Μέρα που είναι σήμερα αναδημοσιεύουμε εδώ παλιότερα κείμενά μας για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940
1. ΕΠΟΣ 1940. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Υ.Γ Για να μαθαίνουν οι νεότεροι την αληθινή Ιστορία και για να αναθωρήσουν οι παλιότεροι όσα στραβά τους δίδαξαν οι δάσκαλοι στα σχολεία από την εθνικιστική ιστορία του τόπου μας.
1.
ΕΠΟΣ 1940. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
28.10.13
H Δεξιά-Ακροδεξιά επί χρόνια συντήρησε το μύθο,που έπλασαν οι ΄Ελληνες φασίστες «κονδυλοφόροι» της κυβέρνησης Μεταξά περί της απρόσμενης-ξαφνικής επίθεσης των Ιταλών στην Ελλάδα και του υπερήφανου,ηρωικού «ΟΧΙ» του τότε πρωθυπουργού, που αντέταξε στις προκλητικές απαιτήσεις του Μουσολίνι εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940. Δημιούργησαν ένα ανιστόρητο μύθο,τον οποίο και ο ίδιος ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι, που επέδωσε το τελεσίγραφο, διαψεύδει στα απομνημονευματά του*.
Ο λόγος ήταν για να κρύψουν oι ένοχοι την τεράστια ευθύνη της φασιστικής κυβέρνησης Μεταξά, η οποία άφησε τη χώρα εντελώς απροετοίμαστη, ενώ γνώριζε πολύ καλά πως η επίθεση είχε προαγγελθεί, όχι μόνο με τις επίσημες, συχνές οχλήσεις και τις απειλές για πόλεμο από την Ιταλία , με αφορμή τους Βλάχους και το βασίλειο της Αλβανίας, αλλά και με την εγκληματική επίθεση των Φασιστών ανήμερα Δεκαπενταύγουστο στο αντιτορπιλικό «Ελλη».
Σε παλιότερο κείμενό μας που είχαμε ανεβάσει εδώ (ένα από τα εκατοντάδες κείμενα, που χάθηκαν από την επέλαση των Βαρβάρων Νεο-Ναζί Χάκερ στο HOMO-NATURAIS.GR) ,είχαμε θέσει τα ακόλουθα ιστορικά ερωτήματα ,που ζητούσαν απαντήσεις:
1. Γιατί ο Μεταξάς δεν προετοίμασε καιρό πριν τη χώρα (είχε μεγάλη χρονική άνεση) για την επίθεση που ήταν «επι θύραις», ειδικά μετά τον τορπιλισμό της ΄Ελλης στην Τήνο;
2. Γιατί όλα έγιναν στο «πόδι» το μοιραίο εκείνο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, μετά την επίδoση στο Mεταξά του τελεσίγραφου και ο τότε πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του «έτρεχαν και δεν έφταναν»,τάχα μου, για να κάνουν προετοιμασίες πολέμου της «τελευταίας στιγμής» με αποτέλεσμα α. Να χαθεί πολύτιμος χρόνος. 2. Να συρθούν στη σφαγή χιλιάδες Ελληνόπουλα, αφού ο Μεταξάς τα έστειλε στην πραγματικότητα να πολεμήσουν στην Αλβανία «ξεβράκωτα»;
3. Πέρα από την έλλειψη υλικής προετοιμασίας πολέμου, γιατί ο φασίστας πρωθυπουργός δεν είχε ξεκινήσει «σταυροφορία», ιδεολογική προπαγάνδα στον ελληνικό λαό κατά του ιταλικού φασισμού, επισημαίνοντας το γεγονός πως ο φασισμός ήταν αυτός που έτρεφε τον εθνικισμό των Ιταλών, την επιθετικότητά τους και τη φλογερή επυθυμία-όνειρο για την ίδρυση μιας νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Γιατί ουδέποτε ενημέρωσε υπεύθυνα και καθαρά τον ελληνικό λαό πως ο πόλεμος με τους Ιταλούς ήταν αναπόφευκτος, εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής αυτής τακτικής των φασιστών;
4. Γιατί δεν έκανε το ίδιο, μια τεράστια διαφωτιστική-ενημερωτική «σταυροφορία» στους λαούς της Ευρώπης; Γιατί δεν ξεκίνησε μια ευρύτατη ευρωπαϊκή προπαγάνδα και στις επίσημες κυβερνήσεις και στους ίδιους τους λαούς της γηραιάς Ηπείρου;
5. Γιατί, ενώ ήταν «ηλίου φαεινότερον» ότι μετά τον τορπιλισμό της ΄Ελλης η επίθεση ήταν αναπόφευκτη, δεν επιδίωξε στενές -ουσιαστικές συμμαχίες ,ειδικά με τους ΄Αγγλους, αλλά και με Βαλκάνιους λαούς; Πότε στην Ιστορία μια χώρα έμπαινε σε πόλεμο επιθετικό ή αμυντικό, αν δεν είχε εξασφαλίσει, έστω και μια στοιχειώδη ,αλλά χειροπιαστή υποστήριξη από συμμάχους;
6.΄Οταν κινδυνεύει η χώρα σου ως γνωστόν «συνεργάζεσαι και με το διάβολο»,όπως λέγετα συνήθως. Ο Μεταξάς, αφού καμιά προσπάθεια σοβαρή δεν έκανε να κερδίσει ουσιαστική βοήθεια και βασικά εχέγγυα από τους ΄Αγγλους για τον επικείμενο πόλεμο με τους Ιταλούς φασίστες, γιατί άφησε να «καεί» εντελώς το «χαρτί» Σοβιετική ΄Ενωση; Γιατί δεν προσέγγισε στο ελάχιστο αυτή τη δυνατή, πολεμική μηχανή ,για να εξασφαλίσει μυστική συμφωνία; Δε θα ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος Δεξιός,έστω και φασίστας κυβερνήτης ,που θα συνεργαζόταν με τους κομμουνιστές (Να θυμηθούμε τον εθνικιστή Κεμάλ στα «Μικρασιατικά»).
7. Πόσες χιλιάδες αθώα Ελληνόπουλα θα είχαν σωθεί (από το θάνατο και την αναπηρία), αν είχε επιχειρηθεί από τη φασιστική κυβέρνηση Μεταξά και είχε επιτευχθεί ,έστω και ένα μίνιμουμ από εκείνα που μνημονεύσαμε; Γιατί έστειλε την αφρόκρεμα του ελληνικού πληθυσμού ,ανύποτα Ελληνάκια, στον πόλεμο, ως «πρόβατα επί σφαγήν»;
8. Γιατί ο Μεταξάς την ιδια στιγμή προσέφυγε στις στραυτευμένες «ιστορικές πένες», οι οποίες στήριξαν και συντήρησαν επί συναπτά έτη το μύθο της ξαφνικής επίθεσης των Ιταλών φασιστών στην Ελλάδα και του υπερήφανου και ηρωικού ΟΧΙ, (ένα νέο «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ») που τάχα αντέταξε ο φασίστας ΄Ελληνας πρωθυπουργός στο ιταμό τελεσίγραφο του «ετέρου Καπαδόκη» φασίστα Μουσολίνι;
Διάφορες ερμηνείες, βέβαια, εμφιλοχωρούν σ΄αυτά τα ερωτήματα. Η ιστορική μας άποψη είναι πως ο Μεταξάς έπαιξε ένα βρώμικο, εθνικό παιχνίδι. Διέπραξε προδοσία,αφού όλο αυτό τα θρυλούμενα περί ξαφνικής επίθεσης, έλλειψης χρόνου για πολεμική προετοιμασία, το ηρωικό ΟΧΙ κ.λπ δεν ήταν παρά ένα «θέατρο» με πολύ καλό πρωταγωνιστεί τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό.
Ο Μεταξάς, επιθυμούσε διακαώς την επικράτηση του Ιταλικού φασισμού.΄Ηταν εξ «αίματος» ιδεολογικός αδελφός του Μουσολίνι. Ο ίδιος γνώριζε πως η θέση του ήταν επισφαλής στην Ελλάδα. Το δυνατό, λαϊκό κίνημα που είχε ξεσπάσει πριν πολύ καιρό στη χώρα, θα τον ανέτρεπε κάποια στιγμή. Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να τον διατηρήσει στη θέση του ήταν η σταθερή επικράτηση της επερχόμενης λαίλαπας του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη. Ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ήταν σύμμαχοι, αδελφοί, όχι εχθροί του Μεταξά.
Από την άλλη,όμως, δεν μπορούσε ο φασίστας πρωθυπουργός να παραδώσει αμαχητί τη χώρα στους Ιταλούς φασίστες. Υπολόγιζε σε έναν πόλεμο για την «τιμή των όπλων» ,προσχηματικό,που θα τελείωνε σε λίγες ημέρες. ΑΦΗΣΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΠΙ ΤΟΥΤΟΥ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΗ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ, ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΕ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ. Την κατάκτηση της Ελλάδας από το Μουσολίνι την υποστήριζε και την ευχόταν διακαώς ο Μεταξάς, αφού του εξασφάλιζε (έτσι τουλάχιστον πίστευε) την παραμονή του στην εξουσία. Αλλά τί έγινε και ήρθαν τα πάνω κάτω;
Ο δικτάτορας δεν υπολόγισε τη δύναμη,το σθένος και την παλικαριά των Ελλήνων. Ούτε ο ίδιος φανταζόταν μια τέτοια ηρωική αντίσταση ενός ανέτοιμου, ημιεξοπλισμένου ελληνικού στρατού. Κι όμως, Το θαύμα έγινε! Γυμνά και αβοήθητα από την επίσημη κυβέρνηση τα Ελληνόπουλα με την ιαχή «ΑΕΡΑ» έγραψαν μια νέα εποποιία στα αλβανικά βουνά, πρόσθεσαν μια νέα «χρυσή» σελίδα στη ιστορία της χώρας και έδωσαν ένα σκληρό μάθημα στον ιταλικό,αλλά και στο ντόπιο φασισμό. Με το αλβανικό έπος δεν ηττήθηκε μόνο ο Μουσολίνι. Χειρότερη ήταν η ήττα του ίδιου του Μεταξά, που και την εξουσία του απόλεσε στο τέλος και ως προδότη της χώρας του τον καταγράφει η αστράτευτη ελληνική ιστορία.
*»Η περιγραφή της στιγμής από τον Ιταλό Πρέσβη και τη θυγατέρα Μεταξά:
Ο πρέσβης της Ιταλίας Εμμανουέλλε Γκράτσι έγραψε στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» : «Μόλις καθίσαμε, και επειδή η ώρα ήταν λίγα λεπτά μετά τις 3, του είπα αμέσως ότι η Κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να το εγχειρίσω προσωπικά ένα κείμενο, που δεν ήτο τίποτε άλλο, παρά το τελεσίγραφον της Ιταλίας προς την Ελλάδα, με το οποίον η Ιταλική Κυβέρνηση απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της στον Ελληνικό χώρο, από τις 6 π.μ. της 28/10/1940. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή μου είπε: «Alors, c’est la guerre» (Λοιπόν, έχουμε πόλεμο).»
Στην συνάντηση αυτή, κατά την θυγατέρα του Μεταξά, ακολούθησε και η εξής στιχομυθία που ο Γκράτσι δεν την αναφέρει:
-Γκράτσι: «Pas ncessaire, mon excellence» (όχι απαραίτητα εξοχότατε)
-Μεταξάς: «Non, c’est ncessaire» (όχι, είναι απαραίτητο)»
Όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει σε άλλα κείμενα, το σύστημα (και όχι μόνο το ελληνικό), για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, δε διστάζει να αλλοιώσει, να πλαστογραφήσει και να επιβάλει σύγχυση σε ότι αφορά τα θέματα της Ιστορίας. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιεί στρατευμένους «ιστορικούς» ή πληρωμένες «πένες», ιδιαίτερα δημοσιογραφικές, που δε διστάζουν να καταλήξουν «βασιλικότεροι του βασιλέως».
Στο μεγάλο ιστορικό γεγονός της επίθεσης τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, της τότε φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας, το σύστημα επέβαλε διαφορετική εκδοχή, από την πραγματική , της αιτίας αυτής της επίθεσης και με μοχλό, ειδικά τη σχολική εκπαίδευση και τα ΜΜΕ, δίδαξε στους ΄Ελληνες πως ο Μουσολίνι… ξαφνικά ένα πρωί ξύπνησε και αποφάσισε να καταλάβει την Ελλάδα.* Ας δούμε ,όμως, την πραγματική αιτία αυτής της επίθεσης που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» για την τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσίας της χώρας,ούτε κι αυτή που προφασίστηκε το τελεσίγραφο των Ιταλών.
Στην Ελλάδα ζουν περί τους 800.000 Βλάχοι (Αρομάνοι στην επιστημονική ορολογία)**,που έχουν δική τους γλώσσα (αρομανική), ήθη ,έθιμα και παραδόσεις και ζουν σε αυτή τη χώρα από την εποχή της κατάληψης της αρχαίας Ελλάδας από τους Ρωμαίους. Οι περισσότεροι Βλάχοι είναι εγκατεστημένο στην ΄Ηπειρο και Θεσσαλία και λιγότερο στην υπόλοιπη Ελλάδα. Στα άλλα Βαλκάνια τους συναντάμε στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Σλαυική Μακεδονία, την π.Γιουγκοσλαυία και φυσικά στη Ρουμανία
Αυτό το πληθυσμιακό κομμάτι που το διεκδικούσε και το διεκδικούν με μανία όλες οι παραπάνω βαλκανικές χώρες από τη μια και η Ρουμανία και η Ιταλία από την άλλη μιλάει,όπως είπαμε, παράλληλα με την εθνική του γλώσσα και μια λατινογενή διάλεκτο, που λέγεται αρομανική στα νότια και ρουμανική στα βόρεια .Οι Ρουμάνοι εθνικιστές (γύρω στο 1850),όπως και οι Ιταλοί αργότερα, που οραματίζονταν τη μεγάλη Ρουμανία και Ιταλία (κάτι αντίστοιχο με τα οράματα των Ελλήνων εθνικιστών για τη «Μεγάλη Ελλάδα»),καλλιεργούσαν γα χρόνια στους βλάχικους πληθυσμούς την ιδέα της λατινικής τους καταγωγής και προέλευσης και τους θεωρούσαν (και ακόμα τους θεωρούν) «αδέρφια και αίμα» τους. Για πάνω από 150 χρόνια οι Ρουμάνοι, μάλιστα, παλεύουν με ιδιαίτερο ζήλο να τους αναγνωρίσουν ως μειονότητα σε όλα τα Βαλκάνια .Σ΄αυτό το χορό παλιότερα, είχε μπει και η Ιταλία, αλλά στις ημέρες μας έχει εγκαταλείψει, τουλάχιστον φανερά, αυτή την ιδέα.(Οι Ρουμάνοι όχι).
Ο Βενιζέλος στη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913,στην προσπάθειά του να κερδίσει τη Μακεδονία με την ψήφο των Ρουμάνων (κάτι που τελικά πέτυχε),αναγνώρισε τους Bλάχους της Ελλάδας ως Ρουμάνους. Συμφώνησε ,μάλιστα, να ιδρυθούν ρουμανικά σχολεία στις βλαχόφωνες περιοχές της Ελλάδας και να σταλούν σ αυτές Ρουμάνοι δάσκαλοι. Τα σχολεία αυτά, πράγματι, λειτούργησαν για πολλά χρόνια μέχρι που η Ελλάδα ,αθετώντας ουσιαστικά τη συμφωνία του Βενιζέλου, τα έκλεισε εκεί γύρω στα 1940.Με τη μικρή αυτή εισαγωγή για το ποιοι είναι οι Βλάχοι, ας δούμε, λοιπόν, εν ολίγοις, γιατί ο Ντούτσε έστειλε τα στρατεύματά του στην Αλβανία εκείνο το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Χρόνια, όπως είπαμε πριν, οι Ιταλοί διεκδικούσαν τους βλάχικους πληθυσμούς της Ελλάδας και ειδικά της Ηπείρου κα της Αλβανίας, Παλιότερα, είχαν, μάλιστα, ανακηρύξει ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΛΑΧΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ την περιοχή και έθεταν ζητήματα απόσχισης της Ηπείρου από την Ελλάδα στα ευρωπαϊκά διπλωματικά τραπέζια (1917).Το επιχείρημά τους ήταν πως αυτός ο πληθυσμός έχει λατινική καταγωγή, μιλάει λατινογενή γλώσσα, άρα είναι Ιταλοί.(Τα ίδια λένε και οι Ρουμάνοι, μόνο που αυτοί αναγνωρίζουν τους Βλάχους ως Ρουμάνους).
Η Ιταλία, λοιπόν, δεν έπαψε ποτέ να διεκδικεί ολοφάνερα αυτούς τους πληθυσμούς ως το 1940 (σήμερα μόνο φαίνεται, επίσημα τουλάχιστον, να μην ανακινεί τέτοιο ζήτημα) ,να πιέζει επίμονα την Ελλάδα να αναγνωρίζει τη βλάχικη μειονότητα και να απειλεί να ιδρύσει ανεξάρτητο ΛΑΤΙΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ στην ΄Ηπειρο και την Αλβανία. Φυσικά, την ίδια εθνική, ιταλική γραμμή και ακόμα σκληρότερη, ακολούθησε και ο Μουσολίνι, όταν κατέλαβε την εξουσία και επέβαλε τον ιταλικό φασισμό. Η ελληνική διπλωματία των χρόνων εκείνων απαντούσε σε αυτές τις απαιτήσεις συνεχώς με «όχι».
΄Ετσι, τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Μουσολίνι, αφού είχε προειδοποιήσει επανειλημμένα την τότε ελληνική κυβέρνηση ότι η άρνησή της να αναγνωρίσει ως λατινική ,άρα ιταλική, μειονότητα τους Βλάχους, αποτελούσε για τη χώρα του «causa belli», εισβάλει στην Αλβανία, επιχειρώντας να ανασυστήσει τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Επομένως ,ούτε ξαφνικά δέχτηκε η χώρα επίθεση από τη φασιστική Ιταλία ούτε ο τότε πρωθυπουργός της Ιωάννης Μεταξάς αιφνιδιάστηκε από το τελεσίγραφο του Ιταλού συναδέλφου του εκείνο το πρωϊνό της 28ης Οκτωβρίου 1940,αφού πολλές φορές είχε δεχτεί πιέσεις από τον ομοϊδεάτη του γείτονα, αρχηγό της χώρας και πολύ καλά ήξερε πως «αργά ή γρήγορα» εκείνος θα πραγματοποιούσε την απειλή του, να επιτεθεί,δηλαδή, εναντίον της Ελλάδας. Βέβαια,ο Ντούτσε δεν ήταν ηλίθιος να αναφέρει στο τελεσίγραφό του την πραγματική αιτία της εισβολής και επινόησε τη δήθεν συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τους ΄Αγγλους,για να βλάψουν την Ιταλία και ζητούσε από το Μεταξά να επιτρέψει προσωρινή κατοχή κάποιων ελληνικών εδαφών (τις βλαχικές,δηλαδή),για να αντμετωπιστεί ενδεχόμενη αγγλική επίθεση κατά της Ιταλίας.
*» ‘Οταν το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, έγινε γνωστό σε όλον τον ελέυθερο κόσμο ότι η Ελλάδα είχε απορρίψει με τόσο υπερήφανο τρόπο το ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο,ένας βαθύτατος σεβασμός για τη μικρή αυτή χώρα,κατέκτησε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους.Και μετά ο σεβασμός μετατράπηκε σε θαυμασμό,όταν οι πρώτες ελληνικές νίκες άρχισαν να γίνονται γνωστές.Οι ομόφωνη θέληση όλου του λαού για αντίσταση…» (σ.σ. ήταν τόσο …ομόφωνη η θέληση και η συμμετοχή του λαού,που η κυβέρνηση έδωσε εντολή να συλληφθούν ή να εξοριστούν πάραυτα βλάχοι,κομμουνιστές,πομάκοι και άλλες μειονότητες στο ελληνικό έδαφος,μήπως και συνεργαστούν με τους εισβολείς). (Ιστορία Νεότερη και σύγχρονη,τεύχος Β’,Γ’ Ενιαίου Λυκείου Γενικής Παιδείας,ΟΕΣΒ,2005).
** Το θέμα της καταγωγής των Βλάχων των Βαλκανίων είναι από τα σοβαρότερα της ιστορικής έρευνας, την οποία απασχολεί για περισσότερα από 150 χρόνια. Κατά καιρούς, μάλιστα, οδήγησε σε σφοδρές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, εξαιτίας της εμπλοκής κάποιων ερευνητών σε πολιτικά και διπλωματικά «παιχνίδια», ιδιαίτερα από τις αρχές και ως τα μέσα του περασμένου αιώνα. Ρουμάνοι, Γερμανοί, Αυστριακοί, Ούγγροι, Βούλγαροι, ΄Ελληνες και άλλων εθνικοτήτων συγγραφείς, κάποιοι από αυτούς χωρίς τα εχέγγυα και τον εξοπλισμό του ιστορικού ερευνητή, ενέπλεξαν το ζήτημα της καταγωγής των Βαλκάνιων Βλάχων σε εθνικιστικές και πολιτικές σκοπιμότητες, με αποτέλεσμα, το δύσκολο από τη φύση του ιστορικό αυτό πρόβλημα, να περιπλακεί έτσι περισσότερο.
Η θεωρία μας για την καταγωγή των Βλάχων των Βαλκανίων, είναι αυτή που υποστηρίζεται στη διδακτορική μας διατριβή (Νίκος Αδαμόπουλος. «Η καταγωγή των Βλάχων των Βαλκανίων».Μετάφραση από τα αγγλικά) και συνοπτικά είναι η ακόλουθη:
1. Η κατάκτηση της Βαλκανικής από τους Ρωμαίους είχε ως αποτέλεσμα τον εκλατινισμό και εκρωμαϊσμό μεγάλων αυτόχθονων πληθυσμιακών τμημάτων της Χερσονήσου. Ιδιαίτερα στα Βόρεια της Βαλκανικής και πέρα από το Δούναβη, στις περιοχές που έζησαν οι αρχαίοι Δάκες, παρατηρήθηκε ολοκληρωτικός εκρωμαϊσμός των ντόπιων κατοίκων.
2. Στα νότια της Χερσονήσου, ο εκλατινισμός υπήρξε ασθενέστερος και ειδικά στη νότια Ελλάδα και τα μεγάλα αρχαία ελληνικά κέντρα, ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Στις περιοχές της Ηπείρου, Δ. Μακεδονίας και Θεσσαλίας, σε μικρά αυτόχθονα και απομονωμένα πληθυσμιακά τμήματα, παρατηρήθηκε και εδώ εκλατινισμός.
3. Η Λατινική, που επικράτησε στη Βαλκανική, δεν ήταν η επίσημη Λατινική της Ρώμης, αλλά μια νέα μορφή της αρχαίας αυτής γλώσσας με σοβαρές αλλαγές στη μορφολογία της και το λεξιλόγιό της. Η νέα αυτή γλώσσα αποκαλείται «Νεολατινική» των Βαλκανίων και επικράτησε σε όλη σχεδόν την έκταση της Χερσονήσου.
4. Τα παλαιά φύλα των Γερμανών, πρώτα αυτά αποκάλεσαν Βλάχους όλους τους λατινόφωνους, όρος που επικράτησε στη συνέχεια και με αυτόν αναγνωρίζονταν από τους ιστορικούς συγγραφείς τα λατινόφωνα πληθυσμιακά τμήματα της Χερσονήσου.
5. Μετά την οριστική στροφή από τη Λατινική στην Ελληνική, την επικράτηση από τον 7ο μ. χ αιώνα της Ελληνικής γλώσσας και την αναγόρευσή της, ως επίσημης γλώσσας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, μικρές αυτόχθονες ελληνικές πληθυσμιακές ομάδες συνέχισαν τη λατινοφωνία τους, ιδιαίτερα στον ορεινό όγκο της Πίνδου και σε άλλες απομονωμένες περιοχές της Δ. Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Οι λατινόφωνοι αυτόχθονες αυτοί ΄Ελληνες αποκαλούνται από πολλές ιστορικές πηγές Βλάχοι.
6. Μετά τον 6ο μ. χ αιώνα, αρχές 7ου, «Βάρβαρα» φύλα έσπασαν το σύνορο του Δούναβη και διασκορπίστηκαν νότια, εντός των εδαφών της αυτοκρατορίας. Κύρια τέτοια φύλα ήταν οι Σλαύοι και άλλες λατινόφωνες ομάδες. Οι λατινόφωνες αυτές ομάδες, ανάμεικτες με άλλες σλαυικές, που διείσδυσαν στη Μακεδονία, εγκαταστάθηκαν αρχικά στις περιοχές του ΄Αθω. Λίγο μετά, η Κωνσταντινούπολη θα εκδιώξει τους εισβολείς, οι οποίοι θα διασκορπιστούν και θα εγκατασταθούν αρχικά στην ευρύτερη περιοχή και αργότερα σε μια μεγαλύτερη έκταση.
7. Η άποψη, ιδιαίτερα Ρουμάνων ερευνητών, ότι οι λατινόφωνες αυτές ομάδες των Βόρειων μεταναστών είναι οι μόνες, που μιλούσαν τη Νεολατινική στα νότια και αποτέλεσαν το βασικό βλάχικο πυρήνα στις ελληνικές περιοχές, δεν ευσταθεί, αφού, όπως είπαμε, αυτόχθονοι ελληνικοί πληθυσμοί, ήταν ήδη λατινόφωνοι, πολλά χρόνια πριν, και μάλιστα η Νεολατινική γλώσσα τους είχε εμπλουτιστεί τώρα με την είσοδο πολλών αρχαίων και νεότερων ελληνικών λέξεων. Αντίθετα, στη Νεολατινική, που μιλήθηκε στα βόρεια της Χερσονήσου, είχε εισχωρήσει ένας μεγάλος αριθμός σλαυικών λέξεων. Εδώ, ακριβώς, εντοπίζονται και οι διαφορές, που είναι εμφανείς και αναμφισβήτητες μεταξύ της «Αρωμουνικής» και της Ρουμανικής γλώσσας, διαφορές, που καθιστούν πλέον την Αρωμουνική στα Νότια και τη Ρουμανική στα Βόρεια, σχεδόν δύο διαφορετικές διαλέκτους.
8. Εντελώς ανυπόστατες είναι και οι θεωρίες των ελάχιστων Ελλήνων ερευνητών, που αρνούνται εντελώς την κάθοδο λατινόφωνων πληθυσμών από τα βόρεια και την ανάμειξή τους με τους αυτόχθονες ομόγλωσσους.
9 Οι λατινόφωνοι, επομένως, της Ελλάδας είναι οι αυτόχθονες εκείνες εκλατινισμένες πληθυσμιακές ομάδες, που μιλούν τη Νεολατινική και η οποία δέχτηκε έντονες επιδράσεις από την Ελληνική. Αυτή, ακριβώς, η μορφή, διαφοροποιεί την «Αρωμουνική» από τη Ρουμανική. Πολλοί, όμως, λατινόφωνοι πληθυσμοί που μετακινήθηκαν από τα βόρεια προς την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν κυρίως σε περιοχές αυτοχθόνων λατινόφωνων αναμείχθηκαν με αυτούς και έτσι διαμορφώθηκε και υφίσταται μέχρι σήμερα ο βλάχικος πληθυσμός της Ελλάδας.
10. Οι ακραίες εθνικιστικές παρεμβάσεις Ελλήνων και Ρουμάνων ερευνητών και οι σφοδρές συγκρούσεις τους,καθστούν αυτή τη μερίδα των εθνικιστών ερευνητών εντελώς αναξιόπιστη και η στάση της ζημίωσε ποικιλοτρόπως τον βλάχικο πληθυσμό της Ελλάδας.
