Υποβρύχια: Και τότε όλα έδειχναν νόμιμα…
Ο ΄Ακης Τσοχατζόπουλος τον Ιανουάριο του 1996 στην κρίση των Ιμίων δεν ήταν υπουργός ΄Αμυνας. Ο παμπόνηρος “όμορφος”, πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και άρρωστος “ανδρεϊκός”, ανέλαβε αυτό το πόστο λίγους μήνες μετά τα ΄Ιμια (Σεπτέμβρος 1996) και αντικατέστησε τον μέχρι τότε υπουργό ΄Αμυνας Γεράσιμο Αρσένη. Είχε συλλάβει το βαθύτερο νόημα αυτής της κρίσης και της παρ΄ολίγον ένοπλης εμπλοκής Ελλάδας-Τουρκίας, ακόμα και για έναν…ξερόβραχο. Αλλά, όχι μετά την κρίση. Πολύ πιο μπροστά. Συγκεκριμένα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν (σοβαροί κυρίως διπλωμάτες, αλλά και ειδικοί σε Νατοϊκά θέματα) πως οι “τρελαμένοι” εθνικιστές που ύψωσαν την ελληνική σημαία στη Μικρή ΄Ιμια (25/1/1996) και την επομένη στην άλλη βραχονησίδα, δηλ. ο τότε δήμαρχος Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου Γ. Ριόλα και δύο κατοίκους του νησιού (ο ένας παπάς), ήταν άνθρωποι του ΄Ακη Τσοχατζόπουλου. Να τεκμηριώσουμε αυτή την υπόθεση.
Στη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων έγινε φανερό πως ο τότε πρωθυπουργός Κ.Σημίτης έδειξε μεγάλη δυσπιστία, τόσο στην ηγεσία της ΕΥΠ ,όσο και σ΄αυτή των Ενόπλων Δυνάμεων. ΄Εγραφε το ΒΗΜΑ εκείνη την εποχή: «Οι αξιωματικοί αυτοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων, όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα και ύποπτους για το στήσιμο παγίδων τις κρίσιμες εκείνες ώρες.”
Και ήταν αλήθεια. Από την κρίση του 1987 (“βυθίσατε το Χόρα”) ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναθέσει στον καταδικό του άνθρωπο, τον ΄Ακη Τσοχατζόπουλο, να ηγηθεί της κλειστής ομάδας των σκληρών Παπανδρεϊκών που από την εποχή του ΠΑΚ και τον ένοπλο βραχίονά του, λειτουργούσε ακόμα και την εποχή , όταν το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε με άνετη πλειοψηφία (μεσουρανούσε) , εντελώς συνωμοτικά! Να καταθέσω μια προσωπική εμπειρία.
Το 1982, όταν μαινόταν ο “πόλεμος” στο ελληνικό Κολέγιο Λονδίνου, ένας μεγαλόσχημος Πασόκος (δε θυμάμαι πια ποιος ήταν (Γιώργος Κίσσονας;) ίσως κάποιος από τη ομάδα των “ανταρτών” θυμάται) επισκέφτηκε την Νομαρχιακή ΠΑΣΟΚ Μ.Βρετανίας και ζήτησε να μας συναντήσει, για να τον ενημερώσουμε για την εξέλιξη των γεγονότων στο “σχολείο το βασιλιά”.
Πήγαμε θαρρώ και οι πέντε της ομάδας. Μου έκανε εντύπωση πως στο ξενοδοχείο που συναντηθήκαμε στο κέντρο του Λονδίνου, δεν καθίσαμε στο “λόμπι” γα να κουβεντιάσουμε, αλλά με μυστικότητα, ένας- ένας και με απίστευτες και εντελώς γελοίες προφυλάξεις ανεβήκαμε στο δωμάτιό του.
Εκεί, κάποιος “δικός” του, μας έψαξε για να δει μήπως κάποιος από μας ήταν καλωδιωμένος(!), έκλεισε τις μαύρες κουρτίνες, έκανε κάτι… φακιρικά στο τηλέφωνο και όταν αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε, έβαλε την τηλεόραση να παίζει στη διαπασών, έτσι, που ούτε να ακούσουμε καλά-καλά, δεν μπορούσαμε. Και όλα αυτά ,μας εξήγησε ,”για να μην παρακολουθούν τι λέμε και τί αποφασίσαμε οι…Δεξιοχουντικοί”.
Μόλις τελειώσαμε τη σύσκεψη και τα μέλη της ομάδας βγήκαμε στο δρόμο, σκάσαμε στα γέλια. Ουδείς μπορούσε να φανταστεί τέτοιας μορφής συνωμοτικότητα και προφυλάξεις με το Πασοκικό στέλεχος στη μέση του Λονδίνου. “Τους έχει μείνει το κουσούρι από το ένοπλο ΠΑΚ”, είπε κάποιος μας . “Χούι είναι αυτό, δεν κόβεται”.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν “μανούλα” σε τέτοια. Ποτέ δε συζητούσε με τους στενούς συνεργάτες του χωρίς προφυλάξεις. Και για χρόνια, μετά την ανάληψη της εξουσίας. Μια ζωή ο Ανδρέας και ως πρωθυπουργός της χώρας, κράτησε και το ρόλο του επικεφαλής του ένοπλου ΠΑΚ!
Μάλιστα, να καταθέσουμε μια άλλη ,επίσης αξιόπιστη και ηλεγμένη πληροφορία. Πριν και μετά τη μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, οι λίστες με τα ονόματα των μελών όλων των κλαδικών και των Νομαρχιακών, φυλάσσονταν σε ασφαλές,μυστικό μέρος. Κι ακόμα, από κάθε κλαδική , 1/2 μέλη ήταν γνώστες και του τόπου στον οποίο φύλαγαν τις καταστάσεις αυτές, αλλά και όπλα(!) από την εποχή του ΠΑΚ. Και το οπλοστάσιο αυτό έμεινε γα χρόνια κρυμμένο και ασφαλές . Και μετά τη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ!
Ο Κώστας Σημίτης ,όντας και τούτος μέλος-“βομβιστής” της ένοπλης “Δημοκρατικής ΄Αμυνας” ,αλλά και του ΠΑΚ, τα γνώριζε όλα αυτά. Ειδικά το κόλλημα του Ανδρέα με τις συνωμοσίες, τις μυστικότητες ,τις προφυλάξεις.Και ιδιαίτερα την αγάπη του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ στα “μυστικά” γραφεία και τη διάθεσή του να συνεργάζεται με συγκεκριμένους “μυστικούς, ειδικά της ΚΥΠ, του στρατού και της αστυνομίας.
Μετά το το 1987 και την ελληνοτουρκική κρίση,ο μυστικοπαθής χαρακτήρας του Ανδρέα, πήρε την κάτω βόλτα. Δεν έκανε βήμα, ειδικά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αν δε συνεργαζόταν με τους “μυστικούς” και δεν είχε διασταύρωση από τους έμπιστους πρέσβεις του.
Ο ΄Ακης Τσοχατζόπουλος, όπως είπαμε, ήταν ο πιο αξιόπιστος και μετά το 1987 ο επικεφαλής της μυστικής ομάδας. Μεταξύ των ενεργών μελών αυτής της κλειστής παρέας γα τη διεκπεραίωση διάφορων αποστολών, υπήρξαν και απλά στελέχη σε όλη την Ελλάδα. Και ειδικά στα νησιά. Το κλιμάκιο περιλάμβανε κυρίως προέδρους κοινοτήτων, δημάρχους, αστυνομικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα άτομα (τουλάχιστον 1-2) που ύψωσαν τη σημαία στα ΄Ιμια εκείνη τη νύχτα ήταν “σύντροφοι ” το ΄΄Ακη Τσοχατζόπουλου.
Ο Κώστας Σημίτης, ως πρωθυπουργός, δεν ήθελε ούτε να ακούσει πια πως συμβαίνουν τέτοια πράγματα εν μέσω “Δημοκρατίας”. Και ήταν εντελώς αντίθετος με τις τακτικές Τσοχατζόπουλου και τις μεθοδεύσεις και πρακτικές ΠΑΜ.
Λίγο καιρό αργότερα, ως υπουργός ΄Αμυνας τώρα πια ο ΄Ακης Τσοχταζόπουλος, όπως είπαμε, έπεισε τον Σημίτη,πως μια νέα “αγορά του αιώνα” ήταν πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου για την ασφάλεια της χώρας,. Και έφερε ως απόδειξη την κρίση στα ΄Ιμια, που έστησε ο ίδιος.
Ο Σημίτης διέπραξε το μέγα λάθος να εμπιστευτεί τον Τσοχατζόπουλο, αφ΄ενός και αφ ‘ετέρου να του εγχειρίσει “λευκή επιταγή” για τις νέες αγορές . Και ναι, μεν, ο ίδιος, δε φαίνεται να είχε γνώση του σχεδίου Τσοχατζόπουλου, αλλά αυτό δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη των σκανδάλων που έγιναν επί πρωθυπουργίας του.
Να παρακολουθήσουμε το ιστορικό αυτής της υπόθεσης, η οποία πλην των άλλων, ζημίωσε με εκατομμύρια, ίσως και δισ. το ελληνικό δημόσιο.
” Η απόφαση με την οποία το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε τα γενικά επιχειρησιακά χαρακτηριστικά των νέων υποβρυχίων ελήφθη στις 11 Δεκεμβρίου 1996, αλλά οι πρώτες επαφές μεταξύ των κρατικών ελληνικών ναυπηγείων και της κοινοπραξίας είχαν γίνει έναν μήνα νωρίτερα.
Τον Ιανουάριο του 1997 ο κ. Τσοχατζόπουλος απηύθυνε πρόσκληση σε οίκους κατασκευής υποβρυχίων για την υποβολή προσφορών, αλλά δεν έχει βρεθεί να είχε ενδιαφερθεί κανείς.
Επιχείρηση «Δωροδοκία»
Από τη δικογραφία που σχημάτισε το 2008 η Εισαγγελία του Μονάχου –διερευνώντας το προβλεπόμενο από γερμανικές ποινικές διατάξεις έγκλημα της δωροδοκίας αλλοδαπών δημοσίων λειτουργών κατά τις πωλήσεις από την κοινοπραξία Ferrostaal/HDW πολεμικών πλοίων στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία– και την οποία επικαλείται το εισαγγελικό πόρισμα προκύπτει ότι η κοινοπραξία σχημάτισε ομάδα που ανέλαβε να επιτύχει τη σύναψη της συμφωνίας για την προμήθεια και τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων δωροδοκώντας αυτούς που θα λάμβαναν τις αποφάσεις στη χώρα μας, στις αρχές του έτους 1997, υπό την καθοδήγηση του έμπειρου Γερμανού επιχειρηματία Graff von Puckler, έχοντας ως κύριο στόχο την υπερκοστολόγηση των υποβρυχίων.
Οι πιθανοί ανταγωνιστές θα ήταν οι Γάλλοι και οι Σουηδοί. Τους πρώτους ανάλαβε με επιτυχία, όπως προκύπτει, ο κατηγορούμενος Αλέξανδρος Αβατάγγελος, τους δεύτερους τους εξαγόρασε απευθείας η Ferrostaal.
Η ανάγκη δημιουργίας μιας ελληνικής ομάδας η οποία θα αναλάμβανε τις καταβολές των χρημάτων κατέστη αναγκαία το 1999, όταν στη Γερμανία κατέστη ποινικό αδίκημα η δωροδοκία αξιωματούχων. Το ενδιαφέρον στοιχείο για τη λειτουργία αυτής της ομάδας των «συμβούλων» είναι ότι δεν λειτουργούσαν ως απλοί μεσάζοντες της κοινοπραξίας αλλά είχαν δεσμευτεί να χρηματοδοτήσουν οι ίδιοι τη δωροδοκία του ελληνικού πολιτικού προσωπικού και να εισπράξουν την αμοιβή τους όταν ολοκληρωθεί η υπόθεση.
Χάρη σε αυτή τη διάσταση βρέθηκε η «λίστα Ματαντού», ενός εκ των κατηγορουμένων, στην οποία είχε αναγράψει τα 55 εκατ. που είχε διαθέσει γι’ αυτόν τον σκοπό, ενώ η εταιρεία του κ. Αβατάγγελου είχε απειλήσει με αγωγή τη Ferrostaal επειδή δεν της κατέβαλε τα χρήματα που, κατά το εισαγγελικό πόρισμα, είχε ήδη διαθέσει. Στο σχέδιο της αγωγής, που τελικά δεν κατατέθηκε αλλά περιλαμβάνεται στη δικογραφία, υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για τις υπηρεσίες που παρείχε η εταιρεία του κ. Αβατάγγελου, με βάση τις οποίες οι απαιτήσεις της αποτιμήθηκαν στο ποσό των 66.528,541 ευρώ. Τελικά επήλθε εξωδικαστικός συμβιβασμός στα 11 εκατ. ευρώ.
«Για παράνομες πληρωμές διέρρευσαν από τη γερμανική κοινοπραξία λίγο πάνω από 100.000.000 ευρώ, δηλαδή λιγότερο από την υπερτιμολόγηση ενός μόνο από τα οκτώ υποβρύχια που συμφωνήθηκαν με τις δύο κύριες συμβάσεις, με αποτέλεσμα το υπερβάλλον κέρδος της γερμανικής κοινοπραξίας εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή του ελληνικού λαού, να ανέρχεται σε τουλάχιστον 700 εκατ. ευρώ, με πιθανότερο το 1 δισ., χωρίς να συνυπολογιστεί το κέρδος από τις πεποιημένες συμβάσεις αντισταθμιστικών οφελών που συνόδευσαν τις δύο κύριες συμβάσεις» αναφέρει η εισήγηση του εισαγγελέα Βεργώνη.
Για μία από τις συμβάσεις των αντισταθμιστικών ωφελημάτων στην υπόθεση των υποβρυχίων πάει κατηγορούμενος ο γενικός γραμματέας Εξοπλισμών της υπουργίας Παπαντωνίου στο ΥΠΕΘΑ Σπύρος Τραυλός. Ανάμεσα στις συμβάσεις για τα αντισταθμιστικά οφέλη ήταν και μία με την οποία η Ferrostaal αναλάμβανε να χρηματοδοτήσει τη ναυπήγηση δύο πλοίων, συνολικού κόστους 60 εκατ. ευρώ. Ο κ. Τραυλός υπέγραψε την αντικατάσταση αυτής της σύμβασης με μια άλλη, η οποία αφορούσε εξαγωγή μπαταριών της εταιρείας Sunlight Γερμανός, σύμβαση ύψους 62 εκατ. ευρώ, δηλαδή θεωρητικά με μεγαλύτερο όφελος για τα ελληνικά συμφέροντα. Όμως το εισαγγελικό πόρισμα επισημαίνει ότι τα 62 εκατ. ευρώ δεν τα πλήρωσε η Ferrostaal, όπως θα γινόταν αν δεν ακυρωνόταν η σύμβαση για τη ναυπήγηση των δύο πλοίων, αλλά οι αγοραστές των μπαταριών της εταιρείας Sunlight Γερμανός, στην οποία η Ferrostaal είχε επενδύσει 10 εκατ. μάρκα το 1999. Ουσιαστικά, δηλαδή, η Ferrostaal όχι μόνο δεν πλήρωνε για τα αντισταθμιστικά οφέλη αλλά έβγαζε κέρδος από αυτά” . (Free Sunday).
Αυτήν την ώρα, το ρόλο του ΄Ακη Τσοχατζόπουλου υποδύεται ο Νίκος Παναγιωτόπουλος. Αχυράνθρωπος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως υπουργός ΄Αμυνας , από τη στιγμή που ανέλαβε το υπουργείο, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να προκαλεί τον Ερντογάν. Με λόγια και έργα. Και είναι απορίας άξιο πώς ακόμα δεν έχει εκραγεί πραγματικά ο Τούρκος πρόεδρος με όσα προκλητικά βλέπει να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του.
Βεβαίως,και ο ίδιος δεν αφήνει αναπάντητες αυτές τις προκλήσεις, αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε πως πρώτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης “ήρξατο χειρών αδίκων”. ΄Ολες οι κατοπινές,προκλητικές ενέργειες Ερντογάν, ήταν απαντήσεις σε όσα “τετελεσμένα” προσπαθούσε να δημιουργήσει κυβέρνηση Μητσοτάκη
Μια ματιά μόνο στις προκλήσεις με παραβιάσεις ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών και πλοίων σε αμφισβητούμενες περιοχές από τη ημέρα που ανέλαβε την εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης και σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια, δίνει εναργέσταστη εικόνα των επιδιώξεων της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Προκλήσεις,-ένταση-θερμό επεισόδιο-“αγορά αιώνα”.
Η νέα ελληνική NAVTEX (αγγελία προς ναυτιλλομένους) της κυβέρνησης είναι μια φάση της παλιάς σκηνοθετημένης επιχείρησης στα ΄Ιμια του ΄Ακη Τσοχατζόπουλου. Στόχος κι αυτής τώρα, να δημιουργηθεί στα καλά καθούμενα θερμό επεισόδιο, για να να κερδίσει έδαφος η προπαγάνδα πως μόνο μια δυνατή και καλώς εξοπλισμένη Ελλάδα φοβάται ο Ερντογάν.
Κι αν όλα πάνε …κατ΄ ευχήν για τη μαφιόζικη εκτός από…πατριωτική, κυβέρνηση Μητσοτάκη ,κι αν δεν κάνει πίσω ο Ερντογάν ή δε ρίξουν νερό οι ΗΠΑ στη πυρκαγιά, θα το πάνε ως το τέλος .Και το τέλος θα είναι η αγορά 6 φρεγατών που θα μας κοστίσουν 3 ολόκληρα δις. ΄
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αδίστακτος. Θα φάει τις σάρκες μας. Δε θα ησυχάσει, επειδή ξέρει πως δεν πρόκειται να ξαναδεί καρέκλα πρωθυπουργού, αν δεν προφτάσει να καβατζώσει κάποια εκατομμύρια από τέτοιες, εύκολες και πλούσιες, εξοπλιστικές μίζες για τους απογόνους του. Είναι, άλλωστε, οικογενειακή παράδοση της φαμίλιας. Με τα αργύρια της προδοσίας της Αποστασίας ,να μην ξεχνάμε, κατάφερε να τελειώσει με δίδακτρα και “δωρεές” ένα ξένο πανεπιστήμιο.
Αλλά, το σκηνικό της έντασης που έστησε εδώ και πολύ καιρό η κυβέρνηση της Δεξιάς έχει και άλλον, βασικό,πέρα από τις μίζες, στόχο. Μια τέτοια ένταση, όπως πάντα συμβαίνει με τα λεγόμενα “εθνικά θέματα”,αποσπά την προσοχή του λαού από άλλα, βασικά εσωτερικά προβλήματα .
Και ειδικά αυτή την περίοδο από το μέγα σκάνδαλο της Novatis. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος με τους ανθρώπους τους, “τρίβουν τα χέρια” τους και υπερθεματίζουν για ένα σοβαρό,θερμό επεισόδιο, χωρίς επιστροφή. Μια ένταση που θα φτάσει στα άκρα, θα σκεπάσει εντελώς το σκάνδαλο και στη δικαστική του εξέλιξη.Ούτε καν ως σκευωρία δε θα σταθεί.Θα πάει στο αρχείο κατ ευθείαν λόγω …εθνικής ομοψυχίας! Και θα είναι και ο Αλέξης Τσίπρας ένας από εκείνους που θα στηρίξει αυτή την εξέλιξη!
Ο ΄Ακης Τσοχατζόπουλος έδειξε το δρόμο. Στο τέλος, όμως, πήγε φυλακή. Ο Κούλης με τους αχυρανθρώπους του θα τον ακολουθήσουν, αν τολμήσουν να κάνουν τα ίδια.
Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους τα μέλη της διεφθαρμένης αυτής κυβέρνησης,που έφτασε στο σημείο ,εν έτει 2020 , να μιλάει για πολεμική σύγκρουση με την γείτονα. Κι ας γνωρίζουν (που γνωρίζουν) πως πόλεμος με την Τουρκία, είναι από απίθανο , ως αδύνατο, να γίνει στις μέρες μας. ΄Εχουμε εξηγήσει αναλυτικά εδώ τους λόγους.
Πάντως,να επαναλάβουμε πως ,αν τολμήσουν να προχωρήσουν σε νέες “αγορές αιώνα”, θα τους χώσουμε μια μέρα μέσα. Και μάλιστα σε ειδική πτέρυγα στον Κορυδαλλό. ΄Ολους μαζί .΄Οπως παλιότερα τους χουντικούς.
΄Αλλωστε, κοινοβουλευτική δικτατορία έχουμε. Την ίδια μεταχείριση θα έχει και η νέα κοινοβουλευτική, πέρα από μαφιόζικη, χούντα.