Έντονη δυσοσμία συνεχίζουν να προκαλούν τα ψάρια τα οποία βρέθηκαν στην κεντρική παραλία του Καρλοβάσου την Παρασκευή το πρωί.

Πρόκειται για χιλιάδες μικρά ψάρια, τα οποία αντίκρισαν έκπληκτοι οι κάτοικοι της περιοχής, σε κεντρικό σημείο της παραλίας όπου πηγαίνουν για να κολυμπήσουν.

Τα ψάρια σύμφωνα με τους ψαράδες της περιοχής είναι πελαγίσια και πολύ μικρά σε μέγεθος. Εικάζεται ότι προέρχονται από ψαράδικο που δραστηριοποιείται σε βαθιά νερά το οποίο έπεσε σε κοπάδι με μικρά ψάρια κάτω του επιτρεπτού ορίου μεγέθους και υπό τον φόβο να μην βρεθούν αντιμέτωποι με τον νόμο οι ιδιοκτήτες του, τα πέταξαν στην θάλασσα και οι βοριάδες τα έβγαλαν στην παραλία της Σάμου.

Από την πλευρά τους οι ψαράδες αναφέρουν ότι αυτά τα ψάρια δεν μπορούν να αλιευθούν στα δίχτυα που διαθέτουν και θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού οι αιτίες αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες στο Αιγαίο που μπορεί να προκαλέσουν οικολογική καταστροφή.

Άμεσα ειδοποιήθηκε και το ινστιτούτο θαλάσσιας προστασίας και ερευνών ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ για να πάρει δείγματα και να κάνει τοξικολογικές εξετάσεις για την διερεύνηση των αιτιών, ώστε να καταδειχθεί αν πρόκειται για μόλυνση των ψαριών ή για οικολογική καταστροφή που προήλθε από ψαράδες».

Από τους ψαρότοπους του  Αιγαίου και του Λιβυκού Πελάγους, από τους κάμπους της Λάρισας και της Ηλείας, από τα  κοτοπουλάδικα  της Εύβοιας και των Ιωαννίνων, ασυνείδητοι και «κατά συρροή» δολφόνοι (δηλώνουν «ψαράδες», «αγρότες», «πραγωγοί-βιοτέχνες-βιομήχανοι») από τη δεκαετία του “ 70 και μετά, διαπράττουν ένα συνεχές ,αποτρόπαιο και ατιμώρητο έγκλημα: Μόλυναν (και συνεχίζουν ανενόχλητοι να το κάνουν)  με τα «δηλητήριά» τους το ελληνικό οικοσύστημα. Προξένησαν ανεπανόρθωτη, οικολογική καταστροφή στο νερό και το χώμα, δηλητηρίασαν από τη μια ως την άλλη άκρη  την τροφική αλυσίδα, δεκαετίες ολόκληρες. Στον πάγκο του ψαράδικου, του μανάβη, του σουπερμάκετ, του παραγωγού-πωλητή της Λαϊκής αγοράς δεν ψωνίζεις εδώ και χρόνια πεσκανδρίτσα για την ψαρόσουπα του παιδού σου, φρούτα και  ζαρζαβατικά  για το τραπέζι  σου,   αλλά   σκέτο δηλητήριο. Ορμόνες, φυτοφάρμακα, «ψαρομπογιές», καρκίνο, θάνατο. Μοσκοπληρώνεις  τους αλητήριους για να  σκοτώνουν τα παιδιά σου και σένα!

 Δε συνετίζονται, δεν υπολογίζουν τη ζωή του κόσμου.Ο παράς να πέφτει! Ραντίζουν με απαγορευμένα φυτοφάρμακα,  κόβουν καρπούς  με τα δηλητήρια πάνω, μπολιάζουν και τρέφουν  με ορμόνες   τα ζώα. ΄Ολα για το κέρδος, λεφτά βαμμένα με αίμα. Δε χαμπαριάζουν. Δηλώνουν  …τίμιοι ψαράδες, αγρότες, παραγωγοί. Και…αδικημένοι.  Αλήτες, δολοφόνοι είναι.

Θυμάμαι αρχές της δεκαετίας του ΄70 που ήρθαμε οικογενειακώς από το χωριό στην Αθήνα.  Πολλές άλλες οικογένειες από την Ανδρίτσαινα και τα γύρω χωριά  είχαν υποκύψει κι αυτές  στο δέλεαρ της αστυφιλίας για καλύτερη ζωή στο…»κλεινόν άστυ». Παράτησαν το χωραφάκι και το «κεραμίδι» τους στου «Σέκουλα»  και ήρθαν στην «Πατησίων» να γίνουν θυρωροί και νεκροθάφτες στου «Ζωγράφου»!

Από τότε, δεν είχα κατέβη «κάτω» για κάποια χρόνια. Εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του “ 80, ένα Πάσχα που πήγα στο χωριό μετά από 20 χρόνια, είδα τους περισσότερους «Αθηναίους» συγχωριανούς μου  και δεν τους γνώρισα!  Ανεξάρτητα από ηλικία, όλοι, μα όλοι τους ,με κάτι  κοιλιές  να ξεχειλώνουν από τα κουστούμια  και το μούτρο «ώχρα», σαν του πεθαμένου. Τίγκα στις ορμόνες και τα φυτοφάρμακα το αίμα τους από τα… καλούδια που τους ταϊζαν στην πρωτεύουσα. Ποτισμένα, πίσσα  τα πνεμόνια τους από το νέφος-δολοφόνο της.

 Τους θυμόμουνα αδύνατους, όλο «νεύρο»,δύναμη  και μάγουλο ροδοκόκινο, σαν βερύκοκο. Και τώρα  άρρωστοι, σακατεμένοι, χλεμπονιάρηδες, λες και περιμένανε την «ώρα» τους. Μερικοί μάλιστα, έμαθα, είχαν ήδη «φύγει» νωρίς,  ιδιαίτερα όσοι ήταν στην ηλικία των γονιών μου. Τους είχαν θερίσει ο καρκίνος και τα εγκεφαλικά.Για τέτοιο «εθνικό» έγκλημα μιλάμε.Τότε και σήμερα. Και δε βγάζουν τσιμουδιά. ΄Ενοχη σιωπή, «ομερτά». Συνένοχοι κράτος, παραγωγοί- έμποροι, βιομήχανοι, πελάτες.

Απεργούν οι  συντεχνίες, οι συνταξιούχοι, ωρύονται, για να τους δώσουν μια αύξηση 50 ευρώ παραπάνω. Να τα ξοδέψουν  στη Λαϊκή για πατάτα  φασολάκι και μήλο, εμποτισμένα ως το «μεδούλι»  στο φυτοφάρμακο. Να τους  «στείλουν»  πριν την ώρα τους. Και μέχρι τότε,  να αγκομαχούν να κουβαλάνε από του Βερόπουλου στο διαμέρισμα- κλουβί τις πρησμένες μπάκες και τις πλαστικές σακούλες με τα ψώνια-»απασφαλισμένες χειροβομβίδες».

 Στην Ανδρίτσαινα, αν και συνταξιούχοι πολλοί, μόνο κανένα μήνα, τον Αύγουστο,  κατεβαίνουν. ΄Εγινε πια Αθηναίος ο  Αμπελιωνίτης και ο Ζαχαίος.  Τους έρχονται πολύ …επαρχία τα χωριά τους.   Καλύτερα στο Γκύζι και στο Παγκράτι.

Η εκδίκηση της μάνα Φύσης!