“Μέσα στο κόμμα μου βρίσκονται οι εχθροί μου και έξω από το κόμμα οι αντίπαλοί μου”.
Ουίνστον Τσώρτσιλ
****
΄Εθεσαν εαυτούς εκτός κόμματος με την επιλογή τους να μη σεβαστούν ούτε τους στοιχειώδεις δημοκρατικούς κανόνες και τις καταστατικές κομματικές τους αρχές, που ακόμα και οι ΝεοΝαζί του Μιχαλολιάκου τηρούσαν ευλαβώς ,τουλάχιστον όσο η….ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη δια των Αρεοπαγιτών της, τους εξασφάλιζε είσοδο στη Βουλή.
Στο ΣΥΡΙΖΑ είναι τέτοια η άβυσσος που χωρίζει τα… συντρόφια και, αν μη τι άλλο, φαντάζει αστείο να έχει αύριο το κόμμα αρχηγό του τον Στέφανο Κασσελάκη και ο ίδιος να παρακάθηται στα έδρανα της Βουλής ή στις καρέκλες της Κουμουνδούρου με το Φίλη, τον Τσακαλώτο , την Αχτσιόγλου , τον Ηλιόπουλο.
΄Οταν περνάς τις γραμμές, δεν υπάρχει επιστροφή. Η συγκόλληση, η ανοχή, κι ακόμα χειρότερα, αν , ως αρχηγός, συγχωρείς την ανυπακοή, κλείνεις τα μάτια στα στραβά ή “βάζεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί” για να μην είναι, μεν, ορατά, αλλά η δυσοσμία τους να σπάζει μύτη, υπογράφεις την (προ)αγγελία θανάτου τους κόμματος.
Το παιχνίδι στο κόμμα, είναι ομαδικό. Δεν παίρνεις μόνος σου την μπάλα από το ένα τέρμα και την πας στο άλλο! Περισσότερο αναγκαία κι από τη στρατιωτική πειθαρχία, είναι η κομματική. Κι ας μιλάνε οι ίδιοι για τις ελεύθερες φωνές, την άλλη άποψη τους αντάρτες, τα …άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Αλλιώς, αν δεν ήταν έτσι, θα μπαίνανε στα κόμματα και τα ελεύθερα πνεύματα . Οι ανυποχώρητοι. Εκείνοι που “δε βάζουν νερό στο κρασί τους”. ΄Οσοι δε διαθέτουν την ελάχιστη ανοχή σε ζητήματα ιδεολογικής παρέκκλισης. Οι αλλεργικοί στην καταπίεση , τον περιορισμό της ελεύθερης βούλησης, την υποταγή. ΄Οποιος συλλογάται καλά , γιατί συλλογάται ελεύθερα, δεν έχει θέση και ενδιαίτηση σε τέτοια μαντριά.
Τα κόμματά τους έχουν καταστατικά, αρχές, πρωτόκολλα , γραμμές. Κι αν τα παραβαίνεις, «θέτεις εαυτόν εκτός». Η συντροφικότητα εμπεριέχει συγχωρητικότητα, που δεν είναι, όμως ανοχή και “στραβά μάτια”. Είναι πρωτίστως ενσυναίσθηση, εκτίμηση και σεβασμός στο πρόσωπο που αποκαλείς σύντροφο.
Αν είσαι Φίλης και Αχτσιόγλου και λες όσα λες για τον δημοκρατικά εκλεγμένο “σύντροφό” σου Κασσελάκη, είσαι, το λιγότερο μικροπρεπής, μοχθηρός και πολύ “λίγος” για αριστερός. Είσαι παλιάνθρωπος. Οι αρχές ενός κόμματος, ακόμα και μιας ομάδας με ίδια ιδεολογική συνοχή, είναι ιερές και αδιαπραγμάτευτες. Και αν αποφασίσεις να μπεις στα στεγανά τους, εκχωρείς μεγάλο τμήμα της ελευθερία σου με το τίμημα να γίνεσαι στρατιώτης. Και όποια παρασπονδία από κει και ύστερα, είναι λιποταξία, φυγοδικία, προσχώρηση στον εχθρό.
Είναι αυτός ο λόγος που ελεύθεροι άνθρωποι, δεν έχουν θέση σε κόμματα, σε παρατάξεις, σε ομάδες, πλην του πολιτικού, κινηματικού ακτιβισμού. Ο μεταμοντερνισμός δεν είναι μόνο της εποχής μας εφεύρημα και χαρακτηριστικό. Ανέκαθεν, οι ελεύθεροι άνθρωποι διέθεταν δυνατά ανακλαστικά σε τέτοιες ιδεολογικές δεσμεύσεις, σε κάθε μορφή εξουσίας. Και ιδιαίτερα σε εκείνη που έθετε αυστηρές προδιαγραφές συμπεριφοράς και κανόνες να ασπαστείς και να τηρείς, όσο κινείσαι στο δικό της παραταξιακό χώρο.
Ασφυκτιά ο σοβαρός και συνεπής ιδεολόγος σε τέτοια βαριά ατμόσφαιρα. Επ΄ ουδενί και με κανένα αντάλλαγμα δε δέχεται ν απεμπολήσει τα κεκτημένα της ατομικής τους ελευθερίας ,να ψαλιδίσει τα φτερά της ψυχής του ,να αυτεγκλωβιστεί και να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του καταστατικού και της εξουσίας ενός κόμματος. Κι ας είναι συγγενείς ή κοντινές οι απόψεις και οι πολιτικές του θέσεις.
Και είναι αυτός ο λόγος που ΑΡΙΣΤΟΥΣ δεν πρόκειται να συναντήσεις σε κανένα κόμμα. Η μετριότητα , η έλλειψη αξιοπρέπειας, η αβουλία, η δουλικότητα και ασφαλώς η φιλοδοξία, ο καιροσκοπισμός, η υστεροβουλία , είναι οι μόνες…αρετές που οφείλει να διαθέτει, για να γίνει κανείς “στρατιώτης” ενός κόμματος.
Υπ΄ αυτές τις προϋποθέσεις, λοιπόν, και αφού τέτοιοι είναι οι κανόνες του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πια θέση ισχυρά ονόματα στελεχών, αφού πέρασαν τα εσκαμμένα . ΄Όχι μόνο την απλή δεοντολογία και τους δρόμους συνύπαρξης μιας απλής κοινωνικής συναναστροφής. Οι “proscripti” που έθεσαν εαυτούς στη λίστα των προγραφών, κατάφεραν ισχυρά χτυπήματα στο υπογάστριο του κομματικού σώματος και λειτουργούν πλέον στον υπονομευτικά, ως καρκινώματα, κακοήθη κύτταρα που κήρυξαν πραξικόπημα αυτοκαταστροφής στο ίδιο τους οργανικό σύστημα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης τους γνωρίζει καλά. Με τα…μικρά τους ονόματα. Και ας μην τολμήσει να μας πει αύριο πως έχει στο μυαλό του να βγάζει selfies στην αίθουσα της Βουλής , αγκαλιά με την ΄Εφη και τον Ευκλείδη, για να δείξει στον κόσμο την ενότητα και το αρραγές του κόμματος της Κουμουνδούρου.
Αν μη τι άλλο, θα είναι αηδιαστικό, ως σφόδρα υποκριτικό. Παύεις ,έτσι, να έχεις αξιοπρέπεια. Ακόμα και να σου δώσουν το χέρι, μην το πάρεις. Είναι χέρι ύπουλο, συμφέροντος, καιροσκοπισμού. Σε καμιά περίπτωση αυτοκριτικής και μεταμέλειας. Αν σε αγκαλιάσουν, γιατί αναγνωρίζουν πως ήταν λάθος ο δρόμος αντιπαράθεσης που επέλεξαν σε ένα σύντροφο, οφείλουν να προχωρήσουν σε ανοικτή αυτοκάθαρση, να ζητήσουν συγγνώμη , να αναγνωρίσουν δημόσια τα λάθη και τότε να βγουν απ΄ τη λίστα των προγραφών.
Αν δε γίνει αυτό, την… Αχτσιόγλου κι αν την πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς! Αύριο, αν την κρατήσεις στο κόμμα, θα κάνει την “πάπια” λίγο καιρό. ΄Ετσι είναι αυτή η φάρα των δημαγωγών και των παλιανθρώπων. Όμως, είναι σίγουρο πως θα καιροφυλαχτεί. Και την κατάλληλη , την μπόσικη στιγμή , θα σου τη φέρει. Σαν τον σκορπιό στο μύθο με το βάτραχο.
Είναι η ιδιοσυγκρασία τέτοια του “Φίλη”. ΄Οσων προφασίζονται συντροφικότητα, για να κρύψουν τον παλιο χαρακτήρα τους, την έλλειψη ήθους, αρχών και αξιών. Προπαντός ανθρωποκεντρικών, όπως είναι ή πρέπει να διακρίνουν την αριστερή συμπεριφορά. Οπαδού και στελέχους.