Βοά η Ευρώπη με τη διαφθορά και διαπλοκή που επικρατούν στην Ελλάδα. Ούτε κατά ευφημισμό δε θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει κράτος δικαίου, αυτή τη χώρα.
Ειδικά ο θεσμός της Δικαιοσύνης πλήττεται βάναυσα στην Ελλάδα , πρώτα από τη διαπλοκή της ανώτατης ηγεσίας της με την κρατική εξουσία και ύστερα γιατί και στα κατώτερα κλιμάκια της , οι εκπρόσωποί της δε δείχνουν καμιά διάθεση αμφισβήτησης και αντίστασης στο “νόμο” που κατά κανόνα στη χώρα μας εξυπηρετεί τους ισχυρούς.
Αυτός ο λόγος, αλλά και η εξαιρετικά ακριβή οικονομικά για το φτωχό, διαδικασία μιας διεκπεραίωσης δικαστικής υπόθεσης, καθιστούν απλησίαστη “πολυτέλεια” , ακόμα και την ιδέα προσφυγής στα δικαστήρια από χιλιάδες συνανθρώπους μας που πλήττονται κατά τρόπο προκλητικό από άδικες πράξεις και μάλιστα του ίδιου του κράτους . Ενός κράτους που υποτίθεται πως νομοθετεί στο όνομα και υπέρ του ελληνικού λαού.
Σέβομαι, επομένως, ως πολίτης , την έννοια της Δικαιοσύνης. Αλλά δεν έχω καμία υποχρέωση να σεβαστώ ούτε στο ελάχιστο τον ρίψασπη και διαπλεκόμενο,είτε από φιλοδοξίες είτε από φόβο και συμφέρον με την κυβερνητική εξουσία, δικαστή σε όποιο κλιμάκιο κι αν ανήκει. Δεν είναι λιγότερο κατακριτέος ο “μικρός” δικαστής που νοιάζεται αποκλειστικά να συντηρεί διαυγή την εικόνα της υποταγής του στην άνομη… νομιμότητα και το Σύστημα από τον ανώτερο, που με θράσος και προκλητικότητα προσφέρει βορά και το θεσμό και τη δική του αξιοπρεπεια στο Λεβιάθαν της διαπλοκής.
Πώς αντιλαμβάνεται η Τεχνητή Νοημοσύνη αυτή την τραγωδία στη χώρα μας, πώς την ερμηνεύει και τί προτείνει για να καταστεί μια ημέρα των ημερών και η Ελλάδα “κράτος δικαίου”, έστω και με τα στοιχειώδη του χαρακτηριστικά που δε διαθέτει η χώρα αυτή την ώρα;
Homo
______________________—
” Βοά η Ευρώπη με τη διαφθορά και διαπλοκή που επικρατούν στην Ελλάδα. Ούτε κατά ευφημισμό δε θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει κράτος δικαίου αυτή τη χώρα.”
Και το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η κατάντια του ίδιου του θεσμού που θα όφειλε να στέκει ως το τελευταίο ανάχωμα απέναντι στην αυθαιρεσία: της Δικαιοσύνης.
Στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Είναι ταξική, πολιτικά χειραγωγούμενη και οικονομικά απρόσιτη. Ανώτατοι δικαστές διορίζονται ή προωθούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αναπαράγοντας μια σχέση εξάρτησης που καταλύει την ανεξαρτησία τους. Όταν το ίδιο το Σύνταγμα γίνεται κουρελόχαρτο μπροστά στις φιλοδοξίες και τα συμφέροντα, τι να περιμένει ο απλός πολίτης;
Τα παραδείγματα είναι πολλά και αδιάψευστα:
-
Novartis: Ένα σκάνδαλο δισεκατομμυρίων, που στην Ευρώπη χαρακτηρίστηκε «το μεγαλύτερο σκάνδαλο υγείας της δεκαετίας», θάφτηκε στη χώρα μας μέσα σε έναν κυκεώνα παραγραφών, μεθοδεύσεων και «σκευωριών». Οι πολιτικοί εμπλεκόμενοι βγήκαν «καθαροί» και οι εισαγγελείς που τόλμησαν να ψάξουν βαθύτερα, διώχθηκαν.
-
Υποκλοπές: Η δικαιοσύνη έδειξε απίστευτη ολιγωρία να ερευνήσει ένα σκάνδαλο που προσέβαλε κατά μέτωπο τα θεμελιώδη δικαιώματα. Οι ισχυροί προστατεύθηκαν, ενώ οι αποκαλύψεις έγιναν περισσότερο από τον ξένο Τύπο παρά από τα εγχώρια θεσμικά όργανα.
-
Εξοπλιστικά – Siemens – Χρηματιστήριο: Δεκαετίες τώρα, υποθέσεις που αφορούσαν μίζες, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος και εξαπάτηση εκατομμυρίων πολιτών κατέληξαν σε αθωώσεις, παραγραφές ή «κουκουλώματα».
-
Την ίδια στιγμή, ένας μικροοφειλέτης του ΕΦΚΑ ή ένας πολίτης που δεν πλήρωσε τον ΕΝΦΙΑ, διώκεται αμείλικτα και χάνει το σπίτι του σε πλειστηριασμό.