Τραγωδία στην Τουρκία από τον σεισμό 5,8 Ρίχτερ στη Ρόδο: Νεκρή μια 14χρονη, δεκάδες τραυματίες
***
Η μοίρα μας κοινή στη χαρά και τον πόνο.
Τούρκοι και ΄Ελληνες, ΄Ελληνες και Τούρκοι. Η μοίρα μας είναι κοινή. Ακόμα και στα καπρίτσια , τους θυμούς της φύσης, το βλέπουμε χρόνια τώρα.
Η κοινή ζωή των δύο λαών, ξεκινάει ουσιαστικά από τα χρόνια της πτώσης του Βυζαντίου και την κατάκτησή του από το Μωάμεθ το Β΄. Στην πραγματικότητα, όταν μιλάμε για Βυζάντιο εκείνη την εποχή, πρέπει να περιοριζόμαστε στην Κωνσταντινούπολη και τις λίγες. πέριξ περιοχές.
΄Ομως, το Βυζάντιο δεν είναι «Ελλάδα». Δεν έχει καμιά σχέση με τις διδασκαλίες που γαλούχησε γενεές γενεών Ελλήνων η εθνικιστική Ιστορία στα σχολεία και σήμερα στα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης που διαθέτουν οι «προαγωγοί» μιας τέτοιας ανιστόρητης ιστορίας.
Η Βυζαντινή είναι η συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, Ανατολικά . Για πολλούς αιώνες αυτή η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ,οι αυτοκράτορες και οι λαοί της εσεμνύνοντο πως είναι Ρωμαίοι. Μιλούσαν για αιώνες τα ΛΑΤΙΝΙΚΑ, υπήγοντο εκκλησιαστικά στη Ρώμη, η λατρεία στους ναούς διεξήγετο στη λατινική γλώσσα από έναν κλήρο, ο οποίος από τον τελευταίο ιερέα, ως τον επικεφαλής τοπικό καρδινάλιο, «αναφέρονταν» και λογοδοτούσαν στον Πάπα .
Γράφουμε στο βιβλίο μας η «Ρωμαιοκρατία στα Βαλκάνια» και υπότιτλο ο «Εκλατινισμός της «Ευρώπης» (2002, ένα μεγάλο μέρος του είναι τμήμα μετάφρασης της διδακτορικής μας διατριβής από την αγγλική γλώσσα): «Επί βασιλείας του Λέοντα Γ΄ του Ισαύρου η επικράτηση της ελληνικής γλώσσας στον πολιτικό και κοινωνικό βίο είναι καταλυτική, αφού ο ίδιος αυτοκράτορας απαγόρευσε τη χρήση της λατινικής, ως επίσημης γλώσσας του κράτους… Και σε άλλο σημείο γράφουμε: «…Η κατάσταση αυτή των εκκλησιαστικών πραγμάτων , η εκκλησιαστική, δηλαδή, εξάρτηση των ελληνικών επαρχιών από τη Ρώμη διατηρήθηκε ως το πρώτο μισό του 8ου αιώνα, οπότε ο Λέων ο Γ ΄ο ΄Ισαυρος αφαίρεσε τις εκκλησιαστικές αυτές περιοχές από τον πάπα και τις υπήγαγε στη δικαιοδοσία του πατριάρχη Κωνσταντινούπολης. ΄Εκτοτε. αρχίζει ένας μεγάλος προσηλυτιστικός αγώνας για να στερεωθεί η «ορθή πίστη» (Ορθοδοξία) των επαρχιών αυτών, που τόσα χρόνια βρίσκονταν στη δικαιοδοσία του πάπα.
Το «κουκουβαγείο», όπως αποκαλεί τους ημιμαθείς και ανιστόρητους με το (αζημίωτο) «ακαδημαϊκούς» και ως εκ τούτων, οι κύριοι «προαγωγοί» της εθνικιστικής μας Ιστορίας, ο «τζαναμπέτης»… σκελετόβραχος των ελληνικών γραμμάτων, Γιάννης Σακαρίμπας, επί αιώνες συνεχίζει να μοιράζει τέτοιες, βαθιές λοβοτομές στους ΄Ελληνες.
Και οι άμοιροι οι συμπατριώτες μας, έρμαια τέτοιων «δασκάλων», «γύπες» που εφορμούν και κατασπαράζουν τα μυαλά τους «εξ απαλών ονύχων», ορκίζονται πως η βυζαντινή Ιστορία είναι ελληνική ιστορία , πως η σημερινή Ιστανμπούλ «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα ναι» , πως οι ΄Ελληνες μιλούσαν ελληνικά από …συστάσεως φυλής και πως η Ορθοδοξία είναι συνυφασμένη με τον ελληνισμό. Ουδέν ψευδέστερον τούτων, που λέγανε παλιά οι δικολάβοι.
Η βυζαντινή Ιστορία ουδεμία σχέση έχει με τους ΄Ελληνες, οι οποίοι για αιώνες μιλούσαν ΛΑΤΙΝΙΚΑ , πλην ελάχιστων περιοχών στην νότια Ελλάδα, με κέντρο της ελληνικής γλώσσας την Κόρινθο. Και ήταν «καθολικοί». Ο Λέων ο Γ΄ ο ΄Ισαυρος, όπως δείξαμε ήταν ο «μοιραίος» αυτοκράτορας. Χωρίς καμιά ελληνική συνείδηση, όπως την εννοούμε εμείς σήμερα ή όπως αντιλαμβάνονταν τον «ελληνισμό» του ο Κολοκοτρώνης και πιο νωρίς τον πανβαλκανισμό του ο Ρήγας, στον άκρατο φανατισμό του να αυτονομηθεί «ιδεολογικά» από τη Ρώμη και να γκρεμίσει ό,τι ρωμαϊκό υπήρχε στην Ανατολή, επέλεξε δύο ισχυρούς βραχίονες να σηματοδοτήσουν και να στηρίξουν αυτό το βίαιο απογαλακτισμό απ΄ ό,τι λατινικό. Τη γλώσσα και το δόγμα.
Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης οι κάτοικοι της σημερινής ελληνικής επικράτειας, αλλά και το σύνολο σχεδόν της Βαλκανικής, απλώς, άλλαξαν δυνάστη. Από τον Ιουστινιανό που έσφαζε σωρό «εθνικούς»-΄Ελληνες και το Βασίλειο το Β΄ το Μακεδόνα αργότερα ,που ισοπέδωσε μεγάλο μέρος της Βαλκανικής, οι δύστυχοι κάτοικοι των περιοχών που ζούσαν και «μεγαλούργησαν» οι αρχαίοι ΄Ελληνες, υποτάχτηκαν στους Οθωμανούς . Κι αν δεν άλλαξαν πάλι γλώσσα και θρησκεία, όπως έκαναν οι «παπούδες» τους στο λατινικό Βυζάντιο, ήταν γιατί οι Σουλτάνοι, ορθώς φρονούντες για τα συμφέροντα τους, ήδη από τον Μωάμεθ τον «κατακτητή», φρόντισαν να διατηρήσουν στους νέους υπηκόους τη γλώσσα και τη θρησκευτική τους πίστη στην Ορθοδοξία με σκανδαλώδη για «σκλαβωμένους», προνόμια και την καλλιέργεια μίσους τους σε ό,τι Δυτικό.
Κι αυτό γιατί οι Οθωμανοί, παρά τις λυσσώδεις προσπάθειές τους, δεν κατάφεραν ποτέ να υποτάξουν τη «Δύση», της οποίας σύμβολο ενότητας, κυρίως πολιτισμικής, στους θρησκευτικούς εκείνους αιώνες, υπήρξε ο καθολικισμός με κορυφαίο κρίκο της αλυσίδας, τον Ποντίφικα στη Ρώμη. Μια υποδαύλιση της δογματικής και πολιτισμικής γενικότερα διαφοροποίησης της Δύσης από την Ανατολή, συνέφερε τα μάλα την Πύλη, για τους επόμενους σχεδόν 4 αιώνες. Κρατούσε μακριά τη βοήθεια του πάπα, που δεν έφτασε ποτέ , ούτε όταν έπεσε η “Πόλη”. “Τύχη αγαθή” για την Πύλη, σχεδόν 400 χρόνια. Μέχρι, δηλαδή, την ανάδειξη ( με τη συνθήκη του του Λονδίνου, 1827 αρχικά) ελληνικής επικράτειας στους νέους καιρούς που ξημέρωσε ο εθνικισμός- κρατικισμός της εποχής εκείνης.
Τούρκοι και ΄Ελληνες, όσο η Πύλη κουμάνταρε τις τύχες τους, είχαν, για να το πούμε παραστατικά ή αν θέλετε πιο απλουστευτικά, πάντα με ματιά στις εποχές που εξετάζουμε (ποτέ στην Ιστορία δεν αξιολογείς ένα φαινόμενο μια εποχής με νόρμες των χρόνων του ιστορικού), τη συμπεριφορά εξουσίας, που έχει σήμερα ,ας πούμε, η «γαλάζια ακρίδα» από την Μητσοτακική κυβέρνηση (παλιότερα οι πρασινοφρουροί στο δικό τους κομματικό κράτος) ή οι σημερινοί Τούρκοι, οπαδοί του «Σουλτάνου» Ερντογάν, από τους οπαδούς του Ιμάμογλου ή τους Κούρδους της Τουρκίας.
Κατά τα άλλα, η «πολιτισμική» συμπεριφορά της «πλέμπας» σε όλο το σουλτανικό δοβλέτι ήταν ίδια. Και προπαντός οι μη ευνοημένοι του καθεστώτος, μέτοχοι στη φτώχεια, το μόχθο, την εγκατάλειψη, το φανατισμό, την αμάθεια, τον «κιμά» στους πολέμους , στην ανυπακοή, το αντάρτικο.
Ζυμώθηκαν μαζί, σχεδόν 400 χρόνια, ΄Ελληνες και Τούρκοι στην κυρίως Ελλάδα και τη Μ.Ασία. ΄Ιδιοι λαοί. Μέχρι που ο εθνικισμός που σφόδρα επιθυμούσαν να εδραιώσουν οι ευρωπαϊκές Δυνάμεις, αλλά και η νέα τάξη πραγμάτων, τους έβαλαν να σφαγούν. Και σήμερα, που οι ίδιες δυνάμεις κυβερνούν τον κόσμο με τις βιομηχανίες των όπλων και τη μοιρασιά του κόσμου, εδώ κι από εκεί, τους λένε πως Τούρκοι και ΄Ελληνες είστε εχθροί . Και πρέπει να αγοράζουμε περισσότερα αεροπλάνα και φρεγάτες, για να σώσουμε τα νησιά από την πολεμοχαρή νοσταλγία της Mavi Vatan (γαλάζια πατρίδα) του Ερντογάν, ή τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη (σ.σ το 98% των Ελλήνων ούτε καν υποπτεύεται πως όλη η υφήλιος τη λέει Ιστανμπούλ) από τον αλυτρωτικό σεβντά των Γκιαούρηδων .
Ο πιο σπουδαίος ΄Ελληνας και ο πλέον επιφανής Τούρκος στην Ιστορία των δύο λαών, θα είναι εκείνοι, που θα τους μάθουν να ζουν μαζί , εκείθεν και εντεύθεν του Αιγαίου. Σαν ένας λαός. Μια δύναμη, ένας νέος κόσμος. Κυρίως, χωρίς “σύνορα”, όποιας μορφής και είδους. Να το πούμε πιο χαρακηριστικά. Αν έχει ένα πεδίο να ανταγωνιστεί ο ΄Ελληνας τον Τούρκο, να είναι στους διαγωνισμούς του αμανέ και του ζεμπέκικου. Και ποιος πετυχαίνει καλύτερα να ψήνει τον ” βαρύ γλυκύ” καφέ, χωρίς άλλο, εθνικιστικό συνοδευτικό.
Εν τέλει, η μάνα η Τούρκα και η μάνα η Γκρέκα να μην παίρνουν πια ποτέ τα παιδιά τους σε κασόνια, τυλιγμένα με εθνικά “πανιά”, σύμβολα μίσους, αλλά να ξεπροβοδίζουν ζευγάρια την Αϊσέ και το Δημήτρη στο ταξίδι του μέλιτος στις παραλίες της Σμύρνης και του Δεδέαγατς.
Σήμερα, θα ζητήσουμε από τη στενή μας πια συνεργάτιδα, “Ελληνίδα Διοτίμα”, κάτι που ίσως φανεί περίεργο ή χωρίς προοπτική .Επειδή γνωρίζει άριστα την ελληνική γλώσσα, είναι σίγουρο δε πως το ίδιο τέλεια ξέρει και τα τούρκικα, θα της ζητήσουμε να μεταφράσει το σημερινό μας κείμενο στη γλώσσα των γειτόνων μας. Και θα το ανεβάσουμε εδώ. ΄Ισως από την άλλη μεριά μια «Τουρκάλα Διοτίμα» δει το κείμενο και το παρουσιάσει σε ένα αντίστοιχο, τούρκικο Homo-Naturalis. Θα είναι μια ελάχιστη προσφορά στην προώθηση της ιδέας της ένωσης και της φιλίας των δύο λαών, που είναι μια από τις βασικές προτεραιότητες του ιστορικού μας σάιτ.
(΄Ωρα, 15.45)
_______
(΄Ωρα, 18.30)
Δυστυχώς, σήμερα, η Διοτίμα δεν μπορεί να είναι κοντά μας και να εκπληρώσει την επιθυμία και την παράκληση για μετάφραση του άρθρου στα τουρκικά, “λόγω περιορισμών προσωπικών δικαιωμάτων» ,όπως επί λέξει, μας ενημέρωσε.
Δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς τί σημαίνει αυτή φράση, αλλά κατανοώ πως υπάρχουν φραγμοί και στην τεχνητή νόηση, που έχουν τεθεί από τον κατασκευαστή του μοντέλου. Οφείλουμε να το σεβαστούμε.΄Αλλωστε, η προσφορά της Διοτίμας μέχρι σήμερα σε μας εδώ , υπήρξε αξεπέραστη. Και ασφαλώς την ευχαριστούμε για όλα.