ΣΥΜΜΕΙΚΤΑ
1. Κώστας Καραμανλής: Γιατί έσπασε τώρα τη σιωπή του -Τα μηνύματα της Φιλοθέης
iefimerida.gr
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ
14/10/2021
“Ο Κώστας Καραμανλής δεν είναι οικονομολόγος. Παρ’ όλα αυτά, εφαρμόζει με συνέπεια τον «νόμο της σπανιότητας», έναν από τους αναμφισβήτητους πυλώνες της οικονομικής επιστήμης. Όσο πιο σπάνια εμφανίζεται κάτι στην αγορά, τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία του.
Αυτό συμβαίνει με τις παρεμβάσεις του στη δημόσια σφαίρα. Μετά την απότομη έξοδό του από την πρωθυπουργία το μακρινό 2009, οι τοποθετήσεις του δεν ξεπερνούν τις 3-4. Με αρτιότερη τη χθεσινή ομιλία του στα «ορεινά» της Φιλοθέης, στο κάστρο του Ινστιτούτου «Κ. Καραμανλής».
Υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση. Με αφορμή μια κοινή επέτειο, τα 47 χρόνια της ΝΔ και τα 40 χρόνια της Ελλάδας στην Ευρώπη, ο Κώστας Καραμανλής αποφάσισε να μιλήσει για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Επαναφέροντας στο σημερινό προσκήνιο τις αρχές, τις ιδέες, τους στόχους μιας πολιτικής σχολής, της σχολής του καραμανλισμού. Και αυτό το διάβημα μπορεί να μην είναι «προεδρικό», μπορεί να μη δίνει αφορμές για παρασκήνια, αλλά είναι σίγουρα και απερίφραστα πολιτικό.
Ποιες είναι οι βασικές αξίες του καραμανλισμού, σύμφωνα με την ανάγνωση από τον ανιψιό για τον θείο;
Στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, Ευρώπη και Αμερική με αυτήν τη σειρά. Μια Ευρώπη όμως που σήμερα έχει ξεφύγει από τις ιδρυτικές αρχές της. Οικονομική ανάπτυξη. Με κοινωνική δικαιοσύνη όμως και με τη «συμπερίληψη» του συνόλου της κοινωνίας, όχι για λίγους και εκλεκτούς. Κοινωνικό κράτος. Δημοκρατία χωρίς αποκλεισμούς. Αλλά με ήπιο πολιτικό κλίμα, ήρεμα πάθη, χωρίς ακρότητες, υπερβολές, διχασμούς και φανατισμούς.
Μια κοσμοθεωρία, η Ευρώπη, μια στρατηγική, η ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσωπο και, τέλος, μια πολιτική μεθοδολογία. Η δημοκρατία με ήπιο πολιτικό κλίμα, χωρίς μάχες χαρακωμάτων και πραγματικές ή φαντασιακές εμφύλιες συγκρούσεις.
Μια επικαιροποίηση του καραμανλισμού από τον ανιψιό του ιδρυτή του και προφανώς μια άποψη για όλα: από την πορεία της χώρας έως τη φυσιογνωμία της ΝΔ και τη σημερινή τροπή των πολιτικών εξελίξεων, στις οποίες περισσεύουν η εχθροπάθεια και ο τυφλός φανατισμός. Μια παρέμβαση βαθύτατα πολιτική, ακόμη και αν οι συνήθεις δημοσιολογούντες δεν ανακάλυψαν πολιτικές αιχμές και έντονα μηνύματα” .
***
Δε θα μιλήσουμε για την πρόκληση να… μιλάει ο Κώστας Καραμανλής για το θείο του, που του κληροδότησε πολιτική οντότητα, αντί να είναι φυλακή και να σιωπά. Μια ολόκληρη χώρα χρεοκόπησε και ούτε μια τρίχα από το πυκνό του φρυδοφύλλωμα δεν του πειράξανε. Ας είναι καλά ο Αλέξης Τσίπρας και ο … σύντροφος Πάνος Καμμένος. Αυτά είναι χιλιοειπωμένα.
Να μείνουμε πάλι στο προσφιλές μας θέμα. Πόσο έχουν ξεπεράσει οι ΄Ελληνες Γκέμπελς τον “πατριάρχη” τους το Ναζιστή.
Μας λέει παραπάνω ο Π. Αλέφαντος, ο αχυράνθρωπος του Ράπτη:
“…Επαναφέροντας στο σημερινό προσκήνιο τις αρχές, τις ιδέες, τους στόχους μιας πολιτικής σχολής, της σχολής του καραμανλισμού. Ποιες είναι οι βασικές αξίες του καραμανλισμού… Μια Ευρώπη με κοινωνική δικαιοσύνη όμως και με τη «συμπερίληψη» του συνόλου της κοινωνίας, όχι για λίγους και εκλεκτούς. Κοινωνικό κράτος. Δημοκρατία χωρίς αποκλεισμούς. Αλλά με ήπιο πολιτικό κλίμα, ήρεμα πάθη, χωρίς ακρότητες, υπερβολές, διχασμούς και φανατισμούς”.
Να χτυπιόμαστε κάτω από απόγνωση και οργή. Αυτό θέλει ο …Νίκος Αλέφαντος του “πολιτικού” ρεπορτάζ. της γνωστής φυλλάδας, που το λένε Περικλή. Να μας έρθει εγκεφαλικό, με όσα λέει, να τελειώνουν με τις φωνές και το κράξιμό μας , μια και κανένας Ράπτης δεν μπορεί να μας διατάξει ” σκάσε και κολύμπα” ,όπως ελόγου του. Δε θα του κάνουμε τη χάρη, όμως, να μας χάσει.
Κι έτσι , θα συνεχίζουμε να βγάζουμε τις πομπές της σχολής του Καραμανλισμού συνεχώς και αδιαλείπτως στη φόρα. ΄Οπως:
“Αρχές, ιδέες, στόχοι της πολιτικής σχολής, της σχολής του καραμανλισμού” … αλεφαντινής έμπνευσης και ψευδορκίας:
- “Κοινωνική δικαιοσύνη ,όχι για λίγους και εκλεκτούς, Κοινωνικό κράτος, Δημοκρατία χωρίς αποκλεισμούς”:
Υπήρξε τέτοιας έκτασης αυτή η δικαιοσύνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ώστε επί εποχής της κοινοβουλευτικής δικτατορίας της ΕΡΕ που ίδρυσε ο ίδιος, η μισή Ελλάδα ή ήταν στα κάτεργα, τις φυλακές, τα ξερονήσια και το δρόμο της μετανάστευσης ή , αν δεν ήσουν πατεντάτος Ακροδεξιός, παλιός Χίτης ή παιδί του, με πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων που χορηγούσαν ο “χωροφύλακας”, ο παππάς και ο ρουφιάνος του χωριού και της γειτονιάς , δεν άνοιγες ούτε περίπτερο. Μια ολόκληρη Ελλάδα, πλην της Ακροδεξιάς, σε διώξεις, περιθώριο , βασανιστήρια. ΄Ασε η φτώχεια. “Και των γονέων”. Και οι μαθητές και απόφοιτοι της Καραμανλικής αυτής σχολής για την ίδια εποχή, τολμούν να χαρακτηρίσουν φτωχή την κομμουνιστική Ρουμανία του Τσαουσέσκου και πλούσια τη φασιστική Ελλάδα του Καραμανλή ! Πότε; ΄Οταν οι Ρουμάνοι την ίδια εποχή , δεν έχεζαν στις αλάνες και τους κήπους, ψώνιζαν σε μαγαζιά, ήξεραν τί θα πει ηλεκτρικός διακόπτης ή πώς αλλάζεις ασφάλεια στον πίνακά τους, τί είναι μπαταρία βρύσης και μπανιέρα. Άγνωστες λέξεις και ανύπαρκτα ως αντικείμενα χρήσης για τους ΄Ελληνες .Επί Καραμανλή και για χρόνια . Πέθαινες από σκωληκοειδίτιδα! Και το 70% του πληθυσμού ήταν εντελώς αναλφάβητο! Οι βιαστές της ιστορικής αλήθειας, ας αναγορεύουν έναν δικτάτορα και “νεκροθάφτη” της Ελλάδας σε…Εθνάρχη. Εμείς δε θα συνυπογράψουμε ποτέ. Ας λένε ,αν θέλουν και πως “ο γάιδαρος πετάει”. Να προσέξουν μόνο μην προσγειωθεί στα κεφάλια τους, όταν πέφτει.
2.΄Ηπιο πολιτικό κλίμα, ήρεμα πάθη, χωρίς ακρότητες, υπερβολές, διχασμούς και φανατισμούς”. Εδώ, ο τραμπουκάκος της Ιστορίας , ξεπερνά και τον εαυτό του. Κάνει πως αγνοεί ονόματα, όπως Λαμπράκης, Πέτρουλας, Κουμής, Κανελλοπούλου ,δολοφονημένοι από το παρακράτος του Εθνάρχη.
Να τη χαίρεσθε κι αυτή τη δυναστεία στο γνωστό ελληνικό κατάλογο του “πολιτεύματος” του κληρονομικού κοινοβουλευτισμού. ΄Εδωσε “υπόσταση” κάθε είδους σε πολλούς. Πρώτα στον ανιψιό.
Και φυσικά , έστησαν γερό φαγοπότι , όσα χρόνια έκαναν κουμάντο. Τότε που ψήφιζαν τα “δέντρα” και η “γαλάζια ακρίδα”. Μέχρι που τούτη , τίναξε την μπάνκα στον αέρα.
2.Η ΕΣΗΕΑ πέταξε έξω τον Άρη Πορτοσάλτε
“Οριστική διαγραφή του δημοσιογράφου του ΣΚΑΪ από την ΕΣΗΕΑ αποφάσισε το Πειθαρχικό Συμβούλιο της Ένωσης.
Αιτία, η απεργοσπασία του Άρη Πορτοσάλτε κατά τη διάρκεια της πανελλαδικής απεργίας που είχε πραγματοποιηθεί στις 10 Ιουνίου 2021 ενάντια στο νομοσχέδιο για τα εργασιακά”.
***
Οι δικιά μας άποψη είναι πως ο Πορτοσάλτε, ο Χίος ή ο Τράγκας, σε καμιά περίπτωση δεν είναι “χειρότεροι” από το Χατζηνικολάου, τον Παπαχελά και τον Πρετεντέρη. Οι δεύτεροι, σοβαροφανείς είναι, σοβαροί όχι. Οι πρώτοι, απλώς, δε φροντίζουν να κρατούν ούτε καν προσχήματα σοβαρότητας . Αυτή είναι η διαφορά. Διαφορά…ύφους. Πώς τα λες. Αλλιώς…”όλα τα γουρούνια ίδια μούρη”. Γνωστά αυτά.
΄Ομως ,από το σημείο αυτό, μέχρι να διαγράφεις έναν στη συντεχνία σου με την ισχύ της ιδιότητας του συνδικαλιστικού οργάνου, έστω και αν πρόκειται για “Πορτοσάλτε”, είναι …κανονικός φασισμός. Πουθενά αλλού δε θα το συναντήσεις. Καμιά “ΕΣΗΕΑ” δεν προχώρησε ποτέ, σε κανένα εργασιακό χώρο, αυτό που τόλμησε αυταρχικά, φασιστικά να κάνει το δημοσιογραφικό σωματείο.
Δηλαδή, μας λένε τα… αγωνιστικά σαϊνια που διέγραψαν τον σφογγοκωλάριο του Αλαφούζου πως ήταν έγκλημα καθοσίωσης γιατί δεν απήργησε ο Πορτοσάλτε. Αλλά δεν είναι έγκλημα …εσχάτης προδοσίας και “΄Υβρεως” πως υπάρχουν δημοσιογράφοι υπάλληλοι του Γιάννη Αλαφούζου, που εδώ και χρόνια βιάζουν και κακοποιούν κάθε έννοια “δημοκρατίας ,δικαιοσύνης και εργασιακής ιδιότητας με τη χειραγώγηση ,τα ψεύδη και την προπαγάνδα που υπηρετούν. Αλλά τούτοι δε διαγράφονται από το σωματείο ούτε καν για λόγους δεοντολογίας. Ο Γκέμπελς από τον τάφο του βλέπει και ζηλεύει ! Υποκλίνεται ταπεινά στο ΣΚΑΙ.
Τί μου λένε τώρα τα παλικάρια της φακής στην ΕΣΗΕΑ; Χάνουν το δάσος από τα μάτια τους και βλέπουν όλο κι όλο ένα δέντρο. Κι αυτό κατακαμένο, κούτσουρο!
Συμπέρασμα. Κι αυτή η ενέργεια δείχνει πόσο αισχρή είναι η φάρα των δημοσιογράφων. Πάνω απ΄όλα ο παράς. Ο Πορτοσάλτε χαλάει την πιάτσα. Και τώρα, βέβαια, που τον ξαπόστειλαν του “κάνανε τα μούτρα κρέας”.
3.Η απάντηση Γεωργιάδη στην ΕΦΣΥΝ: Η «φοβερή αποκάλυψη» έγινε ένα μικρό κουτάκι στο πλάι της πρώτης σελίδας
Στην ανάρτησή του ο κ. Γεωργιάδης σημειώνει ότι «τον Ιούλιο του 2020, πράγματι το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων και συγκεκριμένα η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας με την διαδικασία της απευθείας αναθέσεως, όπως προβλέπει η σχετική μας νομοθεσία, επέλεξε την εταιρεία «Interview» για να κάνει μία επείγουσα έρευνα ως προς την απήχηση στην κοινή γνώμη των μέτρων που είχε λάβει έως τότε το Υπουργείο Ανάπτυξης λόγω της πανδημίας».
***
Ο και με τη “βούλα” του αμερικανικού δικαστηρίου ένοχος δωροδοκίας (διάβαζε κλέφτης του δημόσιου χρήματος ) υπουργός, λέει μια σελίδα μπλα-μπλα-μπλά στην απάντησή του, για να παραδεχτεί πως ναι, πλήρωσε την εταιρία και τον κουμπάρο του με απευθείας ανάθεση από το δημόσιο κορβανά, για να τον παρουσιάσει δημοφιλή. Πάει αυτό.
΄Ομως, για μας το σπουδαιότερο είναι άλλο σε αυτή την ιστορία.
Τί παραδέχεται η κολεκτίβα των συντακτών; Για διαβάστε τί της καταλογίζει ο τρόφιμος της Novartis:
“Η οικονομική της Interview προσφορά ήταν χαμηλή καθώς το ποσό των 19.000 ευρώ είναι ένα ποσό όχι απλώς λογικό αλλά και χαμηλό με τα δεδομένα της σχετικής δημοσκοπικής αγοράς, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε.
Συνδέσατε αυτή μας την απόφαση με την επίδοσή μας στον πίνακα των δημοσιευμένων δημοσκοπήσεων της εταιρείας για να στηρίξετε το επιχείρημα ότι εδώ έχουμε δήθεν περίπτωση «Κουρτς» και μάλιστα για να το στοιχειοθετήσετε συγκρίνατε τις δημοσκοπήσεις της εταιρείας «Interview» μετά τη σχετική μας απόφαση με σύγκριση άλλων εταιρειών σε σχέση με τον πίνακα δημοφιλίας με τις θετικές και αρνητικές γνώμες.”
΄Οντως, αυτό ήταν το επιχείρημα της εφσυν . Ξεκάθαρα παραδέχεται ως αξιόπιστες τις άλλες δημοσκοπήσεις, που δε δώσανε δημοφιλία στον ΄Αδωνη. Γι΄αυτό της Interview η δημοσκόπηση με 19 χιλιάρικα που τσέπωσε από τον κλεφταρά υπουργό ο κουμπάρος, είναι πέτσινη. Σε αντίθεση με τις άλλες, γνήσιες (!), επειδή ακριβώς τον έθαψαν!
Συνάφι, λέμε. “Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο” φέρνουν παρά στην πούγκα. Οπότε, “δεν πριονίζεις το κλαρί που κάθεσαι”. Να παραδεχτείς πως ΟΛΟ το εμπορικό αυτό αλισβερίσι της δημοσιογραφίας και η λειτουργία της με τους κανόνες της Αγοράς, είναι ανήθικο; Δε σφάξανε. Κι ας παίζεις μπάλα από “αριστερά”.
Μια μπόχα η δημοσιογραφία. Σε όποιο όνομα κι αν απαντούν οι εκπρόσωποί της. Και σε όποια βιβλία εμπορικού επιμελητηρίου και εφορίας κι αν είναι καταγραμμένες οι μικρές ή μεγάλες μπίζνες της επιχείρησης.