ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ
Μέλος της Φράξιας Κόκκινος Στρατός ζήτησε συγγνώμη για δολοφονία, 40 χρόνια μετά
Η Silke Maier-Witt ήταν μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης της Γερμανίας «Φράξια Κόκκινος Στρατός» (RAF).
Ο Jörg Schleyer είναι ο γιός του προέδρου του γερμανικού ΣΕΒ, ο οποίος δολοφονήθηκε από την RAF το 1977. 40 χρόνια μετά από το τραγικό «γερμανικό φθινόπωρο», συναντήθηκαν και εκείνη του ζήτησε συγγνώμη.
Ενώ η Γερμανία επουλώνει ακόμη τις πληγές της από εκείνο το τραγικό Φθινόπωρο του 1977, όταν κορυφώθηκε η βία μεταξύ της Φράξιας Κόκκινος Στρατός και της κυβέρνησης της Γερμανίας, όπου επί ενάμιση μήνα τα αιματηρά γεγονότα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο -από την απαγωγή του προέδρου του ΣΕΒ Κολωνίας ως την τραγική ομηρία ανθρώπων μεταξύ της Πάλμα Μαγιόρκας και Μογκαντίσιο – έφτασε η ώρα της συγγνώμης.
Η συνάντηση έγινε στο ξενοδοχείο Marriott των Σκοπίων, στην FYROM.
Η συνάντηση χαρακτηρίστηκε ιστορική όχι μόνο γιατί η πρώην τρομοκράτης μίλησε, για πρώτη φορά, αλλά και γιατί για πρώτη φορά ζήτησε συγγνώμη.
«Δείχνει σαν κάτι κοινότοπο, αλλά ξεκινάω ζητώντας συγγνώμη», είπε στην αρχή της συνάντησης η πρώην τρομοκράτης, η οποία δικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση γιατί συμμετείχε στην απαγωγή και κράτηση, η οποία κατέληξε σε δολοφονία, του Hanns-Martin Schleyer. Δεν τον δολοφόνησε εκείνη, αλλά ήταν εκεί. Μάλιστα, δεν τον συνάντησε ποτέ, ήταν μια απλή εκτελεστής και κρατούσε σημειώσεις.
Η συνάντηση κράτησε πολλές ώρες, αλλά ο γιός του Schleyer δεν κατόρθωσε να μάθει ποιός δολοφόνησε τον πατέρα του. Ο Stefan Wisniewski, ο Willy Peter Stoll, ο Rolf Heissler, ο Rolf Clemens Wagner;
Ωστόσο η πρώην τρομοκράτης είναι αυτή που μετέφερε το μήνυμα, τότε, στην Libération και στο γερμανικό πρακτορείο Deutsche Presse-Agentur στις 19 Οκτωβρίου 1977, με το οποίο ανακοινωνόταν η δολοφονία του Schleyer : «Μετά από 43 ημέρες, θέσαμε τέλος στην άθλια και διεφθαρμένη ύπαρξη του Hanns Martin Schleyer. Ο καγκελάριος Σμιτ, ο οποίος στους υπολογισμούς του σπεκουλάρισε με τον θάνατο του Schleyer, μπορεί να πάει να τον παραλάβει στην οδό Charles-Péguy στην Μιλούζ (Γαλλία). Ο θάνατός του δεν συγκρίνεται με τον πόνο μας μετά το μακελειό στο Μογκαντίσιου. Δεν αιφνιδιαστήκαμε από την φασιστική δραματουργία των ιμπεριαλιστών για να καταστρέψουν τα κινήματα απελευθέρωσης. Η μάχη τώρα αρχίζει».
ανταποκριτής της Libération πήγε τότε, πράγματι, στο σημείο που είχε υποδειχθεί και βρήκε το πτώμα του προέδρου των γερμανών βιομηχάνων.
Οι φωτογραφίες του δολοφονηθέντος δημοσιεύτηκαν στο Paris Match της εποχής.
Σήμερα, η Silke Maier-Witt είναι 67 ετών, συνταξιούχος, και ζει στα Σκόπια. Πέρασε 7 ώρες να συζητάει με τον Jörg Schleyer, 63 ετών.
Αυτή η συνάντηση οργανώθηκε από την Bild, αναμεταδόθηκε από τα περισσότερα γερμανικά μέσα και δείχνει να ανταποκρίνεται στο πρόσφατο κάλεσμα του γερμανού προέδρου Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγιερ, τον περασμένο Οκτώβριο. Την ημέρα των 40 ετών από την δολοφονία του Schleyer, και ενώπιον των θυμάτων της RAF, Ο Στάινμαγιερ κάλεσε τους τρομοκράτες να μιλήσουν, επιτέλους.
«Στους ενόχους, οι οποίοι έμειναν σιωπηλοί για πολλά χρόνια, θα ήθελα να πω πολύ καθαρά ότι είναι δύο φορές ένοχοι -ένοχοι απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων, όχι νομικά, αλλά ηθικά», είπε και πρόσθεσε:
«Μιλήστε και απαντήστε στα ερωτήματα που παραμένουν ανοιχτά. Αυτό τουλάχιστον το οφείλετε στους συγγενείς»
Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα ,χώρες που για χρόνια ταλαιπωρήθηκαν από τη δράση των οπαδών της ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης . Σήμερα, μόνο στην Ελλάδα συνεχίζεται αυτή η …παλαιομοδίτικη αντίληψη της επανάστασης, αλλά φανερά πια κι εδώ με πολύ λιγότερους οπαδούς απ΄όσους, οφείλουμε ιστορικά να παραδεχτούμε, πως είχε στα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε η δράση της, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας των «συνταγματαρχών».
Με αφορμή την παραπάνω πρόσφατη συνάντηση και την συμβολική-σημειολογική της αξία, θα επιχειρήσουμε μια συνοπτική, προσέγγιση της ιστορικής απαξίωσης πλέον αυτής της επαναστατικής διαδικασίας ανατροπής του Συστήματος μέσω της ΄Ενοπλης Λαϊκής Πάλης και παράλληλα θα προχωρήσουμε για τη χώρα μας και σε μια πρόταση ανατρεπτικής, ας τη χαρακτηρίσουμε έτσι, συμπεριφοράς του Συστήματος απέναντι στους εχθρούς του . Να σημειώσουμε ακόμα με την ευκαιρία αυτής της συνάντησης (όπως και άλλες παρόμοιες παλιότερα), της Silke Maier-Witt με το γιο του δολοφονημένου από τη ΡΑΦ, Hanns Martin Schleyer,προέδρου των Γερμανών Βιομηχάνων, δεν είναι τόσο συγκινητική, καθόλου μάλιστα, όσο διδακτική. Διδακτική και προτρεπτική. Και να εξηγήσουμε τί εννοούμε.
Η ΄Ενοπλη Λαϊκή Βία ιστορικά αποδείχτηκε ατελέσφορη, αναποτελεσματική στην υπόθεση της Επανάστασης και της ανατροπής των συστημάτων εξουσίας που γνωρίζουμε ως σήμερα σε όποιες χώρες και εποχές κι αν εφαρμόστηκε και κατίσχυσε. Κι αυτό για… «χίλιους» λόγους. Επισημαίνουμε τους σπουδαιότερους:
-
Αν το ζητούμενο αυτής της μορφής της βίας είναι η συνειδητοποίηση των μαζών και η συμμετοχή τους στη διαδικασία μιας επανάστασης για τη βίαιη ανατροπή του Συστήματος και την εγκαθίδρυση ενός διαφορετικού μοντέλου -τρόπου λειτουργίας και συμπεριφοράς των κοινωνιών ,μέσα από την Ιστορία αποδείχτηκες πως ουδέποτε και σε καμιά χώρα μια τέτοια ένοπλη δράση ομάδων, συνειδητοποίησε τις μάζες της εποχής τους και τις εξώθησε σε εξεγέρσεις. Παραδείγματα χαρακτηριστικά και καθοριστικά στην Ευρώπη η Ιταλία, η Γερμανία, η Ελλάδα. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, ο Κόκκινος Στρατός και ο ΕΛΑ-17Ν , όχι μόνο δεν κατάφεραν να ξεσηκώσουν με την ένοπλη δράση τους τα πλήθη, αλλά αντίθετα προκάλεσαν και την αναμενόμενη αντίδραση του Συστήματος, που στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τη συγκεκριμένη βία ,την καθιέρωσε και την προπαγάνδισε ως τρομοκρατία, την απαξίωσε παντοιοτρόπως μέσα από τη βιομηχανία παραπληροφόρησης που ελέγχει και παράλληλα αύξησε παράλογα, εξωφρενικά και παντοιοτρόπως το κατασταλτικό της μηχανισμό, που έχει στόχο την αντιμετώπιση της . Από την άλλη, τα πλήθη στο σύνολό τους, απαξίωσαν εντελώς αυτές τις επαναστατικές μεθόδους. Να θυμίσουμε μόνο πως στην Ελλάδα, με τη σύλληψη των μελών της 17Ν, αλλά και του ΕΛΑ νωρίτερα, δεν «κουνήθηκε φύλλο» στη χώρα. Κι ας υποστήριζαν τα μέλη της 17Ν στις προκηρύξεις τους πως μπορούσαν να κατεβάσουν και ένα εκατομμύριο διαδηλωτές στο Σύνταγμα. Δε συνέβη ποτέ. Αντίθετα, οδηγήθηκε τελικά εντελώς μόνοι στις φυλακές με ελάχιστες τις φωνές συμπαράστασης.
-
Η δράση των μελών τέτοιων οργανώσεων ΄Ενοπλης Λαϊκής Βίας, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις τυφλή και παράλογη. ΄Εχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στο συγκεκριμένο θέμα. Πώς επιλέγονται, με ποια κριτήρια οι στόχοι και εκτελούνται αυτοί και όχι άλλοι ως υπαίτιοι της συντήρησης ,της στήριξης του Συστήματος; Πρόκειται για τιμωρία, για παραδειγματισμό ,για συμβολισμό ή μήπως εκτελούνται λόγω ευκολίας προσέγγισης αυτών των θυμάτων έναντι κάποιων άλλων, που είναι στόχοι καλύτερα φυλαγμένοι; Γιατί και πώς τελικά επιλέγονται να εκτελεστούν αυτοί και όχι οι άλλοι; Γράφουμε,για παράδειγμα, συνεχώς εδώ για την εντελώς “περίεργη”, κατά τη δική μας άποψη, εκτέλεση του Παύλου Μπακογιάννη από τα μέλη της Β17Ν. Κυρίως ,επειδή το θύμα υπήρξε γαμπρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος μάλιστα, λίγο μετά την εκτέλεση , όλως ανεπάντεχα πολιτικά και πέραν πάσης κομματικής, ελληνικής λογικής, εκλέχτηκε πρωθυπουργός της χώρας. Ομοίως «περίεργο» είναι το γεγονός πως ενώ μια από της αιτίες εκτέλεσης του Π. Μπακογιάννη υπήρξε, όπως αναφέρεται μετά στην προκήρυξη, η εκδοτική συνεργασία του με τον τότε μεγαλοτραπεζίτη Γ. Κοσκωτά, τα μέλη της 17Ν επιλέγουν να δολοφονήσουν τον τελευταίο “υπάλληλο” του Κοσκωτά και όχι το ίδιο το “αφεντικό”, που φανερά και ασύστολα την εποχή εκείνη χρηματοδοτούσε τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου και άλλους μεγαλόσχημους του κόμματος.
-
Η ΄Ενοπλη Λαϊκή Πάλη, εκτός των άλλων αρνητικών της συνεπειών, καθιστά τα μέλη της και εντελώς αποκομμένα ,κυρίως πολιτικά, από την πραγματικότητα. Η φαντασιακή διάσταση που τα διακατέχει πως, δηλαδή, τη δράση τους παρακολουθούν κατάπληκτοι και ενθουσιασμένοι χιλιάδες οπαδοί τους ή περιμένουν πώς και πώς κείμενά τους (συνήθως έρχονται αμέσως μετά από μια βίαιη ενέργειά τους),είναι πέρα για πέρα ιστορικά αστήρικτη. Μπορεί όντως να παρακολουθεί ευάριθμοι συμπολίτες με ενδιαφέρον, σκεπτικισμό πολλές φορές και με αγωνία, τρόμο και περιέργεια αυτές τις ενέργειες, αλλά δίκην κινηματογραφικού έργου με καταιγιστική περιπέτεια. Ποτέ, ως πραγματικό λόγο να ακολουθήσουν και οι ίδιοι οι θεατές των παράδειγμα των πρωταγωνιστών. Βεβαίως, μπορεί τέτοια δράση να επηρεάζει καθοριστικά και μια μερίδα του πληθυσμού, κυρίως μεταξύ των νέων ανθρώπων, που διακρίνονται για έντονο πολιτικό, κοινωνικό προβληματισμό και ακτιβισμό, με μεγάλα αποθέματα δυναμικότητας, και ανάγκης εκτόνωσής της, αλλά στην ουσία ο λαός, που στην πραγματικότητα παραμένει στους αιώνες ένα πλήθος, μια μάζα ,αρέσκεται αποκλειστικά για τον «άρτον και το θέαμα» .Εν ολίγοις για τη βολή του, παρά για την προσωπική συμμετοχή του στην Επανάσταση για την αλλαγή του κόσμου και την ανατροπή του Συστήματος. Μένει με άλλα λόγια αμέτοχος στα δρώμενα. Και κάποτε ,αν δεν του είναι αδιάφορες, είναι και εχθρικά διακείμενος σε τέτοιες ενέργειες
-
Μεγάλη σύγχυση επικρατεί μεταξύ κάποιων μελών οργανώσεων ΄Ενοπλης Πάλης, όσον αφορά το ζήτημα των κριτηρίων στη διάκριση μιας καθαρά “ποινικής» πράξης και μιας επαναστατικής. Μιας απαλλοτρίωσης και μιας ληστείας,ας πούμε. Στο όνομα της επανάστασης κάποια μέλη αυτών των οργανώσεων ανακηρύσσουν εαυτούς «υπεράνω», όχι τόσο των νόμων που ισχύουν για όλους τους άλλους, όσο των απαράγραπτων και διαχρονικών φυσικών αρχών και δικαίων .Και με το γνωστό «αφύσικο» επιχείρημα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», προχωρούν σε πράξεις, που τις αποκαθαίρουν ηθικά και τις αναγνωρίζουν ή τις παρουσιάζουν ως ηθικά αποδεκτές, ακόμα και επιβεβλημένες ,ως μέσο κατίσχυσης της επαναστατικής διαδικασίας που οι ίδιοι διεξάγουν, αλλά,δυστυχώς, στην πραγματικότητα ερήμην των λοιπών, πολλών επαναστατών.
-
Αν η αλλαγή, ο “κόσμος ανάποδα” ιστορικά δεν ήρθε ποτέ με κανενός είδους επανάσταση, σε καμιά εποχή και μάλιστα με καθολική λαϊκή συμμετοχή, πόσω μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει ο κόσμος, να καταργηθεί το υπάρχον Σύστημα με «κλεφτοπόλεμο», έτσι ακριβώς, όπως τον διεξάγουν οι λεγόμενοι «Αντάρτες των Πόλεων». Με «στρακαστρούκες», με φωτοβολίδες και βόμβες μολότοφ δεν πέφτει το Σύστημα. Ούτε καν με πιστόλια και ρουκέτες. Και όσους κι αν εκτελέσουν τέτοιους στυλοβάτες του Συστήματος, το ίδιο είναι σαν τη Λερναία ΄Υδρα. Κόβεις ένα κεφάλι, φυτρώνουν δέκα. Ιστορικά, επομένως, είναι καταδικασμένες εν τη γενέσει τους τέτοιες τακτικές κλεφτοπόλεμου και ΄Ενοπλης Λαϊκής Βιας. Αν κάποτε αλλάξει ο κόσμος, αν πέσει το υφιστάμενο συστημικό καθεστώς και έρθουν οι εποχές με τις αντιεξουσιαστικές, αταξικές κομμουνιστικές κοινωνίες και συλλογικότητες, αυτό θα γίνε ΜΟΝΟ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μέσα από το ίδιο το Σύστημα . Και μάλιστα, με ειρηνικές διαδικασίες. Η χρήση για παράδειγμα με τον καιρό της Τεχνητής Νοημοσύνης με τεράστιες δυνατότητες, σε σημείο που σήμερα είναι αδύνατον να επισημάνουμε τις ασύλληπτες ικανότητές της, θα φέρει τα “πάνω κάτω” και στον τρόπο “διακυβέρνησης» του κόσμου και στην ποιότητα των θεσμών των κοινωνιών του. Φτάνει να προγραμματιστεί από την ομάδα των «σοφών επαναστατών” που θα εξοπλίσουν τα ρομπότ με αρχές «ανθρωποκεντρικές”, βασισμένες στις απαράγραπτες, αναλλοίωτες και διαχρονικές φυσικές αξίες. Και για όσους θα αντιτείνουν πως πάλι το Σύστημα θα καταφέρει να αλώσει το «operation center» και θα επιβάλει εκείνο τη θέληση του, θυμίζουμε πως σήμερα, 70 και περισσότερα χρόνια μετά τον τελευταίο φονικότατο, παγκόσμιο πόλεμο, ο κόσμος δεν είδε άλλη όμοια τραγωδία, όπως σε εκείνον και, κατά τα φαινόμενα, τέτοια άλλη, παγκόσμια σύρραξη δεν πρόκειται να γίνει. Να, που όπλα μαζικής καταστροφής, όπως η πυρηνική ενέργεια, χρησιμοποιούνται τελικά για ειρηνικούς σκοπούς, έστω κι αν ακόμα κάποιες παράλογες εξουσίες ,τα χρησιμοποιούν ως απειλή και “δαμόκλειο σπάθη” στις κεφαλές μας. Το ίδιο και στην ιατρική, τη βιολογία, τη διαστημική στις άλλες παρεμφερείς επιστήμες. Το Σύστημα μπορεί ακόμα να τις ελέγχει, αλλά δεν μπορεί να τις στρέψει πια ενάντια στο σύνολο των ανθρώπων. Αντίθετα, αναγκάζεται να τις αξιοποιήσει προς όφελος του ατόμου. Με το χρόνο, ο κόσμος θα γίνεται καλύτερος, ασφαλέστερος και πιο κοντά στις μελλοντικές κοινωνίες που όλοι, όσοι αγωνιζόμαστε σήμερα γι΄αυτές, περιμένουμε.
΄Υστερα απ΄ αυτές τα διαπιστώσεις ,θα συστήναμε σε όσους σήμερα ακόμα επιμένουν σε τέτοιες ανώφελες και ατελέσφορες μεθόδους αλλαγής τους Συστήματος να το «ξανασκεφτούν». Να συνειδητοποιήσουν την ιστορική πραγματικότητα πως έτσι δεν αλλάζει ο κόσμος. Να ενταχθούν και τούτοι χωρίς όπλα, χωρίς βία και αίμα, χωρίς εκατέρωθεν κατάρες και απειλές στον αγώνα για να αλλάξουμε έτσι, όπως προσδιορίσαμε την αλλαγή.
Από τη άλλη ,το Σύστημα, οφείλει κι αυτό να αντιληφθεί πως ως σήμερα δεν είχε ούτε επιδεικνύει και τις καλύτερες επιλογές στον τρόπο που χειρίζεται την εξουσία. Η αδικία, η αναξιοκρατία, η καταπάτηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, η άνιση κατανομή του παγκόσμιου πλούτου, εκατοντάδες τέτοια αρρωστήματα είναι δικά του εγκλήματα. Κι αυτοί που ως «Αντάρτες Πόλεων» εντάχθηκαν σε τέτοιους χώρους βίας δεν ήταν δα και οι χειρότεροι. Αντίθετα. Πολλοί απ αυτούς με καθαρούς ιδεολογικούς προσανατολισμούς και “αθωότητα”, «έβαλαν το κεφάλι τους στο ντορβά» και έκαναν ό,τι έκαναν. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τις αρχικές τους ιδεολογικές προθέσεις, αν δε θέλει να εθελοτυφλεί.
Είναι καιρός να “καταθέσουν τα όπλα” και οι δυο αντίπαλοι. Δε λέμε, βέβαια, να γίνουν και φίλοι. Εδώ δε βλέπουμε ούτε εμείς, που είμαστε αντίθετοι με τη μορφή βίας, έστω και με ελάχιστη συμπάθεια το Σύστημα. Αντίθετα, μάλιστα το πολεμάμε με το δικό μας τρόπο.
Με σεβασμό ,λοιπόν, στις ανθρώπινες ΦΥΣΙΚΕΣ αξίες, με “υπέρβαση” από τη χαμέρπεια, όπως είναι η εκδικητικότητα, το μίσος, η αδιαλλαξία, η σκληρότητα, το ίδιο το Σύστημα, ως καθ΄ολοκληρία στους αιώνες υπεύθυνο για την κακοδαιμονία του ανθρώπου που είναι εξακολουθητική ως τις ημέρες μας και είναι η αιτία που οδήγησε πολλά από τα μέλη των κοινωνιών (και όχι άδικα) στα άκρα, ας συνειδητοποιήσει πως πέρα από ηθική υποχρέωση έχει και συμφέρον να επιδείξει μεγαθυμία και συγχωρητικότητα.
Και ως πρώτο βήμα, όπως και πάλι είχαμε παλιότερα από εδώ προτείνει , οφείλει να προχωρήσει στη χορήγηση αμνηστίας σε όλους όσοι βρίσκονται αυτή την ώρα στις φυλακές και χαρακτηρίζονται ως πολιτικοί κρατούμενοι. Είναι κίνηση σωφροσύνης, διαλλακτικότητας και προπαντός ένα μάθημα συμπεριφοράς, αλλά ταυτόχρονα και εξιλέωσης για τα αναρίθμητα θύματά του, ανά τους αιώνες ,απείρως περισσότερα απ΄όσα όλα μαζί των «Ανταρτών Πόλεων» σε όλες τις εποχές ,εξαιτίας της απάνθρωπης και εγκληματικής άσκησης της εξουσίας του.