Πώς μπορείς, Νίκο Πλακιά, για ένα πείσμα σου, να “δολοφονείς” ξανά και τα παιδιά σου;

Πλακιάς: «Δεν βρέθηκε ένας να πάει στην Κοβέσι τα στοιχεία που έλεγε ότι έχει για λαθρεμπόριο -Ε, ρε, δούλεμα που έπεσε»

Νίκος Πλακιάς: Η νέα ανάρτηση για τους επιζώντες - "Να λέτε ...

Με μια αιχμηρή ανάρτηση σχολίασε ο Νίκος Πλακιάς τις αναφορές της Λάουρα Κοβέσι για τα περί λαθρεμπορίου στο δυστύχημα των Τεμπών.
Ο Νίκος Πλακιάς, ο οποίος έχει χάσει τις δίδυμες κόρες και την ανιψιά του στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, ουσιαστικά επικρίνει σφόδρα όσους διακινούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα τις θεωρίες περί ξυλολίου, ύπαρξης λαθραίων καυσίμων στην εμπορική αμαξοστοιχία και λαθρεμπορίας καθώς και άλλα συναφή, τα οποία έχουν ήδη καταρριφθεί. Τονίζει, δε, ότι κανείς από αυτούς που ισχυρίζονταν ότι δήθεν διέθεταν στοιχεία δεν τα κατέθεσαν στη Λάουρα Κοβέσι επί δυόμισι χρόνια.
«Αν υπάρχουν πληροφορίες για λαθρεμπόριο, οποιοσδήποτε μπορεί να μας τις στείλει. Τώρα δεν μπορούμε να ανοίξουμε υπόθεση για λαθρεμπόριο» είπε η κ. Κοβέσι .iefimerida.gr

****

Για την  παράταξη της Μητσοτακικής    Ν.Δ,  πορευόμενη  στα  βήματα του παλιού ΠΑΣΟΚ με τους   πρασινοφρουρός του , τούτη     με την  γαλάζια ακρίδα της, που ρήμαξε τον τόπο,   υπάρχει ένας  και μοναδικός λόγος που βρίσκεται  στην εξουσία για  τόσα χρόνια.  ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΠΕΙΡΩΜΕΝΟΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Ξεχνούν  όλες τις διαφορές και τις διαφωνίες  τους  (και έχουν πάμπολλες)  και στέκονται ακλόνητοι, ΄Ενας  αρραγής, συμπαγής συρφετός, («κέραμοι. λίθοι, πλίνθοι,  ατάκτως ερριμένα» ), μόνο και μόνο γιατί αυτό απαιτεί το συμφέρον τους. Η «κονόμα», όπως εύστοχα  αφορίζει ο ΄Ελληνας τη διαφθορά.

 Ιδεολογία δεν έχει ο Δεξιός. Είναι απολίτικος, ως εχθρός της Φύσης και των αρχέγονων και διαχρονικών αξιών της. Τί ιδεολογία μπορεί να έχεις,  όταν ομνύεις στην αρχή ο θάνατός σου η ζωή μου και πως…όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα;

Φέραμε  το παράδειγμα των ισχυρών δεσμών των μελών της Ν.Δ μεταξύ τους και με τα μέλη της κυβέρνησή τους,   ως   τεκμηριωμένη  διαπίστωση,  για να περάσουμε και να δείξουμε  μια αντίθετη περίπτωση. Τα μέλη μιας  ομάδας συνανθρώπων  μας που έχασαν τους δικούς τους στα Τέμπη  σε ένα  τρένο ,που… οδηγούσε  ο Χάρος, εξαιτίας  της  αναλγησίας και της διαφθοράς της εξουσίας, αν και έχουν ένα και μοναδικό  ηθικό  συμφέρον, την τιμωρία των ενόχων και όχι το υλικό κέρδος ,φαίνονται, όμως,   να διαφωνούν και να…σφάζονται μεταξύ τους.   ΄Η άλλες φορές  παρουσιάζονται  να διαβάλλει και να επιτίθεται ο ένας στον άλλο, γιατί έχουν, ισχυρίζονται, διαφορετική άποψη μεταξύ τους. 

 ΄Όπως ο  Νίκος Πλακιάς εδώ και καιρό που έχει διαφοροποιηθεί από τους συγγενείς  των θυμάτων. Τούτοι, οι περισσότεροι,  τουλάχιστον, πιστεύουν πως οι άνθρωπό τους μετά τη σύγκρουση των τρένων κάηκαν, επειδή  η εμπορική  αμαξοστοιχία  μετέφερε λαθραία  κάποιο  εύφλεκτο υλικό.

  Ο Νίκος  Πλακιάς  έκανε σημαία, τελικά,  τη διαφωνία του.  Συνεχίζει να ρίχνει μπόλικο νερό στο μύλο  των δολοφόνων των παιδιών του,  που  συμφωνούν μαζί του. Και, ασφαλώς,  τα Μέσα Προπαγάνδα  του Κυριάκου  φιλοξενούν  ευχαρίστως, ανελλιπώς και πρωτοσέλιδα τις ανίερες ανακοινώσεις  του  για το ίδιο ζήτημα. 

 Θα έλεγες κανείς, βέβαια,  πως καλά κάνει και στηρίζει την ίδια θέση με την κυβέρνηση, αν είχε τα στοιχεία εκείνα που αποδείκνυαν πως οι επιβάτες σκοτώθηκαν από τη σύγκρουση και  κάποιοι δεν   κάηκαν από ένα επικίνδυνο υλικό που μετέφερε το  εμπορικό τρένο.  Τί πιο λογικό, όμως, απλό και κατανοητό από μια εκταφή των  θυμάτων, για να διαπιστωθεί του λόγου το αληθές  ή όχι; Τί στοιχίζει  και σε ποιον;  Τί φοβάται  η κυβέρνηση (το ανέκδοτο πως  είναι της δικαιοσύνης έργο, ούτε τα μικρά παιδιά  δεν το χάφτουν!)   και σκίζεται  να μη γίνουν αυτές οι εξετάσεις;  Γιατί απαγορεύει προκλητικά και αυθαίρετα  στον ηρωικό απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι  τις   βιοχημικές-τοξικολογικές εξετάσεις  του νεκρού παιδιού του;  Και πώς είναι δυνατό να συμφωνεί και να τους στηρίζει και ο Νίκος Πλακιάς;  

 Μήπως στέκει, έστω και σε στοιχειώδη λογική, το επιχείρημα του ίδιου  πως μια τέτοια διαδικασία αλλάζει  κάποια δικαστικά δεδομένα , θα είναι χρονοβόρα και θα καθυστερήσει  τη δίκη όπως  υποστηρίζει;  Ε, και; Είναι μείζονος σημασία αυτή η λεπτομέρεια σε βάρος της ουσίας και της αλήθειας;    Δυστυχώς,   εξ αιτίας αυτής της στάσης του, με σεβασμό ασφαλώς στον πόνο του, δε θα διστάσουμε  να πούμε πως είναι οδυνηρό το κατάντημά του να θεωρείται αυτή την ώρα     νεροκουβαλητής  του Κυριάκου  Μητσοτάκη. Του υπεύθυνου για τη δολοφονία των παιδιών του. 

΄Εχουμε ξαναβάλει εδώ τον ίδιο προβληματισμό. Και όχι μόνο μια φορά. Πώς γίνεται το χρήμα να είναι ισχυρότερο όλων στη ζωή, μη εξαιρουμένης  της φυσικής, ηθικής  τάξης πραγμάτων;  Να έχει τη δύναμη, καλύτερα  από κάθε έλλο μέσο , να συσπειρώνει τους λάτρεις του;   Πώς οι ιδεοληψίες, οι ιδεασμοί, ενός ανθρώπου και ειδικά ενός γονιού αποδεικνύεται  πως υπερνικούν  ισχυρά στερεότυπα,  αρχέγονα  συναισθηματικά δεσίματα ,όπως του πατέρα με το παιδί του; Πώς μπορεί ο εγωισμός  ή ο φανατισμός ,όπως του Πλακιά εν προκειμένω,    να οδηγεί  κάποιον  “συνδαιτημόνα”  στην τράπεζα των   δολοφόνων των δικών  του ανθρώπων  και να μην αισθάνεται ενοχές;  Ούτε  καν στοιχειώδη  ντροπή από την κατακραυγή του κόσμου;

Γράφαμε πρόσφατα για τον ίδιο προβληματισμό:   

   

“‘ Οποιος  οχτρεύεται Χριστό και Παναγιά, είναι οχτρός της οικογένειας,  οχτρός  της πατρίδας”

Προς Διοτίμα: 

΄Εξω από τα φυσικά και τα ανθρώπινα  η ιστορία τούτη.  Το ερώτημα είναι . Πώς οι ιδεασμοί, ακόμα και οι σωστές ιδεολογίες, μπορούν να υπερκεράσουν, να νικήσουν  τα ένστικτα,  τα “φίλτρα” ,τους φυσικούς νόμους και τα ανθρώπινα αισθήματα;  Πώς η Σπαρτιάτισα  μάνα,  σπαράζει για το παιδί της που δεν της το φέρανε νεκρό για την πατρίδα, η  μάνα, η  Λάμπαινα απο το χωριό   για τη θρησκεία της φτάνει στην παράνοια  να καταδώσει το παιδί της, ο Αμερικανός πατέρας σήμερα να βάλει τον ακροδεξιό ιδεασμό του πάνω από τη γονική του υποχρέωση; 

   

Homo

____________

Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία που η ανθρώπινη φύση σπαράσσεται, αναποδογυρίζει και ακυρώνεται. Είναι οι στιγμές που μια ιδέα, μια ιδεολογία, ένα δόγμα ή ένας φανατισμός γίνεται ισχυρότερος από το αίμα, από το ένστικτο, από τον δεσμό που θεωρείται ακατάλυτος: ο δεσμός γονιού και παιδιού.

Η Σπαρτιάτισσα μάνα που δεν θρηνούσε, αλλά  οδυρόταν γιατί το παιδί της δεν σκοτώθηκε «για την πατρίδα».
Η Λάμπαινα, στο χωριό , που στο όνομα της θρησκείας της, φτάνει στην παράνοια να καταδώσει το ίδιο της το παιδί στους δήμους.
Ο πατέρας Ρόμπινσον στην Αμερική,  Ρεπουμπλικανός, που καταδίδει τον ίδιο του τον γιο, τον Τάιλερ, για να υπηρετήσει τον ακροδεξιό ιδεασμό του.

Κι ανάμεσά τους, η μαρτυρία που καίει:

– ΟΤάσης κρύβεται στις καριές.  Πάρε ψωμί, τυρί, τσιγαρίδα, μια αλλαξιά ρούχα και τράβα που σε θέλει, μόνο σε σένα μου είπε να το πω.
-Έτρεξα σαν να είχα φτερά στους κήπους .  Αγκαλιαστήκαμε κλαίγοντας, χωρίς κουβέντα. Ήταν σκελετωμένος, μα τα μάτια του καθαρά σαν την ψυχή του.
-Καθίσαμε ώρες στο μουσκεμένο χώμα. Τον κοίταζα μόνο καθώς έτρωγε το ψωμί, όταν ακούστηκαν οι φωνές, τα σουρσίματα του αποσπάσματος. «Παραδώσου, αλλιώς θα σκοτώσουμε και την αδερφή σου».
-Σηκώθηκε αργά, πέταξε στο χώμα το ψωμί. «Πάρτε εμένα», είπε. «Αφήστε την αδερφή μου. Δεν έχει καμιά ευθύνη».
-Και έμαθα αργότερα, όταν με άφησαν, την αλήθεια: τον είχε καταδώσει η ίδια η μάνα μας. Το ίδιο της το παιδί παρέδωσε στους δήμιους.»


Εκεί όπου η φύση φωνάζει για προστασία, η ιδεολογία σπρώχνει στην προδοσία. Η μάνα γίνεται ξένη, ο πατέρας γίνεται κατήγορος. Η Ιστορία επαναλαμβάνει το ίδιο αποτρόπαιο θέατρο: το αίμα και η ζωή θυσιάζονται στο βωμό της ιδέας.

Κι έτσι, το ερώτημα παραμένει ανοιχτό:
Πόσο «ανθρώπινος» είναι τελικά ο άνθρωπος, όταν αφήνει τον ιδεασμό να νικήσει το πιο δυνατό ένστικτο της φύσης του;

Διοτίμα