Μια αιματηρή καταστολή λαϊκής εξέγερσης …σώζει την Αμερική αυτή την ώρα!

Δεν είναι περίεργο ή ανεξήγητο που ο Αμερικανός δικτάτορας Τραμπ  συνάπτει συμμαχίες με ομολόγους του, όπως ο δικτάτορας της Ρωσίας Πούτιν ή  αναπτύσσει στενές σχέσεις με ακροδεξιούς και Νεοναζί Ευρωπαίους (Φάρατζ. ΄Ορμπαν, Μελόνι κ.α).  Ο στόχος του νέου αμερικάνικου, ολοκληρωτικού  καθεστώτος είναι κοινός και αντίστοιχος με εκείνο της  ρώσικης δικτατορίας. Η διάλυση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, η αναβίωση του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλίας,  που σημαίνει  ευκολότερη  καθυπόταξη των μεμονωμένων χωρών στα συμφέροντα των μεγάλων συμμάχων. Πράγμα δύσκολο, ασφαλώς,  σε μια Ενωμένη Ευρώπη τόσων  χωρών.   

Το πλέον περίεργο είναι πως μέχρι αυτή την ώρα και με όσα παρανοϊκά και πέρα από κάθε προεκλογική  πρόβλεψη συμβαίνουν,  ουδεμία αντίδραση υπάρχει από την αντιφασιστική, την προοδευτική , την αποκαλούμενη «δημοκρατική» βάση  ,που είναι  πολυπληθέστερη της τραμπικής και ας δείχνει η πρόσφατη  εκλογική αναμέτρηση το αντίθετο. Ο λόγος είναι πως μετά την απομάκρυνση Μπάιντεν   με τον εντελώς απαξιωτικό, πέρα από ηλίθιο  τρόπο και τη στιγμή  που έγινε, δεν υπάρχει αυτή την ώρα κάποιο άλλο πρόσωπο ικανό  να ηγηθεί της μεγάλης αυτής παράταξης για οργανωμένη και σκληρή  επίθεση στο καθεστώς .

Μένει  η  βάση να κινηθεί από μόνη της. Με   αυθόρμητη, ανοργάνωτη ,έστω , στην αρχή παρουσία,  κάθοδο στους δρόμους και τις πλατείες και στη συνέχεια με συσπείρωση  και  δυναμική  συμμετοχή , που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε λαϊκή χιονοστιβάδα.  Προηγούμενα τέτοιας μορφής λαϊκής εξέγερσης υπάρχουν. Σε όλο τον κόσμο. Στην Αμερική  για  παράδειγμα   στις ημέρες του Βιετνάμ.  ΄Οπως και στις αντίστοιχες του Μάη του ’68 στη Γαλλία,αλλά  και του Νοέμβρη 1974 στην Ελλάδα. Ακηδεμόνευτες και αυτόνομες εξεγέρσεις, που στο δρόμο βρήκαν και τους «ηγέτες» τους.

Πιστεύουμε πως σύντομα θα υπάρξει απάντηση στον τραμπισμό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και θα ήταν ευχής έργο το καθεστώς να πετάξει τη μάσκα και να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο με άγρια  καταστολή, η οποία είναι σίγουρο πως  όχι μόνο θα συσπειρώσει περισσότερο κόσμο, αλλά και η δυναμική του αγώνα   θα είναι απρόβλεπτη. Μπορεί να οδηγήσει  ακόμα και  στην παραίτηση του δικτάτορα. Σε τέτοιες περιπτώσεις , η ιστορία δείχνει πως  μια σκληρή καταστολή τις περισσότερες  φορές  γυρίζει μπούμερανγκ στα αυταρχικά καθεστώτα.

 Μένει να το δούμε  στην Αμερική. Είναι η μόνη ελπίδα σωτηρίας για  ανακοπή του ολισθηρού κατήφορου, που  εδώ και  λίγες εβδομάδες οδηγεί τη χώρα  το παρανοϊκό Νεοναζιστικό  δίδυμο Τραμπ και Μασκ.