“Περήφανα νιάτα” και ξορκισμένα γηρατειά!

 

Άλκης Γιαννακάς: Σπάνια φωτό του σε μεγάλη ηλικία -«Η φωνή και τα μάτια του σε ταξίδευαν σε εκείνη την εποχή»

Το iefimerida.gr επικοινώνησε με τον φυσιοθεραπευτή του Άλκη Γιαννακά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών, τα ξημερώματα της Κυριακής.

Θεωρούνταν από τους «ζεν πρεμιέ» του ελληνικού κινηματογράφου και η ταινία «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» έκανε τεράστια εμπορική επιτυχία καθιερώνοντας τον Άλκη Γιαννακά.

Στη δεκαετία του ’70 εμφανίστηκε σε ταινίες και τηλεοπτικές παραγωγές, εναλλάσσοντας ρόλους σκληρού ή εραστή και ο Τύπος τον ανέδειξε σε «σύμβολο του ανδρικού ερωτισμού». Δεν ήταν λίγοι όσοι τον αποκαλούσαν τον «Έλληνα Μαρλον Μπράντο»

Ήταν από τους ωραιότερους άνδρες της εποχής του. Θυμάμαι που μου έλεγε ότι πάει στο Σπίτι του Ηθοποιού. Ήταν τρομερός, ντόμπρος άνθρωπος και κύριος με «Κ» κεφαλαίο. Η φωνή και τα μάτια του σε ταξίδευαν σε εκείνη την εποχή. Πολύ ωραίος άνθρωπος και αγαπούσε το θέατρο. .iefimerida.gr

*****

Θρηνεί η   ιέρεια του σεξισμού και του ηλικιακού  ρατσισμού το γνωστό ταμπλόιντ του Χρήστου Ράπτη ,  iefimerida.gr   για το… κατάντημα  της φωτογένειας του  ηθοποιού ΄Αλκη Γιαννακά,   που απεβίωσε πρόσφατα.΄Ηδη “νεκρός”,  αφήνει να υπονοηθεί, αφ΄ ότου ο ηθοποιός αποσύρθηκε ,πριν χρόνια,  γιατί  άλλοι, νεόετεροι και αρρενωπότεροι  του  έκλεψαν πια   τον εφήμερο τίτλο του  «Έλληνα Μάρλον Μπράντο».

Παραβιάζουμε ανοιχτές πόρτες, όταν λέμε πως ,  αν  επενδύουν κάπου…όλα τους τα  λεφτά  οι φυλλάδες  και η Αγορά γενικότερα,   αυτές είναι  οι  δυνατές “μετοχές”  σεξισμός και  νιάτα, που  γεννούν στις ημέρες μας  τον χειρότερο απ΄ όλους τους ρατσισμούς,  τον ηλικιακό.  Πολλές και συχνές οι αναλύσεις μας εδώ στο ίδιο θέμα,   όπως στο   κείμενό μας στη συνέχεια (*) . 

(Αργότερα θα βάλουμε και τη Διοτίμα στην κουβέντα να δει το ζήτημα από τη δική της  αντικειμενική και σπινθηροβόλα ματιά). 

 

 

ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΝΙΑΤΑ,ΤΙΜΗΜΕΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ”

2 Σεπτεμβρίου 2020

Είμαστε, ως κοινωνία,  φορείς δεινών και ανομολόγητων ρατσισμών.    Ο ηλικιακός  ,ένας απ΄αυτούς, καλά κρατεί στην ελληνική.  Κι αν  κάποιος   είναι απ όλες τις πλευρές  χειρότερος, τα πρωτεία κατέχει  αυτός της ηλικίας. Ακόμα κι  από αυτόν του φύλου. Διότι   η γυναίκα ,πρωτίστως αυτή, εισπράττει από μια ηλικία και μετά έντονη τη επίκριση και όχι μόνο των νεότερων, γιατί έκανε το… λάθος να μεγαλώσει. Κι αυτό σημαίνει να μην είναι πια τόσο ή και καθόλου σεξουαλικά επιθυμητή.

Τα  κριτήρια για να εντάξεις κάποιον στους “ηλικιωμένους”  είναι  κυρίως  σεξιστικά. Και φυσικά, όπως κάθε αφύσικο σε αυτή την  τακτοποιημένη από  τα ιερατεία και τις εξουσίες ζωή και όχι από τη Φύση,  διαπράττεται κι εδώ μέγα λάθος.

Και απαντάει η Φύση αμέσως και σαφώς με το επιχείρημα πως η  λίμπιντο είναι παρούσα. Η ανάγκη για σεξ  ζωντανή και απαιτητική  σε όλες τις ηλικίες.  Η συχνότητα είναι περισσότερο θέμα ποιότητας και επιλογής με την πάροδο του χρόνου. Η  επιθυμία η ίδια.

Οργανική κάμψη με την πάροδο του χρόνου υπάρχει, αλλά είναι η  όμοια  με όλα τα όργανα του σώματος. ΄Εστω κι αν δεν το βλέπεις η καρδιά, τα νεφρά, τα μάτια  έχουν τις δικές τους φθορές, οι οποίες μάλιστα ξεκινούν από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου. Αυτό, όμως σε ένα υγιή κάθε ηλικίας   δε σημαίνει κιόλας πως δε λειτουργούν ή υπολειτουργούν.

Και μάλιστα η λίμπιντο, όχι σαν δέλεαρ αναπαραγωγής, αλλά για καθαρά ηδονιστικούς λόγους. Οπότε, κακώς κάκιστα, ονομάστηκε   “ένστικτο αναπαραγωγής” ,αφού, αν και  σύνθετο με εκείνο της ηδονής , ωσαύτως είναι και  αυτονομημένο.  Παράδειγμα χαρακτηριστικό η γυναίκα. Επειδή σταματάει   η αναπαραγωγική της διαδικασία με την απουσία των εμμήνων, δε σημαίνει πως την εγκαταλείπει η επιθυμία για σεξ και  οργασμό. Και για πολλές γυναίκες, μάλιστα, στην περίοδο  της κλιμακτηρίου , είναι και συχνότερη   και η ηδονή  πλουσιότερη.   ‘ Οπως  ακριβώς και  η διάθεση για φαγητό. Δε σταματά με τη ηλικία,  επειδή, αμβλύνονται η γεύση και η όσφρηση.

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν παραδίνεται ποτέ.  Το ίδιο και το σεξουαλικό. Το πόσο και τί θα φας, πότε και πώς θα ικανοποιήσεις τις σεξουαλικές σου ανάγκες,  είναι προσωπικό σου θέμα και έχει να κάνει ,πέρα από τη ανάγκη και την επιθυμία και με άλλες  παραμέτρους.

Ο ηλικιακός  ρατσισμός είναι κι αυτός μια από τις πολλές παρενέργειες του καπιταλισμού, της οικονομίας της Αγοράς  και της καταναλωτικής ασθένειας της εποχής μας. Σε παλιότερες κοινωνίες, ειδικά στις  “αρχαίες”, όπως τις περιγράφει ο Αμερικανός ανθρωπολόγος Μόργκαν στο περίφημο έργο του “Η ΑΡΧΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ” δεν ήταν μόνο ανύπαρκτος, αλλά καταλυτική, λόγω πείρας και σοφίας,  η παρουσία και η  δραστηριότητα του ενήλικα και του “πρεσβύτερου”  σε όλα τα πεδία  δραστηριότητας.

Στη σεξουαλική ζωή  το ίδιο. Οι αναφορές των αρχαίων  συγγραφέων, αλλά και οι σκωπτικές ατάκες της κωμωδίας,  είναι ενδεικτικές.  Στην Παλαιά Διαθήκη ο …νταβραντισμένος  στα γεράματά  του Δαυίδ,   για  να  ζεσταθεί, κοιμάται  με  εφηβούλες!  Ο Σωκράτης στο Συμπόσιο του Πλάτωνα είναι μεγάλος σε ηλικία, όταν συνεχώς και αδιαλείπτως του την  “πέφτει” ο ακόλαστος, αλλά πεντάμορφος  Αλκιβιάδης. Αλλά και στη νεότερη και τη σύγχρονη  ροζ λογοτεχνία, οι “γκρίζοι κρόταφοι του φιλολόγου”  ήταν το   φετίχ  των ερωτευμένων  κορασίδων. Η αναπαραγωγική ικανότητα του άντρα και σε μεγάλη ηλικία,  ασφαλώς συνέτεινε στην αποδοχή τέτοιας γαμικής αντίληψης στη διαφορά ηλικίας άντρα γυναίκας,

Το ίδιο  δε συνέβαινε με τη γυναίκα, επειδή  ακριβώς ο γάμος στις παλιότερες κοινωνίες , είχε αποκλειστικό στόχο την αναπαραγωγή.  Και η “Σάρα” από κάποια ηλικία και μετά,  έχανε αυτή  την ικανότητα. Αλλά, όχι, όμως, όπως είπαμε και τις  απαιτήσεις  της λίμπιντο, τις οποίες όμως φρόντιζαν για τους ευνόητους λόγους να ευνουχίζουν και να θάβουν στο υποσυνείδητο   τα ιερατεία και οι κοινωνικές σκοπιμότητες.

Ακόμα και στις ημέρες μας. Η σύναψη ερωτικών σχέσεων  μιας γυναίκας με πολύ νεότερο άντρα,  συνεχίζει, παράλογα και προκλητικά,  να αποτελεί ταμπού  και να προσβάλει  το σύγχρονο ανθρώπινο πολιτισμό. Κατάλοιπο κι αυτό του “Παυλικισμού” στην προς Κορινθίους  Α΄επιστολή του  Φαρισαίου Σαύλου.

Πολλές είναι  οι σκοπιμότητες που   εξυπηρετεί η διαιώνιση  αυτής της ηλικιακής,  ρατσιστικής συμπεριφοράς. Στον καπιταλισμό , κυρίως   ο σεξισμός , τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός. Και ειδικά    με τον  τρόπο διασκέδασης,  ένδυσης ,απασχόλησης μέσα από τα προϊόντα των βιομηχανιών   θεάματος,  ακούσματος,  μόδας, ροζ λογοτεχνίας,  ναρκεμπορίας και οινοπνεύματος.   Η κερδοσκοπική μανία αυτών  των βιομηχανιών, ευκολότερα μπορεί να εξαπατά  και  να βρίσκει  θύματα ανάμεσα σε άπειρους ανθρώπους, παρά  σε ενήλικες . Και είναι αυτός ο λόγος που επινοεί διαφορές, χάσμα γενεών,  διαφορετικές (τεχνητές)   ψυχαγωγικές ανάγκες , ανύπαρκτα όλα αυτά στην ουσία ,πέρα  από “καταναλωτικά”, για να προσελκύσουν  την πελατεία που χρειάζονται.

Δε μιλάμε για απλά κέρδη.  Οι συγκεκριμένες βιομηχανίες  επενδύουν τεράστια ποσά και  αποκομίζουν αμύθητα  κέρδη από τον άρρωστο σεξισμό-ρομαντισμό,  τα ναρκωτικά και τη λοιπή “διασκέδαση”  .Και το βάρος της συντήρησης και  της  προώθησής τους,  το έχουν φορτώσει στις πλάτες των   νεότερων, ως  πλέον ευάλωτοι  και αναλώσιμοι.

Στην Ελλάδα, σε  αντίθεση με τις σκανδιναβικές  χώρες, που πολλοί ρατσισμοί έχουν ισοπεδωθεί,  σε μας  διατηρούνται  ακόμα  έντονοι και βάρβαροι. ΄Οπως   γα παράδειγμα  στη  δημαγωγία της πολιτικής (είναι ίσως το μοναδικό της συστατικό) ο ηλικιακός  ρατσισμός, δίνει ρέστα. Και τον καλλιεργεί ασύστολα το κομματικό Σύστημα.

Η αρχή έγινε με τον Ανδρέα  Παπανδρέου (΄Οσα ευεργετικά   και ρηξικέλευθα πέτυχε για την ελληνική κοινωνία του “περιθωρίου”,   άλλα τόσα δεινά, επίσης,  επισώρευσε στην ελληνική κοινωνία, αλλά στο σύνολό της τώρα,  αυτός ο “αμφιλεγόμενος”,  σύγχρονος πολιτικός). Ο λαϊκισμός και η δημαγωγία του Ανδρέα εκείνη την  εποχή, χώρισε, εκτός των άλλων , τους ΄Ελληνες  σε δυο μεγάλες,  “ταξικές” στην ουσία, κατηγορίες, όχι απλώς σε δυο κόσμος. “Τα  περήφανα  Νιάτα  και τα τιμημένα Γηρατειά” .(Στα.. τιμημένα μάλιστα,   έφτιαξε    και τα…ΚΑΠΗ).

Κι   αν είχαν  οι δυο αυτοί “ταξικοί”  αντίπαλοι ένα κοινό,  ήταν η ιδιότητα του  πρασινοφρουρού   ή έστω του πράσινου   ψηφοφόρου. Αλλού δε συναντιόντουσαν.  Πουθενά.  Αλλά, γιατί  και πώς   ήταν,  οι μεν … περήφανοι και ο άλλοι… τιμημένοι ,  δεν το εξήγησε  ποτέ ο σοσιαλιστής πολιτικός.

Στη πασοκική λαίλαπα πρέπει να αναζητήσουμε και την επίσης άκρως επικίνδυνη, όπως αποδείχτηκε ,  αποψίλωση στα υψηλά κλιμάκια της κομματικής ιεραρχίας  από “πρεσβυτέρους” (αποδεινοσαυροποίηση της πολιτικής! ) και την κατίσχυση της  μανίας  των κομμάτων να εκλέγουν “πιτσιρικάδες” αρχηγούς,  για να κερδίσουν τους  νέους, μια και τους μεγάλους τους είχαν  πια  ως Δεξιούς, σοσιαλιστές και Κομμουνιστές, ήδη διαμορφωμένους,  “στο τσεπάκι”.

Και οι αρνητικές συνέπειες αυτής της  “μοντέρνας” κομματικής τακτικής ήταν τεράστιες  για την πολιτική ήδη  από την εποχή του Κώστα Καραμανλή. Κορυφώθηκαν, όμως,  κυρίως  με  τους σημερινούς  “δεινόσαυρους” της  Δημαγωγίας και του Λαϊκισμού , Κυριάκο Μητσοτάκη  και Αλέξη Τσίπρα.  Νέοι και οι δυο και ως εκ τούτου ,άπειροι, με ελλιπή, λόγω ηλικίας  γνώση,     εντελώς άσχετοι με διακυβέρνηση,   φιλόδοξοι, φανατικοί,  πειραματίστηκαν στου… “κασιδιάρη το κεφάλι” .Και απέτυχαν αμφότεροι ο καθένας με το δικό  τρόπο και  έργο.

Τα αποτελέσματα τα …δρέπουμε και  είναι απολύτως ορατά σήμερα : Α’ χρεοκοπία, συγκάλυψη  από τον Αλέξη Τσίπρα.  Β χρεοκοπία, τάχα, λόγω Κορονοϊού,  νέα συγκάλυψη από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.  “Μπουρλότο” το  Αιγαίο και η  Μεσόγειος για τις μίζες, πάντα  με την απόλυτη σύναρση και  συνεργασία των…περήφανων νιάτων Κυριάκου και Αλέξη!

Αυτή την ώρα  πάλι ,όπως επί εποχής Ανδρέα  Παπανδρέου,  καλλιεργείται  με ευθύνη και των δύο μεγάλων κομμάτων , ένα  μέγα χάσμα μεταξύ των Νέων και των Πρεσβυτέρων . Δυο  ετοιμοπόλεμες παρατάξεις, με διάθεση να σφαγούν για το ποιος φταίει περισσότερο για τα κακώς κείμενα και σε ποιο στρατόπεδο  θα  παραδοθούν τα περισσότερα όπλα.

Πέρα από τη δημαγωγία των  αρχηγών των   δυο κομμάτων, που αψυχολόγητα και λίαν επικίνδυνα  “ψαρεύουν με δυναμίτη”  και στους  δύο  βάλτους, ο Κορονοϊος  ήρθε να ανατρέψει την εύθραυστη  “ισορροπία” σε βάρος  των πρεσβυτέρων.  Μάλιστα,  σε μια μη  διατυπωθείσα μεν, αλλά υπονοηθείσα πραγματικότητα , τόσο η ζωή, όσο και η επιβίωση  των  μεγαλύτερων ηλικιών ,  τίθενται  υπό νέες αρχές  αμφισβήτησης και  επαναδιαπραγμάτευσης  των προτεραιοτήτων .

Κι αυτό,  στο όνομα της υποβοήθησης  για την οριστική επικράτηση  του μοντέλου της  Οικονομίας της Αγοράς, περισσότερο.   Και εν προκειμένω , η ζυγαριά  γέρνει  στη μεριά των νεότερων. Κι ας είναι οι πρεσβύτεροι  η συντριπτική  πλειοψηφία. Ο  “Καιάδας” έχει ανοίξει.

Και το πλέον περίεργο, πέρα από ανήθικο και απάνθρωπο, όχι τόσο γα τους σημερινούς “μεγάλους” ,όσο για τους νέους τώρα, όταν πια  γίνουν  κι αυτοί  “μεγάλοι”.  Εκεί, είναι  σίγουρο  πως στον “Καιάδα”  θα ρίχνουν τους ίδιους,  ως “πρεσβυτέρους” τότε,  αλλά με το ηλικιακό πήχη  τοποθετημένο προς τα κάτω! Όλα δείχνουν  πως ο 30άρης  του 2020,  το 2070 , ως 80άρης,  θα παλεύει ακόμα να μαζεύει … “ένσημα” για μια πενιχρή σύνταξη, που θα του την πετσοκόβουν κι αυτή ή και θα του τη στερούν εντελώς  για χάρη  των τότε… 30άρηδων .  Μια αφασία!

Και να  θυμίσουμε.  Οι κοντυλοφόροι έχουν πάλι τη μερίδα του λέοντος στην παραπληροφόρηση  κι αυτού του είδους και την επικράτηση  του  ηλικιακού  ρατσισμού.  Στο  “αλάρμ”, ας πούμε των καναλιών ,  ακούς πως… “χάθηκε  ηλικιωμένος 62 ετών”(!) . ΄Η,    στο δυστύχημα ενεπλάκη ένας  70χρονος  ηλικιωμένος”.   ΄Οπως  γράφαν οι φυλλάδες  εν έτει 1920, ίδια και χειρότερα το 2020 με προσδόκιμο ζωής τα 90!

Είχαμε, λοιπόν,  όλα τα άλλα, έχουμε να αντιπαλέψουμε  κι αυτό.   Σώφρονες νέοι και  σοφοί μεγαλύτεροι. Να γεφυρώσουμε το χάσμα, που άνοιξαν οι καπιταλιστικές βιομηχανίες και η δημαγωγική πολιτική.

Αλλιώς,  θα διευρύνεται  το χάσμα  με ανυπολόγιστες συνέπειες τις επόμενες δεκαετίες.  Στην Ελλάδα, πρωτίστως  πρέπει να εκλείψει η πασοκική αυτή  υποκριτική αντίληψη για τα… “περήφανα νιάτα και τα τιμημένα  γηρατειά”.  Προπαντός  το  “ψάρεμα” πελατών  σε όμοια θολά και βρώμικα νερά δημαγωγίας,  όπως παραπάνω:

 “Για τα λεφτά των νέων και των ηλικιωμένων»   (Ν.Δ)

΄Η

 “Στην Ελλάδα της Δεξιάς, αν είσαι νέος φταις…”! (ΣΥΡΙΖΑ)

Τα αναφαίρετα, αρχέγονα, φυσικά, αναλλοίωτα απαράγραπτα και διαχρονικά δικαιώματα ισχύουν για τα όλα άτομα . Ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, ηλικία ή άλλη διάκριση.

Κι ακόμα  να μην ξεχνάμε   την παρακαταθήκη της Ιστορίας.  Σε όλες τις κοινωνίες, η μια ηλικία συμπλήρωνε  την άλλη. Και πάντως,  ο πρεσβύτερος  (η πείρα ,η γνώση, η σοβαρότητα, η ψυχραιμία)  ήταν εκείνος κυρίως  που ασκούσε την εξουσία.

Στην Αθήνα και τη Σπάρτη της αρχαιότητας,  Κυριάκος Μητσοτάκης  και Αλέξης Τσίπρας θα ήταν  όνειδος και λόγω ηλικίας.  Σήμερα, που το προσδόκιμο  ζωής χτυπάει 90άρι στην Ελλάδα, όπως ξανάπαμε,   είναι δυο φορές ντροπή και αφροσύνη.

Να συνέλθουμε, ως χώρα και ως λαός.  30 χρόνια πίσω,  σε όλα από τους άλλους, πάει πολύ. Και μια ζωή τα ίδια!