Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η Δημοκρατία δεν είναι το χειρότερο πολίτευμα , αν δεν υπήρχαν τα άλλα. Είναι ίδια με αυτά, αλλά με καλύτερους ηθοποιούς στο θέατρο της εκλογής των κυβερνώντων και του τρόπου άσκησης των εξουσιών τους. ( Λόγοι «Ανωνύμου του Συνετού» .Και για την αντιγραφή, «Homo», ).
_____________________________-
Πολλοί οι εορτάζοντες σήμερα ,έστω και κρυφίως (δια το πονηρόν των ημερών) στις τάξεις της Δεξιάς παράταξης (διευρυμένης και μη, εντός και εκτός Βουλής). Ονομαστί, όλοι οι έχοντες την τιμητική τους σήμερα ,ακόμα και επιλεκτικά και ενδεικτικά, είναι αδύνατον να συμπεριληφθούν σε δημοσιεύσιμο κατάλογο , για την έκταση και το μέγεθός του.
Να ξεκινήσεις από τους λάιτ της Κεντροδεξιάς Κακλαμάνη-Δένδια, ας πούμε και να περάσεις στους σκληρούς της (΄Ακρο)Δεξιάς ΄Αδωνη –Βορίδη – Πλεύρη ,που τακιμιάζουν, ασφαλώς, σε αγαστή τύφλα ιδεασμών με τα υπόλοιπα καλόπαιδα της ορίτζιναλ Ακροδεξιάς, “κοιλιά” της ξεχειλωμένης, ίδιας παράταξης; Εδώ διαπρέπουν κάτι τύποι σαν το Βελόπουλο, το Νατσιό, το Στίγκα (λέγε με Κασιδιάρη) ,τη Λατινοπούλου.
Αλλά τα σύνορα επεκτείνονται και πέραν του «συνταγματικού τόξου» της και εξικνούνται ,ως τας αυλάς της πάλαι ποτέ ένδοξης Χρυσής Αυγής, γέννημα θρέμμα του Παπαδοπουλικού Μιχαλολιάκου (ουδέποτε είναι αλήθεια έκρυψε τη γνήσια ταυτότητά του ο ΝεοΝαζί ,τότε ,αρχηγός της) . Το μόρφωμα , ως κακοήθης όγκος της μεγάλης αυτής παράταξης, το απέκοψαν ο Σαμαράς και ο Κυριάκος ,για να προλάβουν τη μετάσταση στα λοιπά όργανα του σώματός της ( και για να υπεξαιρέσουν τις ψήφους του).
Αυτή την ώρα, μην ψάχνετε στα τυπικά, τις λεπτομέρειες, πολύ περισσότερο στα “νομικά”, να βρείτε διαφορές στους εκτροφείς των πολύχρωμων πετεινών που διεξάγουν κοκορομαχίες στη ρινγκ της Δεξιάς. Από τα ίδια αυγά της κλώσας που τα ζέστανε είναι βγαλμένοι.
Ο πυρήνας του συνόλου του ιδεασμών της παράταξης, είτε ως ΚεντροΔεξιάς – Ακροδεξιάς, είτε ως ΝεοΝαζιστικής , σύγκειται από συγκεκριμένα συστατικά. Όλα συμπυκνώνονται στο γνωστό τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Εχθροί ,χωρίς τους οποίους είναι αδύνατο να επιβιώσει ιδεοληπτικά ο οπαδός της, είναι ο Τούρκος, ο “άπατρις”, ο μετανάστης, ο προοδευτικός σε όποια κατηγορία κι αν τον εντάξει (από τον αριστερό και τον άθρησκο, ως τον μη ορθοτομούντα τις δικές του σεξουαλικές επιλογές και τον φαν της “woke» κουλτούρας ). Θα έλεγε, νομίζετε όχι σε τέτοιους ΕΧΘΡΟΥΣ ο χουντικός της 7ετίας (διάβαζε το μέγα πλήθος των Ελλήνων τότε); Θα υπερθεμάτιζε. (“Εγκρίνω και επαυξάνω”, όπως έλεγε ο δικός μου , χουντικός λοχαγός ).
Τα άλλα είναι λεπτομέρειες, σε βάρος της ουσίας. Και …μία είναι η ουσία. Η ανθρωποφαγία ΟΛΗΣ της παράταξης. Μισούν και εξοντώνουν τον αδύνατο, το διαφορετικό, τον μη συμμορφούμενο με τους δικούς της κανόνες, που τους αναγορεύουν σε «αρχές» και “αξίες” .
Κι από πού παίρνουν τέτοιο δικαίωμα, το οποίο τους αρνείται η μόνη αρμόδια να το εκχωρήσει πηγή, η Φύση ; Τί ρωτάς ,τώρα, ο μη Δεξιός και έντιμος. Από τη… σημαία του σχολείου και του στρατοπέδου, τον παππά της ενορίας , τον “πάτερ φαμίλια” του σπιτιού. Και τέλος.
Γράφαμε σε μια από τις επετείους, σαν σήμερα, της “Εθνικής Επαναστάσεως” , όπως την αποκαλούσαν στις ημέρες της οι περισσότεροι από τους ζώντας ( στελέχη και οπαδοί), της σημερινής Δεξιάς , οι ίδιοι ή οι πατεράδες τους:
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ. Η “ΘΗΛΥΚΗ” ΚΑΙ Η “ΤΡΑΒΕΣΤΙ” ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (
α.ΚΑΤΕΛΥΣΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Το πραξικόπημα της 21 Απριλίου του 1967 -Οταν τα τανκς βγήκαν στις 2 τα ξημερώματα στους δρόμους
Στρατιωτικό κίνημα, που εξερράγη τα ξημερώματα τις 21ης Απριλίου 1967, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο.
Κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλλε μία στυγνή δικτατορία, που διήρκεσε επτά χρόνια.
β. Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ 7ΕΤΙΑΣ
Βγήκαν οι κομματάνθρωποι και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, προκλητικά και ανιστόρητα. Χωρίς καμιά αναφορά στην πραγματική της ταυτότητα. Και καλά, μας λένε άπαντες εδώ και χρόνια, πως ο Παττακός έβγαλε τα τανκς του στους δρόμους και κατέλυσε την… καλή τη Δημοκρατία που υπήρχε στην Ελλάδα πριν το ΄67. Δημαγωγοί και ψεύτες.
Λοιπόν, συνοπτικά και για πολλοστή φορά να αναφερθούμε πάλι στην τελευταία δικτατορία του τόπου, για να συντηρήσουμε την επετειακή μνήμη στους νεότερους, αλλά και για να …κακομάθουμε ακόμα περισσότερο , όσους βαριούνται να ψάξουν στο αρχείο μας μέσω Google τί έχουμε γράψει κατά καιρούς για τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Kαι έχουμε γράψει αρκετά.
Η Δικτατορία αυτή, λοιπόν, είναι παιδί της Δεξιάς. Του Ελληνικού Συναγερμού του κομμουνιστοφάγου στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και της ΕΡΕ του «κηπουρού» Κωνσταντίνου Καραμανλή , απηνή διώκτη παντός μη Δεξιού ή παρακρατικού. Και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος παιδί της Δεξιάς ήταν (αλλιώς, πώς θα έμπαινε στην Ευελπίδων;) και στο όνομα του αντικομμουνισμού όμνυε. Καλλιεργώντας, μάλιστα, ανελλιπώς και τεχνηέντως, αυτόν τον (ανύπαρκτο) κομμουνιστικό κίνδυνο, κατέβασε τα τανκς τις πρωινές ώρες της 21ης Απρίλη του 1967. ΄Ετσι, εκτός των άλλων, πρόφτασε και τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο που σχεδίαζε την ίδια κίνηση, αλλά πιάστηκε…Κώτσος, όπως του λέγαμε στο Κολλέγιο του Λονδίνου και έκανε τον ανήξερο. Ο ίδιος, ετοίμαζε τη δικτατορία των στρατηγών. Οι συνταγματάρχες τον πρόφτασαν.
Η χώρα , πριν το ΄67 κι από την αρχή της δεκαετίας του ΄50 ,με εξαίρεση τη μικρή περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από την Ε.Κ του Γεωργίου Παπανδρέου, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ. είχε. Με εκλεγμένους, σημαντικότερους δικτάτορες τον Α. Παπάγο και τον Κ. Καραμανλή. Και τότε, τα ίδια συνέβαιναν όπως και στη ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ. Καμιά διαφορά. Η μισή Ελλάδα «στις φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές» ή στα ξερονήσια. Συλλήψεις, εκτελέσεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια. Ούτε περίπτερο δεν άνοιγες χωρίς πιστοποιητικό κομματικών φρονημάτων. «Πέτρινα χρόνια».
Η Στρατιωτική δικτατορία τον πρώτο καιρό συνέχιζε τη συμπεριφορά των Δεξιών κυβερνήσεων. Με με την ίδια αντιαριστερή υστερία και τα αυτά συνθήματα. «Τα πήρε κρανίο», όμως, όταν ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος προχώρησε σε εκείνο το “χαζό” κίνημα στις 13/12/67. Από εκείνη τη στιγμή, πήρε η μπάλα και τους αμετανόητους βασιλικούς και δεξιούς. ΄Αλλη διαφορά δεν είχαν η κόρη Στρατιωτική Δικτατορία με τη μάνα Κοινοβουλευτική δικτατορία της Δεξιάς.
΄Οσο για τον περίφημη αντίσταση του ελληνικού λαού, είναι πέρα ως πέρα ψεύτικη και θλιβερή. Προπαγάνδα-δημαγωγία από Νεο-Σταλίνες και Πασόκους. Ο ελληνικός λαός ,σε ποσοστό τεράστιο, αποδέχτηκε τη δικτατορία, οποία και για το λόγο αυτό κράτησε σχεδόν 7 ολόκληρα χρόνια. Η αντίσταση ήταν ελάχιστη και επώνυμη. Αλέκος Παναγούλης, Σπύρος Μουστακλής και Δημήτρης Οπρόπουλος οι πιο ηρωικοί και με τραγική κατάληξη αντιστασιακοί.* Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου (απο)δέχτηκε τον Παττακό . Του επιδαψίλευε τιμές παντοιοτρόπως σε Αθήνα και επαρχία, είτε περιόδευε με το μυστρί στο χέρι, είτε παρίστατο σε πανηγυρικές ,τοπικές εκδηλώσεις προς τιμήν “Της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως Της 21ης Απριλίου 1967” και εισέπραττε φρενήρη λαϊκά χειροκροτήματα και υπερήφανες αναφορές-ύμνους στο πανηγυρικό-δεκάρικο του επαρχιακού Γυμνασιάρχη.
Τέλος, να αναφερθούμε και στην περίφημη…αγραμματοσύνη των συνταγματαρχών, που μόνο διαφορετική δεν ήταν, αφού γενικώς η Δεξιά είναι «αγράμματη» στην πολιτική ή τη στρατιωτική εκδοχή της. Ούτε ανθρώπους της “Διανόησης” διέθετε ή διαθέτει η εθνικόφρων παράταξη , πλην εκείνων της… εμβέλειας Κωνσταντίνου Τσάτσου και Μάνου Χατζηδάκη. Ο τελευταίος , βέβαια, για άλλους λόγους δήλωνε Δεξιός. Η σεξουαλική του επιλογή την εποχή εκείνη τύχαινε της αντιμετώπισης “χολέρας”. ΄Ετσι, ο μεγάλος εκείνος μουσικοσυνθέτης, για να ησυχάσει περισσότερο, επέλεξε να προφυλαχτεί κάτω από την προστατευτική ομπρέλα της Δεξιάς. Οι λόγοι και οι πράξεις του Μ. Χατζηδάκη ουδέποτε είχαν Δεξιά απόκλιση ή χροιά. Οι σύγχρονοι φιλόσοφοι της Δεξιάς είναι της… μεγαλοσύνης ενός «στρατηγού ανέμου» Βύρωνα Πολύδωρα και του έτερου, Νέο ορθόδοξος τούτος, «Καπαδόκη», Στέλιου Ράμφου. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος σε καμιά περίπτωση δεν ήταν χειρότερος στο λόγο από τούτους. Να λέμε τα «σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη».
Η Ιστορία μοιάζει με τη γυναίκα. Μπορεί να είναι ορίτζιναλ, να ανήκει εκ φυσικής… κατασκευής και κατατομής στο θηλυκό γένος ή να είναι…τραβεστί. Την ιστορική αποτίμηση της περιόδου της δικτατορίας του ‘67, την έχει αναλάβει εργολαβικά η «ιστορία» της δεύτερη κατηγορίας. Όπως, άλλωστε, και ΟΛΩΝ των περιόδων της πολύπαθης Ιστορίας του τόπου μας.
* H μοναδική συλλογική αντίσταση ήταν εκείνη των φοιτητών του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Μια ηρωική ,επική αντίσταση, με νεκρούς και τραυματίες, που επιτάχυνε την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος.