Οφείλω να το πω και θα το πω.Σηκώνοντας την πένα δεσμεύτηκα, ολομόναχος, να ξορκίσω όλες τις μορφές της στράτευσης και να αρνηθώ να υποχωρήσωενώπιον οποιασδήποτε αλήθειας. Η υποκρισία μού είναι αποκρουστική, είτε προέρχεται από τη Δεξιά είτε από την Αριστερά.Αυτή η ανάγκη για ειλικρίνεια μού έχει δημιουργήσει πολλούς εχθρούς, ακόμη – και τι ειρωνεία– μεταξύ «φίλων» και«συντρόφων».
Μαστιγωμένοι από το καπιταλιστικό και το φασιστικό: εντάξει. Μπράβο! Θα είστε ενθαρρυμένοι, τουλάχιστον στα λόγια (όταν έχετε να πληρώσετε με τα δικά σας χρήματα είναι ήδη πιο δύσκολο – θα καταλήξετε να πληρώνετε με το δέρμα σας).
Αλλά, αφοσιωμένε άνθρωπε, μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να κριτικάρει ό,τι συμβαίνει στο δικό σου σπίτι. Αποκάλυψε τα κουσούρια του γείτονά σου, αλλά κλείσε τα μάτια σου στην ανηθικότητα του δικού σου κόμματος.
Ποτέ δεν ήξερα πώς να το κάνω αυτό. Αυτό είναι πιθανώς επειδή δεν θέλησα ποτέ να συμμετάσχω σε οποιοδήποτε κόμμα,οποιαδήποτε εκκλησία, οποιαδήποτε σέχτα. Η ανεξαρτησία μου είναι το πολυτιμότερο αγαθό μου.
Αυτό δεν είναι μια βολική θέση. Τραβάτε πολύ έχθρα. Ο ταραχοποιός. Αυτός που αρνείται να είναι συνεργός των φιλόδοξων,των προδοτών, των κερδοσκόπων. Επειδή υπάρχουν. Και παντού, παντού.
Αγαπώ με πάθος την ανθρωπότητα, και έχω αφιερώσει κάθε δυνατή προσπάθεια στον αγώνα για τους καταπιεσμένους. Όλοι οιτύραννοι με αηδιάζουν – και όλοι εκείνοι που τους ανεχόμαστε, τους κολακεύουμε, τους υποστηρίζουμε. Αφού τους έχουμε ανατρέψει θα γίνω τύραννος στη θέση του τυράννου; Θα αηδίαζα με τον εαυτό μου.
Άνθρωποι, προσέξτε τους δημαγωγούς. Είναι οι χειρότεροι εχθροί σας. Θα σας χαϊδεύουν μόνο έτσι ώστε να μπορούν να σαςκουρέψουν καλύτερα. Στο βάθος σας αποστρέφονται και σας κοροϊδεύουν, αλλά οι ώμοι σας είναι απαραίτητοι για αυτούς για να μεταφέρουν τα τύμπανά τους (που δεν θα χτυπάνε για σας). Σας μισούν, και αν μπορούσαν να σας συνθλίψουν άπαξ στημέγγενη, θα το έκαναν με ευχαρίστηση. Και αργότερα ίσως το κάνουν. Προς το παρόν χρειάζονται τις ψήφους σας, το δικαίωμα ψήφου σας, και τις εισφορές σας. Έτσι θα σας αποκαλούν σπουδαίους, ευγενείς και όμορφους, και ότι έχετε όλα τα δικαιώματα και όλες τις αρετές.
Αν τους πιστεύετε είστε ηλίθιοι, και είστε χαμένοι.
*
Λέγοντας σε έναν εργάτη την αλήθεια, όλη την αλήθεια, ακόμη κι όταν αυτό είναι οδυνηρό, είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος γιανα υπηρετήσετε την υπόθεσή του και να εργαστείτε για την πραγματική του απελευθέρωση.
Με αηδιάζουν, εκείνοι που λένε στους ανθρώπους ότι θα φτάσουν στην πλήρη και καθολική ευτυχία δίχως να χρειάζεται νακάνουν μια προσπάθεια ή τελειοποιώντας τον εαυτό τους. Ψεύδονται – και εσκεμμένα. Είναι, άλλωστε, προς το συμφέρον τους – εκείνο των αφεντικών ή των επίδοξων αφεντικών – να εμποδίσουν τις μάζες από το να μορφωθούν. Δεν είναι με το να διορθώσουν τον εαυτό τους ότι θα είναι ικανοί να προοδεύουν και να πάρουν στα χέρια τους την ίδια τους τη μοίρα; Εκείνη την ημέρα, έχοντας καταστεί άχρηστοι, οι αρχηγοί και οι ηγέτες δεν θα έχουν τίποτα να κάνουν από το να εξαφανιστούν.
Με αηδιάζουν, εκείνοι που αρνούνται στον εργάτη το δικαίωμα στο ιδανικό και μιλούν αποκλειστικά με την κοιλιά τους.
Για αυτούς, όλα είναι υποταγμένα στην μπριζόλα.
Ένα όλο και μεγαλύτερο, όλο και πιο αιματηρό, όλο και πιο εύκολο-στο-να-κατακτήσεις-την-μπριζόλα. Το ιδανικό τουκτήνους, ή του σκυλιού που λιμοκτονεί.
Για να λέμε την αλήθεια, πρέπει κανείς να ζήσει. Το δέχομαι. Αλλά βάλτε επίσης: πρέπει να ζούμε για να αναπτύξουμε τα υψηλότερα και ευγενέστερα χαρακτηριστικά του ανθρώπου: Αξιοπρέπεια! Συνείδηση! Αγάπη! Ελευθερία!
Ποιο το νόημα να περιδρομιάζω σαν μπουλντόγκ ή να χωνεύω σαν παπάς αν είχα να απαρνηθώ τις πιο ανυψωμένεςφιλοδοξίες και τις αγνότερες, πιο ανιδιοτελείς χαρές;
Μην ακούτε εκείνους που θέλουν να υποτάξουν τα πάντα στο στομάχι: σας προσβάλουν. Γίνετε ικανοί να αγωνίζεστε για κάτι άλλο εκτός από τον πατσά ή το πορτοφόλι. Δίχως να τους απεχθανόμαστε για όλα αυτά (ας μην πάμε από το ένα άκρο στο άλλο) ας δυσπιστούμε απέναντι στους κόλακες, τους επαγγελματίες πολιτικούς, τους λογοπλάστες. Ας πορευτούμε προς την αλήθεια, όποια και αν είναι, με όλη μας την καρδιά, δίχως να βάζουμε παρωπίδες, δίχως να καταπνίγουμε τη φωνή κανενός.
Δεν τρέφω κάποιο ιδιαίτερο μίσος για τους πλούσιους. Αν συμβεί που παραπονιέμαι για την ηλιθιότητά τους ή χλευάζω τις απαιτήσεις τους, δεν είναι επειδή ζηλεύω τα λεφτά τους.
Χρειάζεται να προσθέσω ότι δεν είναι αρκετό να είσαι φτωχός για να αξίζεις τη συμπάθειά μου;
Τα λεφτά κάνουν ηλίθιους ή σάπιους εκείνους που τα έχουν. Αλλά όσοι δεν τα έχουν είναι γενικώς τόσο ζώα και αχρείοιόσο οι πλούσιοι. Και μόνο η επιθυμία να κερδίζουν λεφτά αρκεί να καταπνίξει σε αυτούς όλα τα γενναιόδωρα συναισθήματακαι κάθε φιλοδοξία για δικαιοσύνη – και καθαριότητα.
Και αυτοί οι 100% επαναστάτες, εκείνοι οι οργανωμένοι προλετάριοι, αυτά τα συνειδητά μέλη του συνδικάτου, οι πρωτοπόροιτου μέλλοντος που γίνονται στουπί στο μεθύσι; Που δεν έχουν δέκα φράγκα να αγοράσουν ένα βιβλίο αλλά ξοδεύουν τα διπλάσια στο καπηλειό. Που παραπατάνε στους δρόμους και ξερνάνε το κρασί τους καθώς ανεβαίνουν τα σκαλιά; Αυτοί είναι οι πρωτοπόροι του μέλλοντος, οι πρόδρομοι της Αρμονικής Πόλης, με τα βρώμικα πόδια τους, την κτηνώδη άγνοιά τους, τις ζωώδεις διεκδικήσεις τους, την όρεξή τους για αλκοόλ και μπουρδέλα;
*
Χάρη σε έναν υπουργό ονόματι Pomaret, από τον περασμένο χειμώνα οι εργάτες που έχουν δουλέψει για 60 συναπτά έτηστην ίδια επιχείρηση παίρνουν ένα μετάλλιο τιμής για τη δουλειά.
Διαβάσατε σωστά: θα δώσουν ένα μετάλλιο στους εργάτες που έχουν παραμείνει εξήντα χρόνια στο ίδιο αφεντικό.
Είναι δύσκολο να μην κάνω πιο ανοιχτά χαβαλέ με αυτούς τους κακόμοιρους προλετάριους.
Αλλά αποδέχονται το μετάλλιο (που δεν θα είναι καν από σοκολάτα). Θα είναι τόσο περήφανοι όσο τα παγώνια καιθα πασχίσουν να κρατήσουν ντρέτα τα κουφάρια τους που έχουν αδειάσει, εξουθενωθεί, συνθλιβεί από τόσες ταλαιπωρίες,τόση παρατεταμένη προσπάθεια, τόσο ανελέητη εκμετάλλευση.
Θα πάνε να φωτογραφηθούν με το μπιχλιμπίδι τους. Τόσο περήφανοι, τόσο βλάκες όσο εκείνοι οι πατέρες των δεκατεσσάρωντων οποίων οι χαζές μάπες δημοσιεύονται τακτικά στην «La Croix» (επιμέλεια από εργένηδες).
Ο τελευταίος των σκλάβων είναι αυτός που είναι ευτυχής να είναι κάποιος.
Έτσι το παραδέχομαι: για πολλούς λόγους ο σκλάβος είναι τόσο αποτροπιαστικός όσο το αφεντικό του.
Αν τρέμει δειλά ενώπιον του αφεντικού του, εκδικείται με έναν όχι λιγότερο δειλό τρόπο τον υφιστάμενό του.
Ο προλετάριος που τραυλίζει με δουλοπρέπεια ενώπιον του εργοδηγού του εργοστασίου του το αναπληρώνει το βράδυ χτυπώντας τη σύζυγο και τα παιδιά του. Τότε στέκεται ευθύς. Και φωνάζει. Τότε είναι πραγματικός άντρας!
Στο ίδιο το εργοστάσιο, αν έχει τίποτα μαθητευόμενους από κάτω του, τους χρησιμοποιεί ως αποδιοπομπαίους τράγους·τους καταδυναστεύει τους εξουθενώνει μέσω της κακομεταχείρισης.
Ακριβώς όπως ο λοχίας που επιτίθεται στους νεοσυλλέκτους στα στρατόπεδα επειδή ο λοχαγός του φώναξε.
Δεν λάμπει η ανθρωπότητα τόσο φωτεινά;
*
Κάποτε λέγαμε: οι άνθρωποι. Σήμερα λέμε: οι μάζες.
Κάποτε λέγαμε: αντιπρόσωποι. Σήμερα υπάρχει η βάση και η σύνοδος κορυφής.
Οι αντιπρόσωποι, γραμματείς, κλπ, τους αποκαλούμε υπεύθυνους. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι είναι ανεύθυνοι;Δηλαδή, ανίδεοι;
Τι περιφρόνηση για το άτομο. Ο κομφορμισμός ολοένα και θριαμβεύει. Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι παραμελημένη. Τι λέω: εξαφανισμένη. Αν υπήρχε θα εμφανιζόταν, θα αντιδρούσε, θα παραπονιόταν. Είναι ικανή μονάχα να βελάζει εγκώμια καινα ακολουθεί άτονα αρχηγούς που την οδηγεί στο σφαγείο. Στην τεράστια ισοπέδωση του κοινωνικών κοπαδιών ο ΑΝΘΡΩΠΟΣγίνεται όλο και πιο σπάνιος. Και κάνουμε τη ζωή πιο σκληρή και πιο σκληρή γι’ αυτόν.
Με τα εκατομμύρια των μελών σας, εισφοροπληρωτών, δεν ήσασταν ικανοί να σώσετε την Ισπανική Δημοκρατία. CGT,Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστικά κόμματα, τι κάνατε που ήταν αποτελεσματικό; Σοβαρό; Ό,τι ξέρετε είναι υλιστικά αιτήματα,ρευστό, αλλά το Ιδανικό, η υπεράσπιση μιας μεγάλης ανιδιοτελούς υπόθεσης; Πώς θα μπορούσαν τα μέλη σας να γνωρίσουν γι’ αυτό, από τη στιγμή που οι κακοί βοσκοί τους ποτέ δεν τους μίλησαν γι’ αυτήν;
Μετάφραση: Αιχμή
Εικόνες: