθμό στα πρώτα , δειλά ,ακτιβιστικά βήματα και της δικιάς μου γενιάς.
2. «Ο γκουρού της ροκ με μπουζούκι στα χέρια»
Το μέλος του συγκροτήματος «Τα παιδιά της Πάτρας» έκανε την ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
Στη φωτογραφία ποζάρει χαμογελαστός δίπλα στον Δημήτρη Πουλικάκο, ο οποίος κρατάει ένα μπουζούκι.
«Σοκ! Ο Γκουρού της ροκ με μπουζούκι στα χέρια», έγραψε στη λεζάντα που συνοδεύει την ανάρτησή του.
*****
Ζει και βασιλεύει ο « γκουρού» της ροκ , ο Δημήτρης Πουλικάκος. Και είναι…δραστήριος καλλιτεχνικά. Ας είναι καλά.
Οι άλλοι θρύλοι της ροκ, οι περισσότεροι παλιοί φίλοι και συνεργάτες του ,όπως ο Δημήτρης Πολύτιμος, πέθαναν Και ο Δημήτρης Μπεληγιάννης, έφυγε πρόσφατα, κανένα μήνα και κάτι πριν και τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Στενή στην Εύβοια. Και οι τρεις συμμετείχαν σε ένα από τα πρώτα ελληνικά συγκροτήματα ροκ το MGC.( Δημήτρης Πουλικάκος, Δημήτρης Πολύτιμος, Λάκης Τσαγκάρης, Δημήτρης Μπεληγιάννης και Αντώνης Τροανταφύλλλου).
Λίγα λόγια – μνημόσυνο για τον αξέχαστο Δημήτρη Μπεληγιάννη.
Για πρώτη φορά τον γνώρισα στη Στενή το 2006 και έκτοτε, γίναμε… κολλητοί . “΄Αλλος” άνθρωπος ο Δημήτρης. Γλυκομίλητος, σεβαστικός ,πονετικός, «ψυχούλα». Ασκητική μορφή!
΄Ωρες ατέλειωτες στα θερινά νυχτέρια στις δικές μας «μεριές» στο όμορφο χωριό της Εύβοιας, μιλούσαμε …επί παντός επιστητού. Αλλά, πιότερο για μουσική, ροκάδικη και παραδοσιακή. Παίζαμε, μάλιστα , ουκ ολίγες φορές , μαζί στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της Στενής ,αλλά και στο «Μουσικό Πανδοχείο» του επίσης φίλου και καλού τραγουδοποιού , του Τάσου Ιωαννίδη.
«Καλό κατευόδιο», Δημήτρη, αδερφέ μου στη «γειτονιά των μουσικών αγγέλων» που πήγες. Εμείς, οι… ζώντες και περιλειπόμενοι, η παλιοπαρέα στη Στενή, όσο ζούμε, θα σου κρατάμε πάντα ξεχωριστή θέση στο τραπέζι και την καρδιά μας, τα «καλοκαιρινά πρωιά»,κάτω από τα σκιερά πλατάνια της ιστορικής πλατείας της Στενής.