ΟΥΚΡΑΝΙΑ. ΟΚΤΩ (8) ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΧΕ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑ Ο ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΗΜΕΡΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ

                           (ISTORIKI DIMOSIOGRAFIA,18-3-2014)

       ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ  ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΦΡΟΝΑ. ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!

” Η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Κριμαίας

  Δεν πρόκειται πια για τον πρόεδρο της Ρωσίας. Είναι ένας παρανοϊκός δικτάτορας, ένας βαριά ψυχασθενής άνθρωπος που συμπεριφέρεται παράλογα και απρόβλεπτα.  Βαρύνεται με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Συλλάβετε τον. Είναι επικίνδυνος.

Είναι ένας ανισόρροπος “Φύρερ”, της ίδιας “ψυχοσύνθεσης” με τον Χίτλερ και  επιπλέον  έχει στα χέρια του πυρηνικά όπλα. Ακολουθεί ή, καλύτερα, αντιγράφει τις μεθόδους του ηγέτη των Ναζιστών στις παραμονές του “μεγάλου κακού”. Προσαρτά εδάφη από άλλα κράτη με θρασύτητα, προφασιζόμενος (ανύπαρκτους) κινδύνους για τους ομοεθνείς του. Χτίζει μια νέα “Αρία” φυλή, μια “ανάδελφη”, ρώσικη εθνικότητα  και ποτίζει  με άκρατο εθνικισμό τους οπαδούς του, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους Ναζιστές. Κατασκευάζει οπαδούς “ζόμπι”, σαν  τους “πραιτοριανούς” των Ντιβαλιέ, των δικτατόρων της Αϊτής.

Είναι αδίστακτος (επειδή ακριβώς  είναι άρρωστος). Αν προχώρησε τόσο εύκολα  σε τέτοιες βαριές προκλήσεις κατά της ανθρωπότητας, γιατί θα διστάσει να πατήσει το “κουμπί” για την εκτόξευση των πυρηνικών κεφαλών στα…κεφάλια μας, αν συνεχίσει να μένει ασύλληπτος και νιώσει κάποια στιγμή ως “παγιδευμένο ζώο”;

ΤΩΡΑ οφείλει η διεθνής κοινότητα να σημάνει συναγερμό. Να απαιτήσει την άμεση εξουδετέρωση του μισαλλόδοξου και ψυχασθενή δικτάτορα.  Δεν ελέγχει τις αντιδράσεις του, ας μην το αντιμετωπίζουμε πλέον ως  φυσιολογικό άτομο. Πολλώ μάλλον ως “θεσμό”, ως  πρόεδρο της Ρωσίας.

Πριν να είναι αργά, ας το συνειδητοποιήσουν, όσοι έχουν την ευθύνη να διαφυλάξουν τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη. Εμείς σήμερα και οι γενιές που έρχονται αντιμετωπίζουμε πάλι τον έσχατο κίνδυνο από τη “νεκρανάσταση” του Χίτλερ. Ας μην επαναλάβουν οι ηγεσίες των κρατών τα ίδια λάθη του παρελθόντος. Γιατί, “όποιος δε διδάσκεται από την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να τη ξαναζήσει”.

 Συλλάβετέ τον ΣΗΜΕΡΑ!

O Πούτιν έχει τα περισσότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Χίτλερ. Πρώτα απ΄όλα είναι ψυχοπαθής, όπως ήταν και ο Φύρερ της Γερμανίας, που αιματοκύλησε την ανθρωπότητα στη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Είναι ικανός για το χειρότερο, αλλά ανίκανος για το παραμικρό καλό.

Υπήρξε πράκτορας (αξιωματικός) της παλιάς Κα-Γκε-Με, της γνωστής εγκληματικής οργάνωσης, που παρακολουθούσε και “φακέλωνε” εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, αλλά και “έβγαζε από τη μέση” ανεπιθύμητους με όλες τις γνωστές μεθόδους και τους συνήθεις τρόπους των “Μυστικών” υπηρεσιών.

Αυτό το άτομο, με το βεβαρημένο, εγκληματικό παρελθόν, κάποια στιγμή κατάφερε να φτάσει στο ανώτατο αξίωμα του Προέδρου της Ρωσίας (και όχι μόνο μια φορά) με τις ψήφους περίπου του 40-45% του εκλογικού σώματος. Οι οπαδοί του, ως γνωστόν, στην πλειοψηφία τους είναι μαφιόζοι, “σκοτεινοί” επιχειρηματίες, ακροδεξιοί, ναζιστές, “ντοπαρισμένοι” εθνικιστές και άλλα λούμπεν (π.χ μηχανόβιοι, χούλιγκαν, σκίνερ κ.α) γενικώς στοιχεία.

Το μεγαλύτερο ποσοστό του ρώσικου λαού δεν προσέρχεται στις κάλπες (“Αποχή” από εκλογικές αναμετρήσεις). Ποσοστά ακριβή και πραγματικά, όμως, δε γνωρίζουμε, αφού δεν είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τα “μαγειρεμένα” ποσοστά συμμετοχής-αποχής, αλλά και τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα από τις κρατικές υπηρεσίες του δικτάτορα, που δίνουν στη δημοσιότητα ό,τι θέλουν.

Ο Πούτιν όλους αυτούς που δεν είναι οπαδοί του, τους θεωρεί πέρα από προσωπικούς του εχθρούς και εχθρούς της πατρίδας, του έθνους και της μεγάλης Ρώσικης αυτοκρατορίας, που ονειρεύεται να ιδρύσει. Η ισοπεδωτική αυτή αντίληψη για τους αντιπάλους του (“όποιος δεν είναι μεθ΄ ημών είναι καθ΄ήμών”) ,τον έχει οδηγήσει σε ακραίες και ωμές συμπεριφορές εναντίον τους.

Παρακολουθήσεις, συλλήψεις, ανακρίσεις, βασανισμοί, φυλακίσεις εκτοπίσεις, εξορίες, “ατυχήματα” (κυρίως ακτιβιστών) είναι οι προσφιλείς μέθοδοι του δικτάτορα και έχουν σκοπό όχι μόνο τη φυσική ,διανοητική και ηθική εξόντωση των αντιπάλων του, αλλά και τη διασπορά και την επικράτηση του φόβου και του πανικού στους υπόλοιπους. Οπότε, αν είσαι …υποψήφιος να “πας μέσα” και να υποστείς τα πάνδεινα για “ψύλλου πήδημα” (π χ γιατί σατίρισες το δικτάτορα), συνήθως σιωπάς, αποσύρεσαι, κρύβεσαι, ιδιωτεύεις. ΄Ενας απέραντος τρόμος επικρατεί στη Ρωσία εδώ και πολλά χρόνια . Οι μόνοι που έχουν την άνεση και το “πάνω χέρι” στη χώρα είναι οι οπαδοί και ψηφοφόροι του δικτατάτορα, οι οποίοι και αμείβονται πλουσιοπάροχα από τις μπίζνες με την εξουσία και τις χιλιάδες άλλες διασυνδέσεις και διαπλοκές που διαθέτουν με το εντελώς διεφθαρμένο ρωσικό κράτος.

Το “καθεστώς” ,το κράτος δεν είναι αυτό το διεφθαρμένο, που γνωρίζουμε εμείς στη Δύση. ΄Εχει την επίφαση, το μανδύα κρατικής υπόστασης. Στην ουσία είναι μια μαφιόζικη οργάνωση, εντελώς εγκληματική, αδίστακτη και διεφθαρμένη, που “πουλάει” και “αγοράζει” τα πάντα. Από την άλλη, όπως είπαμε, όσοι δεν είναι ημέτεροι, δεν είναι απλώς οι “χαμένοι”, αλλά ένα πλήθος βυθισμένο σε μια απέραντη σιωπή και πολιτική-ακτιβιστική απραγία, αλλά και στην έσχατη φτώχεια και την εξαθλίωση. Κοντά στο φόβο, το αλκοόλ, η κακή διατροφή, οι χείριστες συνθήκες διαβίωσης πλήττουν σχεδόν το 60% του ρώσικου λαού. Δυναμική αντίδραση από τέτοιους “πολίτες”, δεν μπορεί κανείς να περιμένει. Οι εξαιρέσεις, όπως αυτή με το συγκρότημα Pussy Riot ,είναι μετρημένες.΄Αλλοι δυναμικοί ακτιβιστές είναι ελάχιστοι. Πολλούς τους δολοφόνησαν ,κάποιοι είναι φυλακισμένοι ή ανάπηροι. Η πλειοψηφία του πλήθους βρίσκεται σε κατάσταση “καταστολής”, ύπνωσης. ΄Ετσι, ο δικτάτορας με τους δικούς του “λύνει και δένει” και όλοι μαζί οραματίζονται την ίδρυση μιας ισχυρής ρώσικης αυτοκρατορίας, όπως αναφέραμε.

“Μέντορας” και δάσκαλός του Πούτιν ο Χίτλερ. Ο Ναζιστής Φύρερ της Γερμανίας, όμως, είχε ένα ατού στα χέρια του τότε ,που ευτυχώς δε διαθέτει ο ο Νέος Χίτλερ. Στη Γερμανία, λόγω της δεινής οικονομικής κρίσης , ο παρανοϊκός ηγέτης των “εθνικοσοσιαλιστών” κατάφερε να συσπειρώσει έναν ολόκληρο λαό, να τον εκτρέψει στο ναζισμό και να τον στρέψει εναντίον ΟΛΩΝ . Αρχικά στράφηκε εναντίον των πιο αδυνάτων, των ευκολότερων στόχων, όπως οι Εβραίοι, οι οποίοι οικονομικά ήταν μεν οι ευρωστότεροι στις ευρωπαϊκές κοινωνίες (άρα με πρόφαση τον αντισημιτισμό εύκολο να τους εξοντώσουν και να τους κατακλέψουν τις περιουσίες), δεν είχαν, όμως, την κάλυψη και την προστασία ενός οργανωμένου κράτους. Από την άλλη, κουβαλούσαν πάνω τους και την προκατάληψη και το “ανάθεμα” των χριστιανικών λαών για το …έγκλημα της Σταύρωσης του Χριστού, που διέπραξαν !

Ο σύγχρονος Χίτλερ ,Πούτιν δεν έχει αυτή τη δυνατότητα της λαϊκής συσπείρωσης για πολλούς λόγους. Ο βασικός είναι πως ο πεινασμένος ρωσικός λαός δε διαθέτει οικονομικά κίνητρα (τα εθνικιστικά ποτέ δεν είναι αρκετά),για να κινηθεί εναντίον μιας ευρωστότερης τάξης στο εσωτερικό ή να στραφεί σε αγώνες στο εξωτερικό για την επανίδρυση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, όπως θα επιθυμούσε ο “οραματιστής”. Μια τέτοια τάξη στο εσωτερικό (και μοναδική) είναι αυτή που περιγράψαμε, η άρχουσα τάξη των κρατικο-μαφιόζων ( όλοι τους εθνικιστές και ακροδεξιοί), που αποτελούν ένα 35-40% περίπου του ρώσικου λαού και φυσικά διαθέτουν και τη δύναμη (όπλα και χρήμα), για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, αν χρειαζόταν, μια παραδομένη στη φτώχεια, την ταλαιπωρία ,την απογοήτευση και το αλκοόλ πλειοψηφία των συμπατριωτών τους , που ούτε συσπείρωση διαθέτει, αλλά ούτε σοβαρή ηγεσία να την ξεσηκώσει.

Αν σ΄αυτό ο νέος Χίτλερ μειονεκτεί του παλιού , στην αδυναμία του, δηλαδή, να ναζιστικοποιήσει-εθνικιστοκοποιήσει το σύνολο του ρωσικού λαού, όπως είχε καταφέρει ο Χίτλερ, κατά τα άλλα ακολουθεί τις ίδιες με εκείνον μεθόδους. Χωρίς πολλές φορές να κρατά ούτε τα προσχήματα δε διστάζει να προχωρεί σε στρατιωτικές επεμβάσεις ή να καταλαμβάνει-προσαρτά ολόκληρα τμήματα χωρών, τάχα για να προφυλάξει τους ρωσόφιλους πληθυσμούς τους ή να συστήνει δεσμούς φιλίας με άλλους δικτάτορες, όπως ο Λουκασένκο της Λευκορωσίας ,ο Γιανουκόβιτς της Ουκρανίας κ.α.

Τα τελευταία δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία έδειξαν πως ο Νεο-Ναζιστής ηγέτης της Ρωσίας είναι εντελώς αδίστακτος. Δολοφόνησε εν ψυχρώ (ηθικός αυτουργός, μαζί με το “ενεργούμενό” του Γιανουκόβιτς) πάνω από 100 Ουκρανούς και τραυμάτισε εκατοντάδες, εισέβαλε στην Κριμαία, απειλεί, κοροϊδεύει, εξαπατά, συμπεριφέρεται ως “εκτός τόπου και χρόνου” (κατά την παρατήρηση της Μέρκελ), την ώρα μάλιστα που αυτός ο παρανοϊκός ηγέτης έχει στα χέρια του τους κωδικούς των πυρηνικών κεφαλών που θα μπορούσαν να ισοπεδώσουν τον κόσμο!

Και δε θα σταματήσει εδώ ο Πούτιν. Αυτή την ώρα δοκιμάζει τις αντοχές της Δύσης, ειδικά των Αμερικανών, που δείχνουν πως δεν έχουν τα “κότσια” να τον σταματήσουν. Αν η αντίδραση του ΝΑΤΟ συνεχιστεί να είναι φραστική ή με μέτρα αποσπασματικά και μόνο οικονομικά, καμιά επίπτωση δε θα έχουν στο αποτέλεσμα. Ο Νέος Χίτλερ αντίθετα, θα εκμεταλλευτεί την οικονομική πίεση-δυσαρέσκεια που θα υποστεί ο “όχλος” από τα οικονομικά μέτρα και αυτό θα είναι ένα καλό μέσο, για την αναστήλωση του εθνικισμού κι εκείνων που σήμερα αδιαφορούν ή είναι αντίπαλοί του.

                                   ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

1.Η Δύση άργησε να δώσει δυναμικό παρόν στην κρίση της Ουκρανίας. Περιορίστηκε στις απειλές και στα “άσφαιρα”, γνωστά διπλωματικά “μπλα μπλα”. Το ΝΑΤΟ όφειλε να είχε προστατέψει από την πρώτη στιγμή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ την Κριμαία, από την ώρα, δηλαδή, που ο Πούτιν αποβίβαζε στο έδαφός της τον “πρώτο” στρατιώτη (και όχι 16.000 που είναι σήμερα και μάλιστα να ειρωνεύεται πως είναι ..νόπιοι). Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο σφάλμα του ΝΑΤΟ.

2.Μετά την αποβίβαση των πρώτων ομάδων Ρώσων στρατιωτών στο έδαφος της Κριμαίας έπρεπε να συλληφθούν ΑΠΑΝΤΕΣ οι ξένοι στρατιωτικοί από ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις, να ανακριθούν και να δικαστούν. Την ίδια στιγμή ΟΛΑ τα κράτη μέλη της Ε.Ε και η ίδια Αμερική να ανακαλέσουν τους πρεσβευτές τους από τη Μόσχα ,ώστε να τονιστεί το έγκλημα Πούτιν, η κρισιμότητα της κατάστασης και η έμπρακτη θέληση της Δύσης να αντιμετωπίσει στρατιωτικά την παράνοια του δικτάτορα. ΄Οχι μόνο δεν έκανε το ΝΑΤΟ το αυτονόητο, αλλά μέχρι αυτή την ώρα δεν έχει ακόμα προχωρήσει στην εκκαθάριση της περιοχής από τους ξένους Ρώσους στρατιώτες, αλλά και τη βίαιη απαγόρευση της κίνησης των πολεμικών πλοίων, που φεύγουν από το ναύσταθμο ,όπου ελλιμενίζεται ο ρώσικος στόλος, για να μεταφέρουν όπλα και άντρες.

3.Η Δύση δεν προχώρησε σε κανένα σοβαρό μέτρο, οικονομικό εμπάργκο πρώτα απ΄όλα, ώστε να πιέσει ασφυκτικά το δικτάτορα, να τον “εκθέσει” στα μάτια του πληθυσμού, να τον κάνει μισητό. ΄Ετσι μόνο θα γίνει αντιληπτά από το λαό της χώρας η κρισιμότητα της κατάστασης, απότοκο της αφροσύνη Πούτιν και ο κίνδυνος εκτράχυνσή της, όσο συνεχίζει να βρίσκεται ο δικτάτορας στην εξουσία.

4.Δεν προέβησαν  τα κράτη της Ε.Ε ,αλλά και η κυβέρνηση της Ουκρανίας στη διατύπωση κατηγοριών εναντίον του δικτάτορα για “ηθική αυτουργία σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας” ούτε απαίτησαν από τις αρχές του ευρωπαϊκού δικαστηρίου την έκδοση εντάλματος σύλληψης των κατηγορουμένων. Να προχωρούσαν μάλιστα και δυναμικά στην “εκτέλεση” του εντάλματος.

5. Δεν έχουν Αμερική και Ε.Ε ούτε καν προετοιμάσει μια ενημέρωση του ρωσικού λαού με εκπομπές -μεταδόσεις στη ρωσική γλώσσα (από όμορες με τη Ρωσία φιλικές της Ε.Ε χώρες ή από δορυφόρους) για την επισήμανση των κινδύνων που εμπεριέχει η συνέχιση της παραμονής ενός παρανοϊκού ηγέτη στην εξουσία και της ανάγκης εξουδετέρωσής του με κάθε τρόπο από τον ίδιο το ρωσικό λαό.

6.Δεν ανακοίνωσαν οι χώρες-μέλη της Ε.Ε την απαγόρευση μετακίνησης Ρώσσων πολιτών στις χώρες τους για εμπορικούς ή τουριστικούς λόγους. Ειδικά ο αποκλεισμός αυτής της μορφής θα κινητοποιούσε τα ανακλαστικά όλων εκείνων των Ρώσων, που δε διακατέχονται από εθνικιστικές αγκυλώσεις και επιθυμούν να δουν τη χώρα και το λαό τους κοντά στην Ευρώπη.

Η Ρωσία είναι έδαφος της Ευρώπης. Ο λαός της Ρωσίας, ανεξάρτητα από τις πολιτισμικές διαφορές με τη Δύση (μήπως τα Βαλκάνια δεν έχουν 😉 ανήκει στην οικογένεια των λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η διεύρυνση της Ε.Ε με μέλη χώρες γύρω από τι Ρωσία, αλλά ιδιαίτερα την ίδια τη Ρωσία, είναι όρος “sine qua non”.

΄Οσο υπάρχει Πούτιν ή άλλος όμοιος παράφρονας διάδοχός του στο “τιμόνι” της Ρωσίας, αυτό το όνειρο δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Και όσοι δεν έχουν την “όραση” μιας τέτοιας τόσο διευρυμένης Ευρώπης ή δεν τη θέλουν, αν μη τι άλλο, ας αναλογιστούν πως οι εθνικιστές Ρώσοι ηγέτες έχουν πυρηνικά. Δεν είναι καλύτεροι αυτοί από τους “Μουλάδες” του Ιράν ,ούτε από τον επίσης ανισόρροπο “ μπέμπη” της Β. Κορέας, τον οποίο εδώ και πολύ καιρό η Αμερική όφειλε να τον έχει “δέσει”, για να απαλλάξει και έναν ολόκληρο λαό από τη δυστυχία και να διαφυλάξει την παγκόσμια ειρήνη από τα παιχνίδια αφρόνων.

Ο Ομπάμα και η Μέρκελ ειδικά οφείλουν να κατανοήσουν πως τους έλαχε ο κλήρος σήμερα να αναλάβουν ιστορικούς ρόλους και να αναγορευτούν σε “ιστορικά πρόσωπα μεγάλης εμβέλειας”.

Ας τολμήσουν να φέρουν εις πέρας το έργο της Ιστορίας. “Οι καιροί ου μενετοί”!

 ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΄Η …“ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ” ΖΗΤΗΜΑ;

1. “…O πρόεδρος της Ουκρανίας εμφανίστηκε στην τηλεόραση, όπως είχε προαναγγείλει και από το Χάρκοβο όπου βρίσκεται ,ξεκαθάρισε ότι όχι μόνο δεν παραιτείται από την προεδρία της χώρας, αλλά και δήλωσε αποφασισμένος να υπερασπιστεί την πατρίδα του από τους «επιδρομείς».

Ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς δήλωσε ακόμα ότι «το παρόν κοινοβούλιο παίρνει παράνομες αποφάσεις που ντροπιάζουν τη χώρα». Πραξικόπημα καταγγέλλει ο Γιανουκόβιτς

Αρνείται να εγκαταλείψει την εξουσία ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, όπως δήλωσε κατά τη διάρκεια του τηλεοπτικού διαγγέλματός του, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τα γεγονότα στο Κίεβο, ως «πραξικόπημα» ενώ παρομοίασε την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, με την άνοδο των Ναζί στη Γερμανία του Μεσοπολέμου.

Στην ηχογραφημένη συνέντευξη που μεταδόθηκε από έναν ουκρανικό σταθμό λίγο μετά τις 16.00 (τοπική ώρα) ο Γιανουκόβιτς, δήλωσε πως έπρεπε να «προστατεύσει τους ανθρώπους» και πως δε θα «καταβάλει καμία προσπάθεια για να τερματιστεί η αιματοχυσία».

2. ” Τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό ομόλογό του, Τζον Κέρι, είχε το Σάββατο ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στην οποία υποστήριξε ότι η συμφωνία για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ουκρανία έχει «καταπέσει από την ανικανότητα ή την απροθυμία των δυνάμεων της αντιπολίτευσης» να την τηρήσουν.

«Οι παράνομες εξτρεμιστικές οργανώσεις αρνούνται να αφοπλιστούν και στην πραγματικότητα θέτουν το Κίεβο υπό τον δικό τους έλεγχο με τη συμπαιγνία των ηγετών της αντιπολίτευσης», είπε ο Λαβρόφ στον Κέρι τηλεφωνικά, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ρωσικής διπλωματίας.

Ο Λαβρόφ «υπενθύμισε» επίσης στον Κέρι ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν είχε καλέσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα σε συνομιλία που είχαν νωρίτερα οι δύο ηγέτες να «αξιοποιήσει κάθε ευκαιρία που του δίνεται για να σταματήσουν οι παράνομες ενέργειες των εξτρεμιστών και να επανέλθει η κατάσταση στη συνταγματική οδό»

***

Τί σχέση μπορεί να έχει το παλιό, ιστορικό ,“ανατολικό ζήτημα” ,με το “ουκρανικό” σήμερα, όπως λέμε στον τίτλο μας; Πού συναντέται το μακρινό παρελθόν με το παρόν ; Θα αναρωτηθεί κάποιος που δεν είναι ενημερωμένος ιστορικά σε βάθος. Ας δούμε ,λοιπόν, από κοντά το θέμα.

Το “Ανατολικό Ζήτημα” έχει να κάνει με το συνεχή αγώνα των Ρώσων να προωθηθούν στα παράλια του Εύξεινου Πόντου και να αναζητήσουν διέξοδο στη Μεσόγειο .΄Οσο η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν ισχυρή, οι Ρώσοι δεν ανακινούσαν τέτοιο ζήτημα. ΄Οταν .όμως, ξεκίνησε να χαρακτηρίζεται η πάλαι ποτέ ισχυρή αυτή αυτοκρατορία των Σουλτάνων, ως ο “μεγάλος ασθενής” ,αφού είχε χάσει πια και πολλά εδάφη και έδειχνε αδυναμία να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των νέων καιρών, τα πράγματα άλλαξαν άρδην.

Εξαιτίας αυτής ακριβώς της αδυναμία της Πύλης να αντιμετωπίσει τους “Ρώς” και της διαφαινόμενης άνετης πλέον καθόδου τους στη Μεσόγειο ,οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που καιροφυλακτούσαν να αποκομίσουν, όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη από τον επικείμενο θάνατο του “μεγάλου ασθενούς”, ενεπλάκησαν κι αυτές στο πρόβλημα και έκτοτε μέχρι σήμερα έγιναν και οι ίδιες μέρος του “ανατολικού ζητήματος”.

Μια από τις σπουδαιότερες και κρισιμότερες φάσεις αυτού του μεγάλου ζητήματος ήταν η κάθοδος του Ρωσικού στόλου στις αρχές του 1833 στον Κεράτιο κόλπο και η αδυναμία της Πύλης να εκδιώξει τα ξένα πολεμικά καράβια από το “υπογάστριό” της. Και μόνο, αφού απέσπασαν συμφωνία από το Σουλτάνο ΄”Συνθήκη του Χουνκιάρ Ισκελεσί “ (8 Ιουλίου 1833) οι Ρώσοι απεχώρησαν τελικά απο τον κόλπο. Αλλά, με τη συνθήκη αυτή ο Εύξεινος Πόντος όχι μόνο γινόταν στην ουσία μια ασφαλής, κλειστή θάλασσα της Ρωσίας, αλλά, το σημαντικότερο, αγνωριζόταν στη Ρωσία το δικαίωμα τα πολεμικά της σκάφη να βγαίνουν ανενόχλητα στο Αιγαίο.

Λίγα χρόνια μετά, και αφού οριστικοποιήθηκε η θέληση των ευρωπαϊκών δυνάμεων,ιδιαίτερα της Γαλλίας και της Αγγλίας για άμεση εμπλοκή τους στο πρόβλημα της εξόδου των Ρώσων στο Αιγαίο ,η Οθωμανική αυτοκρατορία δείχνει να αντιστέκεται (εκ του ασφαλούς πια) στις συνεχώς διογκούμενες απαιτήσεις των Ρώσων .΄Ετσι, το Μάιο του 1853, όταν τα ρωσικά στρατεύματα εισέρχονται στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, αλλά χωρίς να κηρύξουν πόλεμο εναντίον της Πύλης, η εξέλιξη των γεγονότων θα είναι ραγδαία. Η ενέργεια αυτή των Ρώσων ήταν το έναυσμα της έναρξης του λεγόμενου Κριμαϊκού πολέμου . Νωρίτερα , Βρετανία και Γαλλία είχαν υπογράψει συνθήκη συμμαχίας με την Πύλη, τον Μάρτιο του 1854 και έτσι οι Ρώσοι βρέθηκαν πλέον να διεξάγουν ένα δύσκολο, αλλά αποφασιστικό πόλεμο στη χερσόνησο της Κριμαίας όχι με τους Οθωμανούς, αλλά με τις στρατιωτικές και ναυτικές δυνάμεις τω δύο αυτών ευρωπαϊκών δυνάμεων, της Γαλλίας και της Αγγλίας.

Ο πόλεμος στην Κριμαία ήταν σκληρός και για τις δύο πλευρές και έληξε με ταπεινωτική ήττα των Ρώσσων. Μετά την νίκη, για πρώτη φορά η Οθωμανική αυτοκρατορία αναγνωρίζεται από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις ως σύμμαχος και μέλος της λέσχης των Μεγάλων δυνάμεων

Μετά τη σύντομη αυτή ιστορική αναδρομή, ας σταθούμε να αναλύσουμε την , πριν από λίγες ώρες, τραγική εξέλιξη των τελευταίων δραματικών γεγονοτων στην εξεγερμένη Ουκρανία, όπως αποτυπώνεται στη σημερινή ειδησεογραφία.

Σ΄αυτό το τεράστιο πρόβλημα της διεξόδου της Ρωσίας στη Μεσόγειο, το “Ανατολικό ζήτημα” ,έχει τις ρίζες του και η σημερινή ,νέα, απρόοπτη για πολλούς , εξέλιξη της ουκρανικής εξέγερσης στην πλατεία Μεϊντάν , η οποία είχε ξεκινήσει λίγες ημέρες πριν κατά του Ουκρανού, Ρωσόφιλου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς . ΄Ολα έδειχναν πως η κατάσταση έβαινε προς εκτόνωση, μετά την υπογραφή της συμφωνίας από τον ίδιο τον Γιανουκόβιτς, την αντιπολίτευση και τους Ευρωπαίους υπουργούς των εξωτερικών Γαλλίας, Γερμανίας και Πολωνίας . Ξαφνικά, όμως, ο ανατραπείς πρόεδρος και μόλις λίγες ώρες μετά την επίτευξη της συμφωνίας, όπως διαβάζουμε στην παραπάνω είδηση, εξαφανίστηκε από το Κίεβο, πήγε στο ρωσόφιλο Χάρκοβο και από εκεί απηύθυνε διχαστικό διάγγελμα , ανατρέποντας τους όρους τις συμφωνίας , μιλώντας για πραξικόπημα της Βουλής και διαβεβαιώνοντας τους οπαδούς του πως δεν παραιτείται. Λίγες ώρες μετά, λέγεται, πως επιχείρησε να διαφύγει με αεροπλάνο στη Ρωσία, αλλά εμποδίστηκε η αναχώρησή του.

Τί μεσολάβησε, όμως ,και ήρθαν τα “πάνω κάτω”, λίγες ώρες μετά την ιστορική, όπως φαινόταν, συμφωνία, που θα σηματοδοτούσε τη λήξη της περιπέτειας της χειμαζόμενης χώρας ,η οποία θρηνεί 80 νεκρούς και 500 τραυματίες από τους ελεύθερους σκοπευτές του Γιανουκόβιτς; Ας πάμε λίγα χρόνια πριν, για να “δέσουμε” τα γεγονότα.

Η Ουκρανία είναι μια χώρα που μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ΄Ενωσης και την ανακήρυξή της σε ανεξάρτητη χώρα, άφησε (λίγο πιο αργά από άλλες) να φανούν και σ΄αυτή οι σοβαρές διαφορές ανάμεσα στον ίδιο τον πληθυσμό της χώρας, που δεν είχαν βγει στην επιφάνεια, όσο η κομμουνιστική Μόσχα κυβερνούσε με πυγμή . Οι διαφορές αυτές εκτείνονταν σε πολλά και διάφορα επίπεδα, αλλά, αν θέλαμε να τις συγκεκριμενοποιήσουμε για ευκολία, θα λέγαμε πως εκφράζονταν με 2 καθοριστικούς χαρακτηρισμούς : Στα ανατολικά ο ουκρανικός λαός ήταν ρωσό-φιλος και στα δυτικά ευρωπαιό-φιλος. (Ο διαχωρισμός σε Ορθόδοξους Ανατολικούς Ουκρανούς και Καθολικούς Δυτικούς ,που επιχειρούν μερικοί να κάνουν, είναι εντελώς απλουστευτικός).

Η Αμερική και η Ε.Ε από την πρώτη στιγμή της πτώσης της Σοβιετικής ΄Ενωσης και της ανεξαρτητοποίησης των εθνικών κρατών, που τη συγκροτούσαν , διέβλεψαν την τεράστια γεωγραφική -στρατιωτική σημασία της Ουκρανίας στη μετα-σοβιετική περίοδο και τα σοβαρά προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν στο μέλλον από τη Ρωσία με την πληγή του “Ανατολικού ζητήματος” χαίνουσα στην ίδια ακριβώς περιοχή ,την Κριμαία (εκεί, δηλαδή, που ήταν πάντα) γι αυτό δεν έμειναν αδιάφορες. ΄Ηδη, από το 2004, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια εναντίον του (και τότε) προέδρου της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς, ενισχύοντας αποφασιστικά (οικονομικά και ψυχολογικά) την “πορτοκαλί”(Помаранчева ) επανάσταση, όπως ονομάστηκε εκείνη η εξέγερση και τους ηγέτες της Βίκτορ Γιούσενκο και Τζούλια Τιμοσένκο. Και τότε , 2004 ,στον ξεσηκωμό αυτό ,πάλι “θέατρο” των γεγονότων υπήρξε η κεντρική πλατεία του Κιέβου Μεϊντάν.

Τελικά, ο δυτικόφιλος Γιούσενκο κέρδισε τις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 26 Δεκεμβρίου  2004 με απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας.΄Ομως, στην πορεία της διακυβέρνησης της χώρας και μόλις λίγα χρόνια μετά, ο ίδιος ο πρόεδρος Γιούσενκο και η σύμμαχός του πρωθυπουργός Τιμοσένκο απέτυχαν να πραγματοποιήσουν το όραμα της χώρας και της “πορτοκαλί” επανάστασης για ουσιαστικές αλλαγές, κυρίως οικονομικές, στην πάμπτωχη χώρα. ΄Ετσι, ο Γιανουκόβιτς (η ιστορία επαναλαμβάνεται και ας λένε όχι), κατάφερε να εκμεταλλευτεί και πάλι τη δυσαρέσκεια του κόσμου από την ανικανότητα, αλλά και τα σκάνδαλα της “επαναστατικής κυβέρνησης” και να επιστρέψει στην προεδρία το 2010, αφού η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή αποφάσισε ότι είχε διεξάγει δίκαια τις προεδρικές εκλογές του 2010! Ο Πούτιν, που “έριξε” πολύ χρήμα για να μπορέσει ο “καταδικός” του άνθρωπος Γιανουκόβιτς να ξαναγίνει πρόεδρος ,εύκολα κατάφερε αργότερα να του ανανεώσει ο “αχυράνθρωπός” του Πρόεδρος στο Κίεβο τη συμφωνία για την ενοικίαση της ναυτικής βάσης στην Κριμαία, όπως αναλύσαμε στο χτεσινό κείμενό μας εδώ.

Παραθέτουμε το συγκεκριμένο αυτό απόσπασμα από το θέμα, που δημοσιεύτηκε στις 22/2/2014 στις “ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ” με τίτλο  ΘΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ;

…………………………………………………………………………………………………………………………….

“ Να επαναλάβουμε πως ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων είναι ο δικτάτορας της Ρωσίας και εκτελεστής ακτιβιστών στη χώρα του. Η ναυτική βάση στην Κριμαία (Σεβαστούπολη ) είναι το “σημείο τριβής”.  Την έχουν νοικιάσει οι Ρώσοι από τους Ουκρανούς και είναι η μοναδική διέξοδος των Ρώσων νότια, στις δικές μας εδώ θάλασσες. Το έτος 2017 έληγε  το συμφωνητικό ενοικίασης της ναυτικής αυτής βάσης στο λιμάνι της Κριμαίας ,αλλά ο Γιανουκόβιτς πρόφτασε και το ανανέωσε ως το 2042! Η Κριμαία, ως γνωστόν, στην παλιά Σοβιετική ΄Ενωση, ήταν το νοτιότερο και στρατηγικότερο τμήμα της. Εκεί βρίσκεται ο περίφημος ισθμός Περοκόπ και μέσα απ΄αυτόν ενώνετο με την ξηρά. Σύνορα της Κριμαίας είναι δυτικά η Μαύρη θάλασσα και ανατολικά-βόρεια η Αζοφική.

Μόνο από εδώ έχει η Ρωσία έξοδο στη Μαύρη θάλασσα, τα Δαρδανέλια και τη Μεσόγειο. Στην ουσία η Ρωσία είνα μια ηπειρωτική χώρα και μόνο από το σημείο αυτό μπορεί να κινηθεί νότια. Αλλά η έξοδος αυτή πια, με την κατάρρευση της Σοβιετικής ΄Ενωσης, είναι ουκρανική, δεν είναι ρώσικη, την ενοικιάζουν από τους Ουκρανούς. (Το Καλίνινγκραντ και οι ακτές πάνω στη Σιβηρία είναι πολύ μακριά για ανεφοδιασμό). Γι΄αυτό η Μόσχα τρέμει στην ιδέα πως αν η Ουκρανία ενταχθεί στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, είναι… τελειωμένη ως ναυτική δύναμη. Θα πρέπει να ψάχνει κάτω στη Μεσόγειο σε καμιά Κύπρο ή Συρία να βρει μέρος να σταθεί. “

Ας δούμε τώρα τα συμπεράσματα απ΄όσα είπαμε:

Η υπαναχώρηση ,πριν λίγες ώρες του Γιανουκόβιτς και η αποκήρυξη της συμφωνίας που υπέγραψε με την αντιπολίτευση και την Ε.Ε με το διάγγελμα που απηύθυνε από το Χάρκοβο , σηματοδοτούν μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Ο ανατραπείς πρόεδρος είναι σίγουρο πως από την πρώτη στιγμή βρίσκεται σε απευθείας επικοινωνία με τον Πούτιν, ο οποίος και τον καθοδηγεί απολύτως. Ο αδίστακτος πρόεδρος της Ρωσίας έστειλε αντιπρόσωπό του στις διαπραγματεύσεις στο Κίεβο, χωρίς όμως να υπογράψει τη συμφωνία ,όπως έκαναν οι Ευρωπαίοι υπουργοί εξωτερικών και υπέδειξε στο Γιανουκόβιτς να προχωρήσει σε “αναδίπλωση “και να υπογράψει τη συμφωνία.΄Ετσι και έγινε. ΄Ηταν μια πολύ έξυπνη κίνηση της “αρκούδας του βορά” και να γιατί.

Η υποχώρηση του ρωσόφιλου Γιανουκόβιτς τελικά δεν ήταν πατριωτική στάση, για να εξέλθη η χώρα από την κρίση και να διασωθεί. Αντίθετα. ΄Αφησε να φανεί (αυτό επιζητούσε) πως υπέστη μια ταπεινωτική ήττα , εξαιτίας της αποπομπής του από το αξίωμα του προέδρου, όπως ψήφισε η πλειοψηφία της ουκρανικής Βουλής. Αυτή η νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά την εξευτελιστική αποπομπή και την άρον-άρον  φυγή του από το Κίεβο, αντί να ηρεμήσει τη χώρα, άνοιξε τον “ασκό του Αιόλου” . Πυροδότησε την οργή και την αγανάκτηση του ρωσόφιλου, ανατολικού πληθυσμού της Ουκρανίας ,που έπαθε σοκ στην ιδέα ότι χάσανε αυτοί και νίκησαν οι “ άλλοι” , οι “δυτικοί”, οι εχθροί της Ρωσίας ,οι φίλοι της Ε.Ε και ζητά “εδώ και τώρα εκδίκηση”. ΄Ηδη , αυτό ο θυμός και η προσβολή εκδηλώθηκαν ,σε πολλές από τις ανατολικές περιοχές της χώρας, αφού αρκετοί “άρχοντες” της τοπικής αυτοδιοίκησης ,αλλά και άλλες δημόσιες αρχές , αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την απόφαση της Βουλής και συμφώνησαν με τον έκπτωτο πρόεδρο πως πρόκειται για πραξικόπημα.

Αυτό περίμενε ο Πούτιν. Οι επιλογές του Ρώσου προέδρου μέχρι το διάγγελμα Γιανουκόβιτς, έδειχναν να είναι δύο.

Η πρώτη: Να αφήσει τη χώρα ελεύθερη να διευθετήσει τις διαφορές της. Αυτό, βέβαια, στην πραγματικότητα σήμαινε πως η Ουκρανία περνούσε στην κηδεμονία της Ε.Ε . Και από μια τέτοια εξέλιξη ήξεραν, φυσικά, οι Ρώσοι πως χάνουν αργά ή γρήγορα την επιρροή τους στη χώρα ,που σήμαινε, εκτός των άλλων, και την οριστική απώλεια της περίφημης ναυτικής βάσης τους της Κριμαίας. (Με λίγα λόγια, σύμφωνα με την ιστορική αναδρομή που κάναμε παραπάνω ,διαπιστώνουμε πως με τέτοια απόφαση η Ρωσία εγκαταλείπει ΣΗΜΕΡΑ , σχέδια αιώνων , κλείνει το “Ανατολικό” “ζήτημα” για διέξοδο στη Μεσόγειο και αποδέχεται πως δεν είναι πια ,παρά μια ηπειρωτική χώρα).

Η δεύτερη: Να εξωθήσει τα πράγματα στα “άκρα”, να κάνει τον ελιγμό που έκανε με την υπογραφή τη συμφωνίας των εμπλεκομένων στο Κίεβο ,για να κερδίσει τα προσχήματα και χρόνο. Απώτερος στόχος του Πούτιν να διαμελίσει τη χώρα ,βάζοντας δικό του πρόεδρο στην Ανατολική Ουκρανία, το ρωσόφιλο τμήμα της χώρα (το Γιανουκόβιτς ή κάποιον άλλον). Αυτό σημαίνει πως οι Ρώσσοι εξασφαλίζουν πια μόνιμη βάση στη Κριμαία και με τον τρόπο αυτό εισέρχοντια σε μια νέα φάση του ανατολικού ζητήματος με ανέλπιστα ευτυχή κατάληξη για τη χώρα .

΄Ηδη, η στάση που κρατάει πλέον ο έκπτωτος πρόεδρος της Ουκρανίας και “αχυράνθρωπος” του Πούτιν, δείχνει πως ο Ρώσος πρόεδρος έχει επιλέξει το δεύτερο δρόμο. Σε καμιά περίπτωση δε θα έκανε “χαρακίρι” ο Πούτιν, δε θα απεμπολούσε ιστορικά, εθνικά συμφέροντα μετά από τόσους “αιώνες αγώνα” , αφήνοντας τη χώρα του χωρίς διέξοδο στη Μεσόγειο. Η ρώσικη, εθνική ιστορία θα του το χρέωνε αυτό ως “έγκλημα εσχάτης προδοσίας.” Αποφάσισε ,επομένως, ο Ρώσος πρόεδρος να τα “παίξει όλα για όλα.” Κρατάει τη “βόμβα” και είναι θέμα χρόνου πότε θα την απασφαλίσει και θα την εκτοξεύσει. ΘΑ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ!

Μόνο ο χρόνος που θα προχωρήσει στην εφαρμογή του σχεδίου του διαμελισμού της χώρας είναι ζητούμενο αυτή την ώρα. Θα προχωρήσει τώρα αμέσως, που τα πράγματα βρίσκονται “εν θερμώ “,που ο λαός της χώρας , ούτως ή άλλως, είναι διχασμένος; Αν προχωρήσει “σήμερα” στην πραγματοποίηση του σχεδίου “διαμελισμός” είναι σίγουρο πως θα έχει τη μισή σχεδόν Ουκρανία σύμμαχο. Προσχήματα και αφορμές έχει πάρα πολλές να πετάξει αυτή την ώρα τη “βόμβα”. Θα το τολμήσει όμως;΄Η θα αφήσει να περάσει χρόνος, να υπάρξει εκτόνωση, να περιμένει ή να “δημιουργήσει” νέες ευκαιρίες επέμβασης, φοβούμενος την ,επίσης “εν θερμώ” πλέον, αντίδραση του ΝΑΤΟ,που θα θεωρήσει ένα τέτοιο εγχείρημα, τον άμεσο, δηλαδή, διαμελισμό της Ουκρανίας ως “casus belli” και κανείς δεν ξέρει ως πού μπορεί να φτάσει η αντίδραση της νατοϊκής συμμαχίας; Δεν είναι προβλέψιμος αυτός ο χρόνος και δεν υπάρχει απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.

΄Ομως, αυτά είναι τα σχέδια του Πούτιν. Οι Αμερικανοί και η Ε.Ε ,τί σχέδια έχουν; ΄Εχουν κι αυτοί αποφασίσει; Θα επιτρέψουν να διαμελισθεί η Ουκρανία;

Η Αμερική λίγες ώρες πριν, δείχνει να βγαίνει “μπροστά” με τον ίδιο τον πρόεδρο Ομπάμα να συνομιλεί με τον Πούτιν, αλλά και τον Αμερικανό υπουργό εξωτερικών με τον παμπόνηρο ομόλογό του της Ρωσίας, ο οποίος εξέφρασε τάχα την… αγανάκτησή του για τους επαναστάτες στο Κίεβο που δε σέβονται τη συμφωνία (αυτοί δε τη σέβονται και όχι οι “Ρωσοσυνωμότες”!) ,που θέλουν να βλάψουν τα συμφέροντά της Ουκρανίας και άλλα τέτοια αφελή και κομπογιανίτικα . Και η Ε.Ε; Τί κάνει η “΄Ενωση¨ αυτή την ώρα; Για χατίρι της Ε.Ε, άλλωστε, έγινε η εξέγερση στην Ουκρανία. Τί θα κάνει για τη χώρα;

“Κακά τα ψέματα”! Καμιά στρατιωτική δράση δε θα αναλάβει μόνη της η Ε.Ε. Ούτε μπορεί. ΄Αλλωστε, σ΄αυτές τις περιπτώσεις, όταν λέμε στρατιωτική Ε.Ε, εννοούμε το ΝΑΤΟ και όταν λέμε ΝΑΤΟ ,εννοούμε Αμερική . ΄Αρα ,να ρωτάμε επί της ουσίας. Τί θα κάνουν οι Αμερικανοί; Μετά από την πασιφανή επιλογή Πούτιν για ΡΗΞΗ , η απάντηση είναι μονόδρομος: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΗ ΡΗΞΗ. ΄Αγνωστο είναι αυτή τη στιγμή με ποιο τρόπο. Αρχικά θα το παλέψουν σε πολιτικό, διπλωματικό επίπεδο. Αν ο Πούτιν επιμένει, δοθέντος πως “έχει πάρει ψηλά τον αμανέ” τελευταία και οι Αμερικανοί τον έχουν στη “μπούκα”,μπορεί και να φτάσει ο Ομπάμα σε στρατιωτική δράση. Πώς, πότε, πού; Πολύ δύσκολο να το φανταστεί κανείς.

“Alea jacta est”,λοιπόν. Ο Πούτιν πέταξε προκλητικά σε Ευρώπη και Αμερική το “γάντι”. Αποφάσισε και διάλεξε να είναι εχθρός και όχι φίλος με τη Δύση. Μάλιστα στη διάρκεια της πολύχρονης θητείας του ,πολλές φορές προκάλεσε το ΝΑΤΟ και ειδικά τελευταία με τη στάση του στη Συρία.

Παράλληλα, να μην ξεχνάμε και ένα άλλο ,κορυφαίο, εσωτερικό ζήτημα της Ρωσίας: ΄Οπως έχουμε γράψει πολλές φορές, ο ρωσικός λαός, σε ένα ποσοστό 40-45% εμφορείται από εθνικιστικές ή ακροδεξιές-φασιστικές αλλά και ναζιστικές απόψεις. Είναι οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι που τόσες φορές έδωσαν στον Πούτιν την εξουσία. Αντίθετα, μια, καθόλου ευκαταφρόνητη, πλειοψηφία του εκλογικού σώματος στη Ρωσία προτιμούσε ,όλα αυτά τα χρόνια , την ΑΠΟΧΗ, κάθε φορά που γίνονταν εκλογές. Οι εθνικιστές αυτοί και λοιποί οπαδοί του Πούτιν ονειρεύονται μια μεγάλη και ισχυρή Ρωσία. Μια Ρωσία -Σοβιετική ΄Ενωση ,αλλά όχι κομμουνιστική. Ακροδεξιά, φασιστική. Να τί έγραφε παλιότερα η βρετανική εφημερίδαGuardian για το συγκεκριμένο θέμα: “…Δεν πρέπει επομένως να ενισχυθεί η δύναμη της Ρωσίας. . Ο Πούτιν σκοπεύει μέχρι το 2024 τη δημιουργία Ρωσικής Αυτοκρατορίας που θα έχει υπό την επιρροή της τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα «ο Πούτιν έχει επιλέξει τη σύγκρουση με τις ΗΠΑ, ενώ συντηρεί εμμέσως και μια εθνικιστική τάση στο εσωτερικό της χώρας του». Και το άρθρο καταλήγει: «Η Ρωσία σκοπεύει να γίνει η χώρα που θα εξαρτάται από εκείνη ενεργειακά ολόκληρη η Ευρώπη, ενώ συμμετέχει σε μια τρελή κούρσα εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα πραγματικά προβλήματα θα ξεκινήσουν μετά την εκλογή του Πούτιν το Μάρτιο του 2012”.

Σ΄αυτή τη χώρα “εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού” Εκεί θα “σκάσει μύτη” ο Νέο- Ναζισμός, έχοντας την ισχύ κράτους πλέον, με όπλα, με πυρηνικά ,με δύναμη. Με μαθηματική ή μάλλον με…ιστορική ακρίβεια, εκεί θα καταλήξει η Ρωσία. Το κακό είναι πως δεν υπάρχει καμιά μαζική, λαϊκή αντίδραση στο εσωτερικό της χώρας .Ο “δημοκρατικός” πληθυσμός της, που αντιδρά στα σχέδια και την πολιτική γενικά του Πούτιν, στην ουσία δεν “υπάρχει” αυτή την ώρα. Βρίσκεται σε “καταστολή”. Είτε εξαιτίας της φτώχειας, είτε της …“βότκας”, είτε από το φόβο μετά από όσα βλέπουν να γίνονται δίπλα τους από μια μαφιόζικη -δικτατορική κυβέρνηση. Ακτιβιστές συλλαμβάνονται, βασανίζονται, φυλακίζονται, εκτελούνται. ΄Ενας απέραντος ΠΑΝΙΚΟΣ επικρατεί σήμερα στη Ρωσία. Οι μισός πληθυσμός της χώρας θα προτιμούσε να μεταναστεύσει, παρά να μείνει και να αντισταθεί στον Πούτιν.

Οπότε, ο δρόμος ,δυστυχώς, είναι μονόδρομος για τους Αμερικανούς και την Ευρώπη. Η λύση πρέπει να δοθεί ΣΗΜΕΡΑ . Η λύση στο χρονίζον “Ανατολικό ζήτημα “,αλλά, το σημαντικότερο, στη μελλοντική “ναζιστικοποίηση” της χώρας του Πούτιν. Αν τον αφήσουν έτσι αυτή την ώρα, χωρίς δυνατό και μη…αναστρέψιμο “χαστούκι” ,ο δικτάτορας θα αποθρασυνθεί. Κι αν αποθρασυνθεί, σε πολύ λίγο χρόνο ο “ελεύθερος κόσμος” θα έχει να αντιμετωπίσει 3 ισχυρές ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ δυνάμεις με πυρηνικά όπλα και πολλούς δορυφόρους τους: Τη Ρωσία, τη Β. Κορέα και το Ιράν.

Ας μην τολμήσουν Αμερική και Ε.Ευρώπη να κάνουν τέτοιο έγκλημα. “Εδώ και τώρα” ΑΜΕΣΗ και αποτελεσματική επέμβαση στην Ουκρανία. Είναι μονόδρομος. Αλλιώς θα μετανοήσει πικρά στο μέλλον η Δύση.

___________________________________________________________________________________________________