1.ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ «αποχαιρετούν» τον Κώστα Χαρδαβέλλα

 3.Η ανάρτηση με την  οποία αποχαιρέτησε τον Κώστα Χαρδαβέλλα ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος

4. Ακρίτα για Χαρδαβέλλα: «Ο Κώστας δε μένει πια εδώ»

******

«Αν ζούσε και ήξερε η  κυρά Παναγιώτα η μάνα μου το βίο και την πολιτεία αμφοτέρων των εν-δια-πλεκομένων  παραπάνω …λουλουδιών ,εν μέσω  απλότητος , αφελείας και  δεινής   εκπλήξεως,  είμαστε σίγουροι πως θα ανέκραζε   :   “και τί ψυχή θα παραδώσουνε, παιδάκι μου; Ούτε θεό ούτε  άνθρωπο δε φοβούνται οι παλιανθρώποι;”  (Homo-Naturalis.gr,  ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ-ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ. “ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝΕ ΟΙ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟΙ”;21 Αυγούστου 2019)

Τη   δική μας «εποχή  ,με τις  μεταπολεμικές  γενιές στην  Ελλάδα  και   κυρίαρχη σε ιδεολογική φόρτιση και δράση τη γενιά  του Πολυτεχνείου , τη  σημάδεψε η εισβολή στον Τύπο   και η άνθιση  της εμπορικής δημοσιογραφίας.  ΄Ολες οι παθογένειες   του σημερινού ξεπεσμού της δημοσιογραφίας  σε κερδοσκοπική  βιομηχανία παραπληροφόρησης, έχει σε αυτές τις ημέρες τις ρίζες της. Καθαρές εμπορικές επιχειρήσεις που για να σταθούν και να  προκόψουν  έπρεπε να στελεχωθούν  από… άξιους, ατσίδες  πωλητές του προϊόντος που διέθεταν στην αγορά. Την παραπληροφόρηση, το θέαμα, τον εκφοβισμό-τρομοκρατία,  το σπέρμα και το αίμα.

Τέτοια σαϊνια που ανέλαβαν το όντως για αρχή δύσκολο επιχειρηματικό εγχείρημα να πλουτίσουν από τέτοια μπίζνα  τα αφεντικά  και οι ίδιοι,  συμπεριλαμβάνονται  σε μια μεγάλη λίστα…προγραφών με ιδιαίτερη, ξεχωριστή παρουσία Γκεμπελίσκων  από τους οποίους  ξεχωρίζουμε στη συνέχεια ,  τους πλέον…εκλεκτούς και  διακεκριμένους, ως εντελώς αδίστακτους ,  μη έχοντας ίχνος δημοσιογραφικής  πέτσας.  Είναι αυτοί  που ο Νίκος Κακαουνάκης, διαπρέψας  και τούτος  στην ίδια “Αγορά” είχε πει εκείνο το περίφημο «ο καλύτερος δημοσιογράφος έχει σκοτώσει τη μάνα του».

Εκδότες- επιχειρηματίες  σαν το Λαμπράκη, τον Μπόμπολα και το Τεγόπουλο,  όμως, διέθεταν και κάτι  πιο ξεχωριστό, εξίσου δελεαστικό με τις παραπάνω πλούσιες πραμάτειες. ΑΝΤΙΔΕΞΙΑ (ΠΛΑΣΤΗ)  ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ. Οι   νέες γενιές στην πλειοψηφία τους  αριστερού προσανατολισμού ,  διψούσαν για ενημέρωση  αυτού του είδους,  που πρόσφεραν με το αζημίωτο   οι     ναυαρχίδες της «Αντιδεξιάς» και της αριστεροφροσύνης   ,όπως η Ελευθεροτυπία, το  ΄Εθνος,  τα Νέα,  το Βήμα, για να μείνουμε στις πλέον γνωστές εφημερίδες της εποχής. ΄Ηταν αυτές που για χρόνια εκπροσωπούσαν  τους κομματικούς χώρους   της ΄Ενωσης Κέντρου, του ΠΑΣΟΚ και της  Αριστεράς  με τους εκάστοτε κομματικούς της σχηματισμούς.

Δεν είναι υπερβολή, αλλά διαπίστωση παρατήρηση και εμπειρία.  Σήμερα, στον αστερισμό του γκεμπελισμού και της παραπληροφόρησης,  αν θέλαμε να ιεραρχήσουμε , ανάλογα με την επικινδυνότητά  τους τις μάστιγες της εποχής, πολύ  πάνω και από την πυρηνική απειλή και την κλιματική αλλαγή,  θα  διαλέγαμε  πρώτη τη βιομηχανία που  ειδικεύεται-εμπορεύεται  την κατασκευή ειδήσεων, την ανθρωποφαγία, τον τρόμο, τη σύγχυση , την κυριαρχία, ως  κερδοφόρα μπίζνα, προϊόντων από  σπέρμα-αίμα και θέαμα . Η κεντρική αρτηρία  της  παραπληροφόρησης , της «λοβοτομής» και  της προπαγάνδας  για την κατασκευή  και προσφορά στο Σύστημα  που τους εκ-δια-τρέφει,  υπηκόων … «ζόμπι».

Μια ανθολόγηση κειμένων από τα πολλά που ανεβάσαμε κατά καιρούς  σε αυτό το σάιτ για την απόλυτη  σαπίλα που επικρατεί  στο βασίλειο του Γκεμπελιστάν  και ειδικά της αριστεροφροσύνης  με  κυτταρικό πυρήνα  της την…προοδευτικούρα  είναι  τα ακόλουθα:

1.Ο «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ» ΔΟΛΙΩΝ ΤΟΥ ΔΟΛ!

Indymedia

08/02/2017

Αναδημοσιεύσεις 

«Με ένα ιστορικό πρωτοσέλιδο στο οποίο πρωταγωνιστούν τα πρόσωπα των δημοσιογράφων που εργάζονται στην εφημερίδα κυκλοφόρησαν σήμερα τα «ΝΕΑ». «Είμαστε εδώ» είναι ο τίτλος του πρωτοσέλιδου, ενώ η λεζάντα αναφέρει με νόημα: «Αν αυτός ο Οργανισμός ενημέρωσης και πολιτισμού στη μακρά ιστορία του επέζησε πολέμων, διχασμών, Εμφυλίου και δικτατοριών το οφείλει εκτός από τους ιδρυτές του και στους ανθρώπους που τον υπηρέτησαν διαχρονικά σε χαλεπούς και ευτυχείς καιρούς»…

Οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ αν και αποφάσισαν σήμερα να κυκλοφορήσουν τα ΝΕΑ , δηλώνουν ότι η αδυνατεί να συνεχιστεί η έκδοση της εφημερίδας».

Οι περισσότεροι από τους εικονιζόμενους θα έπρεπε να ντρέπονται, βέβαια. (Πολλή… ασχήμια, βρε παιδί  μου!). Όμως, η ντροπή (αιδώς στην αρχαία ελληνική, τσίπα στη νέα, λαϊκή γλώσσα) είναι  κατάκτηση και έπαθλο. Γνώρισμα ανθρώπων, που αρνούνται οποιαδήποτε έκπτωση χαρακτηριστικών της ιδιότητας ΄Ανθρωπος.

 Η παραπάνω  παρεούλα στο… φωτογραφικό πάνθεον,  σύγκειται, ως γνωστό,  από επίλεκτα   μέλη  της συντεχνίας της εμπορικής δημοσιογραφίας,  στην οποία για έτη πολλά κρατούσε  «μαγαζί γωνία» το περίφημο εκδοτικό συγκρότημα  ΔΟΛ.  ΄Απειρα τα σοβαρά εγκλήματα παραπληροφόρησης στη χώρα με τα οποία  βαρύνεται  ο εν λόγω εκδοτικός κολοσσός,  κυρίως    μέσα από τα δύο έντυπα-εφημερίδες (ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ ), ιδιοκτησίας του χειρότερα  διαπλεκόμενου «Βαρόνου του Τύπου» στην Ελλάδα , του Χρ. Λαμπράκη.

 Και οι πανάθλιοι υπάλληλοί του , αντί να αισχύνονται που, ως υποταγμένα δουλικά, υπηρέτησαν έναν αισχρό αφέντη (ηθικός αυτουργός, εκτός των άλλων, της δολοφονίας του Βασίλη Τσιρώνη), σεμνύνονται κιόλας  για την επονείδιστη αυτή υποταγή-συναλλαγή τους.  «Αντί πινακίου φακής» (για πολλούς, βέβαια, το πιάτο περιείχε «φιλέτο»), δέχτηκαν  οι άθλιοι  να αυτοψαλιδίσουν τα φτερά  του αετού, που  δυναμώνουν και κοσμούν την παρουσία  και την προσφορά ενός σοβαρού, υπεύθυνου  και μάχιμου  δημοσιογράφου και έκτοτε αποδέχτηκαν, χωρίς ντροπή, να αυτοπροσδιορίζονται, ως…  κότες  στο κοτέτσι του Χρ.Λαμπράκη.

΄Εχουμε γράψει επανειλημμένα  εδώ για την απίστευτη ζημιά που προξένησαν στη ζωή του τόπου οι αισχρές μπίζνες του Οίκου Λαμπράκη. Και  τις χαρακτηρίζουμε αισχρές, αισχρότατες , γιατί η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ας πούμε, στον καιρό της, έβγαινε και το διαλαλούσε  («Φως, φανάρι», ήταν ,άλλωστε).  Και το καυχιόταν, το χαιρόταν μάλιστα: «Είμαι μια πορνοφυλλάδα. Τίποτα λιγότερο ή περισσότερο. Συμβαίνει απλά να κουβαλάω και  άλλα  κουσούρια. Ακροδεξιά συνήθως». Οι εφημερίδες του Λαμπράκη ,ανέκαθεν, το έπαιζαν  …”δημοκρατική σεμνότη».  Κέντρο και καλά, αλλά ο αντικομμουνισμός να «τρέχει από τα πατζάκια» του  Πατρός και του Υιού Λαμπράκη.

 «Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομε»  θα ήταν η καλύτερη ,η σωστότερη επιγραφή στη Μετώπη του ΔΟΛ. ΄Κι αυτό σημαίνει  διαπλοκή, προδοσία, υποχωρητικότητα, πάσης φύσεως  και συγκάλυψη των εγκλημάτων της εξουσίας. Γι αυτό και πρόκοψαν οι Λαμπράκηδες. Και πέρασαν ατσαλάκωτοι από τις Σκύλες και Χάρυβδες πολέμων, εσωτερικών συγκρούσεων, δικτατοριών, κυβερνητικών ακαταστασιών . Δεν επιβίωσαν απλά. ΄Εκαναν …μπάκα από το γερό φαγοπότι, την παχιά   διαφθορά,  τις μόνιμες «αλλαξοκωλιές» με την εξουσία.

Τί να λέμε, τώρα.  Αισχρό, εγκληματικό συγκρότημα. Γράφαμε τις προάλλες για δαύτους με αφορμή το «σήμερα  αναστέλλουμε ,αύριο δε βγαίνουμε , το  κλείνουμε το μαγαζί».

(Κλείστε το, επιτέλους, οριστικά και αμετάκλητα. Να μην ανοίξει στον αιώνα το άπαντα. Να έχει και ο τόπος το διάφορό του από αυτή τη…θυσία των υπηρετριών του Χ. Λαμπράκη.  Να ησυχάσουμε κι εμείς από τη «χολή»  που κάθε τόσο μας εξαναγκάζουν να χύνουμε, όντας άνθρωποι μη χαιρέκακοι και κακόπιστοι.

Α, ναι.  Ο τελευταίος από τους εικονιζόμενους, απλά ας τραβήξει την πόρτα του ΔΟΛ.  Δε χρειάζεται να κλειδώνει πια. Γκρεμίλα  κατάντησε. Ποιος να μπει και τί να πάρει!).

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ (22/1/2017) Ο Σταύρος Ψυχάρης γράφει για την «νέα εποχή» του Βήματος

Το “Βήμα” εισέρχεται από σήμερα σε μια νέα περίοδο, η οποία θα φέρει μεταβολές στο περιεχόμενο και στη διάταξη της ύλης του.

Πρόκειται για αλλαγές που συνδυάζονται με πολλαπλασιασμό των υπηρεσιών εντύπου και ηλεκτρονικού περιεχομένου.

Το “Βήμα” έτσι, επιβεβαιώνει και ενισχύει τη θέση του, πρώτο στη μάχη των ιδεών, και πρώτο στη μάχη των ειδήσεων».

Οι εφημερίδες της εκδοτικής οικογένειας Λαμπράκη πεθαίνουν. Κι ευτυχώς. Το κέρδος  θα είναι πολλαπλό (πέρα από το… χαρτί που θα περισωθεί!).

Η παραπληροφόρηση, την οποία υπηρέτησαν ειδικά οι δύο ναυαρχίδες της επιχείρησης του παλιού Τύπου, ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ (βαίνουσες για παροπλισμό  σήμερα), πνέουν τα λοίσθια.  Το νέο αφεντικό, που  τις αγοράζει και  υποτίθεται αναλαμβάνει την υποχρέωση να τις σώσει, αφού καταβάλει  κάτι… πολλά εκατομμύρια, τελικά δε θα τις σώσεις για χίλιους λόγους. ΄Ενας, ο  βασικός, γιατί δεν υπάρχουν πια πελάτες-αναγνώστες των δύο «ιστορικών» αυτών εφημερίδων, όπως και σε όλες πια τις εφημερίδες και όχι μόνο τις ελληνικές.    Και ο  Μουλόπουλος   δεν είναι δα και ο…Ιησούς Χριστός να αναστήσει το Λάζαρο! Με τίποτα δε στέκεται στα πόδια του το Συγκρότημα του ΔΟΛ. Ούτε καν με ένα θαύμα.

Το ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ στην πορεία τους, αν και  η πυξίδα τους έδειχνε πάντα  κεντροαριστερό «Βορρά» στην ουσία ήταν άκρως συστημικά και συντηρητικά έντυπα. Μάλιστα,   σε σχέση με άλλες, ακόμα και δεξιές εφημερίδες (ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ΒΡΑΔΥΝΗ κ.α), υπηρέτησαν το ελληνικό κατεστημένο με συνέπεια σε όλες τις παραμέτρους και τα συστατικά του. Και, φυσικά, καθόλου (ή έστω ελάχιστα)  το χώρο της Αριστεράς. (Ο Χ. Λαμπράκης, να μην ξεχνάμε, υπήρξε μέγας αντικομμουνιστής).

Ο ιδρυτής  του ΔΟΛ παρέμεινε, ως τα στερνά του,   ακραιφνώς συστημικός και σφόδρα κρατικιστής.  Να θυμίσουμε μόνο πως όταν ο παλιός αγωνιστής Βασίλης Τσιρώνης επιχείρησε να διαμαρτυρηθεί για το αίσχος του εκλογικού συστήματος και την κλοπή των ψήφων, αλλά και για  το αμαρτωλό πολιτικό-κομματικό  σύστημα  γενικότερα στην Ελλάδα την εποχή του και κήρυξε  συμβολικά το διαμέρισμά του «ανεξάρτητο κράτος,» ο μεγαλοεκδότης -βαρώνος του Τύπου Χ. Λαμπράκης, λύσσαξε μέσα από τα έντυπά του  να ζητάει, εμμέσως πλην σαφώς, «την κεφαλήν επί πίνακι»  του ακτιβιστή Τσιρώνη, επειδή εξευτέλιζε τάχα το κράτος και τους θεσμούς του με αυτή του την ενέργεια. Και ο Μπάλκος, ο ακροδεξιός υπουργός του Κ. Καραμανλή, του έκανε τη χάρη.   Δολοφόνησε τον ασυμβίβαστο αγωνιστή   άοπλο μέσα στο ίδιο του το σπίτι και μπροστά στα μάτια των ανήλικων παιδιών του!

Από την άλλη, οι ίδιες εφημερίδες  ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ, αποτέλεσαν μια ζωή «άβατο» και απροσπέλαστο χώρο, ,αφού για να προσληφθεί σ΄αυτές δημοσιογράφος ή να αρθρογραφήσει κάποιος, όφειλε να  διαθέτει τις προδιαγραφές που προσ-διόριζε και απαιτούσε  ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ . Αλλά κι αυτές, βέβαια,  δεν είχαν πάντα σχέση με τα δημοσιογραφικά εφόδια του αιτούντος πρόσληψη ή άλλα, κυρίως,  ιδεολογικά κριτήρια.

΄Ετσι ο Χ. Λαμπράκης δημιούργησε μια «οικογενειακή»  εκδοτική επιχείρηση, «μανιάτικης φαμίλιας»,  που τη συγκροτούσαν και τη  δούλευαν (σχεδόν μόνιμα και σταθερά) επί δεκαετίες ολόκληρες, πρόσωπα, που είχε επιλέξει  μόνος του, με τα δικά του  προσωπικά κριτήρια και τις λοιπές ιδιαιτερότητες, οι οποίες  διέκριναν τον εκδότη. Το ίδιο και οι αρθρογράφοι και   συνεργάτες των εντύπων του.

Πάντως, όποιος είχε την «τύχη» να…  υιοθετηθεί στην οικογένεια ΔΟΛ, έκανε την…τύχη του. ΄Ολο σχεδόν το άθλιο συνάφι των παλιών δημοσιογράφων,  πέρασε από  τη «Στοά» Λαμπράκη. Ο Γ. Λιάνης,  ο Α. Σκιαδόπουλος, ο Κ. Χαρδαβέλας, ο Λ. Παπαδόπουλος, ο Μ. Τριανταφυλλοπουλος,  για να θυμίσουμε  εκείνους που τουλάχιστον πρόλαβα ο ίδιος , ήταν τα χαϊδεμένα παιδιά του  Συγκροτήματος.  Ο λαϊκισμός, η ερασιτεχνική διαχείριση της επιστήμης της δημοσιογραφίας και η ψευτοαριστερή κουλτούρα  ήταν τα μοναδικά τους  προσόντα.

Αλλά και οι λοιποί αρθρογράφοι-συνεργάτες όπως ο  Κ.Θ Δημαράς, Γ.Π Σαββίδης, ο  Μ.Πλωρίτης,  ο Σ. Πλασκοβίτης, ο   Κ. Γεωργουσόπουλος, ο Θ. Νιάρχος, Β. Κρεμμυδάς, ο Στ Φασουλής . κ.α συνήθως σοβαροφανείς και με επιστημονικοφανείς «περγαμηνές», υπηρέτησαν παραδειγματικά, αλλά και  μονοπώλησαν τη δραστηριότητα  του Τύπου στην εποχή τους.  Το χειρότερο,  καλλιέργησαν  δεκαετίες ολόκληρες μέσα από ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ τις περισσότερες από τις παθογένειες της φυλής. Τη διαπλοκή, το κομματικό οπαδιλίκι, την   ψευτοκουλτούρα, το διανοουμενισμό και την κατ΄επίφαση  προοδευτικότητα. Στην ουσία δεν υπήρξαν τίποτα περισσότερο από ενεργούμενα του αφεντικού τους. Κι αν υπηρετούσαν κάτι, αυτό ήταν τα συμφέροντα  του μεγαλοεκδότη, τα δικά τους και φυσικά την άρρωστη φιλοδοξία για δημοτικότητα και αναγνωρισιμότητα, τα οποία εξαργύρωναν παντοιοτρόπως.

Τρία επιχειρήματα θα επικαλεστούμε  σε επίρρωση  της άποψή μας. 1. Με τη δύναμη  των δύο ειδικά αυτών, παραδοσιακών εφημερίδων και με τα «κονέ», τις  διαπλοκές που διέθετε σε όλες τις κυβερνήσεις  ο Χ. Λαμπράκης πλούτισε στην κυριολεξία.΄Εκανε γερή μπίζνα  την εμπορική δημοσιογραφία και τις λοιπές εκδοτικές του επιχειρήσεις. 2. Πολλοί, ίσως οι περισσότεροι από το επιτελείο- υπαλλήλους του ΔΟΛ …διέπρεψαν σε όλες τις κορυφές ή  και  τις παρυφές του Συστήματος και ιδιαίτερα στην  πολιτική, τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τις σόου μπίζνες, την «τέχνη» και στα λοιπά «βήματα» που διαθέτει η  παραπληροφόρηση της εμπορικής δημοσιογραφίας. 3. ΄Ηταν  τόσο σημαντική η προσφορά όλων των μέσων-εργαλείων που διέθετε στα χέρια του ο εκδότης και η χρήση τους από τους συνεργάτες τους για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης ,που τόσα χρόνια μετά από την…προσφορά του ρέκτη μεγαλοεκδότη και του επιτελείου -υπαλλήλων του, η Ελλάδα έπιασε πάτο  ως χώρα στους περισσότερους τομείς . ΄Οσο  για τον σύγχρονο ΄Ελληνα ,  απεδείχθη χειρότερος  απ΄όλες τις προηγούμενες γενιές.  Και όλα αυτά μετά από την …ανεκτίμητη προσφορά στη διαμόρφωση της κουλτούρας ενός λαού (υποχρέωση του Τύπου) από  το συγκρότημα Λαμπράκη και τα τσιράκια-υπαλλήλους του, που δέσποζε στη χώρα και ήλεγχε ασφυκτικά τη ζωή του τόπου σε όλες τις εκφάνσεις της.

Και μόνο από  συναισθηματικό ψυχαναγκασμό, αλλά και καθαρά ιστορική υποχρέωση («κατά καθήκον» που λέγανε παλιά), να ευχηθούμε «καλό κατευόδιο» στο μεγάλο και αγύριστο  ταξίδι, που πορεύονται  ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ. Και κλείνοντας, να παραδεχτούμε το «αμάρτημα  της νιότης» μας. Και οι δυο αυτές εφημερίδες  του Χ. Λαμπράκη, μας  συνόδευαν για χρόνια στην ηλικιακή ,πνευματική και ιδεολογική μας ωρίμανση. Ευτυχώς, που δεν υπήρξαν οι «δάσκαλοι», που σήμερα σεμνυνόμαστε πως μας «μόρφωσαν» και τους «βγάζουμε το καπέλο».

 2. «Η προφητεία των Μάγιας ήρθε προ των πυλών

Το μεγαλύτερο και πιο πολυσυζητημένο ωστόσο μυστήριο που μας κληροδότησαν οι Μάγιας σχετίζεται με τα περίφημα ημερολόγιά τους, που για πολλούς περιλάμβαναν μέχρι και προφητεία για το Τέλος του Κόσμου. Ως πιθανή ημερομηνία εμφανιζόταν το 2012! Για τουλάχιστον δύο χρόνια ολόκληρος ο πλανήτης ζούσε στον ρυθμό αυτής της «προφητείας», χωρισμένος σε τρία κυρίως «στρατόπεδα»:

Του Κώστα Χαρδαβέλλα

***

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ! Αφού ασέλγησε επί δεκαετίες στο μυαλό και την ψυχή εκατομμυρίων Ελλήνων ένας από τους αθλιότερους εκπροσώπους της εμπορικής δημοσιογραφίας, συνεχίζει και σήμερα  το ίδιο έγκλημα και με τις νέες γενιές.

Δεν τιμωρήθηκε ποτέ για τα ειδεχθή αυτά εγκλήματα  της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας, του αποπροσανατολισμού του κόσμου, της συγκάλυψης, της χάλκευσης της είδησης.

΄Ολα σπονδή στο βωμό  του “κερδώου Ερμή”.  Και θύματα  των στερητικών συνδρόμων της   αναγνωρισιμότητας οι πανάθλιοι “δεινόσαυροι” της βιομηχανίας παραπληροφόρησης. Καμιά τσίπα, ούτε στοιχειώδη αξιοπρέπεια.

3. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ-ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ. “ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝΕ ΟΙ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟΙ”;

21 Αυγούστου 2019

. «Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

Βοά η δημοσιογραφική πιάτσα ότι ο Γιάννης Πρετεντέρης επιστρέφει με εκπομπή στη μικρή οθόνη με τη νέα σεζόν από τη συχνότητα του One, του αφεντικού του, δηλαδή, του Βαγγέλη Μαρινάκη».

*****

Αν ζούσε και ήξερε η  κυρά Παναγιώτα η μάνα μου το βίο και την πολιτεία αμφοτέρων των εν-δια-πλεκομένων  παραπάνω …λουλουδιών ,εν μέσω  απλότητος , αφελείας και  δεινής   εκπλήξεως,  είμαστε σίγουροι πως θα ανέκραζε   :   “και τί ψυχή θα παραδώσουνε, παιδάκι μου; Ούτε θεό ούτε  άνθρωπο δε φοβούνται οι παλιανθρώποι;”

Εμείς, τουλάχιστον ολιγότερο αφελείς από τη συχωρεμένη και πλέον υποψιασμένοι,ως  και καλώς ενήμεροι  για το τί σόι μούτρα είναι το αφεντικό και ο  αχυράνθρωπος  υπάλληλός του, ανακράζουμε επίσης έμπλεοι αγανάκτησης και οργής :- Καλά, τσίπα δεν έχουν οι πανάθλιοι, γνωστό.  Πολιτεία με στοιχειώδη πολιτική  ευαισθησία δεν υπήρχε;

Και αν προσέξατε, δε λέμε αν υπάρχει στη σημερινή πολιτεία ευαισθησία, γιατί είναι απολύτως ορατό και δεδομένο πως δεν υπάρχει. Αντίθετα, κράτος σήμερα  είναι ο Μαρινάκης, ο Χριστοφοράκος, ο Φουρζής και  τα μέλη  της κυβέρνησης  αχυράνθρωποί τους. Γιατί, αν άνοιγε ένας από δαύτους το στόμα του να καταγγείλει το μαφιόζικο τιμ  που κυβερνά σήμερα τη χώρα, ούτε λεπτό δε θα μπορούσαν να μείνουν στις καρέκλες τους οι κυβερνητικές μαριονέτες.

Μιλάμε για την προηγούμενη κυβέρνηση. ΄Ελεγε και συνεχίζει να ισχυρίζεται πως είναι αριστερή. Αν είναι έτσι και  λογαριάσουμε πως το ήθος και η πολιτική ευαισθησία  είναι από τα βασικά συστατικά ενός αριστερού, τότε πώς εξηγείται πως  επί των ημερών τους  ο Τύπος παραδόθηκε στα χέρια μα αισχρής, μαφιόζικης μειοψηφίας, τα μέλη της οποίας  βαρύνονται  με τις χειρότερες κατηγορίες ,όπως για εμπόριο ναρκωτικών , χρηματισμούς εκατομμυρίων, διαπλοκές  και συμπεριφορά ποινικού υπόκοσμου;

Δε λέμε πως ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας, ο  Αθανασιάδης, ο Μομφερράτος, οι παλιοί “μεγιστάνες” του ελληνικού Τύπου  ήταν καλύτεροι.  Σε καμιά περίπτωση. Μέσα στη βρώμα, τη δυσωδία και τη διαπλοκή ήταν και τούτοι βουτηγμένοι. Και ούτε καν  τα προσχήματα κρατούσαν. Αλλά, τουλάχιστον, είχαν φόβο.  Με βαριές ποινικές βρωμοδουλειές  ,όπως  το ναρκεμπόριο, φανερά τουλάχιστον, δεν είχαν εμπλακεί.  Σε τέτοιο βρωμερό υπόνομο, μόνο οι νυν “βαρόνοι” του Τύπου κολυμπάνε.

Και όμως! Η  απελθούσα κυβέρνηση, δε δίστασε να παραδώσει  την  «Τέταρτη εξουσία» στα χέρια τέτοιας μαφίας που χρησιμοποίησαν  τα ναρκολεφτά τους για να εξαγοράσουν σχεδόν  το σύνολο των Μέσων του ελληνικού Τύπου.  Γι΄ αυτό το έγκλημα έχει τεράστια ευθύνη η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Όφειλε να βάλει κανόνες, δεσμεύσεις σε ποια χέρια  και με τι  “ποινικό μητρώο”  περνούν τα Μέσα ενημέρωσης. Δεν το έκανε, από φόβο και υπολογισμό  κι αυτό.

Από την άλλη, στη συντεχνία  του Πρετεντέρη, του Παπαχρήστου, της ΄Ελενας   Ακρίτα, που ως γνωστόν, τούτοι ειδικά δεν είναι και οι “καλύτεροι, ώστε να έχουν μόνο τη μάνα τους σκοτώσει και βασανίσει πριν, δεν περιμέναμε να  αρνηθούν  να σιτίζονται  από τις  ναρκολίστες  των αφεντικών τους.   Είναι αυτονόητο πως θα κολυμπούσαν και τούτοι στα “σκατά”.

4.«Μπογδάνος κατά Κώστα Αρβανίτη: Δεν ξέρει πώς λένε τον ποιητή Λόρκα!

Σαν σήμερα 19 Αυγούστου 1936 εκτελείται ο Ισπανός ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα»

Αυτό το θέμα επέλεξε ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Μπογδάνος για να ψέξει τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και επίσης πρώην δημοσιογράφο Κώστα Αρβανίτη: το όνομα του Ισπανού ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Με αφορμή ανάρτηση του Κώστα Αρβανίτη για την επέτειο εκτέλεσης του παγκοσμίου φήμης Ισπανού ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (19 Αυγούστου 1936, ξημερώματα) από το καθεστώς του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο, ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος σχολίασε στο meaculpa.gr:

«Ως γνωστόν, η τέχνη και η ποίηση είναι πράγματα αριστερά. Κι ο αριστερός οφείλει να τα τιμά, για να έχει ηθικό πλεονέκτημα. Για να είναι «πιο άνθρωπος» από τους άλλους και γενικώς ανώτερος. Κάπως έτσι σκέφτηκε κι ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης, κι είπε να ποστάρει κάτι τιμητικό για τον Λόρκα, επ´ευκαιρία της επετείου θανάτου του.

Έτσι, κατέληξε να ποστάρει την τιμητική του ανάρτηση δίνοντας στον ποιητή λάθος όνομα! Αντί για Φεντερίκο, ο Αρβανίτης είπε να φανεί γαλαντόμος και να προσθέσει κι ένα ρω παραπάνω, κι έγραψε τον Λόρκα ΦΡεντερίκο

*******

΄Εχω την τιμή να ΜΗ γνωρίζω κανένα από τα  καλόπαιδα παραπάνω που πλακώθηκαν για ένα ρω. Το γεγονός μόνο πως αμφότεροι είναι δημοσιογράφοι από μόνο του δείχνει και το ποιον των ανδρών και το επίπεδο μόρφωσης. Για το ανύπαρκτο ηθικό ανάστημα της δημοσιογραφικής κλίκας, έχουμε μιλήσει άπειρες φορές. Ωσαύτως και για τη παιδεία τους. Στο σύνολο τους είναι  “αδιάβαστοι”, χωρίς ιδιαίτερη  παιδεία και τίτλους σπουδών. Δείτε για παράδειγμα τους… αστέρες και θα καταλάβετε το επίπεδο μόρφωσης: Γιώργος Τράγκας, Κώστας Χαρδαβέλας, Νίκος Χατζηνικολάου,  Γιάννης Πρετεντέρης, Νίκος Ευαγγελάτος, Κώστας  Βαξεβάνης, Μάκης Τριαταφυλλόπουλος .Με  πρόχειρη, επιφανειακή μόρφωση και παντελή έλλειψη αυτογνωσίας, πρόκοψαν  μόνο και μόνο,  γιατί  υπάρχουν στη χώρα εκατομμύρια χαχόλοι  και ύστερα , γιατί οι συνετοί, οι αξιοπρεπείς, ελάχιστοι στο χώρο, δεν έχουν «φωνή» και «βήμα». Γνωστά αυτά.

Αλλά, η εν λόγω διαμάχη των κοντυλοφόρων και Εθνοπατέρων σχολιάζεται  για ένα μόνο λόγο. Πόσο μικροπρεπής πρέπει να είναι αυτός  βουλευτής  της Ν.Δ που μέμφεται, τον άλλο Καππαδόκη, γιατί δεν είχε, λέει,  τα προσόντα να γίνει βουλευτής (ενώ  ατός του  τα διαθέτει!). Αλλά, και για ένα λάθος, για ένα… ρω που ο καθένας θα μπορούσε να κάνει, αν γράφει γρήγορα, αν έχει το μυαλό το αλλού, αν …για χίλιους λόγους. Και   βγαίνει να κάνει τον καμπόσο. Τόσο «μικρός» και ανύπαρκτος. Πόσο μάλλον που βρήκε ευκαιρία “να τα χώσει” στο  συνάρρωστο συνάδελφό του,  πατώντας σε  ένα ποιητή του διαμετρήματος  του Φ(ρ)εντερίκου Λόρκα.

Δημοσιογράφοι! Βρώμα και δυσωδία όπου κι αν τους πιάσει. Δεν έχουν ταίρι. Αλλά ούτε  και λυτρωμό.