Η Νεα εθνική πυξίδα (άρθο του Αλέξη Τσίπρα).
Τα σημαντικότερα σημεία των προτάσεων του.
Για το Ουκρανικό:
«Μεγάλος ηττημένος η Ευρώπη. Αντί να αποδυναμωθεί η ρωσική οικονομία, αποδυναμώθηκε η ευρωπαϊκή και ιδιαίτερα η γερμανική. Στον τομέα της ενέργειας οι ΗΠΑ όχι μόνο δεν είχαν απώλειες αλλά αποκόμισαν κέρδη. Τι πέτυχε λοιπόν η Ευρώπη από την επιμονή της να στηρίξει μέχρις εσχάτων τον πόλεμο έναντι της επιλογής να επιδιώξει διπλωματική λύση; Μάλλον να πυροβολήσει τα πόδια της».
Για την Ευρώπη
Είναι επείγουσα ανάγκη για μια ριζική στροφή της ΕΕ στο Ουκρανικό, με στόχο την ειρήνη και την οικοδόμηση μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας, για μεγάλης κλίμακας έκδοση κοινού χρέους για την άμυνα και τη στήριξη ευρωπαϊκών δημοσίων αγαθών – για την πράσινη μετάβαση, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και πολιτικές συνοχής καθώς και για ριζικές τομές για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής αγοράς που περιγράφονται στις Εκθέσεις Ντράγκι και Λέττα.
Επίσης, σημειώνει ότι η ΕΕ πρέπει επιτέλους να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και σε σχέση με το Ισραήλ και την ανάγκη για ειρήνη στην Παλαιστίνη, με τερματισμό των ισραηλινών επιχειρήσεων που έχουν οδηγήσει σε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους.
Για τα εθνικά θέματα
Ο κ. Τσίπρας εκτιμά πως η ΝΔ χειρίστηκε καταστροφικά το Ουκρανικό και υπενθυμίζει πως είχε προειδοποιήσει ότι το δόγμα «ανήκουμε στη Δύση», σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, είναι παρωχημένο και λανθασμένο.
Ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει πως «η Ελλάδα θα είναι μόνη, όσο πρόθυμη και αν υπήρξε στους συμμάχους της τα τελευταία έξι χρόνια. Το ερώτημα είναι πόσο ισχυρή είναι, όχι μόνο η αποτρεπτική της δύναμη, αλλά και η αποφασιστικότητά της, όπως δείξαμε το 2018 απέναντι στην προσπάθεια του ερευνητικού Barbaros να εισέλθει σε ελληνική υφαλοκρηπίδα».
Τονίζει πως είναι επείγον και αναγκαίο, άμεσα:
• Να μετατοπιστεί η στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ, από τη βάση της λογικής του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και οφέλους.
• Να εξασφαλισθεί η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας σε κάθε διεργασία που αφορά την επόμενη μέρα για την ευρωπαϊκή άμυνα και την ειρήνη στην Ουκρανία.
• Να επιδιωχθεί η αποκατάσταση διπλωματικών διαύλων με τη Ρωσία. Και η Ελλάδα να καταθέσει τις δικές της προτάσεις για την νέα πανευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας.
• Να υποστηριχθεί η διασύνδεση της αναθεώρησης της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ – Τουρκίας (ή μιας ενδεχόμενης Συμφωνίας Επενδύσεων και Εμπορίου ΕΕ-Τουρκίας) με την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Με σαφείς κόκκινες γραμμές την εδαφική ακεραιότητα και άμυνα των νησιών.
• Να αποφασισθεί η επέκταση των χωρικών υδάτων στην Ανατολική Μεσόγειο στα 12 ν.μ., με οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με τις εκεί όμορες χώρες.
• Να επιδιωχθεί η πραγματοποίηση Διάσκεψης ΕΕ-χωρών της Ανατολικής Μεσογείου στο πλαίσιο της οποίας η Ελλάδα, σε συντονισμό με την Κύπρο και χώρες της Συνόδου των Ευρωπαϊκών Χωρών του Νότου, να προωθήσει τον ρόλο και τις θέσεις της στην περιοχή (ελληνοτουρκικά, παλαιστινιακό, συριακό, λιβυκό).
****
Ο βασιλεύς απέθανε. Zήτω ο βασιλεύς! Να υποθέσουμε πως το πνέον τα λοίσθια Μητσοτακικό καθεστώς και καταρρέον υπό το βάρος των πολλών και πάσης φύσεως αμαρτιών του, «παραδίδει ψυχή» οσονούπω στο νέο Τσιπρικό;
Βεβαίως, αν συμβεί, θα πρόκειται για …παλινόρθωση, μια και στο πρόσφατο παρελθόν, το καθεστώς αυτό είχε δοκιμαστεί, απορριφθεί και αποπεμφθεί. Ο ίδιος, μάλιστα, ο «έκπτωτος βασιλεύς» είχε (κατά)διωχθεί κι «από χωρίου εις χωρίον» έφτασε στη Ρώμη, όπου και παρέμεινε σε πολιτικό κώμα στην… κρύπτη Αγ. Πέτρου (διάβαζε Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα), περιμένοντας τη στιγμή που ο διάδοχός του Κυριάκος θα τα έκανε θάλασσα. Και φαίνεται πως αυτή η στιγμή της επανάκαμψης ζυγώνει, αν κρίνει κανείς από το πρόσφατο άρθρο του, όπου για άλλη μια φορά «πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης».
Μια τέτοια επιστροφή, πάντως, αν είναι στα σκαριά και στα μυαλά των στελεχών του ενιαίου παλαιοΣύριζα, που σήμερα είναι διπολικός ( ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) δεν είναι και η καλύτερη απόφαση. Είναι σίγουρο πως αν συμβεί, περισσότερο κακό θα κάνει στη θρυλούμενη συμμαχία των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων με κορμό ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος απλός. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι «κόκκινο πανί» για τους Πασόκους. Δύσκολο, έως αδύνατο να συνυπάρξουν Ανδρουλάκης και Τσίπρας και μάλιστα σε κυβερνητικό σχήμα και συνεργασία.
Και μην πει κανείς « εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ τα βρήκε και συγκυβέρνησε με τους ΑΝΕΛ, γιατί όχι και με τους σοσιαλιστές» επιδή, όσο περίεργο κι αν φανεί, είναι περισσότερα (τουλάχιστον τότε) όσα ένωναν την Τσιπρική Αριστερά με την Ακροδεξιά του Καμένου, απ΄ όσα τους χώριζαν. Το 2025 δεν είναι 2015. Με όσα έχουν μεσολαβήσει, έχει αλλάξει ριζικά το πολιτικό -κομματικό τοπίο στη χώρα. Η άνοδος του κινήματος της ΑΠΟΧΗΣ, που αυτή την ώρα «παίζει» να διεκδικεί το μισό εκλογικό σώμα, η απρόβλεπτη, ως μη σταθμητή εκλογική δύναμη των κομματικών μορφωμάτων, εντός και εκτός Βουλής στα… ακροδεξιά της Δεξιάς και στα ακροαριστερά της Αριστεράς, είναι αστάθμητοι παράγοντες, ως πολιτική συμπεριφορά και με το είδος των χαρακτηριστικών της αυτή την ώρα.
Πάντως, η αβεβαιότητα και η αδυναμία συνένωσης αυτών των περίφημων προοδευτικών δυνάμεων, θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να πραγματοποιηθεί και να λειτουργήσει με την επανεμφάνιση στο τιμόνι του ξανακολλημένου παλαιοΣυριζα, του παλιού αρχηγού του. Είναι το μόνο σίγουρο.
΄Ετσι κι αλλιώς, ο παλιός Αλέξης Τσίπρας δε φαίνεται να έχει αλλάξει με όσα, τουλάχιστον, συμπεράναμε στο χτεσινό του άρθρο. Μπορεί να ισχυρίζεται πως βρισκόμαστε μπροστά σε τεκτονικές αλλαγές, ο ίδιος, όμως, δε φαίνεται να έχει στο ελάχιστο αλλάξει. Είναι ο γνωστός, παλιός, ξύλινος, αριστερός κομματικός του λόγος.
Εκείνο που καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνη την επανεμφάνιση του π. αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε τροχιά ανάληψης κυβερνητικής εξουσίας σε αυτή τη συγκυρία με δύο δικτάτορες, Αμερικής και Ρωσίας, να έχουν ισοπεδώσει κάθε έννοια και αρχή το ισχύοντος μέχρι σήμερα Διεθνούς δικαίου , είναι οι απόψεις που διατύπωσε για τα εθνικά λεγόμενα ζητήματα.
Επανέρχεται στη στάση «ίδιες αποστάσεις», όπως παλιά, αλλά τώρα από… Ευρώπη και σύναψη ιδιαίτερων σχέσεων με το Ρώσο δικτάτορα! Ασφαλώς, δείχνει να μην είναι και ο…φανατικότερος της ιδέας για αυτόνομη, κοινή ευρωπαϊκή άμυνα, απέναντι στις δύο υπερδυνάμεις. Κι ακόμα χειρότερα, «ρίχνει νερό στο μύλο» Ερντογάν, με τις γνωστές του θέσεις περί «κόκκινων γραμμών», «γκρίζων ζωνών» και προσφυγή στη Χάγη με τρόπο που δε θα δεχόταν ποτέ η Τουρκία για να προσκληθεί σε υπογραφή κοινής συμφωνίας (συνυποσχετικό) .
Ο Αλέξης Τσίπρας αυτή τη στιγμή, θα ήταν ό, τι χειρότερο , για να προχωρήσει και να προκύ(ό)ψει μια σταθερή συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Αλλά και σε ζητήματα «εθνικά», θα είναι ο “μοιραίος άνθρωπος”, ακόμα και για την ακεραιότητα της χώρας, δοθέντος πως ο Τραμπ « τα παίρνει κρανίο» και στο άκουσμα της λέξης «Αριστερά» (τον Μπάιντεν τον αποκαλεί …ακροαριστερό!).
Μπορεί να φανταστεί κανείς τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό, τον Ερντογάν να τραγουδάει στη Ρόδο τον αγαπημένο του σκοπό στους νέους του στίχους … “ήρθαμε τελικά μια νύχτα ,αλλά όχι μόνο για μία” και τον ΄Ελληνα πρωθυπουργό να ζητάει (δια)μεσολάβηση από το δικτάτορα της Αμερικής; Το σίγουρο είναι πως ο τρελαμένος Τραμπ, θα απορούσε γιατί ο Τούρκος ομόλογός του έμεινε μόνο στα νησιά και δεν προχώρησε και στη… Θράκη!
Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες των Ελλήνων με Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι της χώρας, ξανά αυτή την ώρα!