“Το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας απέρριψε την έφεση του Γιάννη Μιχαηλίδη, που διεκδικεί το δικαίωμα του να αποφυλακιστεί με όρους, την ώρα που η ζωή του κρέμεται κυριολεκτικά σε μια κλωστή.
Ο ίδιος βρίσκεται στην εξηκοστή έβδομη μέρα απεργίας πείνας με αποτέλεσμα η κατάσταση του να έχει φτάσει σε εξαιρετικά επικίνδυνο σημείο, σύμφωνα με τις τελευταίες εξετάσεις του, ενώ έχει χάσει 20,6 κιλά, (περισσότερο από 28% του αρχικού σωματικού του βάρους) και πονάει πολύ στη σπλήνα, το αριστερό νεφρό και το στήθος.
Η νέα ιατρική γνωμάτευση της προσωπικής του γιατρού, Παντελιάς Βεργοπούλου, δείχνει πως η υγεία του παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση με κίνδυνο να πέσει σε υπογλυκαιμικό κώμα, το οποίο από τη στιγμή που είναι απομονωμένος εκτός κλινικής, σε ειδικό χώρο κράτησης, μπορεί να μην γίνει έγκαιρα αντιληπτό.
Ο κίνδυνος νεφρικής ανεπάρκειας είναι επίσης μεγάλος και επιδεινώνεται από τις μεταβολικές διαταραχές και από την βαριά Κετοξέωση.
Η κ. Βεργοπούλου, που αποφάνθηκε πριν την γνωστοποίηση της απόφασης του δικαστικού συμβουλίου, προειδοποίησε πως μια αρνητική απόφαση «θα οδηγήσει έναν νέο άνθρωπο σε βέβαιο, βασανιστικό και γρήγορο θάνατο».
*****
Αυτή η (συγκεκριμένη) κοινωνία, που κυνηγάει μάγισσες και αποδιοπομπαίους τράγους, κυρίως σε ζητήματα με σεξουαλικό πυρήνα περιεχομένου και σηκώνει πλακάτ στα στάδια και τα γήπεδα για το… κοινό περί δικαίου αίσθημα, είναι τόσο ευαίσθητη στο “σπέρμα”, αλλά παγερά αδιάφορη για το “αίμα” ενός μελλοθάνατου απεργού πείνας. Γι αυτό είναι κατάπτυστη και τραγική. Μαζί με την γκεμπελική βιομηχανία που την καθοδηγεί και την ντοπάρει
Το παρδαλό αυτό πλήθος, που εξιτάρεται από τους υποσυνείδητους οργασμούς στις συναυλίες, έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το μαρτύριο του Γιάννη Μιχαηλίδη και τον αναπόφευκτο θάνατό του, αν συνεχίσει αυτό τον άπελπι αγώνα . Ακόμα μεγαλύτερη κι από τη δολοφονική εκδικητικότητα του κράτους.
Μετρήστε μόνο, πόσοι, κάθε φορά, συμμετέχουν στις πορείες για συμπαράσταση στον απεργό πείνας και πόσοι…ευαίσθητοι στην αδικία, ποδοπατιούνται στις “χρυσές” συναυλίες των, πλην των άλλων, και πουτινιστών Νταλάρα και Κότσιρα.
Η αισχρότητα και η εξαθλίωση δεν έχουν μόνο όνομα , αλλά και πρόσωπα. Εκείνα του όχλου.