Ο Καθολικισμός ιστορικά υπήρξε το χριστιανικό δόγμα που διέπραξε τα μεγαλύτερα και πολυπληθέστερα εγκλήματα ανά τους “μετά Χριστό” αιώνες. Το «πας μη ων μεθ’ ημών, καθ΄ημών» ήταν το «έμβλημα» της ισχύος και της αγριότητάς του. Αναρίθμητα τα θύματά του, που μαρτύρησαν στο μακραίωνο εγκληματικό του αμόκ. Πολλοί, μάλιστα, όχι επειδή υπήρξαν εχθροί της παπικής πίστης, αλλά για κάποια ανυπακοή ή ασήμαντη διαφωνία που μπορεί να επέδειξαν στις αυστηρές αρχές και τους δογματικούς κανόνες που συγκρότησαν αυτή την ομολογία πίστης σε ένα θρησκευτικό κολοσσό με πυρήνα άσκησης κρατικής και στρατιωτικής εξουσίας.
Η περίφημη «Ιερή εξέταση», υπήρξε για αιώνες ο φόβος και τρόμος κάθε ανυπότακτου πνεύματος . Ειδικά της επιστήμης . Η Ιστορία , η φιλοσοφία, η φυσική, η αστρονομία, η ιατρική δέχτηκαν τα μεγαλύτερα πλήγματα από το φανατισμό, και την αγριότητα της παποσύνης .Η αποκοίμιση του πληθυσμών των πιστών της με ομαδικούς ακρωτηριασμούς και βαθιές λοβοτομές του μυαλού, υπήρξαν οι καλύτερες επιδόσεις της ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ με επιτυχείς εξετάσεις, όπου επικράτησε ο Καθολικισμός. Κάθε μορφή αμφισβήτησης της δογματικής ορθότητας, σήμαινε καταδίκη σε θάνατο τις περισσότερες φορές μαρτυρικού, του υπόπτου για απόκλιση, έστω και στο ελάχιστο από την ορθοτομούσα το λόγο της Καθολικής πίστης, «Αγία ΄Εδρα».
Από τότε, ως σήμερα, η φαινομενική αλλαγή της πορείας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της ανάγκης συμμόρφωσης στους κανόνες της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, που στις ημέρες μας, μπορεί να μην είναι ο αναμενόμενος, αλλά πάντως είναι ασυγκρίτως υπέρτερος από εκείνο το Μεσαίωνα. Η Καθολική Εκκλησία δε θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, αν ήθελε να επιβιώσει. Η «Ρώμη» εδώ κα δεκαετίες έχει συλλάβει το νόημα και το μήνυμα των ημερών. Και φρόντισε να συμμορφωθεί. Η στροφή της δεν υπήρξε φυσικά ουσιώδης και ολοκληρωτική. ΄Αλλαξε, απλώς και «έβαλε τα ρούχα αλλιώς». Η καρδιά του παπισμού είναι ο σκοταδισμός, η χωρίς όρους υποταγή του νου και της θέλησης του πιστού στο «αλάθητο» της παποσύνης, ο συντηρητισμός, η υποκρισία και ο πόλεμος κατά της επιστήμης και της εξέλιξης. ΄Όπως είναι άλλωστε ο στόχος και η κυτταρική σύνθεση κάθε θρησκείας και δόγματος.
Ο θάνατος ενός «καλού πάπα», όπως λένε πως ήταν ο Φραγκίσκος, ούτε τις ιστορικές αυτές αλήθειες αναιρεί, ούτε εξιλεώνει τα φοβερά εγκλήματα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στους αιώνες. Η «θρησκεία ως όπιο του λαού», όπως εύστοχα και παραστατικά το απέδωσε η μαρξιστική αγχίνοια» φαίνεται να πνέει τα λοίσθια. Σύντομα θα βρεθεί σε κώμα. Η επιστήμη, ειδικά σήμερα με μοχλό την Τεχνητή Νοημοσύνη, θα φροντίσει να δώσει τέλος και σε αυτή την αφροσύνη των ανθρώπων της εξουσίας, που στηρίζουν την ύπαρξή τους στα όπλα, το φόβο και την αποχαύνωση των μαζών.
