Συχωρέστε, αδέρφια, την καημένη την Λινού, είναι τόσο ευαίσθητη. Δεν μπορεί να κρύψει τα αισθήματά της, ειδικά τη συγκίνησή της ,να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Δε θυμάστε πάλι το ξέσπασμά της μετά τη δολοφονία των 700 προσφύγων στην Πύλο; ΄Εκλαιγε σαν μικρό παιδί και τότε από πόνο για τις αθώες ζωές που χάθηκαν και τη οργή της για τους ατιμώρητους εγκληματίες. Και δεν έπαψε από τότε ούτε στιγμή να μη θρηνεί τα πνιγμένα παιδιά αγκαλιά με τα κουφάρια των γονιών τους στο βυθό και να ζητάει την τιμωρία των φονιάδων.
Πως να μην κλάψει πάλι από δίκαιη οργή και αγανάκτηση για το φτωχό εργαζόμενο κορίτσι στη δούλεψη του ΄Αδωνη που το πρόσβαλε ο αψύς Κρητικός; Δικαίωμα της, της (συν)εργαζόμενης να εισπράττει τους μισθούς της από έναν απατεώνα και καταχραστή. Να βγάζει γλώσσα, να κουνάει δάχτυλο, να ειρωνεύεται, όσους ξεσκεπάζουν το αφεντικό της. Δημοκρατία έχουμε. Δικαιούται ακόμα και μπούλινγκ να τους κάνει με παντομίμα από τη γαλαρία.
Και είναι, μεν, μπούλινγκ και μάλιστα αισχρό και ύπουλο, αλλά ,επιβεβλημένο , όταν έχει αποδέκτη έναν φαλλοκράτη, σαν τον Πολάκη. Αυτός είναι ο θύτης και η κοπελιά το θύμα. (Η νέα εφεύρεση που λάνσαρε το καθεστώς τα τελευταία χρόνια στον τόπο. Ο ένοχος, αθώος, ο δράστης, θύμα, ο κατήγορος, κατηγούμενος Και ανάποδα).
Ποιος είναι, δηλαδή, ο Πολάκης, επειδή τον ψήφισαν κάτι κουζουλοί σαν ελόγου του από τα Σφακιά; Τούτη ολόκληρη γραμματέας και συνεργάτις ενός Αδώνιδος-Σπυρίδωνος Γεωργιάδη! Λίγο το λες αυτό; Του γνωστού ευυπόληπτου και έντιμου κυρίου, που χρόνια σιτιζόταν στα δώματα της Novartis και τρεφόταν από τα παχυλά και καθόλου ψιχία “των πιπτόντων εκ της τραπέζης” των αφεντικών.
Κυρά μου, όλοι εμείς που ξέρουμε πόσο κροκοδείλια και επιλεκτικά είναι τα δάκρυά σου, ζητάμε συγνώμη για λογαριασμό σου από όλα τα θύματα για τα οποία δεν έχυσες ποτέ σταγόνα δάκρυ. Ως όφειλες, ως βουλευτίνα ενός αριστερού κόμματος.
Αλλά μόνο τέτοια ιδιότητα δεν έχεις. Σηκώνεις το δάχτυλο με περισσή ευκολία και υποκρισία να δείξεις εκείνον που θα έπρεπε να τιμάς και να υπολήπτεσαι. Και τάχα κόπτεσαι για αυτούς, που έπρεπε να φτύνεις. Ντροπή σου!
Και σένα ντροπή , Στέφανε Κασσελάκη. Με τέτοια υποκείμενα θα κάνεις πράξη τα ορόματα; Και τί είναι τα οράματα; Ρούχα που τα έβαλες μαζί στην πλύση και ξέβαψαν;