«Ομάδα των τραμπούκων» στο Μισισίπι: Έξι αστυνομικοί βασάνισαν δύο μαύρους με σεξουαλικό βόηθημα, τέιζερ και ξίφος
Τους πέρασαν χειροπέδες προτού τους υποβάλουν σε βασανιστήρια διανθισμένα με «ρατσιστικές ύβρεις
Σε βασανιστήρια που δεν χωράει ο νους με σεξουαλικό βοήθημα, τέιζερ και ξίφος υπέβαλαν δύο μαύρους για περίπου δύο ώρες έξι λευκοί αστυνομικοί της πολιτείας του Μισισιπή, όπως ομολόγησαν.
Οι σαδιστές αστυνομικοί έφθασαν μάλιστα στο σημείο να πυροβολήσουν μέσα στο στόμα του ενός από τα θύματα, όπως ανακοίνωσε χθες Πέμπτη το ομοσπονδιακό υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.
Τα άγρια βασανιστήρια της «ομάδας των τραμπούκων»
Οι έξι αστυνομικοί, ορισμένοι από τους οποίους αναγνώρισαν πως συμμετείχαν σε αυτή που είχαν βαφτίσει «ομάδα των τραμπούκων» («Goon Squad») κι ήταν διαβόητη για τη βαρβαρότητά της.
***
Στα πρώτα χρόνια της ελεύθερης Ελλάδας και της συστάσεως ελληνικού κρατιδίου με πρώτο κυβερνήτη τον π. υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια, η σύσταση δύναμης καταστολής (πολιταρχία) υπήρξε το πρώτο μέλημα του ξενόδουλου κυβερνήτη. Οι αξιωματικοί και άντρες που συγκρότησαν τα πρώτα αυτά «σώματα δημόσιας ασφάλειας» ήταν ό τι χειρότερο διέθετε η ελληνική κοινωνία εκείνης της εποχής. Εξώλης και προώλης ήταν ο χαρακτηρισμός, όχι μόνο από εκείνους που βίωσαν στο πετσί τους την αγριότητα και τη μισαλλοδοξία των αστυνομικών οργάνων της ρωσικής εγκάθετης εξουσίας, αλλά και απ΄ όσους δεν είχαν τραβήγματα με τις αρχές και απέφευγαν τα πάρε δώσε μαζί τους.
Ο παμπόνηρος και άτεγκτος αχυράθρωπος του Τσάρου φρόντισε μάλιστα να συγκροτεί τις τάξεις της πολιταρχίας και της προσωπικής του φρουράς από κάθε είδους καθάρματα (κοτζαμπάσηδες- συνεργάτες των Τούρκων, φονιάδες, ληστές, παλιάνθρωποι κάθε είδους),για να τους έχει ανά πάσα στιγμή στο χέρι ,αν δεν έδειχναν αφοσίωση ή δεν εκτελούσαν ασυζητητί τις εντολές του, όσο βάρβαρες κι αν ήταν. Οι περισσότεροι, πάντως, πολιτάρχες- χωροφύλακες είχαν καταγωγή εκτός Μορέα. κατάγονταν κυρίως από Ρούμελη, Θεσσαλία, ακόμα και από την Κρήτη. Ο προσωπικός φρουρός για παράδειγμα του ίδιου του κυβερνήτη, κουτσός, μάλιστα, ήταν Κρητικός χωροφύλακας. ΄Ηταν εκείνος που πυροβόλησε και σκότωσε τον Κωνσταντή Μαυρομιχάλη λίγο μετά από την εκτέλεση του Ιωάννη Καποδίστρια έξω από την εκκλησία στο Ναύπλιο.
Επικεφαλής των αποσπασμάτων της Πολιταρχίας (“έκτακτος επίτροπος-διοικητής και νομάρχης Ηλείας), ο σκληροπυρηνικός και αυταρχικός κυβερνήτης, τοποθέτησε τον εξ Ανδριτσαίνης τέταρτο Φιλικό ,τον έμπορο στην Οδησσό και τη Βλαχία, Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο. Και τούτος από τους έμπιστους των Ρώσων στο νεοσύστατο κράτος και με αρκετές μελανές σελίδες στο βιογραφικό του ,όπως άλλωστε και των άλλων τριών Φιλικών (Ξάνθος, Τσακάλωφ και Σκουφάς), όπως αλληλοκατηγορούνται κυρίως για οικονομικές ατασθαλίες.
Ο Αναγνωστόπουλος, εξ απορρήτων του Καποδίστρια ,ήταν αυτός που συμβούλευσε το αφεντικό του, να μην τα βάλει με τους Μανιάτες και να περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία να τους εξουδετερώσει . Ειδικά για τον υποπρόξενο της Αγγλίας Αναστάσιο (Τασιό) Πασχαλίνο, συγχωριανό του από το Κουφόπουλο Ανδρίτσαινας που είχε έδρα του προξενείου στο Επιτάλιο (Αγουλινίτσα) ο Παν. Αναγνωστόπουλος είχε λάβει εντολή από το Ναύπλιο να το συλλάβει με άλλους εννέα επαναστάτες της ομάδας που σχεδίαζαν την εκτέλεση του τυράννου, και να τους οδηγήσει σιδηροδέσμιος στις αρχές στην έδρα την πρωτεύουσας του νεοσύστατου κράτους.
Ο Αναγνωστόπουλος φρονίμως ποιών, δεν προχώρησε στη σύλληψη του υποπρόξενου της Αγγλίας γιατί γνώριζε πως μια τέτοια παράλογη πράξη, σήμαινε πόλεμο με την Αγγλία. Προφασίστηκε δυσκολίες στη σύλληψη και άφησε τους συνωμότες επαναστάτες προς στιγμή, ελεύθερους.
Οι κοτζαμπάσηδες αξιωματικοί και οι άντρες στα αποσπάσματα του Αναγνωστόπουλου είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των αγωνιστών της επανάστασης, που δεν ανήκαν στους Ρωσόφιλους και δε δήλωναν υποταγή στον κυβερνήτη. Είχαν επιφυλάξει, μάλιστα, ειδικά στους επώνυμους αγωνιστές που διέθεταν επιρροή και λαϊκή υποστήριξη, ιδιαίτερη μεταχείριση. Επιθέσεις , ξυλοδαρμοί, προσβολές σε δημόσιους χώρους, συλλήψεις χωρίς λόγο, καταδίκες με άνωθεν εντολές, φυλακίσεις, φόβος και τρόμος για όσους ο τράχηλος δεν υπέκυπτε.
Βεβαίως, τέτοιες ενέργειες, ειδικά στους Μανιάτες, που είχαν ως «αρετή» και υποχρέωση την παραδοσιακή βεντέτα, δεν έμεναν αναπάντητες. Ήταν αυτός ο λόγος, που ο Αναγνωστόπουλος διάλεγε να καταταγούν στα σώματα ασφαλείας και τη χωροφυλακή του, άντρες που “έβγαζαν τη βρώμικη δουλειά” από περιοχές μακριά από την Πελοπόννησο. Και μάλιστα με απόρρητα τα προσωπικά τους στοιχεία, ιδιαίτερα εκείνα των οικογενειών και των συγγενών τους, ώστε κανείς να μη γνωρίζει ούτε την καταγωγή, ούτε την οικογενειακή τους κατάσταση.
Ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, γιος πιθανότατα του Κυριακούλη και εγγράμματος, όπως φαίνεται από τη χειρόγραφη επιστολή του στο φίλο και υποπρόξενο της Αγγλίας Αναστάσιο Πασχαλίνο (*) χαρακτηρίζει καθάρματα τους άντρες της χωροφυλακής του Καποδίστρια, που δε διαφέρουν από το Νενέκο. «Εκείνος προσκύνησε τον Μπραϊμη και ο Σουλτάνος τον έκανε Μπέη. Τούτοι προσκύνησαν τον Καποδίστρια και ο Τσάρος τους γέμισε με φλουριά και γρόσια».
Στην ίδια επιστολή ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, ανάμεσα σε πολλές άλλες πληροφορίες , ενημερώνει τον Πασχαλίνο πως “χαλάσαμε σε χωσιά ‘έξω από το Ανάπλι δυο από δαύτους”, για να στείλουν μήνυμα στους άλλους, αλλά και στον ίδιο τον κυβερνήτη. Ο αποστολέας δίνει μάλιστα και άλλες πληροφορίες , τόσο για το ποιον αυτών των “προσκυνημένων”, όσο και για τον τρόπο που φυλάνε τα νώτα τους και μαζί ο ένας τον άλλο, αφού “δεν είναι εύκολο να τους πλησιάσει κανείς, ποτέ δεν περπατάνε μοναχοί τους , δεν έχουν στολή ή κάποια διακριτικά, ούτε ξέρει κανείς το όνομά τους από πού κρατάει η σκούφια τους κι αν έχουν φαμελιά κι απογόνους”.
Τελειώνει, δε, ο γόνος της ξακουστή οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων και φίλος του ΄Αγγλου υποπρόξενου τη συγκεκριμένη επιστολή με το άρθρο 31 από την «ελληνική διακήρυξη του 1797» του Ρήγα Βελεστινλή και με μια υπόδειξη με πολύ …νόημα:
“Τα εγκλήματα των επιτρόπων τού έθνους και των αξιωματούχων ποτέ δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητα. Κανένας δεν έχει το δίκαιο να στοχάζεται τον εαυτόν του απαραβίαστο περισσότερο από τους άλλους. Ήτοι, όταν σφάλει μεγάλος ή μικρός, ο νόμος τον αντιμετωπίζει άφευκτα κατά το σφάλμα του, ας είναι κ ο πρώτος αξιωματούχος” .
Και συμπληρώνει ο Πέτρος Μαυρομιχάλης: “Αλλά, όταν ο νόμος του επιτρόπου του έθνους και των αξιωματούχων δε φτιάχτηκε για να δικάζει με το δίκιο, αλλά με το συμφέρον και την κακότητα, τότε δίκαιος Νόμος γινόμαστε εμείς. Αλλιώς είμεθα χειρότεροι τούτων , αν φύγουν ατιμώρητοι”!
*. Επιστολή από το αρχείο της ιδιωτικής συλλογής της οικογένειας Πασχαλίνου, που σήμερα βρίσκεται στην κατοχή του γράφοντος. Το αρχείο με αξιόλογο περιεχόμενο, προτιθέμεθα να το δωρίσουμε στη Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας, όπως με επιστολή μας ενημερώσαμε το Εφορευτικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης, απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε:
…