Θλίψη, δάκρυα, οργή για την ταπείνωση της Βραζιλίας – Μια χώρα σε εθνικό “πένθος” για τον αποκλεισμό από το Μουντιάλ – Όλα τα πρόσωπα της τραγωδίας
– “Πονάω για όλους μας” είπε η απούσα από τον ημιτελικό πρόεδρος της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρούσεφ – Συγκλονιστικές εικόνες με τους Νταβίντ Λουίς και Όσκαρ να πλαντάζουν στο κλάμα για τον αποκλεισμό από τη Γερμανία – Σοκαρισμένοι οι οπαδοί της σελεσάο εντός κι εκτός γηπέδου από το 7-1 των Γερμανών στον ημιτελικό του Μουντιάλ – Επεισόδια στο Σάο Πάολο με σχεδόν 30 καμένα λεωφορεία
Μια χώρα, ένα έθνος, ένας αποκλεισμός που δεν περίμενε κανείς, που δε μπορεί να χωνέψει κανείς, ιδίως με τον τρόπο που ήρθε. Οι Βραζιλιάνοι ζουν και αναπνέουν για το ποδόσφαιρο. Όλοι, είτε μένουν στις φαβέλες είτε όχι. Και όλοι ήθελαν να δουν τη σελεσάο να μην ζει ξανά τον εφιάλτη του 1950.
Τότε, ήταν η πρώτη φορά που η Βραζιλία φιλοξενούσε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Και τότε, όπως και τώρα, ήθελε όσο τίποτα να κατακτήσει τον τίτλο. Τότε, όπως και τώρα, έζησε τον εφιάλτη.
Εδώ και πολύ καιρό θέλαμε να πούμε την “τελευταία” κουβέντα μας για το ποδόσφαιρο. Για λόγους…αβρότητας (“την τελευταία κουβέντα, μην τη λες ποτέ πρώτη”), αποφεύγαμε να μιλήσουμε σκληρά και τσεκουράτα, για να μη θεωρηθεί προσβολή στα εκατομμύρια οπαδών σε όλο τον κόσμο, που έχουν εγκλωβιστεί στις “θύρες” των επιχειρήσεων-γηπέδων των ποδοσφαιρικών ομάδων .΄Ομως, με αυτό που συνέβη χτες στη Βραζιλία με την… ήττα της από τη Γερμανία , δεν πάει άλλο. Είναι πια καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αλλιώς, θα συνεχίζουμε να διαπράττουμε ασυγχώρητη συγκάλυψη ιστορικού εγκλήματος.
Μετά λόγου ιστορικής γνώσεως, λοιπόν, θα χαρακτηρίσουμε το σημερινό ποδόσφαιρο ως ένα παγκόσμιο φαινόμενο ολοκληρωτισμού, που εμπεριέχει πολλά στοιχεία φασισμού-ναζισμού, εθνικισμού και ρατσισμού.΄Οχι μόνο για την ολοκληρωτική πλύση εγκεφάλου-λοβοτομή που κάνουν οι επιχειρηματίες του “αθλήματος” (παράγοντες ομάδων, Φίφα, εμπορική δημοσιογραφία κ.α) στους δυστυχείς οπαδούς, μέχρι να τους καταστήσουν εντελώς ανεγκέφαλους, αλλά και για ένα σωρό άλλους λόγους, που επισημαίνουμε στη συνέχεια.
Η Βραζιλία είναι μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, που εδώ και χρόνια ο πληθυσμός της πλήττεται από τις μάστιγες της απόλυτης φτώχειας, της ανισότητας στην κατανομή του εθνικού πλούτου, της εγκληματικότητας και απ΄όλα εκείνα τα δεινά, απότοκα της οικονομικής κατάρρευσης μιας χώρας. Βαριάς μορφής εγκληματικότητα, παιδιά που εκπορνεύονται για δυο “δεκάρες”, ναρκωτικά, φόνοι, παραγκουπόλεις, δυστυχία, αίμα, δάκρυ, πόνος. Αυτή είναι η Βραζιλία εδώ και πολλές δεκαετίες.
Και ο φίλαθλος πληθυσμός, φανατικοί οπαδοί της εθνικής ομάδας ,”κλαίνε και οδύρονται”, γιατί …καταρρακώθηκε το κύρος της χώρας από τα γκόλ που φάγανε! Εξαιτίας της λύπης και της οργής τους, μάλιστα, τα κάναν όλα “λίμπα” , εθνικός πένθος κηρύχτηκε στη χώρα και η ίδια η πρόεδρος δήλωσε πως νιώθει συντρετριμμένη!
΄Οχι, βέβαια, για αυτά τα χιλιάδες παιδιά-θύματα που αναφέραμε, για τα εκατομμύρια πεινασμένους, άνεργους, άρρωστους, εγκαταλελειμένους, δολοφονημένους αυτής της “μακάβριας” χώρας . Αλλά, γιατί οι πάμπλουτοι παίχτες της εθνικής τους ομάδας, δέχτηκαν χτες πολλά γκολ από τη Γερμανία κι αυτό ήταν το…τέλος του κόσμου για τους Βραζιλιάνους.
Εδώ και πολύ καιρό η κυβέρνηση της Βραζιλίας, οι θεσμοί, οι αρχές, αλλά και οι ίδιοι οι μαστιζόμενοι από την έσχατη φτώχεια κάτοικοι, έπρεπε να ντρέπονται και να οδύρονται για το κατάντημα της πατρίδας τους. Δεν το έκαναν. Κοντεύουν, όμως, να πεθάνουν, γιατί έχασε η “εθνική” τους ομάδα στο ποδόσφαιρο.΄Οχι, γιατί έχουν χάσει οι κυβερνήσεις της Βραζιλίας ΟΛΑ τα τρένα της ανάπτυξης, της ανθρωπιάς, του πολτισμού , της δημοκρατίας. Δεν είναι πανάθλιοι;
Το σημερινό ποδόσφαιρο είναι φασισμός και όχι μόνο στις χώρες της λατινικης Αμερικής. Οι οπαδοί του είναι ανεγκέφαλοι φασίστες, πωρωμένοι, άρρωστοι, εξαρτημένοι, όπως όλοι οι χρήστες (από ουσίες ή “κουσούρια”). Ο κόσμος καίγεται δίπλα τους κι αυτοί το χαβά τους. Μη φάει η …εστία τους γκολ! Αν συμβεί αυτό , ήρθε το τέλος. Τόσο ντοπαρισμένοι, τόσο ανόητοι. Δυστυχείς ,όπως το πρεζόνι, όταν δεν έχει προμηθευτεί την πρέζα του.
Ανίκανοι να σκεφτούν ακόμα και τα πιο απλά. Αφύσικοι, εχθροί της λογικής,του αυτονόητου, της Φύσης. “Βάζουν τα σκουπίδα τους κάτω από το χαλί”, για να μην τα βλέπουν. Πιάνονται από ένα πετσί μπάλας , για να θάψουν και να απωθήσουν την ανικανότητά τους, τα ελαττώματά τους, τις “σφαλιάρες”, τα ψυχικά τραύματά τους, τις ανικανοποίητες επιθυμίες, τη δυστυχία τους, γιατί τους ” έφτυσε” η ζωή.(Στην ουσία οι ίδιοι έχουν “φτύσει” τον εαυτό τους).
΄Οσο, όμως, τους ανεχόμαστε ,όσο βρίσκουμε κάποιο λόγο να τους δικαιολογούμε, είμαστε συνένοχοι της φασιστικής και κομπλεξική τους νοοτροπίας-συμπεριφοράς. Οι Βραζιλιάνοι που πενθούν, καταστρέφουν, μένονται, όχι για τη δυστυχία, την οδυνηρή ανέχεια και τον εξευτελισμό ενός ολόκληρου λαού (αποδέχονται να εκπορνεύονται τα παιδιά τους!), αλλά γιατί οι καλοπληρωμένοι παίχτες της εθνικής τους ομάδας, που κάνουν μπίζνες, υποδυόμενοι τους εθνικούς ήρωες, δέχτηκαν πολλά γκόλ από τον αντίπαλο στο αισχρό και ανήθικο (από πολλές απόψεις) αυτό πανηγύρι που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Μουντιάλ. Δεν είναι ο απόλυτος παραλογισμός;
Ας πολεμήσουμε με κάθε τρόπο το φασισμό του ποδοσφαίρου. Είναι περισσότερο από σίγουρο, πως όσοι ασχολούνται, έστω και ευκαιριακά μ΄αυτό το παιχνίδι-μπίζνα, είναι φορείς ολοκληρωτισμού, αφροσύνης, παράνοιας. Είναι καθήκον κάθε ελεύθερου και συνειδητοποιημένου Πολίτη να θεωρεί το ποδόσφαιρο,ως τον υπ΄αριθ 1 κίνδυνο της ομαλής εξέλιξης της ανθρώπινης ζωής και του πολιτισμού, βαρύ πλήγμα κατά της ατομικής αξιοπρέπειας και της ελευθερίας. Αποχαυνώνει, φανατίζει, αποπροσανατολίζει, αφαιρεί τη γόνιμη δράση, στερεί από τα άτομα τη (σωτήρια) απλή λογική.
“Κακά τα ψέματα”.Το ποδόσφαιρο είναι φασισμός και οι οπαδοί του , φορείς του.
