1. Η λογοκρισία στο θέατρο τα χρόνια της χούντας -Κώστας Καζάκος: Μας καλούσαν συνέχεια στην ΚΥΠ
Η λογοκρισία γενικά, αλλά και ειδικά στο θέατρο, ήταν στην ημερήσια διάταξη κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών. Από την αρχή της επιβολής της, ωστόσο, οι θεατράνθρωποι δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια.
Κινητοποιήθηκαν πολλαπλώς, είτε βρίσκοντας τρόπους για να περάσουν αντιχουντικά μηνύματα και να επικοινωνήσουν με τον κόσμο είτε, όταν έφτασαν οι μέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, να βοηθήσουν έμπρακτα τους φοιτητές προσφέροντάς τους τρόφιμα και φάρμακα, αλλά και οργανώνοντας κάτι ακόμα μεγαλύτερο, μια απεργία συμπαράστασης.
«Ήταν ημέρες δύσκολες, αλλά και ηρωικές», θυμούνται ο Κώστας Καζάκος και ο Στέφανος Ληναίος οι οποίοι μίλησαν στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ας αφήσει τους παλικαρισμούς ο …λαϊκός δικαστής του ΚΚΕ Κώστας Καζάκος (δίκασε σε εξέδρα στο Σύνταγμα τον Κλίντον, αλλά ποτέ τον …πατερούλη Στάλιν με τα 60.000.000 θύματα!).Δεν πείθει, τουλάχιστον, όσους έζησαν τις εποχές εκείνες και έχουν βιώσει και τα γεγονότα των ημερών και τις συμπεριφορές, όσων σήμερα βγαίνουν και αυτοανακηρύσσονται σε αντιστασιακούς.
Λοιπόν, για την Ιστορία, όλοι αυτοι σήμερα που μιλούν για τα…. ανδραγαθήματά τους την περίοδο της δικατορίας είναι και ψεύστες προκλητικοί. ΟΥΔΕΙΣ από δαύτους στα χρόνια Χούντας αντέδρασε,έκανε μια κίνηση αντίστασης, σταμάτησε την καριέρα του ή έφυγε για το εξωτερικό. Μείναν ΟΛΟΙ, παίζανε μιά χαρά στο θέατρο, τον κινηματογράφο,την τηλεόραση. Ηθοποιοί ,τραγουδιστές,άνθρωποι της “τέχνης” γενικώς. Βγάζανε και ένα σκασμό λεφτά. “Τα αργύρια της προδοσίας”.
Ακόμα και οι … ποιητές, οι λογοτέχνες, οι “άνθρωποι των γραμμάτων” σιώπησαν παντελώς. Δείτε τη στάση του Σεφέρη για παράδειγμα. ΄Ελάχιστοι από αυτούς, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και όσοι είχαν …χεσμένοι τη φωλιά τους, “πλήρωσαν τη νύφη”.
Ο καλλιτεχνικός συρφετός ξεκίνησε την “αντίσταση” τις τελευταίες ημέρες εκ του ασφραλούς, όταν πια ήταν φανερό πως η χούντα είχε φάει τα ψωμιά της . Ο θίασος Τζένης Καρέζη-Κώστα Καζάκου ανέβασε, λίγο πριν αλλά και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τη θρυλική παράσταση του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο» (22 Ιουνίου 1973 στο θέατρο “Αθήναιον”. Δημιουργός του θεατρικού έργου ήταν ο Ιάκωβος Καμπανέλης και η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου).
Είχαν περάσει, όμως, τόσα χρόνια για να συμβεί, ό,τι δεν έκαναν τόσα χρόνια οι άνθρωποι της “Τέχνης”. Και έχουν τεράστια ευθύνη στην αποβλάκωση του λαού και την καλλιέργεια πνεύματος αδιαφορίας για αντιστασιακή δράση.
Γράφαμε γι΄αυτό το ζήτημα παλιότερα:
ΤΟΛΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ. ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΦΟΡΟΚΛΕΦΤΗΣ. ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ. (12/12/2015)
…Αλλωστε, μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι απ΄ αυτούς τους παλιούς καλλιτέχνες, που τους κάνανε θεούς το πόπολο, μέσα στη χούντα αναδείχτηκαν. Τη χούντα υπηρέτησαν με το δικό τους ύπουλο τρόπο. Μνημονεύουμε κάποια τέτοια, «βαριά», ονόματα καλλιτεχνών απ΄όλους τους χώρους .Ο εν λόγω Τόλης, ο …φαβοριτάκιας Σταμάτης Κόκοτας ,ο Γιώργος Ζαμπέτας κ.α. Οι «μεγάλοι» ηθοποιοί και σκηνοθέτες ,επίσης, με τις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Να μην καταγράψουμε ονόματα, γιατί θα μας πάρει το πρωί. Αλλά δε θα αποφύγουμε να μην αναφέρουμε ειδικά τους υποδυόμενους τους κομμουνιστές, όπως ο Θανάσης Βέγγος, ο Μάνος Κατράκης, το επίσης κομμουνιστικό ζεύγος Τζένη Καρέζη, Κώστα Καζάκου , ο Νίκος Φώσκολος κ.α ).
Να γυρίσουμε στο Βοσκόπουλο σ΄εκείνη τη συναυλία στο πανεπιστήμιο. Με το που ξεκίνησε, λοιπόν, τα…βελούδινα, γλυκανάλατα, ροζοτραγούδά του, τίγκα η αίθουα από φοιτητές, δεν πρόφτασε να πει 2-3, και τσουπ, κόβονται τα μεγάφωνα. ΄Εμεινε σύξυλο ο καλλιτέχνης. Πού να βγάλει φωνή και να ακουστεί στην απέραντη αίθουσα. Κραυγές, σφυρίγματα, γιούχα από κάτω. Πού να τραγουδήσει ο Τόλης. Κατάλαβε πως του τη φυλάγανε. Σου λέει «κάτσε μην τις φάω κιόλας», τα μάζεψε στο λεφτό και την κοπάνησε από την πίσω πόρτα.
΄Ηταν πρόκληση να φέρουν το Βοσκόπουλο να δώσει συναυλία στο πανεπιστήμιο. «Ανοσιούργημα» για την εποχή εκείνη. Είχανε κάνει κομμάτια τα καλώδια στα μηχανήματα μια ομάδα αντιστασιακών παιδιών, μάθαμε μετά. Τα ξέραμε τα περισσότερα. Ο ένας ήταν από το δικό μας τμήμα το ιστορικό-αρχαιολογικό. (Δε θα αναφέρω το όνομά του, ως «εκδίκηση» γιατί αργότερα διαφοροποιήθηκε). Μια μικρή πράξη αντίστασης. ΄Ενα μάθημα στον «καλλιτέχνη» που δεν είχε τσίπα να αρνηθεί τα χιλιάρικα που τον στούμπωνε η Χούντα, για να αποκοιμίζει τη μάζα.
Το έχουμε ξαναγράψει. ΟΛΟΙ οι άνθρωποι της «Τέχνης» την εποχή της Δικτατορίας έχουν ευθύνη για την αποχαύνωση του κόσμου, σχεδόν 7 χρόνια. Ο λαός στη δικτατορία δεν έκανε αντίσταση. Κι ας λένε. Ελάχιστοι ήταν οι «τρελοί» που την πλήρωσαν.
Και δε δίνουμε σε κανέναν και για κανένα λόγο συχωροχάρτι. Ειδικά στους καλλιτέχνες, που δοξάστηκαν και πλούτισαν επί χούντας. Ας το πάρουν μόνοι τους απ΄όποιες πηγές θέλουν. Η Ιστορία αρνείται να τους τους δώσει απαλλαγή.
“ΘΑΝΑΣΗΣ; ΠΟΙΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ;”! |
12.02.10 |
|
|
Η γνωστή «κουρκουσούρα πολυτελείας» της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ και “πρώτη ελληνάρα», η κυρία Πόπη Διαμαντάκου (Διαμαντάκου μαμά-Οτσαλάν-Ναξάκης, Ν.Μάκρη…αν έχετε ακουστά), γράφει σήμερα, 11-2-2010: «…Μένουμε στις στιγμές που αξίζουν. Και εμείς επιλέξαμε μια δική μας. Εκείνη που ο Θανάσης Βέγγος έβγαλε το κασκέτο του μόλις αντίκρυσε τον Μίκη Θεοδωράκη, σε ένδειξη ενός σεβασμού που ήταν φανερό ότι δεν του ΄φτανε το χειροκρότημα να εκφραστεί. Ήταν μια στιγμή αληθινού πολιτισμού, του πιο πολύτιμου, αλλά αθόρυβου πολιτισμού που χάνεται. Γιατί δεν έχει μείνει και πολύς χώρος στις ψυχές για περισσότερο».Η παραπάνω σκηνή διαδραματίζεται σε κάποια πρόσφατη απονομή βραβείων περιοδικού για τον «άντρα της χρονιάς»,που περιγράφει στη στήλη της- ποταμός η «κουτσομπόλα» της εφημερίδας. Βέγγος και Θεοδωράκης, παρόντες, στην εκδήλωση (ο πρώτος βραβευόμενος ως…άντρας) και καταχειροκροτούμενοι από χαριτόβρυτες , καραμπογιατισμένες οδα($)λίσκες.Ο γνωστός κωμικός ( ο οποίος, ομού με τους λοιπούς αστέρες της κινηματογραφικής καφρίλας της δεκαετία του 60, π.χ Βουγιουκλάκη, Καρέζη, Μπάρκουλη, Κούρκουλο, Αλεξανδράκη, για να περιοριστούμε στους διάττοντες , δίδαξαν «ήθος» ροζ, ταξικό, θρησκευτικό, πουριτανικό, πατριωτικό-σιχαμένο εν ολίγοις- στους νεοέλληνες), συγκινήθηκε σφόδρα από την παρουσία του μουσικοσυνθέτη. Και επειδή το χειροκρότημα όλων δεν αρκούσε, ο τιμώμενος από το λαϊκό περιοδικό ηθοποιός, στην κυριολεξία «του έβγαλε το καπέλο», όπως διαβάσατε. Ο Βέγγος στο Μίκη, τον «΄Ανθιμο του Νότου», τον πατριωταρά, τον ελληνάρα. Ο παμπόνηρος «Θανάσης» που εκτός από αεικίνητος και αστείος είναι και «μέσα σε όλα» (άπειρες, πρωταγωνιστικές, πολυέξοδες συμμετοχές σε ταινίες –σκουπίδια μεσούσης της δικτατορίας, αλλά και… κομμουνιστής από την άλλη, που στην τελευταία, μάλιστα, καλλιτεχνική παρουσία του στην ταινία του ανιστόρητου Βούλγαρη, μας δίδαξε, εκτός από «ήθος» και «ιστορία»,όπως το κεφάλαιο που λέει ότι «και οι δυο παρατάξεις τα ίδια κάνανε στον «εμφύλιο»!)Βέγγος, Μίκης, Πόπη: Κατά σύμπτωση ελληνάρες και οι τρεις και πανταχόθεν αμειβόμενοι για τις «υπηρεσίες» τους στον ελληνικό «πολιτισμό», τα βρίσκουν παντού και θαυμάσια με όλους και με όλα .Αρκεί, βέβαια, να πέφτει το χρήμα και να περπατάει η δόξα. Παριστάνουν εκ του ασφαλούς τους… πολιτισμικούς (και όχι μόνο) τιμητές και τους κήνσορες. Αυτοί: Η Πόπη που εξαργυρώνει τον πατριωτισμό και το…ποιοτικό κουτσομπολιό της στις σελίδες ΤΩΝ ΝΕΩΝ με το χρυσάφι του ΔΟΛ. Ο… κομμουνιστής Βέγγος, που πρωταγωνίστησε στις κινηματογραφικές υπερπαραγωγές του ‘ 60 και”έφαγε” καλά σε μια περίοδο, που οι αξιότεροι των Ελλήνων και κατατρεγμένοι λόγω κοινωνικών φρονημάτων, σάπιζαν στις φάμπρικες της Γερμανίας, Και ο τραγικότερος όλων, ο Μίκης ο «πού’ σαι νιότη που δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»,ο πάλαι ποτέ «Λαμπράκης» και στα στερνά συνομιλητής στο Τόκιο εν έτει 1990 «της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως ημών Κωνσταντίνου».Μια κωμικοτραγική, «καλλιτεχνική» τριάδα, τα μέλη της οποίας, «υποκατακλίνονται υμίν αυτοίς», όπως λέει και ο σοφιστής,γιατί τα δένει ένας και μόνο δυνατός κρίκος: Η «κονόμα» και η «δόξα-επωνυμία». Κόφτε τους και τα δύο και θα δείτε για πότε θα φαγωθούνε σα σκυλιά μεταξύ τους, για να τα προασπίσουν.Η αποσύνθεση, όταν ξεκινήσει, έχει ως πρώτη ένδειξη την απαίσια εκείνη οσμή της νεκρίλας. Τη νιώθω καιρό στα ρουθούνια μου τελευταία αυτή την μπόχα από παντού και από πολλούς. |
΄Ωρα 17.55
2. ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ 17Ν
«Oχι» του αντεισαγγελέα στο αίτημα αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού
Ντροπή! Η διαπλεκόμενη δικαιοσύνη απέδειξε πως είναι κατώτερη των προσδοκιών και των απαιτήσεων των πολιτών. Η ιστορία ,όμως , κρίνει διαχρονικά, ανεξάρτητα και δίκαια. Και αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Η κρίση του αντιεισαγγελεα στη συγκεκριμένη περίπτωση του νεκροζώντανου Σάββα Ξηρού, αποτελεί πρόκληση στο δικαιικό και τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας. Θα διδάσκεται στις ανθρωποκεντρικές κοινωνίες του μέλλοντος στις νομικές σχολές ως παράδειγμα διαπλοκής των εξουσιών, φανατισμού και έλλειψης στοιχειώδους ανθρωπισμού.
3. α.Φρίντριχ Μερτς: «Βγάζω περίπου 1 εκατ. ευρώ τον χρόνο» -Το φαβορί για τη διαδοχή της Μέρκελ αποκάλυψε τα εισοδήματά του
β. ΕΡΕΥΝΑΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
Τσεχία: Διαδηλώσεις για την παραίτηση του πολυεκατομμυρίου πρωθυπουργού Αντρέι Μπάμπις
“Βάλαν τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα”. Να κάνουν κοινωνική πολιτική,να εξασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες ζωής στις πενέστερες τάξεις.
Αν δεν ξέρεις τί σημαίνει (και δεν ξέρεις με 1 εκατομμύριο ευρώ εισόδημα το χρόνο) να βογγάς να τα βγάλεις πέρα σε μια τετραμελή οικογένεια με 800 καμιά φορά και λιγότερα ευρώ το μήνα,δε πρόκειται να καταλάβεις τον πόνο του φτωχού , κύριοι εκατομμυριούχοι της εξουσίας.
Το πρόβλημα είναι πως επιτρέπουμε σε αυτούς τους σκληρούς καπιταλιστές να αναλαμβάνουν τέτοια ύπατα αξιώματα. Η απάντηση είναι μία.Πρώτα γιατί έχουν λεφτά και ξέρουν πώς θα διαφημιστούν και ύστερα γιατί εντελώς λαθεμένα οι έντιμοι και άξιοι ,απαξιούν να ασχοληθούν με την πολιτική. Τώρα φαίνεται το μέγα λάθος που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια.
4.ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΣΤΟΝ ΤΖΕΦ ΜΠΕΖΟΣ
Ζητούν από την Amazon να σταματήσει να πουλά αντικείμενα με έμπνευση από την ΕΣΣΔ: Προσβολή για τα θύματα
«Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων του σοβιετικού καθεστώτος εκτιμάται σε πάνω από 60 εκατομμύρια. Οι Σοβιετικοί έστειλαν πάνω από 10 εκατ. ανθρώπους στη Σιβηρία, όπου βίωσαν απάνθρωπες συνθήκες, καταναγκαστικά έργα, πείνα και βία», επισημαίνουν στην επιστολή τους οι ευρωβουλευτές.
«Οι αιματηρές ενέργειες, ο τρόπος και η απανθρωπιά του σοβιετικού καθεστώτος επηρέασαν σχεδόν κάθε οικογένεια στις πρώην κατεχόμενες χώρες. Οι τραγικές συνέπειες αυτών των πράξεων είναι αισθητές ακόμη και σήμερα», αναφέρουν ακόμη