Τελικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της Ιταλίας: «Οχι» 59,11%, «Ναι» 40,89%
Οι Ιταλοί αποφάσισαν: Η συνταγματική αναθεώρηση δεν περνά.
Στις 07:24 (ώρα Ιταλίας) τα αποτέλεσμα που έδινε το υπουργείο Εσωτερικών της Ιταλίας διαμορφώνονταν ως εξής:
ΝΑΙ (SI): 40,89% (13.431.455)
ΟΧΙ (ΝΟ): 59,12% (19.419.205)
«Το τρένο αναχώρησε», έγραψε ο ηγέτης του Κινήματος των Πέντε Αστέρων Μπέπε Γκρίλο στο Twitter.
Ιταλικό δημοψήφισμα. Μεγάλος ντόρος για το τίποτα. Οι ακριβολόγοι αρχαίοι ΄Εληνες θα το έλεγαν «΄Ωδινεν όρος και έτεκε μυν». Ειδικά το αποτέλεσμα του ΟΧΙ, δεν πρόκειται να αλλάξει το παραμικρό σε επίπεδο πολιτικό ή οικονομικό στην Ιταλία και την Ευρώπη σήμερα. Κι αυτό για τους εξής (αποσιωπούμενους από την βιομηχανία παραπληροφόρησης) λόγους.
-
Οι οπαδοί που ψήφισαν ΟΧΙ στην Ιταλία είναι η αντίστοιχη “βαμμένη” μειοψηφία του Τραμπ στην Αμερική και της ακροδεξιάς, εθνικιστικής και λαϊκιστικής-δημαγωγικής Ευρώπης (Ουγγαρία, Πολωνία, Αυστρία, Γαλλία, κ.α) . Αρχηγικά κατά κανόνα κομματικά μορφώματα, καταφέρνουν κάποιες φορές, λόγω φανατισμού και ιδεοληπτικού ψυχαναγκασμού (διάβαζε σχιζοφρενικής συμπεριφοράς) να συσπειρώνουν στις κάλπες το χειρότερο πάντα πληθυσμιακό κομμάτι μιας χώρας (Πρβ. ελληνικό, ναζιστικό μόρφωμα).
Σε επίπεδο, όμως, εθνικών εκλογών, αυτή η δεξαμενή ψήφων παραμένει ανενεργή και στερεμένη ,αφού η ανίσχυρη μειοψηφία της σπάνια και υπό ιδιόμορφες συνθήκες μπορεί για λίγο, ποτέ μόνιμα, να ασκήσει εξουσία σε ευρωπαϊκή χώρα (π.χ Ουγγαρία, Πολωνία). Σε χώρες με πιο βαθύ σε χρόνο και σε ποιότητα κυρίως, πολιτικό πολιτισμό, όπως είναι η Γαλλία, η Αυστρία, η Γερμανία, ακόμα και η Ελλάδα, δεν έχουν καμιά ελπίδα να αναδειχθούν δυνάμεις εξουσίας.
-
Στην Ιταλία η ΑΠΟΧΗ υπήρξε και πάλι τεράστια και σ΄αυτό το δημοψήφισμα, όπως και σε παρόμοια ή σε εθνικές εκλογές άλλων χωρών . Εκατομμύρια Ιταλοί ψηφοφόροι έστειλαν με την απουσία τους από τις κάλπες το δικό τους πολιτικό μήνυμα και στην Ευρώπη και στο ιταλικό κομματικό σύστημα.
Σήμερα, κυρίαρχη πολιτική δύναμη στις λεγόμενες “δημοκρατικές” χώρες σε όλο σχεδόν τον κόσμο , είναι η ΑΠΟΧΗ-ΛΕΥΚΟ-ΑΚΥΡΟ. Οι πολίτες αυτής της κατηγορίας στη συντριπτική τους πλειοψηφία με τέτοια πολιτική στάση αποδοκιμάζουν στην ουσία εκείνο που οι άλλοι αποκαλούν Δημοκρατία. Καταδικάζουν και τον τρόπο που λειτουργεί στην άσκηση της εξουσίας μια εκλεγμένη “δημοκρατική” κυβέρνηση, αλλά και στη μέθοδο που οι μειοψηφίες σ΄αυτό το πολίτευμα αναδεικνύονται με την προκλητική πλειοδοσία των Συνταγμάτων και των εκλογικών νόμων σε κυβερνήσεις.
Το πολίτευμα που περισσότερο από κάθε άλλο είναι υποκριτικό (επιεικέστερος χαρακτηρισμός), επειδή διατείνεται πως είναι πλειοψηφικό, ενώ στην ουσία αποδεικνύεται “μειοψηφικό”, είναι αυτό της Δημοκρατίας. Και ο οφθαλμοφανής λόγος είναι πως επιτρέπει σε έναν κομματικό σχηματισμό, ακόμα και με ελάχιστες ψήφους να κυβερνήσει, αν πάρει έστω και λίγο περισσότερα “κουκιά” από το δεύτερο.
Και η ανάδειξη, φυσικά, του νικητή γίνεται ερήμην των αριθμών, που δηλώνουν τη διαφορετική βούληση των “ηττημένων”. Στο σύνολό τους όλοι όσοι είναι στον ιδεολογικό ή ιδεοληπτικό αντίποδα του πρώτου κόμματος, δηλαδή οι φορείς της Αποχής-Άκυρου-Λευκού μαζί με εκείνους που συμμετέχουν σε ό,τι εμείς αποκαλούμε θέατρο εκλογών, αλλά αντιπολιτεύονται το πρώτο κόμμα, είναι συντριπτικά περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του νικητή.
Για να μείνουμε στη δική μας χώρα, ως παράδειγμα (λίγο πολύ, βέβαια, το ίδιο συμβαίνει παντού), τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, σε επίπεδο εθνικών εκλογών, η μεν ΑΠΟΧΗ (ΑΚΥΡΑ-ΛΕΥΚΑ) αριθμεί περίπου 4.000.000, οι δε αντίπαλοι του πρώτου κόμματος ,αλλά εκλογικά “νομοταγείς” , ανέρχονται σε περίπου 3.500.000 ψήφους. Και με τέτοια αριθμητικά αποτελέσματα τελικά αναδεικνύεται κυβέρνηση, για να επιβάλει τη δική της πολιτική σε 7.500.000 πολίτες, το κόμμα εκείνο που στις εκλογικές αναμετρήσεις μετά βίας συγκεντρώνει 1.500.000-2.000.000 ψήφους!
Αλλά, αν είναι έτσι (που έτσι είναι), αν οι λίγοι δηλαδή, κυβερνούν τους πολλούς για ποιο πλειοψηφικό-δημοκρατικό πολίτευμα μιλάμε; Ποιος είναι ο ορισμός της Δημοκρατίας σύμφωνα με το Σύνταγμα; “Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού” . Λαός δηλαδή, εν προκειμένω και σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι μόνο η μειοψηφία των ψηφοφόρων του πρώτου κόμματος. Και τότε η συντριπτική πλειοψηφία όσων δεν ψήφισαν την κυβέρνηση τί είναι; Και τ΄γίνεται με εκείνο που το Σύνταγμα αποκαλεί “δυσαρμονία προς το λαϊκό αίσθημα”; Τί κάνει γι΄αυτό ο υπεύθυνος να το θεραπεύσει πρόεδροςτης Δημοκρατίας;
-
Στην Ιταλία ,λοιπόν, χτες αποδοκιμάστηκε για άλλη μια φορά το συγκεκριμένο πολίτευμα και το εκλογικό του σύστημα, αφού οι πολίτες με την αποχή τους από τις κάλπες διατράνωσαν στην πραγματικότητα την εξής αποκρυπτογραφημένη αλήθεια: ΝΑΙ στην Ε.Ε, ΟΧΙ όμως στη μορφή με την οποία λειτουργεί σήμερα. ΄Ενα όχημα, δηλαδή , με δύο μόνο ταχύτητες. Μια “πέμπτη” του Βορά και μια “νεκρή” του Νότου.
Το μήνυμα είναι καθαρό. Αν οι πολίτες ήθελαν να εκφράσουν την απόφασή τους πως η χώρα τους δεν πρέπει να μείνει στο ευρώ και φυσικά μέλος της Ε.Ε ,η προσέλευση στις κάλπες θα ήταν μαζική. Αυτό σημαίνει πως και η υπεροχή του ΟΧΙ ,ως νικήτρια δύναμη θα ήταν καταλυτική, αφού οι χτεσινοί απέχοντες, αν προσήρχονται στις κάλπες, θα επέλεγαν το ΟΧΙ, που σημαίνει στη σωστή και πραγματική του διάσταση και ερμηνεία, έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. Δεν πήγαν, όμως, να ψηφίσουν, που σημαίνει πως δε θέλουν ούτε την επαναφορά του εθνικού τους νομίσματος ούτε την αποκοπή της χώρας ως μέλος από τη φυσική της οικογένεια.
-
Αν προσέξει κανείς το γεωγραφικό πίνακα της Ιταλίας και τα αποτελέσματα κάθε περιοχής, θα διαπιστώσει πως στον εθνικιστικό Βορά, αλλά και στις περιοχές που κατά κανόνα δρα η μαφία και έχουν τη μεγαλύτερη διαφθορά ,το ΟΧΙ είχε την…τιμητική του. Αν σ΄αυτό προστεθεί πως οι οπαδοί του γραφικού Μπέπε Γκρίλο, αλλά και οι ακροδεξιοί του Μπερλουσκόνι κι αυτοί προσήλθαν ομοθυμαδόν στις κάλπες και ψήφισαν ΟΧΙ, αντιλαμβάνεται κανείς “τί καπνό φουμάρουν” όλοι τούτοι οι….αρνητικοί οπαδοί (του ΟΧΙ) της Ιταλίας.
-
Η Ε.Ε ,όπως λειτουργεί σήμερα δεν έχει τα ιδεολογικά εχέγγυα να ηγηθεί μιας πραγματικής ΄Ενωσης ΟΛΩΝ των λαών της Ευρώπης (εν καιρώ, μη εξαιρουμένης και της Ρωσίας) υπό μια κεντρική κυβέρνηση. Μια τέτοια πραγματική, που σημαίνει έντιμη και στην ουσία της, ΄Ενωση, προϋποθέτει κοινή πολιτική, κοινή οικονομία, κοινούς στόχους . ΄Ολη η Ευρώπη, δηλαδή, ένα “Εθνος” ,μια “πατρίδα”.
Ενωμένη Ευρώπη σημαίνει ΟΧΙ στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, το θρησκευτικό φανατισμό, τις διακρίσεις των ανθρώπων με βάση τα εθνικά τους χαρακτηριστικά και όχι τα ατομικά. Σήμερα αν υφίσταται μια χαλαρή ένωση των χωρών της Ευρώπης , αποσκοπεί πρωτίστως στη στήριξη της “Οικονομίας της αγοράς” και πολύ λιγότερο έως καθόλου στην ανάδειξη-επικράτηση των διαχρονικών, αναφαίρετων και απαράγραπτων αξιών της ζωής, που αποτελούν το θεμέλιο του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού.
Και για να μην πάμε μακριά για αναζήτηση παραδειγμάτων, ας μείνουμε σ΄αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας και πρόσφατα. Μια πραγματικά Ενωμένη Ευρώπη, που πέρα από την ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική ΄Ενωση) θα είχε εφεύρει και θεσμοθετήσει και τον ΑΠΕ (Ανθρωποκεντρικός Πολιτισμός Ευρώπης), δε θα έβλεπε την οικονομική κρίση σε χώρες-μέλη της ως παράβαση των νόμων της οικονομίας της αγοράς, αλλά ως απαξία του ανθρώπου-πολίτη, ως ανθρωπιστική κρίση (αναξιοπρεπή φτώχεια λαών).
Κι ακόμα πιο πρόσφατα. Δε θα άφηνε στο έλεος της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης πρόσφυγες πολέμου, που ζήτησαν σε μια….χριστιανική και δημοκρατική Ευρώπη καταφύγιο. Δε θα επέτρεπε να πνίγονται αβοήθητοι χιλιάδες φυγάδες στα δικά της νερά, της Μεσογείου και του Αγαίου. Να στήνονται στα εδάφη της συρματοπλέγματα, να αλωνίζουν Ναζί και ακροδεξιοί στα ελληνικά νησιά και να εξωθούν τους κατοίκους τους σε ακατανόητα εχθρική, απάνθρωπη συμπεριφορά σε δυστυχείς ανθρώπους.
Αυτή τη σημερινή Ε.Ε οφείλουμε να την κατεδαφίσουμε. ΄Όχι, όμως ,ως ιδέα, ως στόχο ΄Ενωσης λαών, που δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα. Να αποδομήσουμε την Ευρώπη των εθνικιστικών, των ρατσιστικών, των οικονομίστικων, των θρησκευτικών, ακόμα και των γλωσσικών αγκυλώσεων, που χωρίζουν τους λαούς σε στρατόπεδα, έτοιμα χωρίς λόγο και αφορμή να αρπαχτούν να ικανοποιήσουν τις μωρο- φιλοδοξίες και τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις των εξουσιών της.
-
Η Ιταλία χτες με το δημοψήφισμά της έδειξε το δρόμο. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της αδημονεί γι΄αυτή την Ευρώπη. Την «πατρίδα» όλων των λαών. Και είναι σίγουρο πως και οι υπόλοιποι λαοί της γηραιάς ηπείρου το ίδιο επιθυμούν. Ας μη μας τρομάζει η φοβιστική “μουτσούνα¨που φορούν και ο παραληρηματικός λόγος των αφιονισμένων ακροδεξιών, Ναζί, εθνικιστών. Υπάρχουν κι αυτοί και συμφύρονται πλάι μας. Είναι όμως …πανηγυρικά λιγότεροι. Δεν έχουν καμιά δύναμη. Ξεδοντιασμένα θηρία, γηραλέοι λέοντες που ξεψυχώντας βρυχώνται ,επειδή ξέρουν πως ζυγώνει η ώρα τους. Η στιγμή που θα πέσουν(θα τους ρίξουμε) στο… «Λάκκο των λεόντων».