ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝ.

“Επί τον τύπον των ήλων» της Ομοφυλοφιλίας

Για τις σεξουαλικές επιλογές των  ομοφυλόφιλων έχουμε μιλήσει κατά καιρούς εδώ. Αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια  αποσπάσματα από παλιότερα κείμενά μας (*) ,  με αφορμή την εκφρασθείσα  δημόσια  παραδοχή της ομοφυλοφιλίας του     από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτή η δήλωση   που μας υποκίνησε σήμερα να ασχοληθούμε πάλι  με το συγκεκριμένο ζήτημα.  Οι θέσεις μας από παλιά ως και σήμερα,  δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο.

Οι κοινωνίες,  σε όλο το χρονικό φάσμα της ανθρώπινης ιστορίας, όσο υπήρξαν ανδροκρατούμενες (και μάλλον υπήρξαν τον περισσότερο καιρό, με πιθανότητα ενός διαλείμματος μητριαρχίας) ,  που σήμαινε αυτόματα  κατάταξη της γυναίκας  και  των  φυσικών  της ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών  σε κατώτερο επίπεδο  με εκείνο  τον άντρα,  δεν  (απο)δέχονταν   την  a priori ανωτερότητα του άντρα (εκφρασμένη ως “ανδρισμός”)  να υποβιβάζεται στη θέση της  κατώτερης γυναίκας.   Κι αυτό με τη σειρά του , καθιστούσε   απαγορευτική την  αντιγραφή των  φυσικών  της ιδιοτήτων  ή  την εμπλοκή και την  ασχολία με τις δικές της δραστηριότητες και επιλογές από έναν άντρα.

.

Με αυτά δεδομένα, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η μίμηση  των  φυσικών ,σεξουαλικών ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών  της γυναίκας  από τον άντρα  (“ο άντρας γεννά ή γυναίκα τίκτει” ) ήταν ανακόλουθο φαινόμενο  στην ανδρική φύση,  όπως  οι αντιλήψεις κάθε εποχής  την είχαν διαμορφώσει,  οπότε ,ως καταδικαστέο  , υπήρξε  και απαγορευμένο.  Είναι αυτός  ο λόγος που  στις ευρύτερες, ανθρώπινες  κοινωνίες όλων των αιώνων ,  οι κοινότητες των ομοφυλόφιλων  δεν ξεχώριζαν ως αυτόνομες, αφού  και αριθμητικά   υπήρξαν πάντα μικρότερες ,αλλά και η ένταξη σε αυτές ενός άντρα και η αποδοχή τέτοιας  σεξουαλικής επιλογής, να υποβιβάζεται, δηλαδή,  στις σεξουαλικές του στιγμές  σε γυναίκα, ήταν εξευτελιστικές και μη αποδεχτές από τα μεγάλα σύνολα των κοινωνιών.

΄Ετσι , ή  τα άτομα κρατούσαν μυστική αυτή τους την ιδιαιτερότητα   ή  τα ίδια τα μέλη των   κοινωνιών,  αποδέχονταν, όταν το έκαναν, ανάλογα με τα πολιτισμικά τους κεκτημένα,  σιωπηρά την ύπαρξη και τέτοιων  ανοργάνωτων κοινοτήτων , ενταγμένες  στις δικές τους ευρύτερες και οργανωμένες.  Παραδείγματα πολλά από τις σελίδες της ιστορίας.

Στις  αρχαίες ελληνικές  κοινότητες, Νότια  με τις “επώνυμες” και διάσημες των  Αθηναίων , Σπαρτιατών, Κορινθίων  και Θηβαίων και Βόρεια  των Μακεδόνων ,  με  τα ιστορικά  τους ζευγάρια, ήδη από  τους μυθικούς χρόνους ,  όπως  Αχιλλέας- Πάτροκλος, Σωκράτης-Αλκιβιάδης,  Επαμεινώνδας- Πελοπίδας, Αλέξανδρος- Ηφαιστίων,  είναι η πιο τρανή απόδειξη όχι μόνο  της ζωντανής ύπαρξη και  λειτουργίας, σχεδόν ως θεσμού, τέτοιων σεξουαλικών επιλογών, αλλά και της αποδοχής και μάλιστα   όχι σιωπηρά   για μεγάλα πληθυσμιακά κομμάτια της ελληνικής αρχαιότητας.

Στις κατοπινές και  νεότερες κοινωνίες και ειδικά στις θρησκευτικές  χριστιανικές και τις Ισλαμικές ,μπορεί ,μεν, να υπήρξαν απαγορευμένες   τέτοιες ομοφυλοφιλικές  σχέσεις, όμως,  λόγω της συχνότητας του φαινομένου κι  αν  αυτές οι  σεξουαλικές ιδιαιτερότητες  δεν παραδίνονταν σε δημόσια  γνώση και “θέα”,  ήταν σιωπηρά αποδεχτές (π.χ ιερείς και μοναχοί της   Καθολικής  και της Ορθόδοξης εκκλησίας, διδάσκαλοι Ισλαμιστές,  όπως ο μεγάλος Πέρσο- Αφγανός ποιητής  Τζελαλαντίν Ρουμί ).

Στις ημέρες μας η ομοφυλοφιλία έχει  περάσει από…χίλια κύματα. Μπορεί ο πολιτισμός όλων των ειδών και των κατηγοριών να θεωρείται   υψηλός και αναλογικά με εκείνο άλλων εποχών, υπέρτερος, όμως,  σε θέματα όπως οι σεξουαλικές επιλογές του ατόμου, βρίσκεται σε πολλές  κοινωνίες σε εποχές Μεσαίωνα. Κι αυτό ασφαλώς είναι  απότοκο και πάλι της ανδροκρατούμενης αντίληψης , μια και στις ημέρες μας  οι άντρες είναι πάντα εκείνοι που πληρώνουν  το κόστος των πολέμων στα πεδία των μαχών ,αλλά και της βαριάς, της σκληρής  εργασίας που στηρίζει την οικονομία της Αγοράς.  Οι ενώσεις που υποδύονται τα φεμινιστικά κινήματα  για καθαρά  ασύμφορους δικούς τους λόγους, αρνούνται να παραδεχτούν και να δημοσιοποιήσουν την ιστορική   αυτή αλήθεια πως όσο η γυναίκα , είτε αρνείται, είτε αδυνατεί    να είναι “στρατιώτης”, αλλά παράλληλα και μοχλός  της σκληρής, χειρωνακτικής, κυρίως, εργασίας,  θα παραμένει  ουραγός ,  τόσο στην “παραγωγή”, όσο και στη διαφύλαξη των αγαθών όπως τα αντιλαμβάνονται    οι κοινωνίες και τα «έθνη» της  υφηλίου.

Δεν είναι,  επομένως , καθόλου περίεργο που και πάλι  ο «υποβιβασμός» του ομοφυλόφιλου  άντρα  σε γυναίκα,  όπως τον διαχειρίζεται το μπερδεμένο  μυαλό της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι αποδεκτός  από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Το ίδιο συμβαίνει και για την ομοφυλόφιλη γυναίκα που τούτη «υποβιβάζεται» πάλι  με τέτοια επιλογή, επειδή  της στερεί την τεκνογονία  ( ακρογωνιαίος λίθος της ελληνικής οικογένειας και της κοινωνίας).

Και μπορεί, μεν, ο ΄Ελληνας δημόσια  (ιδιωτικά  διαφέρει)   να μην εκφράζεται   υποτιμητικά , όπως  ο γνωστός ομοφοβικός δικηγόρος   Κούγιας ή  ο  Νεομεσαιωνικός Δεσπότης   Αμβρόσιος για τους ομοφυλόφιλους, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή.  Οι ΄Ελληνες δεν είναι ακόμα ώριμοι να (απο) δεχτούν    τον ομοφυλόφιλο   και να τον εντάξουν  ίσια και όμοια με τον πολέμιό της, ο οποίος, μάλιστα .διεκδικεί το χαρακτηρισμό ως … τίτλο , του στρέιτ   ,που δείχνει αυτό ακριβώς.   Ο ομοφυλόφιλος έχει πάρει το …στραβό, τον αφύσικο  δρόμο ( πρβλ Δεξιά, η  υγιής και τυχερή  μεριά. ΄Όπως, η  Δεξιά παράταξη,  δεξιά να μας έρθουν, με το δεξί  να μπεις και όμοια).

Υπό τέτοιες συνθήκες , μια ανώριμη ελληνική κοινωνία ΚΑΙ σε ζητήματα σεξουαλικής κατεύθυνσης  και  επιλογών, είναι σίγουρο πως στη μεγάλη της πλειοψηφία, δε θα δεχτεί να εκλέξει   έναν ομοφυλόφιλο πρωθυπουργό.  ΄Ανθρωπο της τέχνης και της διανόησης,   βουλευτή , δήμαρχο,   κυβερνητικό σύμβουλο ,  ακόμα και    σε στρατιωτικά ή αστυνομικά πόστα  ,δεν αρνείται να τους   δεχτεί. ΄Η, τουλάχιστον, σφυρίζει αδιάφορα.  Σε  πρωθυπουργικό  και  προέδρου της δημοκρατίας αξίωμα ή  σε άλλο υψηλό θώκο, δεν έχει ακόμα την ωριμότητα ο ΄Ελληνας να συμβιβαστεί με την ιδέα της κατάκτησής του απο ομοφυλόφιλο.

Κι αφού έτσι έχουν τα πράγματα για το κομματικό Σύστημα  και με τις παρούσες ,κοινωνικές συνθήκες,  η  πιθανότητα  ο  Στέφανος Κασσελάκης να εκλεγεί μια μέρα πρωθυπουργός της χώρας, είναι μηδαμινή. Δεν είναι που η Δεξιά παράταξη θα το πολεμήσει. Ούτως  ή άλλως, οι Δεξιοί, ανέκαθεν,  στην Ελλάδα ήταν μειοψηφία.  Τέτοια ιδέα , πρωθυπουργός  της χώρας να είναι ομοφυλόφιλος.  είναι ΚΥΡΙΩΣ από την Αριστερά αναφομοίωτη.  Σεξουαλικά, η Αριστερά είχε πάντα πρόβλημα συντηρητισμού.  Ειδικά η κομμουνιστική. Ακόμα είναι ταμπού, αξεπέραστα πολλά τέτοια ζητήματα, ιδιαίτερα ομοφοβικά.

Συμπεράσματα:

1. Χωρίς την αθρόα προσέλευση στις κάλπες , του μόνου υγιούς και πλειοψηφικού τμήματος  της ελληνικής κοινωνίας, εκείνου της  ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ  ΑΠΟΧΗΣ από την παρωδία των εκλογών,   που θα μπορούσε άνετα να δώσει τη νίκη σε ένα  κόμμα ανανεωμένο, με σφύζουσα ,ιδεολογική νεανικότητα και με αρχηγό  το  Στέφανο Κασσελάκη, θα είναι εξαιρετικά  αδύνατο, έως ακατόρθωτο  να δούμε το ΣΥΡΙΖΑ να κατακτά την  εξουσία με   πρωθυπουργό της χώρας το νέο αρχηγό του .
2. Αυτό σημαίνει πως η ίδια η πολιτική πραγματικότητα, αλλά και η δεινή  κατάσταση, οικονομική κυρίως, αλλά και σε επίπεδο   διάβρωσης θεσμών  στην οποία ήδη έχει εισέλθει η χώρα καιρό τώρα,  θα απαιτήσουν την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα  στη συναρχηγία  ή όπως αλλιώς αποκληθεί  η συνύπαρξη στο τιμόνι  του ΣΥΡΙΖΑ.   Η επάνοδος του πρώην αρχηγού του στο κόμμα,  καθίσταται όρος απαράβατος, για να μπορέσουν οι προοδευτικές δυνάμεις να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας.
3. Η συγκυρία αυτή της ανάληψης της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ και με τον τρόπο που έγινε, είναι εξαιρετικής σημασίας , γιατί α. καθάρισε  το κόμμα   από την κόπρο του Αυγεία, τους επαγγελματίες του αριστερισμού  που τροχοπεδούσαν κάθε εξέλιξη και πρόοδο στο κόμμα. Το πιθανότερο η Αχτσιόγλου με την παρέα της  να καταντήσουν Βαρουφάκης, Λαφαζάνης  και Ζωή.  Τίποτα περισσότερο β. Θα δώσει ανανεωτική ώθηση  σε ζητήματα καταπολέμησης     ταμπού στα οποία  ακόμα η ελληνική κοινωνία  παραμένει πεισματικά γαντζωμένη.  γ. άνοιξε το δρόμο να πετύχει ο δημιουργικός  και προοδευτικός  ΣΥΡΙΖΑ, όσα δεν μπορούσε να καταφέρει το κόμμα με αρχηγό τον Αλέξη  Τσίπρα, αφού τα βαρίδια  των οπορτουνιστών στελεχών του,  στερούσαν τη δυνατότητα από το κόμμα να απαλλαγεί  από τέτοια βάρη, να αυτοκαθαρθεί   και να πετάξει ελεύθερο  σε νέες κατακτήσεις.

                                                                  (*)

2. Μιχάλης Λώλης: Ο πρώτος ανοιχτά gay Ελληνας αστυνομικός αφηγείται την ιστορία του -Από την αποδοχή στον ακτιβισμό

19  Αυγούστου  2021

“Ο Μιχάλης Λώλης θεωρείται ο πρώτος ανοιχτά gay Έλληνας αστυνομικός και μέσα από μια εξομολογητική συνέντευξη αφηγήθηκε τη ζωή του.

«Η πρώτη ανοιχτή τοποθέτηση έγινε τον Αύγουστο του 2016. Ήμουν ανοιχτά ομοφυλόφιλος έως τότε μόνο σε φίλους, στενούς συναδέλφους και την οικογένειά μου, ωστόσο, συμμετέχοντας στο πρώτο Παγκόσμιο Συνέδριο LGBT Αστυνομικών στο Άμστερνταμ, τον Αύγουστο του 2016, ξεκίνησε η ακτιβιστική μου δράση.

Ναι, υπήρχαν πολλές αντιδράσεις, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένας ρατσιστικός, ομοφοβικός οχετός άνευ προηγουμένου. Το παράδοξο είναι ότι, όλα αυτά τα χρόνια, δεν δέχθηκα ποτέ διά ζώσης ομοφοβία. Ποτέ. Από κανέναν συνάδελφο. Ίσως περίεργα κοιτάγματα ή κάποια κουτσομπολιά -αλλά αυτό συμβαίνει παντού.

Σε όλη την παιδική μου και εφηβική ηλικία ήμουν σε άρνηση. Ό,τι συναίσθημα ήταν συνυφασμένο με αυτό που λέμε ”ομόφυλη έλξη” μού προκαλούσε αποστροφή, αφού κυριαρχούσε γύρω μου η ετεροκανονικότητα. Μπήκα και σε μια διαδικασία στην εφηβική μου ηλικία να έχω σχέση με γυναίκες, είχα και ολοκληρωμένες σχέσεις, όμως όταν ερωτεύτηκα έναν άντρα, κατάλαβα ότι είμαι 100% ομοφυλόφιλος. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι απλά με ποιον κάνω σεξ, αλλά με ποιον ερωτεύομαι, ποιον θέλω να έχω αγκαλιά, είναι μια βαθιά ρομαντική έλξη, όπως ακριβώς και των ετεροφυλόφιλων»

***

Θέλει όντως τσαγανό να τα λες όλα αυτά.  Δεν τολμάει ο καθένας. Και ειδικά  ένστολος. Μάλιστα σε μια ελληνική κοινωνία όχι απλώς συντηρητική, αλλά  με σύνδρομα    …Τζιχάντ.

Αν κάποιοι συμπατριώτες μας που  προσκυνούν τους   “Αμβρόσιους  – Σεραφείμ”  και  αφήνουν τις περιουσίες τους στα μοναστήρια, για να εξαγοράσουν τον …παράδεισο, μπορούσαν , θα πέταγαν τους ομοφυλόφιλους  από τις ταράτσες. Και μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, δε θα δίσταζε να  στηρίξει τους φονιάδες.  Τέτοιος Μεσαίωνας και φονταμενταλισμός!

΄Εχουμε αναλύσει τις απόψεις μας , σχετικά με την ομοφυλοφιλία. Να τα επαναλάβουμε εν συντομία.

Ο ομοφυλόφιλος δεν είναι ανώμαλος ή αφύσικος. Αλλιώς και  οι επιδιδόμενοι στην πεολειχία και αιδοιολειχία  (η τελευταία,  μάλιστα, σφόδρα  επικίνδυνη για καρκίνο γλώσσας  ,λάρυγγα -οισοφάγου),  θα ήταν αφύσικες ,ανώμαλες συνήθειες.  Γενικά, ό,τι θα  ξέφευγε από τη διαδικασία   για τεκνογονία, θα ήταν ανωμαλία.  Αστείο και παρανοϊκό!

Το σεξ είναι και για ηδονή.  Και η επίτευξη αυτού του στόχου, είναι  ελεύθερη και φυσική. Δεν έχει καμιά σχέση με ηθική και  θρησκευτικούς κανόνες .

Φτάνει μόνο να μην καταντήσει σεξισμός. Η συνεχής και βασανιστική   ενασχόληση με την άγρα ηδονής, όταν στο μυαλό σου  μέσα  υπάρχει   μόνο μια παράσταση ενός  πέους ή  αιδοίου  και σε μόνιμη ενοίκηση ,ζεις μόνο γι΄αυτά   ή αναλώνεσαι και ηδύνεσαι στην  επιδίωξη  της ταπείνωσης και του εξευτελισμού,  την ψυχική ή σωματική κακοποίηση,  τότε  περνάμε σε άλλες ,”άγριες” καταστάσεις πάθους.  Είσαι άρρωστος. Ομοφυλόφιλος ή ετερόφυλος.

Το σεξ γενικώς δεν έχει σχέση με τους ηθικούς κανόνες . Ούτε υπάρχει  ανήθικο  σ΄αυτό.  Πολλώ μάλλον    δεν είναι μονογαμικό, χειριστικό, ιδιοκτησιακό. Η πολυγαμία είναι η φυσική ιδιότητα του Ανθρώπου.

Και είναι υγιές και φυσικό να (επι) ζητάς την ηδονή. Αλλοίμονο,  αν δε τον κάνεις.  Φτάνει να μη γίνεται  αυτοσκοπός. Να μην  απορροφά  όλο το  υπόλοιπο  δυναμικό  της προσωπικότητάς σου.