“Μαρξιστική-Λενινιστική Οργάνωση 17Ν” και με ολίγον άρωμα… Μεταξά.

Ασέλγεια και  σκύλευση  στο  όζον πλέον  πτώμα της ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης, όπως την  εξέφρασε στην εποχή της  η  “Επαναστατική Οργάνωση 17Ν”,  δολοφονημένη  από  τους πρωταγωνιστές    της  ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ .

Και με τον…ιστορικό  Παπαχελά,  Διευθυντή , πλην των άλλων,  της Μεταξικής  φυλλάδας “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, “αλλαξοκωλιές”,   ρε γαμώτο;  Τσίπα και αυτοσεβασμό δε διαθέτεις στο ελάχιστο,  Δημήτρη Κουφοντία;           

 Στις 9/11/2017 γράφαμε εδώ (αποσπάσματα):

…Με την ευκαιρία να επαναλάβουμε τις θέσεις μας σε θέματα που άπτονται  της ιδεολογίας, της λειτουργίας και της επιχειρησιακής δραστηριότητας  της  17Ν.  Η οργάνωση αυτή που είναι η συνέχεια της δράσης  και μετά την «Αντιπολίτευση», αντιστασιακών οργανώσεων (δημιουργήθηκαν-δραστηριοποιήθηκαν στη διάρκεια της δικτατορίας στο εξωτερικό), είχε αρχικά στόχο την τιμωρία των συνεργατών του καθεστώτος που έμειναν ατιμώρητοι ή «έπεσαν στα μαλακά». Εκείνα, τα πρώτα μέλη, όντως «έβαλαν το κεφάλι τους στο ντορβά». ΄Ομως, η εμπλοκή της οργάνωσης και σε  εγκλήματα κατά των Αμερικανών  ήταν, κατά την άποψή μας, λάθος,  έστω κι αν η περιρρέουσα την εποχή εκείνη ατμόσφαιρα, φορτισμένη  με αντιαμερικανισμό, τα ευνοούσε.

Με την κατοχή  ή την κλοπή (όπως έχει καταγγελθεί από μέλη της Α17Ν) των «συμβόλων» της οργάνωσης (σφραγίδα, 45αρι,γραφομηχανή) από τους Κουφοντίνες και τους Ξηρούς, η 17Ν έχασε κάθε λαϊκό έρεισμα που διέθετε στην πρώτη φάση της δραστηριότητάς της και στη συνέχεια ξέπεσε στην κυριολεξία ακόμα και σε δραστηριότητες  «ποινικές». Αλλά, το χειρότερο απ΄όλα ήταν  η  επιλογή  στόχων για εκτέλεση με τη μέθοδο του «δεκατισμού».

Κι ακόμα χειρότερα  , κατά τη δική μας πεποίθηση, η  ανάληψη εκτέλεσης και  συμβολαίων θανάτου, όπως εκείνο του Παύλου Μπακογιάννη ήταν στα ζητούμενα αυτονομημένων μελών από τον ιδεολογικό πυρήνα της οργάνωσης. Από κει και ύστερα, ελάχιστη, ως ανύπαρκτη ήταν   η λαϊκή αποδοχή των ενεργειών της συγκεκριμένης ομάδας οπλοφόρων. Κι αυτό φάνηκε, όταν, από το ενάμιση εκατομμύριο κόσμου, που θα κατέβαζε, αν ήθελε, ο Κουφοντίνας στο Σύνταγμα στη δίκη του,  τον στήριξαν καμιά 200αριά όλοι κι όλοι… μηχανόβιοι!

…Να ξεκαθαριστούν, επίσης, τα κριτήρια  επιλογής από τα μέλη της Β17Ν εκτέλεσης των συγκεκριμένων θυμάτων, όπως για παράδειγμα του Παύλου Μπακογιάννη.  Η δική μας, ας πούμε  απορία,  είναι τούτη: Δεν  είναι συμβατή σε λογική η  εξήγησή τους πως, δηλαδή,  τα μέλη της Β17Ν  διάλεξαν να εκτελέσουν  τον Παύλο Μπακογιάννη, ανάμεσα στους άλλους λόγους  και γιατί συνεργάστηκε με τον Γιώργο Κοσκωτά. Αλλά, γιατί δεν επέλεξαν να εκτελέσουν τον ίδιο τον  αρχιαπατεώνα της εποχής εκείνης μεγαλοτραπεζίτη Γιώργο Κοσκωτά του ,εκτός των άλλων ,  …σπόνσορα και χορηγού του  Ανδρέα Παπανδρέου;

Πότε ο Κουφοντίνας θα αναλάβει την ευθύνη να μας εξηγήσει για την Ιστορία, τουλάχιστον,  τί παίχτηκε και γιατί, τότε; Βέβαια, κάθε λογικός, έστω και στοιχειωδώς ενημερωμένος για τα δρώμενα εκείνης της εποχής, αντιλαμβάνεται τους λόγους. Κι ας λένε ό,τι  θέλουν οι δράστες.

Και στις  26/9/2017 γράφαμε  (αποσπάσματα):

…Να σταθούμε  στο συγκεκριμένο «ψαχνό» . ΄Εχουμε, λοιπόν, και λέμε:

1. Τα μέλη της 17Ν που δε συνελήφθησαν, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο φερόμενος ως αρχηγός  της 17Ν, ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΩΡΟ (εξωκοινοβουλευτικό -κοινοβουλευτικό). ΄Αρα, η  πολιτική-κομματική τους ταυτότητα δεν είναι ούτε  μαρξιστική-λενινιστική- μαοϊκή, τροτσκιστική κ.λπ, (ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ, δηλαδή), αλλά  ούτε ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ. Τότε τί μένει να είναι; Ποιος χώρος (κοινοβουλευτικός ή του «παρακράτους») μένει απ΄έξω; Εκείνος της ΔΕΞΙΑΣ-ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ, φυσικά. Για το Κέντρο δε μιλάμε, δεν υπάρχει εδώ και χρόνια Κέντρο στην Ελλάδα.

2.  Αυτά  τα μέλης της 17Ν, που είχαν  μη κομμουνιστική-σοσιαλιστική ταυτότητα και τα «πολιτογραφήσαμε» στη Δεξιά και πέρα, διέθεταν ένα ισχυρό προφίλ, πολιτικό και επαγγελματικό. Με άλλα λόγια, δεν ήταν… Κουφοντίνες και Ξηροί. Ούτε καν, λέει ο ίδιος ο συντάκτης των χαρακτηρισμών, «Γιωτόπουλοι». Δοθέντος πως το μορφωτικό επίπεδο του θεωρούμενου από τις Αρχές  αρχηγού της 17 Ν, είναι υψηλότατο, καταλήγουμε στο συμπέρασμα  πως τα εν λόγω άτομα διέθεταν καλύτερο μορφωτικό μπαγκράουντ ακόμα κι από τον ίδιο τον Αλέκο Γιωτόπουλο. Πέρα ακόμα κι  από το επαγγελματικό και το κομματικό τους κύρος.

3. Και  αφού η 17Ν  (η Β17 Νοέμβρη) τουλάχιστον, ήταν μια ένοπλη λαϊκή οργάνωση  μαρξιστική-λενινιστική κυρίως, όπως οι συντάκτες των προκηρήξεών της αυτο -χαρακτηρίζονταν, τότε …»τί ήθελε η αλεπού στο παζάρι»;   Πότε και πώς  ξετρύπωσε τους Κουφοντίνες- Ξηρούς ;  Πώς τούτοι  δέχτηκαν τα νέα πρόσωπα, χωρίς αυστηρό έλεγχο  της  ιδεολογικής τους ταυτότητας, τους ενέταξαν στην ένοπλη ομάδα τους, έγιναν και τούτοι «αντάρτες πόλεων» (από τη… Δεξιά, όμως, πόρτα βγαλμένοι)  και μάλιστα σε συνεργασία και σύμπραξη με τα αριστερά μέλη, διέπτραξαν φόνους και τραυμάτισαν άλλους ανθώπους;

4. Είναι φανερό και απ΄ όσα λέει η επιστολή, αλλά κι από τις προκηρύξεις της Α17 Ν. τότε που η ομάδα ήταν ολιγομελής με «καθαρό ιδεολογικό προφίλ-προσανατολισμό, πως δεν μπορούσαν να εισχωρήσουν στον πυρήνα της Δεξιοί…αντάρτες πόλεων. ΄Αρα, όταν μπήκαν, τους πήραν μέσα οι Ξηροί και ο Κουφοντίνας. ΄Οπως έχουμε γράψει κι άλλες φορές, η Β17Ν ούτε την ιδεολογική συνοχή της Α17 Ν είχε, αλλά ούτε και την επιχειρισιακή της ικανότητα και την αντίληψη περί «στόχου», ποια, δηλαδή στοιχεία-«πόντους» συγκέντρωνε κάποιος, για να χαρακτηριστεί «εχθρός του λαού» και επομένως, στόχος εκδίκησης-σωφρονισμού και προειδοποίησης.

5. Μια εποχή, λοιπόν, η Β17 Νοέμβρη φαίνεται πως  ήταν «μπάχαλο». Με την έννοια πως έμπαιναν και έβγαιναν  άτομα, αν μη τί  άλλο,  χωρίς ιδεολογικό έλεγχο. Μπορεί να ήτα Δεξιοί, ακόμα και «ποινικοί» (ή μήπως και πράκτορες;), αρκεί να πληρούσαν τις προϋποθέσεις και τους όρους που έθεταν οι σφραγιδοφύλακες. Να είναι μάχιμοι (να ξέρουν από όπλα ή να διαθέτουν οι ίδιοι οπλισμό),να έχουν καλή πληροφόρηση στόχων και να μένει  άγνωστη μεταξύ τους η πραγματική ταυτότητα, αφού κυριαρχούσαν στο εσωτερικό της οργάνωσης τα συνωμοτικά  ψευδώνυμα ή άλλα   αναγνωριστικά σημάδια.

6. .΄Εχουμε γράψει επανειλημμένα πως οι επιλογές των θυμάτων της Α17Ν ήταν συγκεκριμένες και σχεδόν στερεοτυπικές. Χουντικοί, Αμερικανοί, ακροδεξιοί. Αντίθετα,όταν οι «Πιτσιρικάδες» έκλεψαν από τους «Γέρους» την ταυτότητα -σφραγίδα της οργάνωσης (ουσιαστικά το 45αρι και τη γραφομηχανή) και ανέλαβαν και τον επιχειρισιακό έλεγχο, οι στόχοι αυτοί…διευρύνθησαν. Και έφτασε μάλιστα κάποια στιγμή να έχει τεντωθεί  τσίτα το δίχτυ, ώστε να μπαίνουν  στο στόχαστρο των νέων μελών της οργάνωσης και πρόσωπα «άσχετα», «αδιάφορα», για της επιλογές μιας μαρξιστικής ένοπλης, λαϊκής οργάνωσης ,όπως για παράδειγμα ο  Παύλος Μπακογιάνης.

7. Ο Παύλος Μπακογιάννης σε καμιά περίπτωση, έχουμε αναλύσει σε άλλα κείμενά μας, δε θα μπορούσε να αποτελέσει  «ορθόδοξο» στόχο των μελών μιας οργάνωσης που αυτοχαρακτηρίζονται  ως αντάρτες πόλεων. ΄Ηταν αντιστασιακός, με «δημοκρατικές» περγαμηνές, χωρίς διαπλοκές και οικονομικά σκάνδαλα, κι ας προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν  «διεφθαρμένο»  στο κείμενο της προκήρυξης μετά τη δολοφονία του.

8. Παραμένει, λοιπόν,  το ερώτημα αναπάντητο και καταλυτικό. Ποιοι και γιατί είχαν λόγο να δολοφονήσουν τον Παύλο Μπακογιάννη, που εκτός του ότι δε συγκέτρωνε ΚΑΝΕΝΑ επιβαρυντικό στοιχείο, ώστε να αποτελέσει στόχο μια ένοπλης λαϊκής οργάνωσης, ήταν και ΓΑΜΠΡΟΣ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη;

9. Οι Δεξιοί «τρομοκράτες» που αποκαλύπτει ο Αλέκος Γιωτόπουλος είχαν συμμετοχή στη συγκεκριμένη δολοφονία; ΄Ενα βασικό ερώτημα. Και μετά.  Σε ποια πτέρυγα της Δεξιάς ανήκαν; Της κεντροδεξιάς ή της ακροδεξιάς; Αν ήταν της κεντροδεξιάς ,είχαν λόγους και συμφέρον  να δημιουργήσουν πολιτικό και φορτισμένο, συγκινησιακό κλίμα, ώστε ο αποκλειστικός την εποχή εκείνη εκπρόσωπός της,  ένα «λαβωμένο» άλογο, που κουβάλαγε  βαριά φορτία από το «αμαρτωλό» του παρελθόν, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, να πεταχτεί ξαφνικά  μπροστά στην εκλογική «ιπποδρομία», να γίνει αουτσάιντερ  και τελικά  πρωθυπουργός της χώρας; Χωρίς τη δολοφονία Μπακογιάννη υπήρχε, έστω και η απειροελάχιστη πιθανότητα να πάρει τις εκλογές  ο «Μητσοτάκης -Κάθαρμα» και να αξιωθεί να γίνει πρωθυπουργός της χώρας; (Και σύντομα  και ο γιος του και αδερφός της χήρας Μπακογιάννη «θα πεζέψει τον ίδιο θρόνο», απ΄ότι δείχνουν τα πράγματα).

Συμπεράσματα:

1. Ο πρώτος, κυριότερος και καθοριστικός λόγος που οι  Δεξιοί εκτελεστές («αντάρτες πόλεων»,ω θεοί!), έμειναν τόσα χρόνια στο «απυρόβλητο» είναι γιατί  η αποκάλυψη των ονομάτων τους θα οδηγούσε απαραίτητα και κατ΄ευθείαν σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, τον οποίο οι αρχές δεν ήθελαν ΕΠ΄ ΟΥΔΕΝΙ  να αγγίξουν. Κι αυτός ο χώρος δεν ήταν η αριστερά είτε κοινοβουλευτική είτε εξωκοινοβουλευτική. ΄Ηταν η Δεξιά!

2.   Το  σενάριο, βέβαια, είχε ξαναγραφεί με τη σύλληψη  των Ακροδεξιών-Ναζιστών, λίγο μετά την  Μεταπολίτευση, που έβαζαν «τυφλές»  βόμβες στα σινεμά και τις πλατείες, μεταξύ των οποίων και ο  Νίκος Μιχαλολιάκος. Με εντολή Κωνσταντίνου Κραμανλή, τότε αρχηγού της Ν.Δ και πρωθυπουργού της χώρας,  όλοι εκείνοι οι τρομοκράτες,  «έπεσαν στα μαλακά» (σκάρτο χρόνο έμεινε φυλακή ο Μιχαλολιάκος!). Κι αυτό, γιατί η τρομοκρατία έπρεπε να  χρεωθεί αποκλειστικά στην Αριστερά. Για τους Δεξιούς δεν υπάρχει (ακόμα και σήμερα) Δεξιά τρομοκρατία!

3. Αν  τα μέλη της Β17Ν  «συντρόφευαν» και με  δεξιούς… «αντάρτες πόλεων», τότε το ιδεολογικό και μάλιστα αριστερό προφίλ της οργάνωσης, πάει περίπατο, αποδομείται συθέμελα εκ των πραγμάτων. «Κέραμοι και λίθοι ατάκτως ερριμένα» ήταν εκεί μέσα. Και τα μέλη της έπαιρναν δουλειές πολλές και διάφορες.΄Οχι μόνο «πολιτικές»,αλλά και «ποινικές». Ενταγμένη σ΄αυτή την κατεύθυνση, σ΄αυτή την ευκαιριακή  ανάληψη εκτέλεσης «συμβολαίων θανάτου» έναντι ανταλλαγμάτων (οικονομικών ή συγκάλυψης της  ταυτότητας των μελών της οργάνωσης; ) πρέπει να συμπεριληφθεί  και η  δολφονία του Παύλου Μπακογιάννη.

4. Είναι βαριές οι κατηγορίες-καταγγελίες του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Ανατρέπουν όχι τόσο το προφίλ της Β17 Ν, ως  ομάδας ένοπλης λαϊκής βίας (ήταν γνωστό πως δεν ήταν καθαρό), αλλά  υποβιβάζουν σε επίπεδο μαφίας και «ποινικών» το γενικότερο μπαγκράουντ της παγκόσμιας ΄Ενοπλης Λαϊκής-Επαναστατικής Πάλης και των μελών της, που αυτοχαρακτηρίζονται Αντάρτες  Πόλεων.

5. Ξηροί και Κουφοντίνας, οφείλουν τώρα να απαντήσουν με ντοκουμέντα, όχι με «φούσκες» και φληναφήματα. Να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν τις καταγγελίες Γιωτόπουλου. Κι ας μη  συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το γνωστό επικοινωνιακό δίαυλο, που τους εξασφαλίζει η εμπορική δημοσιογραφία, η βιομηχανία παραπληροφόρησης, με τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύουν από καιρού εις καιρόν. Πρέπει να μιλήσουν για την Ιστορία. Η Ιστορία δεν είναι δημοσιογραφία. Ευκαιριακή  και πρόχειρη επικαιρότητα με σκοπό το κέρδος.  Η κρίση της Ιστορίας μένει στον αιώνα το άπαντα. Και είναι έγκλημα να υπάρχουν σκιές υποψίας  και μελανά σημεία σε πρόσωπα, που, «κατά τον άλφα  ή βήτα» τρόπο, υπήρξαν φορείς του ιστορικού γίγνεσθαι μιας εποχής. ΄Ηρθε η ώρα να μιλήσουν ΟΛΟΙ.