Ο κομάντο Τάσος Ποτσέπης «ρεμιξάρει» τον Εθνικό Υμνο και διαλύει το ίντερνετ
Τ. Ποτσέτης
VIDEO:
https://www.instagram.com/p/CM2FVkyDsPN/?utm_source=ig_embed&utm_campaign=embed_video_watch_again
Γ. Αγγελοπούλου
Ε. Καλύβας.
Οι γελοίες παρουσίες στα επετειακά δρώμενα για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 ,όπως στις παραπάνω εικόνες, δεν είναι η εξαίρεση. Ο Ποτσέπης, η Αγγελοπούλου, ο Καλύβας δεν είναι οι μόνοι φαιδροί πρωταγωνιστές που μονοπώλησαν τα “πανηγύρια” με τα ενσταντανέ τους στις τελετές και τα πατριωτικά μπλα-μπλα τους όλες τούτες της ημέρες της εθνικής έξαρσης-υστερίας, της προπαγάνδας και το ασύστολου ιστορικού ψεύδους. Είναι ο κανόνας και ενδεικτικές της στρεβλής και ερήμην της ιστορικής αλήθειας απόδοσης τιμών και “εύφημης μνείας” στους ήρωες των εθνικών επετείων.
Και φυσικά δεν είναι καθόλου (και μόνο) ελληνικό φαινόμενο. Αντίστοιχους παροξυσμούς συναντάς σε όμοιες επετείους στην Αϊτή, την Ταϊλάνδη, την Αμερική, την Τουρκία . Σε κάθε μικρή ή μεγάλη γωνιά της γης. Η εθνικιστική φρενίτιδα είναι παγκόσμιος και μεταναστευτικός ιός , το ίδιο επικίνδυνος για όλους τους λαούς, όπως έχουμε αναλύσει σε κείμενό μας εδώ με τίτλο “ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ “ΙΣΤΟΡΙΑΣ” ( 5.11.2009).
Αλλά ,μήπως διασώζεται το εορταστικό κύρος της δικής μας επετειακής μνήμης για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 με την αποτίμηση από τις λογής “πλατφόρμες” παραπληροφόρησης των αποτελεσμάτων του επαναστατικού έργου το Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα από επαγγελματίες τιτλούχους της συντήρησης της εθνικιστικής μνήμης και την παρουσία προσωπικοτήτων στα δρώμενα των εορταστικών εκδηλώσεων , όπως η Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ο…Αγγλοελληνικής καταγωγής πρίγκιπας Κάρολος της γηραιάς Αλβιώνος; Αντιθέτως. Δε διασώθηκε το παραμικρό ίχνος μνήμης εποικοδομητικής και πρωτίστως υγιούς σε τέτοιους είδους εκδηλώσεις.
Κι αυτό, γιατί εύκολα, μεν, ο μέσος (με τη νομική έννοια) ΄Ελληνας, μπορεί να ξεδιακρίνει το φαιδρό από το τεχνηέντως κεκρυμμένο , όμοιό του. ΄Ομως, οι τίτλοι, τα αξιώματα, οι στολές, κυρίως, τον αποπροσανατολίζουν, τον εντυπωσιάζουν, όπως οι χάντρες και τα καθρεφτάκια τους ιθαγενείς. Ως εκ τούτου, τον μπερδεύουν οι έννοιες, η πολυσημία των όρων και η σημασία των τελούμενων. Οπότε, εύκολα τον καθιστούν θύμα εθνικιστικής ή άλλης επάρατης τύφλας.
Σοβαροί άνθρωποι, σου λέει, φορείς θεσμικών ιδιοτήτων και σεβαστών αξιωμάτων, δεν μπορεί και τούτοι να κολυμπούν στην ίδια λούμπα του Καλύβα και του Ποτσέτη. Κάτι παραπάνω θα είναι και θα ξέρουν ελόγου τους.
Δοθέντος, μάλιστα πως ως “Ελληνάκι” είναι έκθετος ο υπήκοος αυτής της χώρας στις ιδεοληπτικές, φονταμενταλιστικές, κάθε είδους, αλλά κυρίως τις ελληνοχριστιανικές, διαθέσεις του Ελληνάρα δάσκαλου, ευκολότερα του κάνουν το μυαλό …κουρκούτι. Και είναι γεγονός πως από τέτοια εθνικιστικά και άλλα πατριωτικά σύνδρομα , “εξ απαλών ονύχων”, ως τα βαθιά γεράματα, κατατρύχεται το σύνολο του λαού μας.
…Τούτων ούτως εχόντων, με την κορύφωση των πανηγυρισμών την 25 Μαρτίου, επετεύχθη το έργο των συντηρητών τους, με την προσφορά σε ένα έκαστο της πατριωτικής ντόπας που του αναλογούσε. Είναι η αλήθεια. Η Ιστορία ,όμως, υπήρξε εντελώς απούσα, αρνούμενη μετά βδελυγμίας να συμφάγει στις “Χίιες τράπεζες” του εθνικιστικού κιτς της Αγγελοπούλου.
Οπότε ,νηφάλιοι σήμερα και σε ασφαλή χρονική απόσταση από τα τελευταία πανηγυρικά-υστερο-εθνικιστικά δρώμενα, ας αφήσουμε την Ιστορία να μιλήσει κι εκείνη. Αν μη τι άλλο, ως έχουσα τον πρώτο και κύριο λόγο επί του ζητήματος του τί ακριβώς υπήρξε η περίφημη επανάσταση του 1821, τα 200 χρόνια της οποίας…σύσσωμο το ΄Εθνος γιόρτασε (και συνεχίζει ) το… σωτήριο έτος 2021.
Να μας θυμίσει λοιπόν η Ιστορία κάποια βασικά χαρακτηριστικά εκείνης της περιόδου ,που η συστημική μυθιστορία τα αποσιωπά και τα καταδιώκει απηνώς:
- Η επανάσταση του 1821 οργανώθηκε στα εδάφη της Τσαρικής Ρωσίας και ήταν ένα σκέλος του λεγόμενου “Ανατολικού ζητήματος”, της διεξόδου, δηλαδή, των Τσάρων στα Βαλκάνια- Αιγαίο-Μεσόγειο.
- Οι άλλες μεγάλες δυνάμεις της εποχής, που κι εκείνες εποφθαλμιούσαν τη στρατηγική και όχι μόνο θέση της μικρής βαλκανικής αυτής εδαφικής έκτασης, παρά τη αρχική του εμμονή στο δόγμα Μέτερνιχ (όχι αλλαγές στο στάτους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και στις αυτοδιαθέσεις εθνών), στο τέλος ενέδωσαν στον πειρασμό του συμφέροντός τους να διευκολύνουν το έργο των επαναστατημένων Ελλήνων.
- Το κύριο βάρος της εξέγερσης στην αρχή επωμίστηκε ο Τσάρος με την οικονομική βοήθεια που παρείχε για τη σύστασή της, αλλά και τις ελευθερία κινήσεων που επέτρεψε στους ιδρυτές της λεγόμενης Φιλικής Εταιρίας στην Odessa (Οδησσός), έργο που από την αρχή ως το τέλος είχε τη σφραγίδα του Τσάρου.
- Αν οι Αρχές δεν έκαναν , όχι απλώς τα “στραβά μάτια” στη ρώσικη επικράτεια, αλλά και δεν βοηθούσαν με κάθε τρόπο τη σύσταση, τη λειτουργία και την εξάπλωση της “Φιλικής Εταιρίας”, ο Τσακάλωφ, ο Σκουφάς , ο Ξάνθος και ο Αναγνωστόπουλος θα είχαν το τραγικό τέλος του Ρήγα Φεραίου στη Βιέννη, αν τολμούσαν να συνωμοτήσουν κάτω από τη μύτη της ρώσικης εξουσίας.
- Η προπαγάνδα για το αδιαίρετο και συνεχές της ελληνικής φυλής από την αρχαιότητα, εμπλουτισμένη με την νέα ορθόδοξη χριστιανική ιδιότητα-αντίληψη του Γένους , υπήρξε καταλυτική στην ενσάρκωση της ιδέας της επανάστασης και της εξέλιξής της. Χωρίς αυτές ακριβώς τις μνήμες και τη σπορά τους στα Βαλκάνια και όχι μόνο μεταξύ των Ελλήνων, ο Σουλτάνος, το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης , οι Κοτζαμπάσηδες και οι λοιπές συνεργαζόμενες με την Πύλη συστημικές δυνάμεις, θα είχαν εύκολο έργο να την καταπνίξουν. ΄Οπως και το κατάφεραν στην ουσία, έξη μόλις χρόνια μετά την έναρξή της. Το …ευτυχές τέλος αυτού του επαναστατικού εγχειρήματος, φέρει αποκλειστικά τη σφραγίδα της νίκης του ενωμένου στόλου ΄Αγγλων, Γάλλων και Ρώσων στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου , τον Οκτώβριο του 1827.
- Ξένοι φιλέλληνες, οι εξουσίες της εποχής, κάθε μια για τα δικά της συμφέροντα και ένα πλήθος διαφωτιστών των Ελλήνων-Ραγιάδων-Γκρεκών, οι οποίοι οπωσδήποτε είχαν διαφορετική εθνική και θρησκευτική υπόσταση και παρουσία μεταξύ των άλλων υπηκόων στην Οθωμανική αυτοκρατορία (όπως άλλωστε και οι Ρουμάνοι, οι Σέρβοι, οι Αλβανοί κ. α) ΕΡΓΑΛΙΟΠΟΙΗΣΑΝ και αφύπνισαν επαναστατικά με κάθε δυνατό τρόπο αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά της εθνικής συνοχής των Ελλήνων . Να μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε σε μια εποχή που το τέλος των αυτοκρατοριών και ειδικά του “Μεγάλου ασθενούς” (Οθωμανική αυτοκρατορία) πλησιάζει και τα ΤΕΧΝΗΤΑ έθνη αφυπνίζονται με το όραμα για απόκτηση ανεξάρτητης, εθνικής -κρατικής εδαφικής κυριαρχίας.
- Από τη μεριά των ξεσηκωμένων Ραγιάδων δυο ήταν τα φανερά και κυρίαρχα χαρακτηριστικά τη Επανάστασης που ξεκίνησαν. Εθνικά πρωτίστως, αλλά και κοινωνικά. Η εθνική-κρατική υπόσταση μιας ελεύθερης Ελλάδας ,θα σήμαινε παράλληλα την καλυτέρευση της ζωής των Ραγιάδων.
- Και οι δύο στόχοι των εξεγερμένων Ελλήνων, απέτυχαν. Η Ελλάδα, ως μικρό και αργότερα ως μεγαλύτερο κρατίδιο, ουδέποτε απέκτησε πραγματική “εθνική” κυριαρχία, έστω και αν έτσι γράφουν οι όροι των συνθηκών απελευθέρωσης που υπέγραψαν οι εγγυήτριες-Μεγάλες δυνάμεις στο άρμα των οποίων προσέδεσαν τελικά τη μικρή χώρα. ΄Οσο για ,τον κοινωνικό στόχο της επανάστασης η αποτυχία του φάνηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση με τη συμπεριφορά του Καποδίστρια και του ΄Οθωνα . Ο πρώτος κυβερνήτης και ο πρώτος βασιλιάς δε δίστασαν να φυλακίσουν και να καταδικάσουν σε θάνατο ακόμα και τους πρωτεργάτες της Επανάστασης, όπως τους Μαυρομιχαλαίους , τον Κολοκοτρώνη, τον Πλαπούτα. Αλλά και ο κατατρεγμός και η εγκατάλειψη των ανώνυμων πολεμιστών από τις ίδιες εξουσίες, πήραν τέτοιες διαστάσεις, που χρειάστηκε, ως βαλβίδα εκτόνωσης της οργής του μικρού λαού , η επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη 1843 , για να αποφευκτούν τα χειρότερα. ΄Ενα νέο, δηλαδή, ΄21 ενάντια τώρα , όχι στο Σουλτάνο, αλλά στις εθνικές εξουσίες των Βαυαρών και του ΄Οθωνα.
- Το όραμα αυτό για εθνική παλιγγενεσία των Ραγιάδων στοίχισε πολύ αίμα. Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοια πολεμικά δρώμενα, οι ίδιες οι λαϊκές μάζες, νικητών και ηττημένων, “πληρώνουν τη νύφη”. Αν κάποιοι ικανοποιούνται από τέτοια εθνικά μακελειά , είναι οι φιλοδοξίες των ηγετών και των εξουσιών.
- Η εθνεγερσία των Ελλήνων στην ουσία ξεκίνησε το 1770 (πρώτη ελληνική επανάσταση) με τα Ορλωφικά. Ο Μωριάς με την υποκίνηση της Τσαρίνας Αικατερίνης Β’ ξεσηκώθηκε εναντίον της Πύλης με αποτέλεσμα οι Ρώσοι, μετά τις νικηφόρες επελάσεις των δυνάμεων του Σουλτάνου, να εγκαταλείψουν τους Ραγιάδες στην τύχη τους. Η Πύλη δε δίστασε αμέσως μετά την αποτυχία του κινήματος , να δώσει διαταγή ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ. ΄Αγνωστος ο αριθμός των θυμάτων. Σφαγιάστηκε πάντως ΟΛΟΣ ο αρσενικός πληθυσμός της Πελοποννήσου! Η έλλειψη εργατικών χεριών και η ανάγκη της τεκνογονίας ανάγκασαν την Πύλη να μετακινήσει νότια μεγάλους πληθυσμούς, κυρίως από Βουλγαρία,΄Ηπειρο και Αλβανία. ΄Ενα εντελώς φρικτό, αλλά αποσιωπηθέν έγκλημα στην ευρωπαϊκή Ιστορία αυτή η γενοκτονία με ηθικούς αυτουργούς τους Ρώσους. Λίγα χρόνια μετά, με την επανάσταση του ΄21 οι ΄Ελληνες “πήραν το αίμα” τους πίσω. Πάλι στο Μωριά με τη φρικτή ,επίσης , ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τώρα των Τούρκων . Σύμφωνα με υπολογισμούς, πρέπει να σφαγιάστηκαν στις διάφορες επιδρομές και μάχες περισσότεροι από 35.000 Τούρκοι (άμαχος πληθυσμός). ΄Αλλο μέγα έγκλημα, συνέχεια το πρώτου με διαφορετικά κάθε φορά θύματα. Και φυσικά η ελληνική και η τουρκική εθνικιστική μυθιστορία αποκρύπτουν επιμελώς, η κάθε μια τις δικές της πομπές .
Τα πατριωτικά πανηγύρια τελειώνουν. Ο εθνικιστικός ή πατριωτικός, αν θέλετε οίστρος, θα κοπάσει.΄Οχι ,όμως , και η φωνή της Ιστορίας που στεντόρεια διδάσκει.
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Οι εξουσίες πολλά, μεταξύ τους, όταν τα συμφέροντά τους είναι διαφορετικά. Ως συνειδητοποιημένοι πολίτες , αρνούμαστε να τα υπηρετήσουμε. Αλλά, ταυτόχρονα, και να υπακούσουμε στις ψεύτικες μυθιστορίες , που δίνουν εντολή στους κοντυλοφόρους τους να γράφουν με υλικά πρώτης τάξεως για εθνικιστική-πατριωτική ντόπα.
Και αγνοήστε τους και πολεμήστε τους. ΄Οποια ιδιότητα και στόχο κι αν έχει η παραπληροφόρηση τους.