Έχει κάνει μεγάλες επιτυχίες και στη δισκογραφία. Τελευταία του τηλεοπτική δουλειά ήταν το 1994 στη σειρά «Η Κόψη του Ξυραφιού». Έχει ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια με την συγγραφή και ζει στην Παιανία μαζί με την σύζυγό του. Έχει αποκτήσει παιδιά και πλέον είναι και παππούς. Σήμερα έχει τον δικό του «παράδεισο» και δηλώνει αγρότης. Βγάζει το
δικό του κρασί και ασχολείται με την γη. Μάλιστα διαθέτει και σελίδα στο facebook όπου τον Μάρτιο που έγινε 80 ετών «ανέβασε» φωτογραφία του με λεζάντα: «Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι θα φτάσω ογδόντα χρονών. Για δες λέω Νικολάκι ,τα κατάφερες .Είδες που φοβόσουνα όταν εννιά χρονών σε είχανε φυλακή οι Γερμανοί κι έτρεμες μήπως σε στείλουν να γίνεις σαπούνι. Ογδόντα χρόνια δεν είναι λίγα ,μακάρι να τα φτάνανε κι άλλοι. Τώρα όπως είμαι απάνω απάνω στο τελευταίο σκαλοπάτι και κοιτάζω κάτω, λέω μην απογοητεύεσαι για την κατάσταση ,Δεν πιστεύω να κάνεις καμιά κουτουράδα διάβολε, έχεις παιδιά, εγγόνια ,σύνελθε Ο πλούτος σου είναι τα παιδιά σου». Δείτε το «Παιδί του Λαού» πώς είναι σήμερα!”
Ο κινηματογράφος της δεκαετίας του ΄60 ήταν μια απασφαλισμένη βόμβα, η οποία εξερράγη από τότε και ήταν τόσο ισχυρή, που οι καταστροφικές συνέπειές της είναι ακόμα έντονες κι ορατές και στις κατοπινές γενιές των Ελλήνων μέχρι και σήμερα! (Ποιο 12χρονο παιδάκι δεν έχει δει, εν έτει 2014 , ταινία της Βουγιουκλάκη ;).
΄Ολοι, μα όλοι, μηδενός εξαιρουμένου από τους εμπλεκομένους στη βιομηχανία του θεάματος τότε, ευθύνονται για το κακό,τη “ζημιά” που κάνανε στην ελληνική κοινωνία τόσες δεκαετίες. Επέβαλαν αφύσικες (και εν πολλοίς ανήθικες) “αρχές” ,”αξίες”, συμπεριφορές με τις οποίες “ζυμώθηκαν” οι ελληνικές κοινωνίες. Τις αντέγραφαν, μάλιστα, πιστά και τις εφάρμοζαν στην καθημερινότητά τους για πολλές – πολλές γενιές. Τα ονόματα γνωστά και μεταξύ αυτών και ο…τιμώμενος σήμερα εδώ ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος, το γνωστό “παιδί του λαού”.
Πολύ… κλάψα και μίρλα αυτό το “παιδί”. Φτώχεια, δυστυχία, προδοσία, εξευτελισμός ήταν το… “κυρίως πιάτο” κάθε ταινίας του. Αλλά ο πρωταγωνιστής τα αντιμετώπιζε όλα αυτά με αξιοπρέπεια, φιλότιμο και εντιμότητα ελληνικής…νοοτροπίας. Υποδύθηκε το μέσο τότε ΄Ελληνα, που είχε βγεί από μια Κατοχή και έναν “εμφύλιο” με ό,τι συνεπάγονται αυτά τα δεινά για τη χώρα που τα βίωσε.
Οφείλουμε, όμως να αναγνωρίσουμε πως ο συγκεκριμένος ηθοποιός υπήρξε ένας καλλιτέχνης που ποτέ δεν απασχόλησε το κοινό με προσωπικά σκάνδαλα και καμώματα. Αποστασιοποιήθηκε εντελώς από το φτηνιάρικο, ελληνικό λάιφ στάιλ, δεν έκανε θέαμα την προσωπική -οικογενειακή του ζωή και το σημαντικότερο, δεν είχε (ή τουλάχιστον δεν άφησε να φανούν) πάθη που καταταλαιπώρησαν και εξευτέλισαν πολλούς συναδέλφους του από τότε μέχρι σήμερα (πάλι ας μην αναφέρουμε ονόματα).
Σημαντικό επίσης είναι το γεγονός πως αποτραβήχτηκε νωρίς από τα “πλατώ” και τις πίστες και δεν “ενόχλησε” από τότε την ελληνική κοινωνία με προκλητικές παρουσίες και αναφορές στην…καλλιτεχνική του προσφορά στα πρωινάδικα και τα τηλεοπτικά παράθυρα. Αποχώρησε αξιοπρπεπώς και διατήρησε ένα σπάνιο ήθος . Μάλιστα, όπως πληροφορηθήκαμε από το παραπάνω δημοσίευμα, ασχολήθηκε και ασχολείται με την καλλιέργεια της γης, ενασχόληση που δείχνει άνθρωπο σωφροσύνης και γενναιότητας. Μπράβο!
Εκείνο, πάντως, που μας κέντρισε το ενδιαφέρον και το θαυμασμό και προχωρήσαμε στη δημοσίευση αυτών των γραμμών, είναι η περιπέτεια του Νίκου Ξανθόπουλου στα παιδικά του χρόνια. Φυλακίστηκε 9χρονο παιδί από τους Ναζί και περίμενε κι αυτός, όπως χιλιάδες συγκρατούμενοί του, μέρα με τη μέρα να τον μεταφέρουν τα απάνθρωπα τέρατα στα κάτεργα και τα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Συγκινητικά τα λόγια του ηθοποιού, που γράφει στη “σελίδα” του. Μάθημα για τους νέους ΄Ελληνες!