Νίκος Αδαμόπουλος, διδάκτορας Ιστορίας
1. Ο Τσίπρας μιλάει υποτιμητικά για διαδηλωτές στο συλλαλητήριο: Ηταν ακροδεξιοί λαϊκιστές και χωρίς μυαλό
Ο Έλληνας πρωθυπουργός αρχικά ακούγεται να περιγράφει τους συμμετέχοντες στο μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής 20 Ιανουαρίου στο Σύνταγμα, αναφέροντάς τους ως «ακροδεξιούς λαϊκιστές»
Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέχεια εκφράζεται για όσους διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς σε νέα ερώτηση για το «αν η πλειοψηφία των πολιτών είναι υπέρ» ακούγεται να απαντά χαμογελώντας «ναι, νομίζω. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που μπορούν να σκέπτονται και να ασκούν κριτική με το μυαλό τους».
β. Πυρά Μητσοτάκη σε Τσίπρα για τους «ακροδεξιούς στο συλλαλητήριο»: Ανάξιος πρωθυπουργός, προσβάλλει τους Ελληνες
Ως ανάξιο πρωθυπουργό που προσβάλει τους Ελληνες χαρακτήρισε τον Αλέξη Τσίπρα, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, με αφορμή τη συνομιλία που είχε ο Ελληνας πρωθυπουργός με ξένους ηγέτες, στο περιθώριο της 5ης Συνόδου των Χωρών του Νότου της Ε.Ε.
Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός «χαρακτήρισε, όχι μόνο ως ακροδεξιούς, αλλά και ως μη σκεπτόμενους όλους όσοι αντιδρούν στη Συμφωνία των Πρεσπών. Το έκανε, δε, με θράσος και ανευθυνότητα μπροστά σε ξένους ηγέτες», πρόσθεσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ας κανονίσουμε ως χώρα. Θέλουμε την Ιστορία να την ερμηνεύει ο εκάστοτε Αλέξης και Κυριάκος; ΄Η μήπως θέλουμε να τη γράφει και να την ερμηνεύει ένας Σαράντος Καργάκος, Κωνσταντίνος Πλεύρης και Φράγκος Φραγκούλης;
Οι δύο πρώτοι είναι πολιτικοί.Και μάλιστα ο ένας πρωθυπουργός και ο άλλος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όπως διαπιστώνουμε στα παραπάνω δημοσιεύματα, οι εκπρόσωποι των κορυφαίων αυτών θεσμών, ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά τα ίδια ιστορικά γεγονότα και δρώμενα της ελληνικής Ιστορίας. Και εν προκειμένω, προσεγγίζουν με εντελώς διαφορετική οπτική το ζήτημα αν είναι ή όχι εθνική ταπείνωση η απώλεια η αναγνώριση του μικρού, γειτονικού κρατιδίου με την προσθήκη του τοπικού επιρρήματος Βόρεια στο όνομα Μακεδονία με το οποίο ήδη επί δεκαετίες τον αναγνωρίζουν τα υπόλοιπα κράτη. Κι είναι κατανοητό πως επειδή ακριβώς είναι κορυφαίοι θεσμοί και αυτός του πρωθυπουργού κι εκείνος του αρχηγού της αντιπολίτευσης , μια λαθεμένη ερμηνεία της Ιστορίας γεινικότερα εγκυμονεί περαιτέρω κινδύνους για τη χώρα και τον ίδιο το λαό της.
Οι τρεις άλλοι που μνημονεύσαμε είναι χαρακτηριστικοί (κάποιοι και γραφικοί) τύποι μιας πλειάδας ατόμων που αυτοαναγορεύονται σε ιστορικούς και συγγράφουν ….ιστορικά πονήματα, δίκην μυθιστορήματος ή επιδίδονται σε ερασιτεχνική ιστοριοδιφία ,που την αποκαλούν έρευνα, χωρίς να είναι οι ίδιοι ιστορικοί, αφού στερούνται της επίσημης αναγνώρισηςιστορικών σπουδών από την πολιτεία,όπως συμβάινει με όλες τις επιστήμες. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας σε σημείο που πολλοί από τους λαθρεπιβάτες αυτούς στο ιστοριικό σκάφος, να έχου ιδρύσει και…. σύλλογο Ιστορικών συγγραφέων (!) ,χωρίς ποτέ οι περισσότεροι από δαύτους, αν όχι όλοι, να έχουν περάσει ούτε και ως επισκέπτες από αίθουσα διδασκαλίας της συγκεκριμένης επιστήμης.
Γράφαμε σε παλιότεριο κείμενό μας:
Σημερα,στις συντεταγμενες πολιτειες και στις πολιτισμενες κοινωνιες, που οι ρολοι ειναι (ή πρεπει να ειναι) βιωματικοι και διακριτοι και δεν επιτηδευονται ουτε υποδυονται,πλην εκεινων στα θεατρικα δρωμενα, η αντιποιηση δεν ειναι μονο πραξη λοιδωρη, αλλα σε πολλες μορφες της και ποινικα κολασιμη. Το ερασιτεχνικο και το αμεθοδο δεν ειναι απλως αστεια, αλλα και επικινδυνα. Ιδιαιτερα στην Επιστημη.
Στη συστηματοποιημενη γνωση,οι κανονες κατακτησης της ειναι αυστηρα προσδιορισμενοι και οι οροι επιτηδευσης της δεσμευτικοι για τους φορεις της. Η λαθρεπιβαση σε επαγγελματικη συντεχνια, εξειδικευμενης γνωσης, ειναι απαγορευμενη. ”Ελευθερη εισοδος επισκεπτων” και καταληψη γνωστικου χωρου, που ” de jure et ipso jure” ανηκει σε αλλους , δεν επιτρεπεται. Γιατι ο κομπογιανιτισμος, ο πιθηκισμος, το δηθεν, δεν ειναι απλως κωμικες μεταμφιεσεις. Εχουν πρωτιστως και επικινδυνες παρενεργειες.
Αυτα ειναι αυτονοητα για ολες τις αλλες επιστημες, οχι, ομως, και για την επιστημη της Ιστοριας. Καλως η κακως ο καθενας εχει το δικαιωμα να πιανει και να γραφει “ιστορια”. Ειδικα στη χωρα μας. Απομαχοι, πολιτικοι, αποστρατοι, στρατιωτικοι, συνταξιουχοι, δημοσιοι υπαλληλοι, αν δεν γραφουν λογοτεχνια, ασχολουνται συνηθως, με τη συγγραφη ιστορικων κειμενων. Ακομα και αυτοβιογραφικες διηγησεις, μεταπλαθονται και μεταμορφωνονται σε ιστορια. Προσωπικα περιστατικα, αναμνησεις, ονοματα, χρονολογιες, διανθισμενα με αφηγηματικο λογο, αναδεικνυονται σε “ιστορικα γεγονοτα”.
Η σημασια της ερευνας των αρχειακων πηγων, η αναγκη της κριτικης τους, η διαπιστωση και κατανοηση των ιστορικων γεγονοτων και η διακριση τους απο τα γεγονοτα (κορυφαιες ενασχολησεις της επιστημης της ιστοριας), για να περιοριστουμε μονο σε αυτα , που απαιτουν εξειδικευμενη γνωση και επιστημοσυνη, ειναι, οχι μονο αδιαφορα, αλλα και οροι αγνωστοι στους ”ιστορικους” αυτου του ειδους.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Παραμένει,όμως, επίκαιρο και μάλιστα ενισχυμένα, αφού ζήσαμε πρόσφατα ως χώρα, ως λαός τις τραγικές επιπτώσεις αυτής ακριβώς της σύγχυσης , του αλλαλούμ που επικρατεί ως προς το ποια είναι η εθνική Ιστορία και ποιος έχει αρμοδιότητα ,δικαίωμα και υποχρέωση να συγγράφει ,να κρίνει και να ερμηνεύει τα ιστορικά δρώμενα των εποχών.
Υποστηρίζουμε πως αν υπήρχε στο Σύνταγμα της χώρας, ρητή και κατηγορηματική αναφορά στην επιστήμη της Ιστορίας ,άρθρο ξεχωριστό που θα καθόριζε και θα καθιστούσε απολύτως κατανοητό τί είναι εθνική Ιστορία , ποιος και με ποια ουσιαστικά και τυπικά προσόντα δικαιούται και υποχρεούται , τόσο να καταγράφει και να κρίνει τα ιστορικά δρώμενα ,όσο και να τα ερμηνεύει στην έκταση του χρόνου που επισυνέβησαν,σήμερα ουδείς πρωθυπουργός και κανένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης θα τολμούσε χωρίς συνέπειες (και όχι μόνο πολιτικές) να παίζει “εν που παικτοίς” και εν προκειμένω ,να επιχειρεί παραξάραξη της Ιστορίας ατιμωρητί.
Με μια τέτοια συνταγματική κατοχύρωση και αυστηρή διακήρυξη της πολιτείας πως η πλαστογράφηση της Ιστορίας είναι έγκλημα καθοσίωσης και εσχάτης προδοσίας ούτε ο πρωθυπουργός θα χαρακτήριζε, αν δεν είχε το ιστορικό δικαίωμα τους “Μακεδονομάχους” ως “άτομα χωρός μυαλό”,ούτε ο αρχηγός της Ν.Δ εκ διαμέτρου αντίθετα από τον πρωθυπουργό, “υπερήφανους και αξιοπρεπείς” όσους συμμετείχαν στα συλλαλητήρια για το “όνοματολογικό”. Μιλάμε για την ίδια Ιστορία,του ίδιου τόπου και αφορά τον ίδιο λαό. Πώς μπορούν να δικαιολογηθούν τέτοιες αβυσσαλές αντιφωνίες; Το μικροκομματικό όφελος ,ακόμα και ο φονταμενταλισμός όλων των ειδών δεν είναι ικανά εργαλεία από μόνα τους να εξηγήσουν επακριβώς μια τόσο χαώδη αντιφρόνηση.
Κι ακόμα, αν ήταν συνταγματικά απαγορευμένο, δεν θα γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες του παρανοϊκού φαινομένου στα “παράθυρα” των καναλιών, στα μικρόφωμα των ραδιοφώνων στους ιστότοπους και στα έντυπα να σουλατσάρουν λογής μορφές και γραφίδες “Μακεδονομάχων” ή “Αντι”, που με θράσος, ανευθυνότητα και υστερικό φανατισμό να να αυτοαναγορεύονται σε ιστορικούς, να ομιλούν αφρόνως επί παντός επιστητού και να ερμηνεύουν τις σελίδες της ιστορίας, σαν να πρόκειται για την…Αποκάλυψη του Ιωάννη!
Εν τέλει, να επιτρέπεται σε κάθε παρανοϊκό να ασελγεί ανερυθρίαστα και ατιμωρητί πάνω στην επιστήμη του Θουκυδίδη με ένα, πέρα από επικίνδυνο, και αντιεπιστημονικό παραλήρημα ,το οποίο μάλιστα εκλαμβάνει ο ίδιος ως φωνή και προσταγή της πατρίδας! Καί είναι αυτή ακριβώς η ιστορική άγνοια, που γεννά φανατισμό και μίσος, ώστε αυτοπροσδιοριζόμενοι τούτοι ως εκλεκτοί ΄Ελληνες, έμπλεοι δικαίας οργής και γνήσιου πατριωτισμού , να χαρακτηρίζουν χωρίς τσίπα τους άλλους προδότες και και ανθέλληνες.
Αν η Ελλάδα στο παρελθόν έζησε δυο μεγάλες εθνικές τραγωδίες η μια στον ολέθριο ελληνοτουρικό πόλεμο του 1897 και η άλλη στη Μικρασία το 1922, και οι δύο εν πολλοίς προκλήθηκαν από τις ίδιες αιτίες, ‘Οπως και ο πρόσφατος εσωτερικός ,διχαστικός πόλεμος με αφορμή το “Μακεδονικό” ,που όλοι γνωρίζουμε πως άφησε πια βαθιές πληγές καθόλου εύκολο να επωλουθούν σύντομα και οριστικά.
Ίδιες “πένες” και τότε, δημοσιογραφικές, που υποδύονταν τις ιστορικές και ιστορίζοντες, οι οποίοι πέρα από την εθνικιστική τους υστερία, ούτε καν τυπικά (πόσω μάλλον ουσιαστικά) προσόντα διέθεταν για να υπηρετήσουν μια από τις κορυφαίες επιστήμες, όπως είναι η δημοσιογραφία και η Ιστορία. ΄Ηταν αυτοί που με τους…διαπρύσιους “εθνικούς” τους λόγους, δίχασαν ολόκληρο λαό και τον εξώθησαν σε παρανοϊκά εγχειρήματα, οι συνέπειες των οποίων, όπως όλοι γνωρίζουν , απέβησαν τραγικές για τη χώρα.
Δεν ήταν,όμως, οι τότε και οι νυν κυβερνώντες οι μόνοι που φέρουν την ευθύνη των παλιών και των τωρινών τραγωδιών. Οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί εκλέγονται, αλλά και τις πειρισσότερες φορές χειραγωγούνται από τις μάζες και την περιρρέουσα λαϊκή φόρτιση .Τέτοιος συρφετός, ειδικά αν είναι εθνικιστικά και θρησκευτικά φανατισμένος, μόνο ιστορική συνείδηση δε διαθέτει. Πολλώ μάλλον, τα εχέγγυα μιας σωστής ερμηνείας της Ιστορίας για τη λήψη ορθών και προς το συμφέρον της χώρας αποφάσεων.
Σήμερα, χωρίς τις φανατικές κραυγές μιας μεγάλης πληθυσμιακής ομάδας “πατριωτών” με συγκεκριμένο δεξιό- ακροδεξιό και ναζιστικό προσανατολισμό, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δε θα έσπευδε να υιοθετήσει τέτοιες ακρότητες και διχαστικές μεθόδους. Ούτε να τεθεί επικεφαλής και εκφραστής μια στρεβλής και επικίνδυνης εθνικά άποψης πως με το να δοθεί ο προσδιορισμός Βόρεια στην ήδη παλιά ονομασία της γείτονος Μακεδονία,έχει διαπραχτεί έγκλημα εσχάτης προδοσίας ή έχουμε υποστεί εθνική πανολεθρία , ταπείνωση και καταστροφή!
Για να μην “κρούομε ανοιχτές θύρες” υποστηρίζουμε πως όλοι,” εχθροι” και “φίλοι” ,αντιλαμβανόμαστε και συνειδητοποιούμε πια μια αναγκαία και επιτακτική αλήθεια: ΄Ηρθε η ώρα ,οι έχοντες αρμοδότητα και ευθύνη σε μια πολιτεία και πρωτίστως η κυβέρνηση, με αφορμή όσα πρόσφατα βιώσαμε ως χώρα, να αναλάβει καθένας το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί, για να τεθεί τέρμα σε αυτή την ιστορική σύγχυση που επικρατεί στη χώρα ως προς το τί είναι ή όχι εθνικό και πατριωτικό .
Και είναι ηλίου φαεινότερο πως αν δεν αποκατασταθεί σήμερα η ιστορική τάξη, αύριο τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Δεν αποκλείεται και να σφαγούν κάποιοι μεταξύ τους σε μια άλλη …πατρωτική ευκαιρία, για γεγονότα που έλαβαν ή δεν έλαβαν χώρα, χιλιάδες χρόνια πριν ή ακόμα για φαντασιώσεις εθνικές και οράματα αλυτρωτικά, που ταλανίζουν στις μέρες μας ,όπως δε θα έπρεπε, όχι μόνο τους δικούς μας συμπατριώτες ,αλλά και άλλες ,καθόλου ευάριθμες, πληθυσμιακές ομάδες.
Περαίνοντες, θα στοχοποιήσουμε ευκρινέστερα τις προτάσεις μας για τις οποίες άλλωστε και επιχειρήσαμε να κάνουμε μια συνοπτική καταγραφή της παρατηρούμενης σήμερα στον τόπος μας ιστορικής σύγχυσης, ταραχής και αταξίας και των οδυνηρών συνεπειών που μπορεί να υπάρξουν πάλι στο μέλλον για τη χώρα.
(Συνεχίζεται)