΄Εχουμε, 2 ισχυρά δεδομένα, τονίσαμε , για να μπορούμε να υποστηρίζουμε την άποψη για την ύπαρξη επικινδυνότητας σε μελλοντικές ημέρες και στη γειτονιά μας:
1. Το σύνδρομο της ιστορικής παράκρουσης-μεγαλομανίας από το οποίο πάσχει το ίδιο επίφοβα με τον Πούτιν της Ρωσίας και ο “Πούτιν” της Τουρκίας. Ως “Τσάρος” ο πρώτος και ως Σουλτάνος ο δεύτερος.
2. Οι αφορμές της εισβολής σήμερα στην Ουκρανία είναι ίδιες ακριβώς με εκείνες που θα επικαλεσθεί ο Ερντογάν στην περίπτωση που θα ανοίξει και τούτος τον “ασκό του Αιόλου” σε μας εδώ κάτω . Η αποστρατικοποίηση των νησιών μας. Ο Ρώσος δεν ήθελε μια Ουκρανία εξοπλισμένη ,όπως στις παλιότερες συμφωνίες δεσμεύτηκαν οι Δυτικοί . ΄Οντως υποσχέθηκαν πως δε θα επεκτείνουν το ΝΑΤΟ ως τα δικά τους σύνορα. Για τα Δωδεκάνησα ισχύει το ίδιο. Παραθέτουμε την ανάρτηση του ελληνικού ΥΠΕΞ για το εν λόγω ζήτημα:
Το καθεστώς των Νήσων του Ν.Α. Αιγαίου (Δωδεκάνησα)
Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα “κατά πλήρη κυριαρχία” από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Περαιτέρω, οι διατάξεις της εν λόγω Συνθήκης προβλέπουν την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών: “Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι”. Στα Δωδεκάνησα υφίστανται ορισμένες δυνάμεις εθνοφυλακής, οι οποίες έχουν δηλωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της συμφωνίας CFE”.
Στην ίδια ανακοίνωση το δικό μας ΥΠΕΞ επικαλείται διάφορους λόγους για τους οποίους , διατείνεται, δεν ισχύει η συγκεκριμένη διάταξη της συνθήκης για αποστρατικοποίηση του Ν.Α Αιγαίου . Ανάμεσα σ΄ αυτούς, σοβαρότερο λόγος είναι πως η Τουρκία δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947. Επομένως, για την Τουρκία η συγκεκριμένη συνθήκη αποτελεί “res inter alios acta” . Δηλαδή ,είναι ζήτημα που αφορά την Ελλάδα και άλλα κράτη. ΄Οχι την Τουρκία. Και σύμφωνα με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, “μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες” εκτός των συμβαλλομένων.
Με λίγα λόγια, εμείς έχουμε δικαίωμα να παραβαίνουμε (και το κάνουμε) τη συνθήκη που υπογράψαμε με άλλα κράτη! ΄Αρα, παραδεχόμαστε πως είμαστε 100% παραβάτες και επομένως, αν έπρεπε κάποιοι να μας επιτεθούν, είναι οι συμβαλλόμενοι τότε και όχι οι μη υπογράψαντες (τότε) την αποστρατικοποίηση Τούρκοι!
Αστεία, βέβαια, πράγματα για σοβαρούς ανθρώπους. ΄Οπως είναι αστείες και δε θα σταθούν σε Διεθνές δικαστήριο οι περισσότερες από τις διαφορές μας με την Τουρκία, όπως πολλές φορές έχουμε αναλύσει εδώ. Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από παλιότερο κείμενό μας:
Αν θέλουμε να τηρήσουμε ιστορικά ίσες αποστάσεις, “να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως στις διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες η Ελλάδα έχει κι αυτή …καλό μερτικό. Κι αυτό σημαίνει πως σε πολλές περιπτώσεις η χώρα μας βρίσκεται εν αδίκω. Να θυμίσουμε επί τροχάδην τέτοιες πρακτικές και δραστηριότητές μας σε βάρος της γείτονος.
Τα 6 ναυτικά μίλια για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, που όμως στον αέρα γίνονται…10! Αυθαίρετη δικιά μας επέκταση, που δεν προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο. Μόνοι μας πήραμε εδώ και πολλές δεκαετίες την άδεια από τη …σημαία και επεκτείναμε τα 6 μίλια της θάλασσας σε 10 του αέρα.΄Οταν, λοιπόν, εδώ τα Μέσα παραπληροφόρησης και αποβλάκωσης σας λένε πως “και σήμερα έγιναν νέες παραβιάσεις από τουρκικά αεροπλάνα”…”κρατάτε και μικρό καλάθι”. Αν τα μαχητικά τους μπήκαν στα 10 μίλια, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΒΑΣΗ-ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ. Εμείς και μόνο στον κόσμο ολόκληρο την αποκαλούμε έτσι (όπως τη “Ματσεντόνια” ,μόνο εμείς σε όλη την υφήλιο δεν την ξέραμε και τη βαπτίζαμε Σκόπια. ΄Η, την Ιστανμπούλ…Κωνσταντινούπολη. Ακόμα, λες και είμαστε στις 29 Μάη 1453!).
΄Ομως , όλως απρόσμενα, τελικά, ο…καλός θεός της Ελλάδας έστειλε ένα μεγάλο δώρο στη χώρα μας μετά την εισβολή του παρανοϊκού Τσάρου στην Ουκρανία με εκατοντάδες θύματα, ανάμεσά τους παιδιά. Κάτι σαν “ουδέν κακόν αμιγές καλού” που λέγανε οι αρχαίοι. Και το καλό είναι στη δική μας μεριά, αυτή τη φορά. ΣΗΜΕΡΑ, Η ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΝ ΝΗΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ΟΥΚ ΑΝΕΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΔΑΦΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΦΕΙΛΑΜΕ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ, ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 2014 ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΑΝ. ΟΥΚΡΑΝΙΑ. ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΞΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΒΑΙΝΕΙ ΟΝΤΩΣ ΕΝΑΝ ΟΡΟ ΒΑΣΙΚΟ ΜΙΑΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ.
Η παρανοϊκή εξέλιξη της επιθετικότητας Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας που ξεκίνησε με την απόσπαση της Αν. Ουκρανίας και μάλιστα με στόχο τώρα πια την υποδούλωση μιας ολόκληρης χώρας, δικαιώνει απολύτως τους ελληνικούς φόβους για όμοια εξέλιξη και στη δική μας χώρα, μετά την επιθετική και εντελώς εχθρική ρητορική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν. Οι απειλές είναι καθημερινές και δεν είναι λίγες οι φορές που με διάφορες αφορμές θυμίζουν παραμονές πολέμου.
Κι αν σε αυτό προσθέσουμε και τις συνεχείς, περίεργες και προκλητικές Λυκοφιλίες τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στον “Τσάρο” και τον “Σουλτάνο” , αυτό σημαίνει, κρίνοντας και από το συγγενή πολεμοχαρή, άρρωστα εθνικιστικό και παρανοϊκό χαρακτήρα Πούτιν και Ερντογάν, πως μόνο ανεύθυνη ελληνική κυβέρνηση θα τολμούσε τώρα πια να αποσύρει στρατιωτικές δυνάμεις από τα ελληνικά νησιά. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ, Η ΑΠΕΙΛΗ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΑ. ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΜΑΣ ΠΑΡΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΡΟ ΣΥΝΘΗΚΗΣ .ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΕΡΝΤΟΑΓΑΝ ΠΟΥ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΒΑΣΗ.
Να προσέξουμε, όμως, κάτι. Η Ανάγκη είναι, μεν, η “Μαμή” της αλλαγής, της τροποποίησης ,της ανατροπής, ακόμα και της παρανομίας, όπως εν προκειμένω η ανάγκη διαφύλαξης της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας από την επιθετική πλέον τακτική που τα τελευταία χρόνια πασιφανώς έχει εγκαινιάσει ο Ερντογάν. Αυτό, όμως, δε δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την επίκληση προφάσεων και ψευδών επιχειρημάτων για τη δικαιολογία μιας παρανομίας, μιας παράβασης. Η αλήθεια είναι ο καλύτερος σύμβουλος, ο σωστότερος ιστορικός δρόμος για μια νίκη.
Δε δικαιολογεί, επίσης, την ανήθικη και προκλητική απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προχωρήσει στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για την αγορά μαχητικών αεροπλάνων και φρεγατών και μάλιστα σε περίοδο μιας πραγματικής εθνικής τραγωδίας με χιλιάδες νεκρούς από τοn COVID 19 ( ούτε σε πόλεμο δε θα είχαμε τέτοια νούμερα νεκρών),λόγω της κάκιστης διαχείρισης της πανδημίας από την εγκληματική αυτή κυβερνητική συμμορία.
Και πως οι αγορές αυτές ήταν μια μεγάλη απάτη , για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια, μια και το αναλύσαμε επανειλημμένα εδώ, το ίδιο θέμα , φαίνεται από ένα και μοναδικό λόγο. Η στρατιωτική, πέρα από την πληθυσμιακή, υπεροχή της Τουρκίας είναι δεδομένη. Το γνωρίζει και η…κουτσή Μαριώ. Και μόνο κάποιοι θερμοκέφαλοι ΄Ελληνες (γιατί τους κρατάνε θεότυφλους οι ΄Ελληνες Γκεμπελίσκοι ) δε το γνωρίζουν. Για να αποκτήσει η Ελλάδα, όχι σοβαρότερη στρατιωτική υπεροχή απέναντι στην Τουρκία, αλλά έστω ισομερή, θα πρέπει για τις επόμενες (πολλές) δεκαετίες να ξοδεύει όλο τον κρατικό προϋπολογισμό της σε συνεχείς και μεγάλες στρατιωτικές αγορές. Και φυσικά, παράλληλα, αυτές τις δεκαετίες, να φροντίσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις να αναγκάσουν τους ΄Ελληνες να γεννάνε. Κι από 11 εκατομμύρια να γίνουν 80 και βάλε! Αστεία πράγματα.
Συμπέρασμα. Τα Ραφάλ και οι φρεγάτες της οικογένειας Μητσοτάκη αγοράστηκαν, για να πάρει η φαμίλια τεράστιες μίζες. Γνωστή η τακτική της διαφθορά της. Αρχής γενομένης από την Αποστασία του “Πατριάρχη”….πατρός. Καμιά ισορροπία δεν ανέτρεψαν αυτές οι αγορές. Και φυσικά σε μια επίθεση ,όπως λέμε, του Τούρκου “Πούτιν” στη χώρα, ούτε να σηκωθούν δε θα προφτάσουν αυτά τα περίφημα , ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ, Ραφάλ.
Οι μόνοι κερδισμένοι από αυτές τις αισχρές αγορές, υπήρξαν ο Μακρόν και ο Μητσοτάκης. Και οι ζημιές, τεράστιες σε ζωές και οικονομία για τη χώρα μας. Αντί αυτά τα δισεκατομμύρια να επενδυθούν στη σωστή διαχείριση της πανδημίας, πετάχτηκαν στον αέρα, για να τσεπώσει ο Κυριάκος τις μίζες.
Μάλιστα ,για του λόγου το αληθές, καταθέτουμε κι αυτό. Είχε προγραμματίσει τις αγορές ήδη από το 2019, όταν έγινε κυβέρνηση! Χωρίς, τότε ακόμα να έχουν συμβεί, όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία και να υπάρχουν οι δικαιολογημένοι φόβοι πως δεν αποκλείεται ο Τούρκος Πούτιν να μιμηθεί το Ρώσο. Και είναι σίγουρο πως αν ποτέ συμβεί αυτό , οι δυο τους θα τα βρουν εύκολα, ως… “Σουλτάνος” προς “Τσάρο” τώρα πια!
(Συνεχίζεται).