Νικόλας Φαραντούρης: Ευρωπαϊκή άμυνα χωρίς Τουρκία και αυταρχισμό
Η εδαφική ακεραιότητα των Κρατών Μελών δεν μπορεί να είναι υπό αίρεση. Για αυτό η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει – εκτός από τα χρηματοδοτικά εργαλεία – σε συγκεκριμένα θεσμικά βήματα που περιλαμβάνουν:
(α) Τη συλλογική εγγύηση των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης. Σήμερα, η ΕΕ «προστατεύει», αλλά δεν «εγγυάται» τα εξωτερικά σύνορα των 27 κρατών μελών
****
Κι αφού η Ε.Ε δεν εγγυάται τα εξωτερικά σύνορα της Ελλάδας, Συριζιανέ απατεωνίσκο…πατριώτη, με ποιο ανιστόρητο θράσος δε θέλεις την Τουρκία στην Ευρώπη; Και Τουρκία είναι μόνο ο… Ερντογάν;
Είναι από τα ιστορικά παράδοξα (όχι, όμως, και ανερμήνευτο) πώς μια Αριστερά, που υποτίθεται ότι είναι η παράταξη των λαών, χωρίς πατρίδες και σύνορα, κατάντησε στην Ελλάδα να εκπροσωπείται από θερμοκέφαλους εθνικιστές, τύπου Φαραντούρη (και τέτοιοι είναι οι περισσότεροι «πέτσινοι» αριστεροί) , μπροστά στον οποίο ο ακροδεξιός ΄Αδωνις θα ακουστεί πιο αρμονικός, έτσι και τολμήσει να τραγουδήσει τους στίχους του ΄Υμνου της Διεθνούς
Εμπρός, μονάχη μας ελπίδα
Ειν’ η σφιγμένη μας γροθιά
Κάτω οι πολέμοι και η πατρίδα
Ζήτω, ζήτω η λευτεριά
Αν μια εγγύηση, ως εξουσία, μπορούν να εξασφαλίσουν στη σημερινή Ελλάδα ανιστόρητοι εθνικιστές σαν το Φαραντούρη και με «Τσάρο», «Βασιλιά» και «Σουλτάνο» σε …μεταχρονολογημένους ιστορικά τίτλους να κυβερνούν τον κόσμο, είναι ο ακρωτηριασμός της χώρας.
Και σκέφτεσαι ο συνετός:
Πώς φτάσαμε σήμερα στο …μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Και τί να διαλέξεις, ως το «μη χείρον»; Να πέσεις στα βράχια από… δεξιά και να γκρεμοτσακιστείς ή να πηδήσεις … αριστερά στα μανιασμένα νερά του ποταμιού και να πνιγείς; ΄Η μην ήταν πάντα τέτοιο το δίλημμα σε αυτή τη χώρα;