Εγινε και αυτό: Σπιτονοικοκυρά στην Αρτα έπαιρνε… μάτι φοιτητές -Κρυβόταν πίσω από κουρτίνες!
Ιiefimerida.gr
“H θείτσα μ΄ έπαιρνε μάτι”, είπε ο πρώτος από τους νεαρούς που τους νοίκιαζε δωμάτια. “Την είχα πιάσει επ΄αυτοφώρω τις προάλλες, πίσω από την κουρτίνα να με μπανίζει που έκανα μπάνιο”, ισχυριζόταν.
“Τώρα που το λες ,δεν αποκλείεται η γιαγιά να έκανε το ίδιο και με μένα”, συμπλήρωσε ο άλλος. “΄Ηρθε στο δωμάτιο την ώρα που έβγαζα το παντελόνι μου,τάχα να μου ζητήσει το νοίκι. Α, την κωλόγρια”.
Και την κατάγγειλαν!
Δε θα χαρακτηρίσουμε την πράξη. Δε μας αφορά. Ούτε θα επιμείνουμε πως έγινε έτσι ή αλλιώς.Μπορεί να έγινε ή να μη συνέβη καν και ο μοναδικός λόγος που “βγάλαν ρόμπα” οι φοιτητές τη σπιτονοικοκυρά τους να ήταν γιατί, ως μπαταχτζήδες, τελευταία οι ΄Ελληνες, βρήκαν ευκαιρία να της φάνε τα απλήρωτα νοίκα και ρεύματα. Δεν είναι το θέμα μας αυτό. ΄Αλλο πρόβλημα θα θίξουμε.
Α΄
Η γυναίκα μιας κάποιας ηλικίας, σε αντίθεση με τους συνομήλικους άντρες, πέφτει συχνά θύμα σκληρού, ηλικιακού ρατσισμού. ΄Οπως και άλλοτε γράψαμε, οι κοινωνίες, όχι μόνο οι σημερινές, θέλουν τη γυναίκα “Ιανό”. ΄Εχει δυο πρόσωπα. Το ένα είναι το φρέσκο ,το νεανικό, το αρυτίδωτο και τσιτωμένο. Το χαίρεται ως τα τα 40 της.΄Αντε σήμερα και κάποια χρόνια περισσότερο με την περιποίηση ,τις κρέμες και τις μάσκες. Παλιά όχι.
Μετά, ακολουθεί η… ημερομηνία λήξης σεξουαλικού ενδιαφέροντος για κείνη. Ο “Ιανός” γυρίζει πλευρό. Η δροσερή επιδερμίδα μαραγκιάζει, σιγά-σιγά. Οι ρυτίδες θα αυλακώσουν σύντομα τα μάγουλα και το μέτωπο (πρβλ “ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις”). Οι σακούλες θα κρεμαστούν μόνιμα κάτω από τα μάτια και το απαίσιο “πόδι της χήνας”. Με το χρόνο , θα κάνει γούβα στον πάλαι ποτέ πάγκαλο ,αφράτο λαιμό.
Και να ήταν μόνο αυτό το κακό; Τα στερεότυπα, “αναντάμ παπαντάμ”, κλισέ θα της πιπιλήσουν το μυαλό ,μέχρι που θα το πιστέψει ακραδάντως και η ίδια μετά…. θρησκευτικής ευλαβείας πως η σεξουαλική φυσιολογία της επίσης είναι διαφορετική από εκείνη του άντρα. Αυτηνής τα οιστρογόνα και οι ορμές εκεί κάπου στην έναρξη της κλιμακτηρίου μειώνονται και ατονούν για να εξαφανιστούν με το πέρασμα του χρόνου. Το σεξ είναι πια πόνος ,όχι απόλαυση.
Η επιστήμη και η έρευνα, άλλα λένε ,βέβαια. Σε άντρες και γυναίκες ,ήδη από την ώρα που γεννιόμαστε αρχίζει η φθορά. Αυτό είναι αναπόφευκτο και φυσικό. ΄Ομως, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και θρησκευτικές δοξασίες και αντιλήψεις, η σεξουαλική όρεξη, η επιθυμία για αναζήτηση σεξουαλικής ηδονής και οι ερωτικές φαντασιώσεις,πέρα από τη συντροφικότητα, παραμένουν ισχυρά και στα δύο φύλα, κάποτε και σε πολύ μεγάλη ηλικία.
Ο μύθος της σεξουαλικής απίσχανσης, που καταντά σε παντελή νέκρωση της σεξουαλικής ορμής με το χρόνο, στις μέρες μας καταρρίπτεται παταγωδώς. Απόδειξη η έντονη σεξουαλική δραστηριότητα του ανθρώπου σε όλες τις μεγάλες ηλικίες, όταν το μυαλό του είναι ελεύθερο και ικανό να βάλει στη θέση του τις παράλογες-αφύσικες απαιτήσει του “super ego”.
Β΄
Στο μεταξύ, από κοντά στον …Ιανό και οι εντολές του Παύλου (εν Πνεύματι Αγίω, μάλιστα, τούτες υπαγορευθείσαι!). ΄Η θα μείνετε παρθένες και αγνές να αναμένετε τον Νυμφίον,λέει ο Φαρισαίος Σαύλος ή, αν διεπράξατε την αφροσύνη και …εγαμήθητε (γαμέω-ω = παντρεύομαι), κορυφαίος, ίσως και μοναδικός, πυλώνας της συζυγικής σχέσης, είναι η μονογαμία!
“Τάδε έφα” ο Απόστολος των Εθνών .Και μάλιστα στο γράμμα του στους πολύγαμους και γλετζέδες αρχαίους Κορίνθιους (Κορινθιάζω= ζω σε σεξουαλική υπερδιέγερση σε ανομολόγητα σεξουαλικά πάθη!).
Φυσικά, δε θα έλειπαν οι ροζοχτυπημένοι συγγραφείς , σεναριογράφοι και στιχοπλόκοι με τις νουβέλες, τις σαπουνόπερες και τα γλυκαντερά άσματα να σε αποκαλούν π@υτάνα, ανήθικη και παλιοθήλυκο, αν παραβείς τους όρκους αιώνιας αγάπης , υπακούσεις στις ορμές σου και αναζητήσεις την σεξουαλική σου απόλαυση και εκτός γάμου ή σοβαρής σχεσης. Βεβαίως, πάντα να έχουμε στο μυαλό μας πως τα ανωτέρω δεν ισχύουν για τον άντρα ή έστω ισχύουν …ατόνως και παρεμπιπτόντως.
Αχ, αυτή η διαστροφική,η αφύσικη μονογαμία.!Γράφαμε παλιότερα :
«ΕΡΩΤΑΣ-ΑΓΑΠΗ: ΠΡΟΪΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ «ΠΛΥΣΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ» ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ.(26/12/2011)
Οι κοινωνίες,από τη στιγμή που εξολίσθησαν από φυσικές και ελεύθερες,ευρείες ομάδες ατόμων ,σε αφύσικες και ανελεύθερες, απέκτησαν ιδιοκτησιακές καταβολές-νοοτροπίες και θεσμοθέτησαν διατάξεις (νόμους) που επέβαλαν-εξασφάλιζαν την «κτήση”,την ιδιοκτησία . Φρόντισαν,λοιπόν, για να εξασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και “εξ αίματος” μεταβίβασή αυτής της ιδιοκτησίας σε απογόνους ,να διδάξουν και επιβάλουν με το πέρασμα του χρόνου τη μονογαμία, η οποία όντως εξασφαλίζει τη αυθεντική “κληρονομικότητα” και είναι εχέγγυο της μεταβίβασης της “κτήσης” από τον πρόγονο στο γνήσιο από-γονό του. Γι΄αυτό, με μοχλό της θρησκεία περισσότερο,τα συστήματα εξουσίας κυνήγησαν αμείλικτα την πολυγαμία και σε κάποιες περιπτώσεις τη εξόρισαν εντελώς από τη ζωή του ατόμου.΄Οπου και όποτε την επέτρεψαν, έγινε όχι επειδή αναγνωρίστηκε το δικαίωμά τους να επιλέγουν οι “υπήκοοί» τους ελεύθερα διαφορετικούς (λίγους ή πολλούς) σεξουαλικούς συντρόφους, αλλά λόγω σκοπιμοτήτων που εξυπηρετούσαν ανάγκες του ίδιου του συστήματος ΄Ετσι, το αφύσικο της μονογαμίας ανεδείχθη- κατέστη …φυσικό και το “ανήθικο”, ηθικό! (Στη ηθική της φύσης, ό,τι είναι φυσικό είναι και ηθικό).
Το έργο της ανατροπής της φυσικής ισορροπίας, της μετάλαξης-διαστρέβλωσης, δηλαδή, της φυσικής ανάγκης για πολυγαμία, το ανέθεσαν τα «συστήματα» σε δύο “φορείς”: Στους “ιερείς” και στους οπαδούς-υμνητές του έρωτα , συγγραφείς και “φιλοσόφους”.Οι πρώτοι (για να περιοριστούμε στις δύο μεγαλύτερς θρησκείες) είτε ως Γιαχβεδιστές ή Χριστιανοί (Μωυσής, προφήτες, απόστολοι,πατέρες,κλήρος) μέσω της Βίβλου και ειδικά των επιστολών του Παύλου, είτε ως Μουσουλμάνοι (Μωμάμεθ,μουλάδες-ταλιμπάν) με το Κοράνι και τη “σαρία”, όχι μόνο διαμόρφωσαν και επέβαλαν συγκεκριμένους «ηθικούς» κανόνες συμπεριφοράς,αλλά ανέδειξαν αυτή την αφύσικη κατάσταση της μονογαμίας σε υπέρτατη αρετή και όρισαν για τους παραβάτες πολυγαμικούς (με θύματα κυρίως τίς γυναίκες) ποινές…μεταφυσικής κόλασης ή κρεμάλας. Ποιητές,μουσικοί ,“Φιλόσοφοι” από τη Σαπφώ (ο΄Ομηρος έχει μια ιδιόμορφη άποψη για τον έρωτα-αγάπη-σεξ),τον Πλάτωνα,το Σοφοκλή,μέχρι τον Σαίξπηρ και τους σύγχρονους… ροζ “νουβελογράφους”-μυθυιστοριογράφους και τραγουδοποιούς ,ομνύουν στην κυριολεξία, θεοποιούν και εξαίρουν τον έρωτα ως το …υψηλότερο συναίσθημα του ανθρώπου. Η “Ουράνιος Αφροδίτη” κατά Πλάτωνα, ως ..ποιοτική, είναι απείρως ανώτερη και προτιμότερη από την “Πάνδημον Αφροδίτη”. Μάλιστα, δε θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί πως, σύμφωνα με τις επιταγές και τις παραινέσεις της ροζ “βιβλιογραφίας» και της βιομηχανίας του θεάματος-μουσικής”, γι΄αυτό το θείο ιδανικό του έρωτα , αξίζει κανείς ακόμα και να πεθάνει!.
Το γεγονός και μόνο πως ο έρωτας δεν είναι “ένστικτο”, αλλά επίκτητη και διεστραμμένη κοινωνική επιβολή και αντίληψη ,φαίνεται καθαρά από το γεγονός πως δεν έχει διάρκεια,σε αντίθεση με τα αυθεντικά ένστικτα, τα οποία, ως στη στιγμή του θανάτου, δεν καταργούνται και μάλιστα είναι κυρίαρχα.(Η ανάγκη για σεξουαλική ικανοποίηση για παράδειγμα ,έστω και φαντασιακά, είναι παρούσα και καμιά φορά έντονη και σε μεγάλες, γεροντικές ηλικίες).Ο έρωτας ,αντίθετα, ως μη φυσικό,αλλά επινοημένο συναίσθημα,ως προϊόν κοινωνικής προπαγάνδας-επιβολής (“πλύση εγκεφάλου”),αλλά και κακής ερμηνείας και αντίληψης της φυσικής, ερωτικής ορμής του ανθρώπου, είνα πρόσκαιρος, παρωδικός, έχει ημερομηνία λήξης, και όταν συμβεί αυτό, οι ερώμενοι, δεν έχουν την ευαισθησία και το σεβασμό να διαθέτουν ούτε το ελάχιστο θετικό συναίσθημα ο ένας για τον άλλο.Αν νιώθουν κάτι, συνήθως είναι μίσος. οίκτος ή σιχασιά.
Και σε άλλο συναφές κέιμενό μας:
ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ. (14/2/2017)
Ο έρωτας , ως σφοδρή , φυσική επιθυμία (σεξουαλικής) συνεύρεσης δύο ατόμων, μετράει ηλικία όση και το ανθρώπινο γένος. Με τη σημερινή, διαστροφική του μετάλλαξη, όσο τουλάχιστον γνωρίζουμε από τις πηγές, που δεν είναι τόσο ιστορικές, όσο ποιητικές, είναι πολύ πολύ κατοπινότερος. Ο ΄Ομηρος, για να μείνουμε στα «αρχαιολατρικά» μας, μας δίνει συνεχείς και πλούσιες πληροφορίες-δόσεις, για τη δύναμη του έρωτα, στα χρόνια που τοποθετεί τα «δρώμενα» στην εκστρατεία των Αχαιών στην Τροία.
Μάλιστα, το σφοδρό αυτό πάθος ήταν η αφορμή (αιτία για τον ίδιο τον ποιητή) του μεγάλου εκείνου πολέμου, «Ελλήνων» και Τρώων, όπως τον περιγράφει στην Ιλιάδα. Η όμορφη, η «Ωραία» Ελένη, υπήρξε το δώρο στον Πάρη από την Αφροδίτη στην «΄Εριν» εκείνη των θεαινών για τη διεκδίκηση του χρυσού μήλου με την επιγραφή «τη καλλίστη». Το ερωτικό πάθος του «παράνομου» ζευγαριού, ήταν εκείνο που τους οδήγησε να «κλεφτούν» και να αναχωρήσουν από τη Σπάρτη για τη μακρινή χώρα του εραστή, διαπράττοντας έτσι αμφότεροι «΄Υβριν», αφού για την εποχή τους (και για σήμερα), τόσο η πράξη της εγκατάλειψης του «νόμιμου» συζύγου , ήταν βαρύτατο ηθικό παραστράτημα, όσο και η κατάχρηση της φιλοξενίας, που πρόσφερε στον κλέφτη της καρδιάς της γυναίκας του ο απατημένος Μενέλαος.
«Με το καλημέρα σας», δηλαδή, του ποιήματος , ο ΄Ομηρος ντύνει το έρωτα με κατάμαυρα ρούχα. Τον θέλει πηγή θανάτου και οδύνης περισσότερο, παρά πηγής χαράς και ευτυχίας των ερώμενων. Μάλιστα, όλα όσα θα επακολουθήσουν το ανοσιούργημα της φυγής του παράνομου ζευγαριού στην Τροία , είναι μια απέραντη ποιητική περιγραφή θανάτων, βαρβαρότητας, βίας, δυστυχίας, προδοσίας. Αλλά και σε όποιες άλλες στιγμές της μεγαλειώδους και ηρωικής εκείνης διήγησης στην Ιλιάδα (αλλά και στην Οδύσσεια) κάνει την εμφάνισή του ο τοξοφόρος και πονηρός θεούλης του ΄Ερωτα, μόνο δυστυχία, πόνο και θάνατο κουβαλάει.
Αργότερα,στην κλασική εποχή της αρχαιοελληνικής τραγωδίας και οι τρεις μεγάλοι ποιητές Αισχύλος, Σοφοκλής αι Ευριπίδης πάλι με αίμα, δάκρυ και βία ζυμώνουν στα έργα τους τον έρωτα και ελάχιστες φορές τον παρουσιάζουν ως πρόξενο ευτυχίας. Μάλιστα, ο Ευριπίδης βάζει την απατημένη Μήδεια να σφάζει τα ίδια της τα παιδιά(!), για να εκδικηθεί τον άπιστο Ιάσονα. Και ο Σοφοκλής δε διστάζει να διακηρύξει στους αιώνες μέσα από την Αντιγόνη του πως «ο δ΄έχων μέμηνε» (=όποιος διακατέχεται από το ερωτικό πάθος είναι τρελός).
Στα κατοπινά χρόνια, τα ελληνιστικά, τα ρωμαϊκά, εκείνα του Μεσαίωνα , αλλά και στα νεότερα κι εδώ όπου συναντιέται στους συγγραφείς, ποιητές και μη, αναφορά, περιγραφή έρωτα, συνήθως είτε θα ακολουθεί θάνατος, εξορία, βία, είτε σφοδρή οργή, λύπη και άλλα ακαταλόγιστα και ασυγκράτητα συναισθήματα και πάθη. Στην εποχή μας, το ίδιο μοτίβο πάνω κάτω, συναντάμε και στο περιεχόμενο της σύγχρονης ροζ βιομηχανίας σε όλη την απέραντη γκάμα προϊόντων που διαθέτει. ΄Εχει μάλιστα, γιγαντωθεί η ερωτική αυτή αγορά σε τέτοιες διαστάσεις ,που εξελίχθηκε πια σε έναν από τους πιο ορμητικούς «Πακτωλούς» που κουβαλάει στο κατέβασμά του σκέτο χρυσάφι, όπως ακριβώς και με τα αστρονομικά κέρδη από τους εξοπλισμούς και τα ναρκωτικά.
Αλλά, τί είναι στα αλήθεια το πάθος του έρωτα ,που εύστοχα ο ελληνικός λαός τον χαρακτηρίζει ως καψούρα; Είναι τάχα έτσι που τον θέλουν οι μυθιστοριογράφοι και οι ποιητές, έκφραση ανώτατου συναισθήματος, υψηλού ,ευγενικού και ωραίου; Εντελώς αποκομμένου από τη…χαμερπή πράξη του σμιξίματος δυο κορμιών με σκοπό την απόλαυση από τη διαδιασία της πράξης και φυσικά από την εκσπερμάτιση των… εμπλεκομένων;
Ο έρωτας είναι μια παρενέργεια του σεξουαλικού ενστίκτου. Της λίμπιντο, όπως το αποκαλεί ο Φρόυντ. ΄Ανδρας και γυναίκα έχουν το ίδιο γενετικό ένστικτο, που εμπερικλείει τους ίδιους κώδικες συμπεριφοράς. Και μαζί με εκείνο της αυτο-συντήρησης, είναι τα πιο ισχυρά στον άνθρωπο. Και όπως ΟΛΑ τα ένστικτα του ανθρώπου , έχουν τις ίδιες ανάγκες-απαιτήσεις ικανοποίησης και στα δύο φύλα (π.χ δεν είναι διαφορετική η επιθυμία της πείνας-δίψας σε άντρα και γυναίκα). Και μόνο στο σεξουαλικό είναι διαφορετικές. Και το χειρότερο , μια συνουσία κουβαλάει ανύπαρκτες από τη Φύση ηθικές ιδιότητες, ειδικά σε βάρος της γυναίκας. Και πάντως, όχι την απόλαυση, αυτή καθ΄αυτή, όπως συμβαίνει ας πούμε, με ένα νόστιμο έδεσμα.
΄Ετσι, φυσικά και ανεπηρέαστα από ηθικούς κανόνες, φαίνεται πως λειτουργούσαν όλα τα ένστικτα και για τα δύο φύλα στις «αρχαίες» (κατά Μόργκαν-Φρομ) κοινωνίες. Ως την εποχή της εισόδου τους στον κόσμο της κτητικότητας και της ιδιοκτησίας. Όταν επινοήθηκε και επιβλήθηκε όλο αυτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς της μονογαμίας, που εξοβέλισε (και σε πολλές εποχές ποινικοποίησε) τη φυσική πολυγαμία.
Ο έρωτας, επομένως, είναι επίκτητη και όχι κληρονομική (εγγεγραμμένη στο DNA του ανθρώπου) κατάσταση, που κατέστη μόνιμη και οιονεί φυσική , μέσω της επανάληψης, της πλύσης εγκεφάλου. Μια διαστροφή του ενστίκτου της πολυγαμίας, που ενείχε ιδιοκτησιακές κυρίως σκοπιμότητες ,για να μεταλλαχθεί σε μονογαμία.
Είναι αφύσικη η εσαεί στη ζωή του ατόμου διοχέτευση της σεξουαλικής ορμής του προς ένα και μόνο σεξουαλικό σύντροφο. Και δημιουργεί πλήθος άλλων αφύσικων καταστάσεων, διαστροφών, που όλα ακούουν στον όρο σεξισμός. Ο ΄Ερωτας είναι σεξισμός, αφού κύρια μοναδική, αποκλειστική ενασχόληση των ερωτευμένων συντρόφων είναι το… σεξουαλικό όργανο του άλλο που καθίσταται, αυτό και μόνο, μύθος και λατρεία στην αντίληψη του πάσχοντος από ισχυρή ερωτίτιδα.
Τα άλλα, περί ψυχικής-διανοητικής ανάγκης ,για να υπάρξει σεξ είναι απλώς… «έπεα πτερόεντα». Δεν υφίσταται τέτοιου είδους σεξ που υπάρχει και διεκπεραιώνεται μόνο ,αν λειτουργούν αμφότερες οι «δεξαμενές». Κι αυτό φαίνεται καλύτερα από δυο επιχειρήματα 1. Αφαιρέστε από τη σχέση δυο ερωτευμένων το σεξ και αφήστε την υπόλοιπη …ψυχική επικοινωνία. Πόσο θα σταθεί τέτοια σχέση; 2. Βάλτε στο κρεβάτι υπό συνθήκες συσκότισης και σιωπής στη θέση του συντρόφου, έναν άλλο, χωρίς ο έτερος να το γνωρίζει ,κι αν το πάθος δεν είναι το ίδιο, αν δε λειτουργήσει ο ανύποπτος ερώμενος, όπως ακριβώς και με τον «έρωτά του, ας αποδομήσει όποιος το επιτύχει όλες αυτές τις απόψεις. Πού είναι σ΄αυτή την περίπτωση η ψυχική επαφή; Γιατί έγινε καπνός μπροστά στη δύναμη του καθαρού, του αμόλυντου, του φυσικού σεξουαλικού ενστίκτου;”
Δολοφονικός,λοιπόν, αυτός ο συνδυασμός γυναίκα Ιανός και Πηνελόπη (μονογαμική). Την καταδυναστεύει αιώνες τώρα . Και δεν είναι καθόλου συμπέρασμα ερήμην της Ιστορίας.
Τελικά, το πρώτο και βασικό ανεξόφλητο γραμμάτιο των κοινωνιών στη γυναίκα είναι η χαμένη της σεξουαλικότητα αιώνες τώρα. Κανονική κλοπή, υπεξαίρεση κα… με την άδεια της αστυνομίας! (διάβαζε των θεσμών). Τα άλλα ,πολλά κι αυτά ,γραμμάτια ανεξόφλητα, ακολουθούν.
΄Ωρα, 16.00
2. Βασίλης Οικονόμου: «Η Ελλάδα στο έλεος του H1N1, με υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ»
Βρώμικη η κομματική τύφλα. Ακόμα και τους νεκρούς σκυλεύει αυτός ο αισχρός, κομματικός Ρασπούτιν.
Αδίστακτοι,αλήτες.
3. ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Κουτσούμπας: «Η κυβέρνηση έχει καταστεί το καλύτερο βαποράκι των ΗΠΑ στα Βαλκάνια»
Ιiefimerida.gr
