Τα…περί «θείας τιμωρίας»  της εισαγγελέως Λάρισας, «όλα εδώ πληρώνονται» και «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα»!

Η   χριστουγεννιάτικη καραμανλική κτηνωδία των Σερών , όπως τη χαρακτηρίσαμε σε πρόσφατο κείμενό μας(*)  δεν έχει θέσει στο ήθος του συνειδητοποιημένου πολίτη. Δεν  είναι ζήτημα αντιδεξιάς  οπτικής. Το ήθος, η φυσική ηθική, δεν έχουν να κάνουν  με τέτοιους διαχωρισμούς. Η διαφορά «των μεν» και  «των δε»,  αφορά  μόνο  τη ανθρωποκεντρική ιδεολογία .  Κανενός άλλου είδους ηθικολογία, ιδεοληψία και ιδεασμό.

 Σημασία έχει πώς προσεγγίζεις και  με ποια κριτήρια των ανθρωπισμό,  έτσι, όπως τον προσδιόρισε η αρχαία ελληνική σοφία με τη χρυσή «εφετμή» δια στόματος Πρωταγόρα «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». Κι αυτό απαντά στα ερωτήματα.   Υπολογίζεις κάθε γήινο με    εργαλείο  τη   «λυθία λίθο»,  που  βρίσκει τη γνησιότητα  του χρυσού;  Και τέτοια υψηλή αξία «πολύτιμου μετάλλου»   για σένα, έχει   μόνο ο  άνθρωπος; ΄Η προέχει το κόμμα, η εξουσία, το προσωπικό  σου συμφέρον;  

Μπορεί κανείς, ασφαλώς  να βρει και να προτείνει κι άλλες ερμηνείες της περίφημης αυτής φράσης, να  επικαλεστεί τον υποκειμενισμό, πως    με τα δεδομένα και τα κριτήρια, δηλαδή ,  κάθε ενός  μετρούνται τα πάντα .  Δεκτό.  ΄Ομως,  η κυρίαρχη αντίληψη  του Πρωταγόρα  εδώ είναι η πρόταση για  αξιολόγηση,  σύγκριση ανθρώπου και υλικών  πραγμάτων . Με τελική καταλυτική ισχύ και επικράτηση ,  της έννοιας  «Άνθρωπος» . Ο ανθρωποκεντρισμός ,είτε ως ανθρωπισμός ,είτε ως υποκειμενισμός, υπερέχει όλων.

 Με  βάση τα παραπάνω τώρα,  ο  Σερραίος οπαδός του Καραμανλή με συμμετοχή  στο πανηγυράκι που έστησε χριστουγεννιάτικα  ο  ασεβής  «γόνος» με τον πατέρα του (το ίδιο σκυλευτές  και οι δύο )  αξιολόγησε  τις δεκάδες νεκρούς που δολοφόνησε  ο  νεότερος , πολιτευτής του  Καραμανλής   στα Τέμπη, υποδεέστερους από τα πελατειακά του οφέλη.   Τα οποία, βέβαια, ως κακόηχα  και αποκρουστικά, ακόμα και στη χριστιανική του  ηθικολογία,  φροντίζει να  τα κρύβει  επιμελώς ,πίσω από το ιδεοληπτικό-κομματικό  του  παραπέτασμα ή  και τις  τοπικιστικές του «ευαισθησίες».

Σήμερα,  μια  οικογένεια  στη Λάρισα, ζει το δράμα της εξαφάνισης του γιου της και  υπάρχει η πιθανότητα  να  μη βρίσκεται πια στη ζωή.    Συμπτωματικά, η μητέρα του  εξαφανισμένου 39 χρονου, είχε   αναλάβει, ως εισαγγελέας,   να διερευνήσει το ειδεχθές αυτό  έγκλημα των Τεμπών .  Ζητούμενο , το απλό και απολύτως αυτονόητο   ήταν να  εκπληρώσει, ως δικαστικός λειτουργός,  την αποστολή της .  Το καθήκον- λειτούργημα να  καταλογίσει ευθύνες ενόχων  και  να ζητήσει την παραδειγματική τους τιμωρία, για ένα έγκλημα που συντάραξε την ελληνική κοινωνία.

Αντ΄ αυτού,  κάλυψε  με τους προκλητικούς χειρισμούς της,  ένα πασιφανές έγκλημα, που  και αυτό με τη σειρά του απέδειξε τη σφοδρή παθογένεια της διαφθοράς και της διαπλοκής  που δέρνει  αυτό τον τόπο σε επίπεδο  κράτους και θεσμών από συστάσεως ελληνικού  κράτους.   Και , όπως εύστοχα ο λαός το διατυπώνει, «φάγανε τα λεφτά οι Κογιόνηδες» και  αφήσανε, λέμε  εμείς,    μηχανοδηγό το… Χάρο,  να οδηγεί  το τρένο! Ένα τυφλό τρένο, ήταν  ζήτημα χρόνου και σύμπτωσης  να συγκρουστεί, χωρίς τα ενδεδειγμένα όργανα.

Τα «Ραφάλ» θα μπορούσαν να περιμένουν.  Η ζωή των  ασθενών  στις ανύπαρκτες ΜΕΘ στην πανδημία  και των  επιβατών  στα  Μέσα Μεταφοράς, χωρίς στοιχειώδη ασφάλεια, είχαν ΛΟΓΙΚΗ και ΗΘΙΚΗ  προτεραιότητα έναντι της υποτιθέμενης απειλής για …εισβολή του Ερντογάν “κάποια στιγμή”  στη χώρα! Τόσο απλά και κατανοητά.               

 Και μόνο η εισαγγελέας στη Λάρισα …συμπτωματικά  κι αυτή, συμφώνησε  πως ο δράστης του  εγκλήματος, ο  «ανιψιός» Καραμανλή, καλώς «νίπτει τας χείρας» του και δεν έχει ουδεμία ευθύνη. ΄Επληξε θανάσιμα,  όχι  το περίφημο περί δικαίου αίσθημα (αυτό ουκ ολίγες φορές       μπορεί να μην είναι καν δίκαιο), αλλά τον ίδιο τον ευαίσθητο  θεσμό και την απονομή της δικαιοσύνης στη χώρα μας, που στα ανώτερα κλιμάκια,  έχει όλα τα χαρακτηριστικά της διαπλοκής.

Όμως…έτερον εκάτερον. Σε καμιά περίπτωση ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος και πολίτης ούτε συμψηφίζει ούτε επιχαίρει για το κακό που βρήκε την οικογένεια της εισαγγελέως.  Μόνο στην ηθικολογία και την απάνθρωπη  σκληρότητα   ενός ασυνείδητου και    «στρατευμένου» Παύλου Μαρινάκη, ενός «Πετσο-μένου» Πορτσοσάλτε και  ενός πελατειακού   σμήνους «γαλάζιας ακρίδας», έχουν θέση.  Στην ανθρωποκεντρική υποδομή ενός  πολίτη με αξιοπρέπεια και  πίστη στις αρχέγονες, διαχρονικές και απαράγραπτες  αρχές της ζωής, δε βρίσκουν χώρο συγκατοίκησης.

Είναι, επομένως ,επιεικώς απαράδεκτες αναφορές στο διαδίκτυο   ανόητων και αναίσθητων  οπαδών,  ανεξάρτητα από τον κομματικό   χώρο που είναι ενταγμένοι, περί «θείας τιμωρίας»  της εισαγγελέως, «όλα εδώ πληρώνονται», «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα» και τα συναφή, που είδαμε σε μια περιήγηση τις τελευταίες ημέρες. Ουδείς χρεώνεται  τα  ηθικά βάρη και τα εγκλήματα των γονιών του. Δεν έχει καμιά λογική,  ούτε αποτελεί βραχίονα  της φυσικής ηθικής,  η οποία ,μάλιστα, καμιά σχέση δεν έχει με τη Βιβλική και τη χριστιανική.  

Τέτοια βαριά ολισθήματα  μόνο στο φτωχό αξιακό – φιλοσοφικό  εξοπλισμό  και τους ιδεασμούς της   θρησκεύουσας   κυρίας Αδειλίνη ταιριάζουν.  Είναι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που  …παρέπεμψε τον  τραγικό   εκείνο  πατέρα δυο  παιδιών νεκρών στα Τέμπη,  να βρει παρηγοριά και δίκιο  στην… Παναγία  και στο αναμμένο καντηλάκι του   τάφου των παιδιών του. Τη στιγμή,  μάλιστα, που γνώριζε πως τα περισσότερα  από  τα θύματα  των Τεμπών, ούτε αυτό αξιώθηκαν , αφού τα κορμιά τους εξαερώθηκαν από τη σφοδρή σύγκρουση. Τέτοιες συμπεριφορές  δε συνάδουν ούτε με την αξιοπρέπεια  του ατόμου, ούτε  με την  ιδιότητα της ενσυναίσθησης . Αναπόσπαστες  αρετές    στον έντιμο και συνειδητοποιημένο  άνθρωπο και πολίτη.         

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση ,πάντως , βρισκόμαστε μπροστά στον  απόλυτο ξεπεσμό. Είναι τότε  που  «ο άνθρωπος αποσυντίθεται σε μόρια έσχατης (ηθικής) εξαθλίωσης» !